-Ντέγιαν, συγχαρητήρια. Οι φίλοι του μπάσκετ και οι αθλητικοί συντάκτες που συμμετείχαν στη σχετική ψηφοφορία σε επέλεξαν στην πρώτη θέση μεταξύ των δέκα καλύτερων παικτών της δεκαετίας για την Ευρωλίγκα...

(στα ελληνικά) «Φίλε, είναι πολύ ωραίο»!

-Θα συνεχίσουμε στα ελληνικά;

(γελάει) «Οχι, δεν είναι εύκολο. Αισθάνομαι, λοιπόν, ότι μου έχει γίνει μεγάλη τιμή με όλο αυτό, με την ψηφοφορία, με τον σεβασμό προς το πρόσωπό μου και την αναγνώριση από τους φίλους του μπάσκετ και τους συναδέλφους σας από όλη την Ευρώπη. Είναι πολύ ευχάριστο να βλέπεις τον εαυτό σου μεταξύ των κορυφαίων της δεκαετίας. Δεν πρόκειται για μια απλή διάκριση, για την ανάδειξη της καλύτερης πεντάδας μιας χρονιάς ή τον τίτλο του MVP σε ένα Φάιναλ Φορ. Μιλάμε για ολόκληρη δεκαετία, που σημαίνει διάρκεια, σταθερότητα, συνέπεια, τίτλοι, συγκινήσεις, χαρές, λύπες. Ενα μείγμα συναισθημάτων»...

-Δείχνεις να σε έχει συνεπάρει αυτή η πρωτοβουλία της διοργανώτριας αρχής της Ευρωλίγκας. Ή μήπως είναι ιδέα μας;

«Οχι, δεν είναι καθόλου ιδέα σας. Ετσι ακριβώς αισθάνομαι. Τέτοιες προσπάθειες και μάλιστα με τόσο μεγάλη ανταπόκριση από τον απλό κόσμο, τους φίλους του μπάσκετ, δίνουν τεράστια αξία στους πρωταγωνιστές των γηπέδων. Ειλικρινά, μου άρεσε πολύ όλο αυτό, γιατί έχει βάθος χρόνου. Ανέδειξε την καλύτερη ομάδα της δεκαετίας. Θα το χαρακτήριζα ένα υπέροχο flash back, που μας θύμισε αμέτρητες στιγμές».

-Προκαλείς την επόμενη ερώτηση...

«Ναι, ξέρω τι θα με ρωτήσεις και δεν χρειάζεται να υποβάλεις το ερώτημα. Και τα τρία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που κατέκτησα στην καριέρα μου έχουν ιδιαίτερη αξία. Από τα τρία, όμως, που είχα την τύχη να πανηγυρίσω, με τον Παναθηναϊκό στη Θεσσαλονίκη και στην Μπολόνια και με την Μπαρτελόνα στη Βαρκελώνη, το πιο δύσκολο ήταν το Φάιναλ Φορ του 2002 με τον Παναθηναϊκό. Και αυτό γιατί δεν ήμασταν εμείς το φαβορί στην Μπολόνια, αλλά η Βίρτους που αγωνιζόταν στην έδρα της και την κερδίσαμε στον τελικό. Αυτές οι στιγμές δεν ξεχνιούνται. Είναι μοναδικές»...

-Μιλώντας πριν από μερικές ώρες με τον Ραμούνας Σισκάουσκας μας έλεγε ότι θα επέλεγε εσένα και τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους σε μια φανταστική πεντάδα, ωστόσο άφησε δύο θέσεις κενές για να μην αδικήσει κάποιους παίκτες. Εσύ ποιους θα επέλεγες στη δική σου ιδανική πεντάδα;

(γελάει) «Θέλεις να με πάρεις ξανά σε μια εβδομάδα για να το έχω σκεφτεί; Τέλος πάντων. Ευχαριστώ πολύ τον Σίσκα που με επέλεξε στην... τριάδα του. Είναι πολύ μεγάλος παίκτης και είναι τιμή να σε σέβεται ένας τόσο σπουδαίος αθλητής. Δυστυχώς, εγώ δεν μπορώ να επιλέξω ούτε δύο, γιατί θα αδικούσα τόσους πολλούς. Ξέρεις, στη δεκαετία που μας πέρασε υπήρξαν κορυφαίοι performers στα γήπεδα του μπάσκετ, οπότε μια πεντάδα δεν φθάνει. Ισως θα πρέπει να τα ξαναπούμε για αυτό».

-Να σε ρωτήσουμε κάτι προσωπικό; Μετά την απόφασή σου να αποχωρήσεις από τη θέση του τζένεραλ μάνατζερ της Λοτομάτικα Ρόμα ποιο θα είναι το επόμενο βήμα σου στο μπάσκετ;

(επαναφέρει τα ελληνικά) «Τώρα, λίγο ξεκούραση, λίγο song (τραγούδι) και πολύ family (οικογένεια). Πράγματα, που μου έλειψαν στα 20 χρόνια που έπαιξα μπάσκετ. Ο οργανισμός μου έχει ανάγκη από τάιμ άουτ. Μετά βλέπουμε. Ολο και κάτι θα κάνω, γιατί το μπάσκετ είναι η ζωή μου».

-Αλήθεια, πώς μπορεί να αισθάνεται ένας αθλητής του δικού σου βεληνεκούς τώρα που δεν βρίσκεται πια στο παρκέ;

«Αισθάνομαι γεμάτος από όλα. Δόξα τω Θεώ είχα την τύχη να πετύχω πολλά πράγματα στην καριέρα μου, να κατακτήσω τα πάντα. Ο κόσμος με αγάπησε και τον αγάπησα και θα ήθελα εδώ να ευχαριστήσω όλους τους οπαδούς, γιατί αυτοί δίνουν κίνητρο στους αθλητές. Μην ακούτε άλλες εκδοχές πάνω σε αυτό το ζήτημα. Κίνητρο στους παίκτες δίνει ο κόσμος. Επιπροσθέτως, θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένειά μου, που με στήριξε στις καλές και τις κακές στιγμές, τους συμπαίκτες και τους προπονητές μου».

-Ντέγιαν, θέλω πραγματικά να σε ευχαριστήσω. Να είσαι καλά...

«Εγώ ευχαριστώ. Θα τα ξαναπούμε με την πρώτη ευκαιρία».