Κατά την παρουσίαση της ομάδας μπάσκετ στο Δημαρχείο του Αμαρουσίου, ήταν προφανές ότι ο πατέρας του, Ανδρέας Παπαντωνίου, παλαίμαχος άσος του Παναθηναϊκού και της Εθνικής και νυν γενικός διευθυντής της ΚΑΕ Αμαρουσίου, αισθανόταν υπερηφάνεια βλέποντας τον γιο του να σηκώνεται από τη θέση του για να παραλάβει το βραβείο για την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ.
Η παρουσία, ωστόσο, του προπονητή Βαγγέλη Αλεξανδρή και κάποιων παικτών που συμμετείχαν στην Κυπελλούχο Ευρώπης ομάδα του 2001, έκανε το μυαλό του Παπαντωνίου "junior" να ταξιδέψει επτά χρόνια πίσω, όταν ακόμη ήταν 11 ετών και αποτελούσε τη… μασκότ του Αμαρουσίου!

" Όταν είδα εκείνες τις φωτογραφίες και τις φάσεις που προβλήθηκαν στο video wall, ανατρίχιασα", εξομολογήθηκε στο SPORT24 συμπληρώνοντας ότι " από πολύ μικρός ονειρευόμουν να πετύχω και εγώ τόσο μεγάλες διακρίσεις, όπως της ομάδας που πήρε το Σαπόρτα. Η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ με την εθνική εφήβων εκπλήρωσε ένα μεγάλο όνειρό μου και τώρα που υπέγραψα επαγγελματικό συμβόλαιο με το Μαρούσι, άλλο ένα όνειρό μου έγινε πραγματικότητα. Το επόμενο είναι να κλέψω ένα παραπάνω λεπτό σε σχέση με πέρυσι και μετά να γίνω πρωταγωνιστής στην ομάδα που αγαπώ και έχω πονέσει όλα αυτά τα χρόνια"…

Προς τι όλη αυτή η "κάψα" με το Μαρούσι; " Από πιτσιρίκι τριγυρίζω στα αποδυτήρια και στους διαδρόμους του κλειστού του Αγίου Θωμά. Μεγάλωσα παρακολουθώντας σπουδαίους παίκτες. Εχω γελάσει και έχω κλάψει με το Μαρούσι. Ειδικά, όταν χάνουμε, αρρωσταίνω! Ακόμη θυμάμαι τον αποκλεισμό μας από τον Μακεδονικό στον ημιτελικό του Uleb Cup το 2005 και εκείνο το άστοχο τρίποντο του Ολιβερ Πόποβιτς στην Κοζάνη. Όπως δεν θα ξεχάσω ποτέ κάποιους ανθρώπους που με έχουν σημαδέψει", εξήγησε ο 18χρονος γκαρντ ανοίγοντας ένα σημαντικό κεφάλαιο, το οποίο υποχρεώθηκε να ξεφυλλίσει…

" Ο Νίκος Μπουντούρης ήταν για μένα πρότυπο σε όλα. Κάποιες φορές γινόταν αρκετά αυστηρός επιχειρώντας να πειθαρχήσει εμάς τους νεότερους, αλλά το έκανε για το καλό μας και πάντοτε θα θαυμάζω το γεγονός ότι σταμάτησε το μπάσκετ σε ηλικία 37 ετών παίζοντας πάντα στο υψηλότερο επίπεδο και δίνοντας το 100% του εαυτού του. Οσο για τους παίκτες που εκτιμώ αφάνταστα και συγκαταλέγω μεταξύ των κορυφαίων της Ευρώπης είναι ο Βασίλης Σπανούλης και ο Ρόντρικ Μπλέικνι, ενώ από το ΝΒΑ ξεχωρίζω τον Χοσέ Καλντερόν", σχολίασε ο μικρός, ο οποίος αισθάνεται ιδιαίτερα τυχερός που γνώρισε τον Παναγιώτη Γιαννάκη, "αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβα να τον έχω προπονητή".

Ποια συμβουλή του "δράκου" έχει κρατήσει για να τον συντροφεύει στην καριέρα του; " Όλα όσα μου έχει πει κατά καιρούς ο κύριος Γιαννάκης μου έχουν δημιουργήσει προβληματισμούς και με έχουν βελτιώσει ως άνθρωπο. Αυτό που μου έλεγε πάντα είναι ότι 'καλός μαθητής=καλός παίκτης' και χαίρομαι που μέσω του χρυσού μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ εξασφάλισα την εισαγωγή στη Νομική, που ήταν το όνειρό μου και το επάγγελμα του παππού μου. Και φυσικά, αυτό που συνηθίζει να λέει ο κόουτς ότι 'μια πάσα κάνει δύο ευτυχισμένους' θα είναι πάντα χαραγμένο στο μυαλό μου. Είναι πολύ σημαντικό να κάνεις ευτυχισμένους τους συμπαίκτες σου και αυτό είναι η δουλειά μου από τη θέση του πλέι μέικερ. Γενικότερα, πιστεύω ότι η έννοια της παρέας σε μια ομάδα έχει μεγάλη σημασία", τόνισε ο νεότερος γιος του Ανδρέα Παπαντωνίου. Ο μεγάλος, 20χρονος Φώτης, αγωνίζεται στο Χαλάνδρι φοιτώντας παράλληλα στο τρίτο έτος της Γυμναστικής Ακαδημίας, αλλά " μια μέρα να είστε σίγουροι ότι θα παίξουμε μαζί", υποσχέθηκε ο αδελφός του.

"Παρέα" λοιπόν! Μια έννοια, που παίρνει σάρκα και οστά στο Μαρούσι, κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στην πρόσφατη παρουσίαση της ομάδας. Τραγική φιγούρα ο συμπαίκτης του Κώστας Καϊμακόγλου, ο οποίος βίωσε ένα προσωπικό δράμα και σχεδόν βουρκωμένος αισθάνθηκε την ανάγκη να ευχαριστήσει από το πάνελ την οικογένεια του Αμαρουσίου για την ψυχολογική στήριξη. " Όταν το μάθαμε, λίγη ώρα πριν από την αναχώρηση για την Κύπρο, όπου θα δίναμε αγώνες προετοιμασίας, παγώσαμε όλοι και δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε τι είχε συμβεί. Τον αφήσαμε να ηρεμήσει, γιατί αυτές οι στιγμές είναι πολύ προσωπικές και εν συνεχεία του δείξαμε πόσο πολύ τον αγαπάμε ως συμπαίκτη και ως άνθρωπο", εξομολογήθηκε ο 18χρονος πλέι μέικερ, ο οποίος το εφετινό καλοκαίρι στιγματίστηκε και από ένα άλλο δυσάρεστο γεγονός, τον σοβαρό τραυματισμό του συμπαίκτη του στην Εφήβων Βλάντιμιρ Γιάνκοβιτς.

" Με όλα αυτά που είχε τραβήξει προηγουμένως, ο τραυματισμός του ήλθε τη χειρότερη στιγμή, καθώς διένυε περίοδο εξαιρετικής φόρμας. Το σκέφτομαι τώρα και μπορώ να πω ότι με επηρέασε και εμένα πολύ αυτό το γεγονός. Πήραμε, όμως, το χρυσό μετάλλιο και του ανήκει σημαντικό μερίδιο αυτής της επιτυχίας. Το ζήτημα τώρα είναι πόσα από όλα αυτά τα παιδιά θα παίξουν στις ομάδες τους", σχολίασε ο Παπαντωνίου θέτοντας έναν πολύ σοβαρό προβληματισμό προς τους παράγοντες και προπονητές που εργάζονται στο ελληνικό μπάσκετ.

" Ο Σλούκας ήταν πολύ καλός σε κάποιους φιλικούς αγώνες του Ολυμπιακού, ο Παπανικολάου με τον Αρη τον ίδιο, ενώ και εγώ πήρα χρόνο από τον κύριο Μαρκόπουλο στην προετοιμασία του Αμαρουσίου. Ολοι θαυμάζουμε τον Ρούμπιο, αλλά ελάχιστοι επισημαίνουν ότι το παιδί αγωνίζεται στην ACB με την Μπανταλόνα από 15 ετών, ενώ εμείς πρέπει να πάμε 21 για να παίξουμε. Και αυτό από συγκυρία, περιμένοντας τυχόν απουσία κάποιου συμπαίκτη μας για να πατήσουμε το παρκέ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που ειπώθηκε από ορισμένους μετά την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ, ότι ήταν χάλια οι αντίπαλοί μας και για αυτό πήραμε το χρυσό. Μακάρι να πίστευαν στους νεαρούς Ελληνες παίκτες περισσότερο", εξέφρασε το παράπονό του ο Νώντας, ο οποίος περιμένει τις ευκαιρίες που θα του δώσει ο Σούλης Μαρκόπουλος δίνοντας παράλληλα την υπόσχεση: " Είτε για ένα δευτερόλεπτο, είτε για ένα λεπτό, θα δίνω την ψυχή μου για αυτή την ομάδα". Σάμπως μπορεί να κάνει διαφορετικά έχοντας… κέρβερους πάνω από το κεφάλι του τον Νίκο Λινάρδο και τον Σωτήρη Μανωλόπουλο, που τον έχουν αναλάβει από βρέφος;