Ο Ολυμπιακός έπαιζε ένα από τα τελευταίο του χαρτιά στην Κωντσταντινούπολη κόντρα στην Αναντολού Εφές, σε ένα παιχνίδι που ήταν ξεκάθαρο αουτσάιντερ. Και ως αουτσάιντερ έπαιξε στα τελευταία 30 λεπτά του αγώνα, γνωρίζοντας μία βαριά ήττα με 76-53.

Οι “ερυθρόλευκοι” είχαν ένα μαγικό πρώτο δεκάλεπτο – ίσως το καλύτερο της σεζόν – και από εκεί και πέρα κατέρρευσαν, με την Εφές να φροντίζει με την κλάση της και τον κυνισμό της να δείξει ότι η αυτή η εκδοχή του Ολυμπιακού δεν μπορούσε να πάει πολύ μακριά φέτος.

ΤΟ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΟ ΠΡΩΤΟ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΚΑΙ Ο ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗΣ

Η αλήθεια είναι ότι για ένα δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός έδειχνε ικανός να κάνει την ζημιά στην Εφές, παίζοντας πολύ όμορφο μπάσκετ στην πρώτη περίοδο, βγάζοντας πράγματα στο παρκέ που γενικώς δεν έχει δείξει φέτος. Και ο λόγος είχε ονοματεπώνυμο: Γιαννούλης Λαρεντζάκης.

Ο διεθνής γκαρντ ξεκίνησε στο πλευρό του Σλούκα και για δέκα λεπτά έκανε κάτι που δεν έχει καταφέρει με συνέπεια κανένας άλλος περιφερειακός των “ερυθρόλευκων” φέτος πέραν του ηγέτη του: Δημιούργησε και εκτέλεσε με συνέπεια, δίνοντας ανάσες σε έναν Ολυμπιακό που όλη την σεζόν περιμένει σχεδόν τα πάντα σε αυτό τον τομέα από τον Σλούκα.

Με τον Κρούνοσλαβ Σιμόν να τον μαρκάρει, ο Λαρεντζάκης πρακτικά ήταν ο κύριος δημιουργός του Ολυμπιακού στην πρώτη περίοδο. Πήγε αντίθετα από τα σκριν, δημιούργησε καταστάσεις για τους συμπαίκτες του πασάροντας στον σωστό χρόνο, εκτέλεσε από την περιφέρεια.

Την ίδια στιγμή, στην άλλη πλευρά του παρκέ ο Ολυμπιακός υιοθέτησε για πρώτη φορά από το ξεκίνημα ενός αγώνα την λογική των αλλαγών σε όλα τα Πικ εν Ρολ, γεγονός που φάνηκε να αιφνιδιάζει για λίγο την Εφές. Κάθε άμυνα ήταν και μία μικρή νίκη για την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, που με το που έπαιρνε την μπάλα έτρεχε στο τρανζίσιον και σκόραρε, πατώντας γερά στα πόδια της. Αυτό όμως δεν θα κρατούσε πολύ.

ΛΑΡΚΙΝ ΚΑΙ ΝΤΑΝΣΤΟΝ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΑΝ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Ο Ολυμπιακός ήταν μαγικός στην πρώτη περίοδο, χρησιμοποιώντας έξι παίκτες (μοναδική αλλαγή ο Μάρτιν αντί του Έλις όταν ο δεύτερος χρεώθηκε με δύο γρήγορα φάουλ). Κάποια στιγμή όμως έπρεπε να ξεκινήσει το ροτέισον. Το ίδιο έκανε και η Εφές όμως, αλλάζοντας τα 4/5 της πεντάδας της, έχοντας στο παρκέ ταυτόχρονα τους Λάρκιν, Μπομπουά, Άντερσον, Σίνγκλετον, Ντάνστον. Μία αθλητική πεντάδα δηλαδή. Τα προβλήματα είχαν μόλις ξεκινήσει.

Η αρχή έγινε στην επίθεση, με τον Λάρκιν να αρχίζει να κάνει ζημιές σε καταστάσεις Πικ εν Ρολ, τιμωρώντας την επιλογή του Ολυμπιακού να παίζει με αλλαγές, αφού είτε σκόραρε με άνεση, είτε πάσαρε στον Ντάνστον που είχε μις-ματς για να σκοράρει ο Αμερικανός σέντερ. Η Εφές είχε βρει ρυθμό.

Τα πράγματα όμως ήταν ακόμα χειρότερα για την ομάδα του Πειραιά στην άλλη πλευρά του παρκέ. Η πεντάδα που είχε ο Ολυμπιακός στο γήπεδο (Σπανούλης, Τζένκινς, ΜακΚίσικ, Πρίντεζης, Μάρτιν) δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον γρήγορο ρυθμό της Εφές. Το ακόμα χειρότερο όμως ήταν ότι δεν μπορούσε να απειλήσει με συνέπεια στην επίθεση, αφού στο παρκέ δεν βρισκόταν ούτε ένας σουτέρ. Ο Σπανούλης έστηνε Πικ εν Ρολ, αλλά οι παίκτες που μάρκαραν τους Τζένκινς, ΜακΚίσικ, Πρίντεζη δεν ένιωθαν απειλή και έκλειναν την ρακέτα.

Ο Ολυμπιακός είχε εγκλωβιστεί. Ξεκίνησε να κάνει λάθη. Κάθε λάθος οδηγούσε σε ευκαιρία στο τρανζίσιον για την Εφές. Οι “ερυθρόλευκοι” βρίσκονταν πλέον σε κατηφόρα. Και δεν είχαν φρένα.

Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ

Το παιχνίδι παιζόταν πλέον στον ρυθμό της Εφές και αυτό δεν γινόταν να αλλάξει. Ακόμα και η επιστροφή της αρχικής πεντάδας στο παρκέ δεν έφτανε για τον Ολυμπιακό, με τους Τούρκους να έχουν την ίδια αθλητική πεντάδα μέχρι τα μέσα της τρίτης περιόδου, αφού είχαν ρυθμό και δεν ένιωθαν την ανάγκη να προβούν σε αλλαγές.

Από την τρίτη περίοδο και έπειτα, η ομάδα του Εργκίν Αταμάν ήταν απλώς κυνική. Χτυπούσε με χειρουργική ακρίβεια τον Ολυμπιακό με τον Λάρκιν σε θέση δημιουργού και εκτελεστή και στην συνέχεια με τον Μίτσιτς, είδε τον Ντάνστον να κρύβει το καλάθι παίζοντας ένα Flat στο Πικ εν Ρολ ξέροντας ότι οι περιφερειακοί που ήταν δίπλα του έκλειναν χώρους αφού ο Ολυμπιακός δεν είχε απειλή από την περιφέρεια. Τα πράγματα πλέον απλώς παραήταν απλά.

Ο Ολυμπιακός ήθελε. Αλλά δεν μπορούσε. Και από ένα σημείο και μετά έχασε και το μυαλό του, κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα από μία αλληλουχία φάσεων στην επίθεσή του στην τέταρτη περίοδο. Εκεί που ο Λίβιο Ζαν-Σαρλ αρχικά επιχείρησε step back τρίποντο από την αριστερή γωνία έχοντας ακόμα αρκετό χρόνο να εκδηλώσει επίθεση (όπου ευστόχησε) και ακολούθως έπαιξε ένας εναντίον ενός από την κορυφή της ρακέτας και πήγε μέχρι μέσα στο καλάθι (όπου αστόχησε). Δύο κακές επιθέσεις, ξεκάθαρα εκτός συστήματος και λογικής Ολυμπιακού, αφού αυτές δεν είναι φάσεις που περιμένει κάποιος από τον Γάλλο, επειδή – πολύ απλά – αυτές οι φάσεις δεν είναι στο ρεπερτόριό του.

ΤΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ, ΤΟΣΟ ΕΠΑΙΞΕ

Είναι γεγονός ότι δεν ήταν πολλοί αυτοί που περίμεναν από αυτόν τον Ολυμπιακό να πάρει την νίκη στην Κωνσταντινούπολη από αυτή την Εφές. Τα προγνωστικά επιβεβαιώθηκαν μέχρι κεραίας, με την μαγική πρώτη περίοδο του Ολυμπιακού να είναι απλώς ένα προπέτασμα καπνού. Αλλά ενδεχομένως να έδειξε και όσα πρέπει να αλλάξουν στο μέλλον, ενόψει του αναπόφευκτου ξεσκαρταρίσματος που θα γίνει στο τέλος της σεζόν.

Ο τρόπος που ο Λαρεντζάκης αποδέσμευσε τον Σλούκα για δέκα λεπτά – κάνοντας δηλαδή κάτι που υποτίθεται ότι θα έκανε ο Άαρον Χάρισον φέτος, αλλά δεν το έκανε ποτέ – κατέδειξε την ανάγκη του Ολυμπιακού να οχυρώσει καλύτερα τον ηγέτη του με έναν two-way γκαρντ με μέγεθος που θα μπορεί να τον βοηθάει και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ο τρόπος που οι “ερυθρόλευκοι” κατέρρευσαν στα τελευταία 30 λεπτά έδειξε ξανά την ανάγκη να χτίσουν μία πιο αθλητική ομάδα που θα απειλεί με περισσότερους παίκτες στην επίθεση.

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι όλα αυτά φαίνονται στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν. Και θα έχει δίκιο. Είναι όμως κάποιες φορές που υπάρχουν συγκεκριμένοι αγώνες που δείχνουν περισσότερο τα ψεγάδια μίας ομάδας. Ο αγώνας με την Εφές έδειξε πρακτικά στον Ολυμπιακό περισσότερο από κάθε άλλον τον δρόμο που πρέπει να πορευτεί, τόσο λόγω της εξαιρετικής πρώτης περιόδου, όσο και λόγω της κατάρρευσης που ακολούθησε.

Στο τέλος της ημέρας, η ψυχρή λογική λέει ότι ο Ολυμπιακός απλώς τόσο μπορούσε και τόσο έπαιξε κόντρα στην Εφές, μία ομάδα που είναι τουλάχιστον δύο ταχύτητες πάνω. Όσο κυνικό και αν ακούγεται αυτό είναι μία πραγματικότητα. Και είναι μία πραγματικότητα που πλέον φαίνεται ότι την έχουν αποδεχθεί όλοι στον Πειραιά.

Photo Credits: Eurokinissi