Ο Νίκος Ρογκαβόπουλος στο SPORT24: "Θαυμάζω τον Βεζένκοβ, μου αρέσουν ο Παπανικολάου και οι Μπογκντάνοβιτς"
Η Εθνική επέζησε του ψυχοδράματος κόντρα στη Σερβία και ο Βασίλης Σκουντής βάζει τον Νίκο Ρογκαβόπουλο μπροστά στον καθρέφτη του, σε μία απολαυστική συνέντευξη στο SPORT24.
«Είσαι ο… και λέγεσαι…», που λένε και στο στρατό… Σε αυτή τη δοκιμασία, λοιπόν, ο λεγάμενος έχει έτοιμη την απάντηση και μάλιστα σε επηυξημένη και βελτιωμένη εκδοχή…
«Είμαι ο Νίκος Ρογκαβόπουλος και λέγομαι (και) Αγαπητός»!
Όντως ο ξανθομάλλης φόργουορντ έχει δυο βαπτιστικά ονόματα, ξεχωρίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο από τον πατέρα του, που επίσης λέγεται Νίκος, έπαιξε μπάσκετ στον Ηλυσιακό (και μάλιστα πηδούσε στο Θεό) και είδε χθες τον κανακάρη του να λάμπει στο στερέωμα και να γίνεται το εξώφυλλο του θριάμβου της Εθνικής…
Νίκος και συνάμα Αγαπητός (όπως λεγόταν ο εκ της μητρός παππούς του) όνομα και πράγμα. Ο Αγαπητός που εν μία νυκτί έγινε κιόλας ο καινούργιος αγαπητικός της πάλαι ποτέ αποκαλούμενης (με τη φιλοδοξία να ξαναγίνει τέτοια) «Επίσημης Αγαπημένης όλων των Ελλήνων»!
Ο κάλαμος και ο μακρύς δρόμος
Ωραία είναι όλα αυτά, ωραία και γλαφυρά, μόνο που ο «Ρόγκα» τα αφήνει να μπαίνουν από το ένα αυτό και να βγαίνουν από το άλλο.!
Έκανε ό,τι έκανε, αλλά δεν ίππευσε τον κάλαμον, ώστε να χρειάζεται να αφιππεύσει και ο ίδιος φρόντισε να εξαϋλώσει το συννεφάκι στο οποίο δολίως προσπάθησα να τον χωροθετήσω…
«Μη μου λες τέτοια» με προσγείωσε και ορθώς έπραξε. «Ένα ματς ήταν, έγινε, τελείωσε και πέρασε. Δεν πετύχαμε τίποτε ακόμα, άλλωστε δεν ήταν καν η νίκη που μας έδωσε την πρόκριση. Το έργο έχει πολλές σκηνές ακόμα και ο δρόμος είναι ,μεγάλος» σχολιάζει αρνούμενος (μετά λόγου γνώσεως και πόνου που συσσωρεύεται εδώ και 14 χρόνια) να μπει σε ένα πονηρό τριπάκι…
-Ναι, βρε αγοράκι μου, αλλά όλο αυτό που συνέβη στον αγώνα με τη Σερβία δεν είναι ευκαταφρόνητο. Το λες και υπέρβαση σε έναν βαθμό…
«Τα δώσαμε όλα, σε αυτό συμφωνώ. Παίξαμε με μεγάλη ενέργεια, αλλά κυρίως είχαμε μεγάλη πίστη που μας κράτησε όρθιους στις δύσκολες στιγμές και μας έσπρωξε για να ανατρέψουμε την κατάσταση».
Το καλάθι του Χατζηδάκη και ο… σιαμαίος Μωραΐτης
Ποιο από τα οκτώ καλάθια σου και κυρίως ποιο από τα πέντε τρίποντα που έβαλες σου εντυπώθηκε περισσότερο;
«Θα σε απογοητεύσω! Το καλάθι που μού εντυπώθηκε ήταν αυτό που έβαλε ο Μανώλης Χατζηδάκης, μετά από επιθετικό ριμπάουντ και μας πήγε στους τρεις πόντους. Αυτό το καλάθι ήταν όλα τα λεφτά»!
-Μπράβο σου διότι αποδεικνύεις ότι εκτός των άλλων, έχεις και την περιβόητη ενσυναίσθηση! Το καλάθι του Χατζηδάκη, ε; Κι εγώ που πίστευα ότι θα έκανες λεζάντα στο φιλαράκι σου, τον Μωραΐτη που έβαλε κιόλας, στη λήξη της τρίτης περιόδου, εκείνο το τρίποντο από του διαόλου τη μάνα!
«Ο Μήτσος είναι μια κατηγορία μόνος του! Δεν είμαστε συμπαίκτες ή φίλοι, αλλά αδέρφια. Ήμασταν μαζί για τέσσερα χρόνια στην ΑΕΚ, περάσαμε πολλά, ονειρευθήκαμε και απογοητευθήκαμε παρέα, έχουμε χημεία μεταξύ μας και ελπίζω στο μέλλον να ξαναβρεθούμε συμπαίκτες στην ίδια ομάδα».
Τα βήματα προς τα εμπρός
-Νιώθεις ότι σε άλλαξε η ξενιτιά και δικαιώνεσαι για την επιλογή του να φύγεις από την Ελλάδα και να παίξεις σε μια άσημη τουρκική ομάδα, ούτε καν στην Κωνσταντινούπολη, στην Άγκυρα ή στη Σμύρνη, αλλά στο… εξωτικό Ντενιζλί;
«Νιώθω ότι έχω κάνει βήματα προς τα εμπρός από κάθε άποψη, αγωνιστικά, ψυχολογικά, πνευματικά… Στη Μερκεζέφεντι αισθάνθηκα από την πρώτη στιγμή ότι βρίσκομαι σε ένα ωραίο περιβάλλον. Μού έδειξαν από την αρχή εμπιστοσύνη και σεβασμό, οπότε όλα τα υπόλοιπα προκύπτουν φυσιολογικά».
-Αναβαθμίζεται η θέση του στην ιεραρχία του ελληνικού μπάσκετ; Σε κολακεύει να οδηγείς μια ομάδα, να είσαι ο ηγέτης της και δεν εννοώ μόνο τη Μερκεζέφεντι, αλλά και την Εθνική;
«Δεν αισθάνομαι ότι είμαι ο ηγέτης, δεν με απασχολεί κιόλας αυτό. Προέχει να είμαι ένα σημαντικό κομμάτι στο παζλ των ομάδων στις οποίες αγωνίζομαι».
-Δεν σε ιντριγκάρει η απόδοση σου στο ματς με τη Σερβία ενόψει της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου, το καλοκαίρι; Πριν από δυο χρόνια ο Ρικ Πιτίνο σε εμπιστεύθηκε και σού έδωσε μια θέση στη δωδεκάδα της Εθνικής, στο Προολυμπιακό Τουρνουά…
«Έχουμε δρόμο και καιρό ακόμα μέχρι τότε. Προφανώς θέλω και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να βρίσκομαι στην ομάδα που θα επιλεγεί για το Παγκόσμιο Κύπελλο και να παίξω όποιον ρόλο μπορώ και μου ανατεθεί, δίπλα στον Γιάννη Αντετοκούνμπο και στα υπόλοιπα παιδιά της Εθνικής».
"Η καλύτερη εμφάνιση της καριέρας μου"
-Θα θεωρούσες αυτή την εμφάνιση ως το αριστούργημα σου μέχρι τώρα, ως την κορυφαία στιγμή σου μέχρι το επόμενο ματς, όπως είχε πει και ο Νίκος Γκάλης το 1987;
«Λες ε; Μάλλον ναι! Είχα παίξει πολύ καλά και τον περασμένο Δεκέμβριο σε ένα ματς του τουρκικού πρωταθλήματος με τη Φενέρμπαχτσε, στο οποίο νικήσαμε και έβαλα 25 πόντους. Για να αυτοσαρκασθώ, τα θυμάμαι τα καλά ματς που έχω παίξει, διότι δεν είναι και πολλά. Επειδή πάντως έχουμε και ένα δεύτερο δύσκολο ματς στο καπάκι και μάλιστα εκτός έδρας, δεν πρέπει να εφησυχάσουμε, χώρια που θέλουμε να πάρουμε πίσω το αίμα μας για την εικοσάρα που φάγαμε από τους Λετονούς στο Ηράκλειο, τον περασμένο Νοέμβριο».
-Όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη σου, ποιον Ρογκαβόπουλο βλέπεις πλέον;
«Αισθάνομαι ότι εξελίσσομαι και το διαπιστώνω στην πράξη, σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού μου. Βελτίωσα την ντρίμπλα μου, βάζω την μπάλα στο παρκέ, ανέβασα την ταχύτητα μου, ανταποκρίνομαι καλύτερα στις φάσεις των close-out, στο ένας εναντίον ενός, στα floaters. Καταλαβαίνω ότι τα πόδια μου είναι πιο στιβαρά και τα πατήματα μου γίνονται πιο γερά».
-Τι βλέπεις στον ορίζοντα σου; Είσαι 22 χρονών και φαντάζομαι πως στην ατζέντα σου υπάρχει η Ευρωλίγκα, ίσως και το ΝΒΑ…
«Το θέμα δεν είναι να τα έχω εγώ στην ατζέντα μου, αλλά να με έχουν αυτά! Σού ξαναλέω και το τονίζω ότι νιώθω πολύ καλά στη Μερκεζέφεντι, προσπαθώ να παίζω όσο καλύτερα μπορώ και δεν αποπροσανατολίζομαι αυτή τη στιγμή. Ζω με αυτό που έχω και ό,τι άλλο είναι να έρθει, θα έρθει, όπως μας φωτίσει ο Θεός. Όποιος ενδιαφέρεται, εδώ είμαι»!
Ο παίκτης αγώνων και ο Φώτσης
-Κάποτε έλεγαν ότι είσαι παίκτης αγώνων και όχι της προπόνησης. Εξακολουθεί να ισχύει αυτό;
«Προσπαθώ να είμαι καλός και στην προπόνηση, δεν τα φορτώνω στον κόκορα. Είναι προτιμότερο όμως να είσαι παίκτης αγώνων παρά παίκτης προπονήσεων»!
-Σε γεμίζει η θέση που παίζεις;
«Τριάρι είμαι, αλλά πέρα από την οποιαδήποτε ταμπέλα, σημασία έχει το πώς παίζεις».
-Ενυπάρχουν στο παιχνίδι σου κάποια στοιχεία του Αντώνη Φώτση, με τον οποίο έχει κιόλας κοινές καταβολές, λόγω Ηλυσιακού, ο πατέρας σου;
«Ωωωω, το χοντραίνεις τώρα! Ο Φώτσης ήταν παικτάρα και έκανε μια τεράστια και αξιοζήλευτη καριέρα. Είναι πολύ νωρίς να μπω σε μια τέτοια συζήτηση»…
Ο Βεζένκοβ, ο Παπανικολάου και οι δυο Μπογκντάνοβιτς
-Υπάρχουν παίκτες τους οποίους παρακολουθείς με προσοχή και εστιάζεις πάνω στο παιχνίδι τους;
«Ναι, εννοείται ότι υπάρχουν. Ακτινογραφώ συστηματικά τον Σάσα Βεζένκοβ, που τον θαυμάζω για την εξυπνάδα και την αντίληψη του στο παιχνίδι. Είναι σκέτο σεμινάριο ο τρόπος με τον οποίο κινείται, εκτελεί με ελάχιστες ντρίμπλες, παίζει είτε με την μπάλα, είτε χωρίς αυτήν. Επίσης μού αρέσει πολύ ο Κώστας Παπανικολάου για όλα τα στοιχεία που διαθέτει».
-Από ξένους; Στο ΝΒΑ ίσως;
«Τους δυο Μπογκντάνοβιτς! Και τον Σέρβο, τον Μπόγκνταν και τον Κροάτη, τον Μπόγιαν. Βλέπω τι κάνουν, πώς βάζουν την μπάλα κάτω, τον τρόπο εκτέλεσης στα στατικά σουτ…»