-Κόουτς, ωραίο αυτό που είπατε μετά τον ισοπεδωτικό μονόλογο επί της Σερβίας στον τελικό του Ευρωμπάσκετ, αλλά είχατε ποτέ την ευκαιρία να αποκτήσετε ή έστω να δανειστείτε μια "Ferrari";

"Οχι, ποτέ! Ούτε έχω αποκτήσει, ούτε έχω οδηγήσει ‘Ferrari’ στη ζωή μου. Τα κατάφερα, όμως, ως προπονητής. Γιατί αυτή η ομάδα της Ισπανίας είναι κάτι σαν ‘Ferrari’. Μόνο που δεν είναι εύκολο να την οδηγήσει κανείς"...

-Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη ομάδα θα κατακτούσε το ευρωπαϊκό στέμμα και με... αυτόματο πιλότο.


" Αυτό πίστευαν πολλοί, αλλά στην πορεία αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο. Ξέρεις, υπάρχουν οδηγοί που έχουν συνηθίσει να οδηγούν ‘FIAT’ και δεν μπορούν να οδηγήσουν ‘Ferrari’. Και οδηγοί που βρίσκονται καθημερινά πίσω από το τιμόνι μιας ‘Ferrari’ και δεν μπορούν να οδηγήσουν ένα ‘FIAT’. Θέλω να πω με αυτό ότι τίποτα δεν είναι εύκολο και ευτυχώς εμείς το βιώσαμε νωρίς στη διοργάνωση".

-Θα πρέπει να έμοιαζε με συναγερμό η ήττα στην πρεμιέρα από τη Σερβία.

"Το μεγάλο πρόβλημα που έπρεπε να διαχειριστεί η Ισπανία ήταν ότι όλοι μιλούσαν για το χρυσό και μόνο για το χρυσό. Για μας δεν υπήρχε δεύτερη θέση, αυτό μας έλεγαν όλοι. Είχαμε θαμπωθεί από αυτούς τους τόνους χρυσού χωρίς καν να έχουμε παίξει στη διοργάνωση, χωρίς καν να πλησιάζουμε τις 20 Σεπτεμβρίου.

Στην αρχή δεν ήμασταν και καλά προετοιμασμένοι. Και οι πέντε παίκτες της βασικής πεντάδας είχαν προβλήματα. Ο Ρούντι ήταν τραυματίας, ο Πάου είχε σπάσει το δάκτυλό του, ο Ναβάρο και ο Γκαρμπαχόσα και αυτοί δεν αισθάνονταν καλά, είχαν ενοχλήσεις.

Ο Ρούμπιο ήταν μπερδεμένος, πολύ μπερδεμένος με όλο αυτό το φορτίο της μεταγραφής του. Ολα αυτά τα εκατομμύρια που τον περιτριγύριζαν. Από τη μια το ΝΒΑ, από την άλλη η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα και στη μέση ένα παιδί 19 ετών".





-Πόσο δύσκολο ήταν για τον μικρό να διαχειριστεί αυτή τη μάχη εκατομμυρίων, που είχε ξεσπάσει για την υπογραφή του;



"Υπερβολικά δύσκολο. Ξέρεις, ο πολύς κόσμος τον κρίνει λες και είναι 28-29 ετών, αλλά ο Ρίκι είναι μόλις 19 και αποφασίσαμε να τον βάλουμε βασικό στην Εθνική Ισπανίας. Δεν επιλέξαμε τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ και αναθέσαμε στον Ραούλ Λόπεθ και στον Κάρλος Καμπέθας την υποστήριξή του από τον πάγκο.

Σκέψου, λοιπόν, ένα παιδί, έναν μαθητή, που έχει μείνει άυπνος επί 24 ώρες και το επόμενο πρωί πρέπει να δώσει εξετάσεις. Η αποτυχία είναι εγγυημένη. Αυτό έπαθε στην αρχή του Ευρωμπάσκετ ο Ρούμπιο".



-Ποια ήταν η αντίδρασή σας μετά την ήττα από τη Σερβία;



"Κάλεσα τους παίκτες μου στα αποδυτήρια και τους είπα: Κύριοι, ειλικρινά, αισθάνεστε ότι πρέπει να αλλάξουμε κάτι στο παιχνίδι μας; Είστε όλοι μεγάλοι παίκτες και θέλω να ακούσω τη γνώμη σας. Η απάντησή τους ήταν: Οχι, κόουτς. Σε εμπιστευόμαστε και προχωράμε έτσι. Δεν χρειάζεται να αλλάξουμε κάτι".

-Επειτα από αυτή τη συνάντηση, ποιο ήταν το πρώτο μέλημά σας;



"Ηθελα να αποκτήσουμε μεγαλύτερη ένταση και ανταγωνιστικότητα, αλλά το βασικότερο που προσπάθησα να αλλάξω ήταν αυτή η κατάσταση που μας είχε φέρει σε αυτό το σημείο. Για την ομάδα δεν υπήρχε επιδίωξη, αλλά υποχρέωση. Κάπως έτσι ήταν στην αρχή το χρυσό μετάλλιο.

Και από την άλλη, είχαμε προβλήματα τραυματισμών, δεν είχαμε κάνει ούτε μια ποιοτική προπόνηση. Ολα αυτά ήταν σοβαρά θέματα, που οφείλαμε να διευθετήσουμε άμεσα, εάν θέλαμε να φτάσουμε στην κορυφή".






-Ούτε στην αναμέτρηση με την Αγγλία, πάντως, δείξατε να έχετε συνέλθει από το σοκ της πρεμιέρας. Πέντε λεπτά πριν από τη λήξη, η Ισπανία ήταν πίσω με τέσσερις πόντους και εμείς τρίβαμε τα μάτια μας στο Πόζναν...


" Για τρία δεκάλεπτα δεν είχαμε πρόβλημα, αλλά στην τελευταία περίοδο τρομάξαμε και δεν ντρέπομαι να σας πω ότι στο τέλος παίξαμε για να μη χάσουμε, όχι για να κερδίσουμε"...

-Και με τη Σλοβενία ήταν ντέρμπι που κρίθηκε στην παράταση

Παρόμοια εικόνα. Για 35 λεπτά είχαμε τον έλεγχο του αγώνα, αλλά στο τέλος κυριευθήκαμε από φόβο, όπως και με την Αγγλία. Ξέραμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και ψάχναμε να το βρούμε και να το διορθώσουμε".

-Ταξιδεύετε στο Λοντζ, όπου με το καλημέρα γνωρίζετε την ήττα από την Τουρκία, κερδίζετε τη Λιθουανία και την Πολωνία και εξασφαλίζετε το εισιτήριο για την οκτάδα, έστω και ως τέταρτοι στον όμιλό σας. Τι κρατάτε από αυτούς τους τρεις αγώνες;


"Κρατάω μια φάση που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ‘Gigantes del Basket’ και αξίζει να την αναζητήσετε. Στη φωτογραφία ο Ερντέν αρπάζει, όχι απλώς κρατάει, αλλά αρπάζει τον Γιούλ, οι διαιτητές δεν βλέπουν τίποτα και χάνουμε. Κυρίως, όμως, θα θυμάμαι το 23-0 σερί στον αγώνα με τη Λιθουανία, το οποίο άλλαξε όλη την ψυχολογία της ομάδας.

Ηταν το σημείο που είπαμε στους παίκτες ‘ξεχάστε την υποχρέωση και πάμε στο Κατοβίτσε για να παίξουμε όπως μπορεί αυτή η ομάδα. Με πιεστική άμυνα, με τρέξιμο, με θεαματικά καλάθια. Διασκεδάστε το’. Στους τρεις νοκ άουτ αγώνες παίξαμε σαν... Ferrari".



-Τι αισθανθήκατε μετά τον προημιτελικό με την πρωτοπόρο του άλλου ομίλου Γαλλία, η οποία τελικά παραδόθηκε άνευ όρων;



"Το πρώτο είναι ότι πια η ομάδα είχε ανακτήσει την υγεία της. Αρχίσαμε να παίζουμε μπάσκετ. Νικήσαμε τους Γάλλους και είπαμε... we are back. Δεν θέλω να παρεξηγηθεί αυτό που θα πω, αλλά νιώσαμε ακτύπητοι. Οτι δεν χάνουμε με τίποτα και από κανέναν. Οτι το χρυσό μετάλλιο ήταν δικό μας".

-Σε αυτό το Ευρωμπάσκετ οι περισσότερες ομάδες είχαν απουσίες. Η δική μας, η ελληνική, έπαιξε χωρίς τέσσερα βασικά στελέχη, οι Ρώσοι τα ίδια, οι Σλοβένοι είχαν τραυματισμούς, οι Γερμανοί έπαιξαν χωρίς τον Νοβίτσκι, οι Λιθουανοί με μείον τέσσερα αστέρια. Για την Ισπανία τι σήμαινε η απουσία του Καλντερόν; Και πόσο άνιση ήταν η σύγκριση με τον Ρούμπιο;


"Θα ξεκινήσω από το δεύτερο. Ο Ρίκι δεν έπαιξε άσχημα. Είναι, όμως, μόλις 19 ετών. Ο Καλντερόν διαθέτει κορμί, έχει γερά πόδια, παίζει φοβερή άμυνα και στην επίθεση είναι πολύ αποτελεσματικός λόγω του μακρινού σουτ. Και βέβαια έχει τεράστια εμπειρία. Μας έλειψε πολύ. Το πρόβλημα, όμως, δεν ήταν το κορμί, αλλά το μυαλό του Ρίκι, που είχε γίνει άνω κάτω λόγω των γεγονότων του καλοκαιριού".


-Ποια γνώμη σχηματίσατε για την Ελλάδα;



"Η Ελλάδα είναι μια συμπαγής ομάδα, αξιόπιστη και πάντα μαχητική. Ο Σοφοκλής έδειξε ότι μπορεί να αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο. Ο Σπανούλης έλαμψε στην Πολωνία ως ένα μεγάλο αστέρι που δίκαια πήρε μια θέση στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης. Ο Μπουρούσης είχε σπουδαία συνεισφορά".

-Ποιες εικόνες θα ξεχωρίζατε από το 36ο Ευρωμπάσκετ;


"Η πρώτη είναι η εικόνα που σας περιέγραψα νωρίτερα μέσα από τα αποδυτήριά μας. Τότε που ρώτησα τους παίκτες αν έπρεπε να αλλάξουμε κάτι στο παιχνίδι μας και εκείνοι μου απάντησαν με μια φωνή ‘όχι’. Και η δεύτερη είναι μια φάση στον προημιτελικό με τη Γαλλία.

Εχει την μπάλα ο Μπατούμ και γύρω του βρίσκονται όλοι οι παίκτες μας. Και οι πέντε! Να ξέρεις ότι αυτή η φάση, που υπάρχει σε φωτογραφία, μας βοήθησε πολύ να κατακτήσουμε το ευρωπαϊκό τρόπαιο"...



-Με ποιο τρόπο;



"Θα σου πω. Στο καθιερωμένο meeting πριν από τον τελικό, αποφασίσαμε με τους συνεργάτες μου να μην κουράσουμε τα μυαλά των παικτών με πληροφορίες σχετικά με τη Σερβία. Τους δείξαμε τη φωτογραφία με τον Μπατούμ και ετοιμάσαμε ένα βίντεο.

Ενα βίντεο που περιέγραφε τη διαδρομή από την αρχή ως το τέλος. Ξεκινούσε από τον τραυματισμό του Γκασόλ στην προετοιμασία, συνεχιζόταν με την ήττα από τη Σερβία για να δείξουμε στα παιδιά ότι η αποστολή μας δεν ήταν εύκολη.

Βάλαμε στη σειρά όλα τα προβλήματα που κληθήκαμε να ξεπεράσουμε για να φτάσουμε στον τελικό. Θέλαμε να δουν αυτά τα εμπόδια, να τα δουν καλά και να εκτιμήσουν την προσπάθεια που έκαναν. Οταν τελείωσε το βίντεο και κοίταξα στα μάτια τους παίκτες μου, είπα μέσα μου... τώρα είμαστε έτοιμοι!"



...