Ο Νίκος Γκάλης αποκλειστικά στο SPORT24: "Ξαναμπήκα στο Ναό και έγινα 30 ετών"
Ο Αρης ξαναζεί τις "Ημέρες της Αυτοκρατορίας" και ο Νίκος Γκάλης εξηγεί στον Βασίλη Σκουντή και στο SPORT24 τι είδε και πώς ένιωσε χθες…
Χθες ήταν, λέει, 7 Φεβρουαρίου του 2024…
Μπούρδες!
Μπορεί όντως το ημερολόγιο να μη λάθευε, αλλά κανονικά θα έπρεπε να γράφει κάτι σαν 21 Ιανουαρίου του 1988 και πάει λέγοντας….
Πάει λέγοντας και πάει διηγώντας περασμένα μεγαλεία που σιγά σιγά αναβιώνουν και ξαναεμφανίζονται επί σκηνής και μάλιστα επί της ίδιας και απαράλλακτης σκηνής!
Το μεθυστικό vintage κρασί
Σαν ένα ρεμίξ από τη μουσική υπόκρουση του ένδοξου παρελθόντος , σαν ένα παλιό ασπρόμαυρο φιλμ το οποίο μοιάζει με το τρέιλερ της επόμενης μέρας, σαν ένα vintage κρασί που οι Αρειανοί το κατεβάζουν μονορούφι και απολαμβάνουν τους μεθυστικούς χυμούς του...
Επίτηδες αναφέρθηκα στην 21η Ιανουαρίου του 1988, διότι εκείνο το βράδυ ο Άρης υποδεχόταν μια ιταλική ομάδα, που δεν ήταν βεβαίως η τότε αγέννητη Τρέντο, αλλά μια εκ Μεδιολάνου ορμώμενη ευκλεής και σιτεμένη μεγαλοκοπέλα!
Το ξέρω ότι θίγω ευαίσθητες χορδές, ταράζω διθυραμβικά βιώματα και ανεξίτηλα θυμικά και ξύνω παλιές πληγές, αλλά μετά τα όσα συνέβησαν χθες, αυτή η διαδικασία οδηγεί αναπόδραστα (και) στη ρετρολαγνεία!
Το μυστήριο του Μιλάνου
Έχουν περάσει 36 χρόνια και κάτι ψιλά από τότε που ο Άρης κονιορτοποίησε την Τρέισερ Μιλάνο με ένα σκορ (120-95) που προκαλούσε σοκ και δέος, αλλά δεν ήταν δα και πρωτοφανές!
Είχε προηγηθεί, στις 30 Οκτωβρίου του 1986, το εκκωφαντικό και αδιανόητο 98-67, που ωστόσο δεν απέβη αρκετό για την πρόκριση του στην τελική φάση του Κυπέλου Πρωταθλητριών , ας όψεται το καλυπτόμενο από έναν επίπλαστο πέπλο μυστηρίου 83-49 στη ρεβάνς της 6ης Νοεμβρίου.
Η πενηντάρα του Γκάλη και το 37άρι του Σούμποτιτς
Το βράδυ που ο Άρης ξανακατασπάραξε τους κομψευόμενους Λομβαρδούς ο Γκάλης έβαλε 50 πόντους!
Πενήντα, το σημειώνω και ολογράφως, ώστε να μη θεωρηθεί τυπογραφικό λάθος!
Μια πενηντάρα ελόγου του (με 21/28 δίποντα και 8/12 βολές) και άλλους 37 (7/11δ., 7/9τρ., 2/3β.) ο σεληνιασμένος Λευτέρης Σούμποτιτς που έκαναν τρυπητήρι την πατροπαράδοτη και επονομαζόμενη "Aquila" (αετός) άμυνα ζώνης 1-3-1 των Μιλανέζων.
Χθες το βράδυ ο "Γκάνγκστερ" καθόταν στην εξέδρα του φερώνυμου γηπέδου και είδε την αγαπημένη του ομάδα μετά τον θρίαμβο στο ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού να ρίχνει στο κανναβάτσο την Τρέντο και να επιφυλάσσεται δια τα περαιτέρω στην επόμενη φάση του EuroCup…
Την είδε και αγαλλίασε η ψυχή του!
Μπήκα στον Ιερό Ναό και ένιωσα 30 χρονών
Αυτό δεν το βγάζω από τη φαντασία μου, αλλά μού το είπε ο ίδιος πριν από λίγη ώρα και μάλιστα με πολύ εμφατικό τρόπο…
"Μπήκα στον Ιερό Ναό του μπάσκετ και ένιωσα σαν να είμαι τριάντα χρονών"!
Το λέει και το εννοεί αυτό ο "Γκάνγκστερ", που ήταν τριάντα χρονών το 1987 και "χθες ένιωσα σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε και σαν να μην έχω φύγει ποτέ"!
"Η ατμόσφαιρα ήταν φοβερή, αλλά δεν περίμενα τίποτε λιγότερο μετά τη νίκη επί του Παναθηναϊκού και λόγω της σημασίας του αγώνα με την Τρέντο. Οι Αρειανοί ξέρουν μπάσκετ, αγαπούν ανέκαθεν αυτή την ομάδα και δεν την αφήνουν ποτέ μόνη της".
Ο Τολιόπουλος έχει ψυχή
Ποια είναι η γνώμη του Νικ για την τωρινή ομάδα:
"Σε σχέση με τις δυνατότητες και το μπάτζετ της, πετυχαίνει διαδοχικές υπερβάσεις και γι αυτό ξεσηκώνει τον κόσμο. Οι φίλαθλοι ξέρουν τι να περιμένουν και εκτιμούν την προσπάθεια που γίνεται απ’ όλους".
Τι άλλο έκανε εντύπωση στον Γκάλη;
"Βλέποντας την ομάδα στο γήπεδο και στον πάγκο, συμπεραίνω ότι είναι καλά προπονημένη, ξέρει τι πρέπει να κάνει και έχει ένα ωραίο και οικογενειακό κλίμα".
Τον ρόλο του Γκάλη παίζει τώρα ο Τολιόπουλος!
Θα συνιστούσε ιεροσυλία να τους βάλω στην ίδια πρόταση, αλλά τόλμησα να τον ρωτήσω πώς του φαίνεται ο Βασίλης μια δεν εφείσθη κομπλιμέντων…
"Το παιδί έχει χάρισμα στην εκτέλεση και κυρίως παίζει με ψυχή και δεν φοβάται να πάρει τις ευθύνες. Είναι καλά προπονημένος και έχει θέληση, αποφασιστικότητα και μεγάλη αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι του".
Η ζωή στον πλανήτη Άρη και το ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω
Να λοιπόν που υπάρχει ξανά ζωή στην πλανήτη Άρη!
Βεβαίως-για να μην υπερβάλω και κυρίως να μην παραχαράσσω την ιστορία- ο Άρης δεν ήταν δα και ψόφιος!
Δεν έσφυζε βεβαίως από ζωή τα τελευταία χρόνια, αλλά πλέον ανένηψε για τα καλά και ξαναφέρνει στο προσκήνιο τις μακρινές, μα ανεξίτηλα χαραγμένες στον σκληρό δίσκο της συλλογικής μνήμης και περιλάλητες, "Ημέρες της Αυτοκρατορίας"!
Το σίγουρο είναι ότι ισχύει αυτό που έλεγε εκείνη την εποχή, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80, ο Ανδρέας Παπανδρέου…
"Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω"!
Αυτό το τσιτάτο το είδα δημοσιευμένο στον λογαριασμό του υπεύθυνου Τύπου της ΚΑΕ Άρης Αντώνη Γκάτζιου, αλλά μού το είχε μαρτυρήσει από πριν ο Χάρης Παπαγεωργίου!
Ο νυν πρόεδρος της ΚΑΕ και ίσως ο καλύτερος σουτέρ που ανέδειξε ποτέ το ελληνικό μπάσκετ ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι ζόρι τράβηξε ο Άρης τα τελευταία χρόνια ώστε να νεκραναστηθεί…
Τα τσιγάρα στη φυλακή και ο Αθανάσιος Διάκος
Όταν ανέλαβε την προεδρία και με το θάρρος της πολύχρονης φιλίας μας, τού τηλεφώνησα και τον τρόλαρα λέγοντας του ότι "δεν καπνίζεις κιόλας εσύ, για να σου φέρνω τσιγάρα στη φυλακή"!
Γέλασε τότε και επιφυλάχθηκε να μου δώσει την απάντηση εν ευθέτω χρόνω…
Αυτός ο εύθετος χρόνος φτάνει τώρα στο πλήρωμα του και ό,τι συμβαίνει τον τελευταίο καιρό, αλλά και ό,τι διαφαίνεται στον ορίζοντα, δίνουν στον "Harry Boy" το δικαίωμα να νιώθει δικαιωμένος, μαζί με τους υπόλοιπους που έβαλαν τον μπέτη τους μπροστά ώστε να ξαναρχίσουν τα γούστα , όπως λένε στη Θεσσαλονίκη…
"Την αισθανόμαστε και τη συνειδητοποιούμε αυτή τη δικαίωση, ειδικότερα εγώ που ένιωθα σαν τον… Αθανάσιο Διάκο, όταν τον σούβλιζαν" μου είπε με μπόλικη δόση γλαφυρότητας πριν από λίγη ώρα.
Το τρένο ξαναμπήκε στις ράγες
"Πράγματι το τρένο ξαναμπήκε στις ράγες και όπως έλεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου, αυτό το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω"!
Ωστόσο ο Παπαγεωργίου είναι τελειομανής και συνάμα ενοχικός στη χαρά!
Τι σημαίνει αυτό;
Ιδού η εξήγηση δια στόματος του…
"Χαρήκαμε, πανηγυρίσαμε και απολαύσαμε τις στιγμές, αλλά η ζωή δεν σταματάει στις μεγάλες νίκες που πετύχαμε τον τελευταίο καιρό. Τουναντίον η ζωή αρχίζει τώρα και αντί να αράζω πάνω στις δάφνες, σκέπτομαι τι θα κάνουμε στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, στο Final 8 του Κυπέλλου, στα play-ins με την Προμετέι και δεν συμμαζεύεται".
Η προσμονή του Γκάλη
Χθες ο πρόεδρος της ΚΑΕ πήγε από νωρίς στο γραφείο του στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο και περίμενε τον λεγάμενο…
Ο λεγάμενος έχει βεβαίως όνομα και μάλιστα βαρύγδουπο, που το κουβάλησε ασμένως στο φερώνυμο Nick Gallis Hall για να παρακολουθήσει την αναμέτρηση με την Τρέντο, να ευλογήσει τους κληρονόμους του κλέους του και να πανηγυρίσει κι ελόγου του μαζί με την κίτρινη φυλή που πλημμύρισε το γήπεδο.
Προτού καν αρχίσει το ματς κι ενώ η αδρεναλίνη βάραγε κόκκινο, ο Γκάλης βίωνε την έκσταση και υπέκυψε στον πειρασμό…
Ρε Χάρη, εδώ απόψε ξαναζούμε τα νιάτα μας
Γύρισε λοιπόν προς τον παρακαθήμενο και άλλοτε συμπαίκτη του στον Άρη και στην Εθνική και του είπε αυτό που ένιωθε…
"Ρε Χάρη, απόψε ξαναζούμε τα δικά μας χρόνια, τα νιάτα μας και τις μεγάλες στιγμές μας εδώ μέσα".
Ουδέν αληθέστερον τούτου: αυτές οι μεγάλες στιγμές τους δεν είναι πια κρυμμένες στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και φασκιωμένες μέσα στη ναφθαλίνη, αλλά κυκλοφορούν ελεύθερες…
Ελεύθερες κι ωραίες, σαν τότε!
Ο Άρης έχει κιόλας την ικανότητα να αναβιώνει το παρελθόν του, ακόμη και για ψύλλου πήδημα, πολλώ δε μάλλον τώρα που τα ανδραγαθήματα του είναι μαζεμένα και σπουδαία.
Τα χαρτάκια, το μάτι του Τίγρη και ο Βαλάντης με τις πατερίτσες
Ο χαρτοπόλεμος με τα κίτρινα φύλλα των τηλεφωνικών καταλόγων του ΟΤΕ, η παλλαϊκή παράκρουση στις εξέδρες του Παλέ, το "Eye of the tiger" και το "We will rock you" που έγιναν τα εμβατήρια του, το μεταποιημένο τραγούδι του Λεωνίδα Βελή, ιδού οι στιγμές που ξαναβγαίνουν τώρα από το σεντούκι της νοσταλγίας.
Επικαιροποιούνται κιόλας αυτές οι εικόνες όπως χθες που τις έκανε όχι μόνο επίκαιρες, αλλά συναισθηματικά δυνατές και συγκινητικές ο Βαλάντης με τις πατερίτσες του!
Με τον Τολιόπουλο και τ’ άλλα παιδιά!
Τότε ο κόσμος τραγούδαγε το "Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τα’ άλλα παιδιά"…
Χθες ο κατά συνθήκην εμπνευσμένος στιχοπλόκος θα μπορούσε να λανσάρει μια νέα βερσιόν, του τύπου "Με τον Χάρελ, τον Ντε Σόουζα, τον Τολιόπουλο και τ’ άλλα παιδιά"!
Αμ το άλλο;
Ένας Γιάννης (Ιωαννίδης) καθοδηγούσε τότε την ορχήστρα, ένας Γιάννης (Καστρίτης) κρατά και τώρα την μπαγκέτα…
Το καμάρι του "Ξανθού" για τον Καστρίτη
Από εκεί ψηλά (είμαι βέβαιος ότι) ο συχωρεμένος ο "Ξανθός" θα καμαρώνει και θα στέλνει την ευλογία του στο "παλικαράκι" (όπως συνήθιζε να χαρακτηρίζει νεαρούς προπονητές) και να νιώθει σίγουρος ότι ο Τριπολιτσιώτης επίγονος του θα τιμήσει την παρακαταθήκη του και θα κρατήσει ψηλά στη σημαία.
Δεν έχουν βεβαίως πολλά κοινά σημεία οι δυο τους…
Μέσα στο γήπεδο ο (απόφοιτος της Γεωπονικής και της Βιομηχανικής Σχολής του Πανεπιστημίου) Ιωαννίδης ήταν αψύς, τυραννικός, δεσποτικός απέναντι σε όλους, αθυρόστομος και ενίοτε αγενής, μάλιστα μια φορά είχε πει ότι "μη μού κάνετε μαγκιές, διότι εγώ είμαι καθηγητής της αλητείας"!
Με το σεις και με το σας
Ο (απόφοιτος της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων του Πανεπιστημίου) Καστρίτης είναι ευγενής και σεβαστικός, τόσο ώστε τον πιλατεύω εδώ και δέκα χρόνια που τον ξέρω να μου μιλάει στον ενικό κι αυτός επιμένει να μού απευθύνεται "με το σεις και με το σας".
Ξα του, ξα μου κι εμένα!
Ένα τέρας αφοσίωσης
Δεν έχω σκοπό να φιλοτεχνήσω την αγιογραφία του, απλώς θεωρώ σκόπιμο να επισημάνω ότι ο Καστρίτης έχει κουβαλήσει και το κρεβάτι του στα γραφεία του Άρη και μαζί με τον Γιώργο Σιγάλα και τον Σωτήρη Καραποστόλου ξημεροβραδιάζονται εκεί μέσα για να προετοιμάσουν την τακτική της ομάδας.
"Η εργατικότητα του είναι μνημειώδης, δεν έχω ξανασυναντήσει τόσο αφοσιωμένο προπονητή" μού είπε ο Χάρης Παπαγεωργίου μετά λόγου γνώσεως και εμπειρίας…
"Το λέω αυτό εγώ που είχα την ευτυχία να με κοουτσάρουν ένας Ματθαίου, ένας Ντουκσάιρ, ένας Μουρούζης, ένας Ιωαννίδης και ένας Ιβκοβιτς"!
