Ο Παναθηναϊκός τα έκανε όλα μισά στη Βιτόρια

Τα παιχνίδια στη Βιτόρια είναι πάντα πολύ απαιτητικά για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ, πόσο μάλλον για τη συγκεκριμένη ομάδα, που αντιμετωπίζει δεδομένα προβλήματα ποιότητας (και ποσότητας) τη φετινή σεζόν. Ακόμη κι έτσι όμως, οι πράσινοι έφτασαν μια - δυο άμυνες μακριά από το διπλό στη Fernando Buesa Arena.

Στην ουσία, δύο είναι τα στοιχεία που τους στέρησαν αυτή τη νίκη: τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ και η αδυναμία λήψης της (σωστής) απόφασης στην τελευταία κατοχή του σαρανταλέπτου.

Κι αν το πρώτο είναι κάτι που καταγράφεται με απόλυτη επάρκεια από τους αριθμούς, το δεύτερο αφορά στον τρόπο με τον οποίο λειτούργησαν οι παίκτες του Δημήτρη Πρίφτη μετά το τάιμ άουτ που πήρε στα 23.3'' για το τέλος. Πολύ απλά γιατί ούτε ο Ντάριλ Μέικον, ούτε ο Νεμάνια Νέντοβιτς, ούτε ο Ιωάννης Παπαπέτρου πήραν την (απόλυτα) σωστή απόφαση, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να υποχρεωθεί σε μια προσπάθεια που έμοιαζε τραβηγμένη από τα μαλλιά.

Το 29% δεν είχε αποτέλεσμα

Όσο καλή άμυνα κι αν παίζει μια ομάδα στο έδαφος, είναι σαφές πως δεν μπορεί να θεωρηθεί αρκετή, αν δεν συνοδευτεί από το αμυντικό ριμπάουντ. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο "μείον" του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ στη διάρκεια του σαρανταλέπτου, ειδικά στα τελευταία τρία λεπτά.

Οι πράσινοι κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια στην προσωπική άμυνα, λειτούργησαν σχεδόν υποδειγματικά τόσο πάνω όσο και μακριά από την μπάλα, απέτυχαν όμως να ολοκληρώσουν την εκάστοτε αμυντική αποστολή τους. Ενώ λοιπόν υποχρέωσαν την Μπασκόνια στο 29% στα δίποντα μέσα στη ρακέτα (7/24), δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν το γεγονός. Κοινώς, έκαναν το συγκεκριμένο πολύ χαμηλό ποσοστό ευστοχίας να μην έχει πραγματική σημασία.

Δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει μάχες

Για μια ομάδα λοιπόν που δεν έχει ούτε το ταλέντο ούτε το βάθος να βρίσκει λύσεις από την επίθεσή της, κάθε χαμένη μάχη είναι πρόβλημα. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για δεκαπέντε (15) δεύτερες επιθέσεις της Μπασκόνια, κάποιες εκ των οποίων αποδείχθηκαν καθοριστικές. Ανεξαρτήτως της αποτελεσματικότητας της άμυνας που έπαιζαν οι παίκτες του Δημήτρη Πρίφτη στο έδαφος, αυτή η αδυναμία εξασφάλισης του αμυντικού ριμπάουντ αρκούσε για να επιδεινώσει την κατάσταση και να φέρει τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ με την πλάτη στον τοίχο στα τελευταία λεπτά του αγώνα.

Επιβεβαιώθηκε στην πράξη

Την παραμονή της αναμέτρησης, ο Δημήτρης Πρίφτης είχε σπεύσει να επισημάνει πως ο Νεμάνια Νέντοβιτς δεν έχει ακόμη στον βαθμό ετοιμότητας που απαιτείται και θέλει ο ίδιος. Λογικό κι επόμενο μετά από διάστημα μακράς αποχής από την δράση να χρειαστεί χρόνο, υπομονή και κάποιους αγώνες προκειμένου σταδιακά να "ξαναχτίσει" το παιχνίδι του και να φτάσει στο σημείο να είναι εξίσου αποτελεσματικός από αγωνιστική σε αγωνιστική.

Δεν είναι μόνο τα 2/6 σουτ άλλωστε που επιβεβαίωσαν στην πράξη τα λεγόμενα του προπονητή του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ, αλλά πολύ περισσότερο ο δισταγμός που είχε στην τελευταία κατοχή της αναμέτρησης. Όταν δηλαδή δεν χτύπησε κάθετα το close out του Ρόκας Γκεντράιτις, παρά έκανε διείσδυση παράλληλα με το καλάθι και πάσαρε την μπάλα στον Ιωάννη Παπαπέτρου, που είχε απέναντί του κοντύτερο αντίπαλο (βλ. Τζέισον Γκρέιντζερ).

Δεν "παίρνει" κάτι από τα λίγα λάθη

Παρεμπιπτόντως, υπάρχει ένα στατιστικό στοιχείο με μεγάλο ενδιαφέρον (και) από αυτό το παιχνίδι: τα λάθη του τριφυλλιού. Οι πράσινοι έκαναν μόλις έξι (6) στη διάρκεια του αγώνα, καταφέρνοντας με το low mistake basketball που παρουσίασαν να μην δώσουν την ευκαιρία για transition στην Μπασκόνια.

Την ίδια ώρα βέβαια, έκαναν λάθη που δεν καταγράφονται από την στατιστική, αρκούσαν όμως να χαρίσουν πόντους στην ισπανική ομάδα. Χαρακτηριστικότερο όλων το γεγονός πως δεν "χρησιμοποιήθηκε" το τέταρτο ομαδικό φάουλ στη δεύτερη περίοδο, με αποτέλεσμα τους έξι διαδοχικούς πόντους της Μπασκόνια, για το -5 (40-35) της ελληνικής ομάδας στο φινάλε του πρώτου μέρους.

Η ελπίδα που φέρνει ο Φέρελ

Το παιχνίδι στο WiZink Center με τη Ρεάλ Μαδρίτης θα είναι πιθανότατα το τελευταίο του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ με την υπάρχουσα σύνθεση στην περιφέρεια. Η άφιξη του Γιόγκι Φέρελ σηματοδοτεί το ανακάτεμα της τράπουλας στους "κοντούς" και τον επαναπροσδιορισμό των ευθυνών που έχει κάθε παίκτης. Με πρώτο και καλύτερο τον Ντάριλ Μέικον, που κλήθηκε τις τελευταίες τρεις εβδομάδες να παρουσιάσει μια πτυχή του εαυτού του, όχι τόσο κοντινή σε αυτό που τον έχει κάνει "διάσημο" τα τελευταία χρόνια.

Μπορεί ο Γιόγκι Φέρελ να αλλάξει άρδην τα αγωνιστικά δεδομένα του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ και να τον πάει ένα βήμα παρακάτω; Βάσει ταλέντου μπορεί, το θέμα βέβαια είναι να αντιληφθεί γρήγορα τον ρόλο του και τι πραγματικά έχει ανάγκη ο Δημήτρης Πρίφτης από εκείνον. Όπως αντίστοιχα να φανεί αν σε επίπεδο αποφάσεων είναι πιο ικανός και έτοιμος από τον Κέντρικ Πέρι και τον Ντάριλ Μέικον.

Δύο παίκτες που αποδεικνύουν καθημερινά πόσο προσπαθούν να λειτουργήσουν ως ιδανικοί δημιουργοί για την ομάδα τους, με αποδεδειγμένες όμως δυσκολίες. Δίχως όμως να σημαίνει πως είναι αρκετό...