Ξόρκισε τους δαίμονές του, έβαλε τέλος στις συζητήσεις που τον ήθελα να έχει τον τίτλο του μεγαλύτερου loser στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, έγραψε τον επίλογο της αναμονής. Το Βερολίνο θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει από την Κυριακή (15/5) το "place to be" του Μίλος Τεόντοσιτς. Η πόλη που θα θέλει να επισκέπτεται μία στο τόσο, αυτή που θα του θυμίζει τα πιο έντονα συναισθήματα που ένιωσε στην καριέρα του, τις στιγμές που έγινε -για πρώτη φορά στην καριέρα του- Πρωταθλητής Ευρώπης !

Η αρνητική παράδοση που είχε σε Final Four είχε καταντήσει... αστείο. Το 0/6 που μετρούσε μέχρι χθες έμοιαζε να τον κατατρέχει και να τον καθιστά πάντοτε υπόλογο στον κόσμο, που τον έβλεπε κάθε χρόνο να "μαγεύει" στην Euroleague, μέχρις ότου φτάσουμε στο σημείο που κρίνονταν όλα. Στη Mercedes Benz Arena ξεφορτώθηκε μια και καλή την ταμπέλα του loser. Πάει αυτό, πέρασε!

Ο πλεϊμέικερ της ΤΣΣΚΑ Μόσχας έκανε το ματς... της ζωής του (σε Final Four) όντας καθοριστικός τόσο στο φινάλε της κανονικής διάρκειας του τελικού με τη Φενέρμπαχτσε, όσο και στο έξτρα πεντάλεπτο. Ποιος να του το έλεγε πως από μοιραίος θα γίνει -κάποτε- ωραίος. Συνδύασε μάλιστα την ουσία με το θέαμα, με τις δύο εντυπωσιακές ασίστ που έδωσε:

Ο αδικημένος της υπόθεσης

Το μείζον της ιστορίας βέβαια είναι πως δεν εξελίχθηκε στον άνθρωπο που "σκότωσε" την ομάδα του, έναν ρόλο που είχε κατ' εξακολούθηση τα τελευταία χρόνια. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς: τον τελικό της Κωνσταντινούπολης, ή τον ημιτελικό του Λονδίνου; Ή μήπως τον περσινό ημιτελικό; Ό,τι κι αν έχει γίνει πάντως, μοιάζει να διαγράφηκε -σε μεγάλο βαθμό- το βράδυ της Κυριακής (15/5) στη Mercedes Benz Arena.

Σε σημείο που οι περισσότεροι θεωρούν αδικία το γεγονός πως δεν πήρε αυτός το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη του Final Four . Είχε καλύτερο ranking από τον Νάντο Ντε Κολό μάλιστα (29 έναντι 26), με τα ποσοστά του να αγγίζουν... την τελειότητα. Με 19 πόντους (1/1 δίποντα, 3/6 τρίποντα, 8/9 βολές), 5 ριμπάουντ, 7 ασίστ, 2 κλεψίματα, 2 λάθη και 7 κερδισμένα φάουλ σε 34'43'' δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως έκανε το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς για την ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη.

Σκεφτείτε, για παράδειγμα, ότι ένα χρόνο νωρίτερα, στον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό πρόλαβε να τελειώσει το παιχνίδι με 8 πόντους (1/4 δίποντα, 1/5 τρίποντα, 3/3 βολές), 3 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 6 λάθη σε 23'16''. Τι έγραψε το ranking του; Μηδέν! Θέλετε να πάμε ακόμη πιο πίσω;

Δείτε τι (δεν) έκανε στα έξι Final Four που ήταν στην πλευρά των ηττημένων:

2015 (χαμένος ημιτελικός με Ολυμπιακό): 8 πόντοι με 1/4 δίπονατ, 1/5 τρίποντα, 3/3 βολές, 3 ριμπάουντ, 5 ασίτ, 6 λάθη σε 23'16''

2014 (χαμένος ημιτελικός με Μακάμπι): 12 πόντοι με 3/4 δίποντα, 1/5 τρίποντα, 3/3 βολές, 6 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 1 κλέψιμο, 2 λάθη σε 27'52''

2013 (χαμένος ημιτελικός με Ολυμπιακό): 5 πόντοι με 0/4 δίποντα, 1/5 τρίποντα, 2/4 βολές, 3 ριμπάουντ, 1 ασίστ, 2 λάθη σε 29'05''

2012 (χαμένος τελικός με Ολυμπιακό): 15 πόντοι με 1/4 δίποντα, 4/9 τρίποντα, 1/2 βολές, 4 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 1 κλέψιμο, 5 λάθη σε 34'02''

2010 (χαμένος τελικός με Μπαρτσελόνα): 10 πόντοι με 2/3 δίποντα, 2/3 τρίποντα, 3 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 1 κλέψιμο, 2 λάθη σε 24'38''

2009 (χαμένος ημιτελικός με Παναθηναϊκό): 3 πόντοι με 1/1 τρίποντο σε 2'57''

Η λύτρωση του Βερολίνου

Η μοίρα τού έπαιξε τέτοιο παιχνίδι ώστε να γραφτεί ο επίλογος της "κατάρας" στο ίδιο γήπεδο απ όπου ξεκίνησε. Το 2009 είχε βέβαια μικρό ρόλο στο rotation του Ολυμπιακού, αλλά η ιστορία "έγραψε" το πρώτο χαμένο Final Four της καριέρας του, για να ακολουθήσουν ακόμη πέντε. Ε, αυτή τη φορά έφυγε με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη και το τρόπαιο ανά χείρας. Μοιάζει να του το χρώσταγε ο Θεός .

Δεν έγινε όμως κάτι στην τύχη, από την άποψη πως δεν έτυχε απλά να μην είναι αρνητικός. Το κάθε άλλο, ήταν θετικός, θετικότατος, κάνοντας τη διαφορά. Τα highlights του από τον τελικό αποδεικνύουν του λόγου το αληθές:

Τι έχουμε από εδώ και πέρα; Ενδεχομένως πολλά και σπουδαία, αφού το βάρος που έφυγε από πάνω του είναι μεγάλο. Τεράστιο. Τόσο από τον ίδιο στον εαυτό του, όσο και από τον κόσμο. Παρεμπιπτόντως, ενδεχομένως να ήθελε να έχει μπροστά του μετά τον τελικό την... κυρία που τον ρώτησε πέρσι, τέτοιες ημέρες, πόσα ακόμη Final Four θα χάσει.