Ο Σλούκας έγινε παλιοσειρά στο Final Four και ονειρεύεται πρόκριση στον τελικό: "Ελπίζω να μην φτάσουμε σ' ένα σουτ όπως κόντρα στη Φενέρ"

Το 2010, σχεδόν σχολιαρόπαιδο, είχε την τύχη να ακολουθήσει την αποστολή του Ολυμπιακού στο Final Four του Παρισιού. Δεν είχε παίξει βέβαια, ούτε βρισκόταν στο ρόστερ των "ερυθρολεύκων" στον ημιτελικό με την Παρτίζαν ή στον τελικό με την Μπαρτσελόνα. Η εμπειρία της διοργάνωσης, έστω και λίγο πιο δίπλα από την θέση του τελευταίου αναπληρωματικού είναι τεράστια. Πολλοί θα πλήρωναν να τη ζήσουν, έστω και έτσι.

Νωρίτερα μέσα στη χρονιά, ο Παναγιώτης Γιαννάκης τού είχε δώσει το χρίσμα να παίξει για πρώτη φορά στην EuroLeague, όταν στις 21 Οκτωβρίου 2009, τον είχε αφήσει 5:32 λεπτά πάνω στο παρκέ στον αγώνα εναντίον της Ορλεάν. Ο Κώστας Σλούκας δεν είχε κλείσει ακόμα τα 20 του χρόνια.

Τώρα, στα 33 του, είναι μαζί με τον Σέρχιο Γιουλ της Ρεάλ οι δυο παλιοσειρές του Final Four, των οποίων το κοντέρ θα γράψει, φέτος, 18 αγώνες στο κορυφαίο μπασκετικό ραντεβού της Ευρώπης. Ο Έλληνας διεθνής, μάλιστα, είναι και τρία χρόνια μικρότερος από τον άσο της Ρεάλ.

Αμφότεροι μετράνε οκτώ συμμετοχές, με τον Σλούκα να βάζει κι ένα αστερίσκο προσθέτοντας και μια 9η (εκείνη πριν από 13 χρόνια). Σε επίσημους αριθμούς -πάντως- οι δυο σπουδαίοι γκαρντ είναι οι "μπαπάδες" του φάιναλ-φορ στο Κάουνας. Να τι ακριβώς λέει η σύγκριση μεταξύ τους

• Ο Σλούκας έχει σε 21:57 λεπτά συμμετοχής 9.2π (52.4%δμ 36.5%τρ, 82..9% β), 2.2ρ, 3.1 ασ, 0,5κλ και 1.5 λ
• Ο Γιουλ από την πλευρά του σε 27.06 λεπτά συμμετοχής μετράει 11.9π (45.4%δ, 32%τρ, 85.9%β), 1.5ρ, 3.8 ασ, 0.3 κλ, 1.3λ
• Ο άσος του Ολυμπιακού υπερτερεί σε τίτλους, καθώς έχει πάρει τρεις (δυο με τον Ολυμπιακό, έναν με τη Φενέρ) έναντι δυο του Γιουλ
• Το επίτευγμα του είναι αξιομνημόνευτο, αφού από το 2012 μέχρι σήμερα στα δέκα από τα εντεκα διαθέσιμα φάιναλ-φορ (δεν έγινε αυτό του 2020) έδωσε το παρών στα οκτώ. Του ξέφυγαν μόνο εκείνα του 2014 και του 2021.

Ο Σλούκας μπήκε βιαστικός στη Ζαλγκίριο Αρένα για να κάνει την τελευταία προπόνηση με τον Ολυμπιακό, πριν από το τζάμπολ με τη Μονακό. Οι περισσότεροι συμπαίκτες του είχαν ήδη μπει στο επιβλητικό γήπεδο που θα φιλοξενήσει φέτος το φάιναλ-φορ και έκαναν δηλώσεις στα ΜΜΕ.

Τους προσπέρασε όλους σαν σφαίρα, σαν να μην του άρεσε η πολυκοσμία, τα βίντεο και οι φωτογραφίες. Πώς είναι άραγε η παραμονή ενός τέτοιου αγώνα; Μέχρι που ανεβαίνει η αδρεναλίνη και τι νιώθει ένας παίκτης που όλα αυτά τα ζει σχεδόν κάθε χρόνο.

"Θα προσπαθήσω και φέτος να ακολουθήσω τη ρουτίνα μου. Ό,τι κάνω δηλαδή πριν από κάθε ματς" θα πει στο SPORT24 πριν ο ίδιος παραδεχθεί, βέβαια, ότι αυτοί οι αγώνες, ο ημιτελικός και ο τελικός του F4 δεν έχουν καμιά σχέση με ό,τι συνέβη έως τώρα: "Είναι τελείως διαφορετικοί αγώνες. Καμιά σχέση με την κανονική περίοδο, η μπάλα έχει άλλο βάρος, υπάρχει άγχος και πίεση, γιατί έχεις φτάσει στην πηγή και πρέπει να πιείς νερό".

Άρα; "Υπάρχει πάντα μια ανυπομονησία να μπεις στο γήπεδο. Η καρδιά χτυπάει δυνατά. Όπως και να το κάνουμε το Final Four είναι μια ξεχωριστή ιστορία, δεν συγκρίνεται με τίποτε άλλο".

Στο πρώτο final four (που έπαιξε) ο Σλούκας ευτύχησε να πάρει και το τρόπαιο! Κι ένα χρόνο μετά ήταν ξανά Πρωταθλητής Ευρώπης. Ο τρίτος τίτλος ήρθε με τη Φενέρ (το 2017) κατά σύμπτωση σε τελικό εναντίον του Ολυμπιακού (μέσα στην Κωνσταντινούπολη). Δεν έχει όμως, μόνο, κερδίσει ματς. Πολλές φορές έφυγε και ηττημένος.

Όπως πέρσι, όταν μάλλον στο καλύτερο φάιναλ-φορ της καριέρας του (12.5π-6.5 ασίστ), είδε τον Βασίλιε Μίτσιτς να ευστοχεί στο σουτ που άφησε τον Ολυμπιακό εκτό τελικού. Όλα, όπως θα πει, είναι εμπειρίες και μπαίνουν στο σκληρό δίσκο.

"Ναι, τα θυμάμαι όλα γιατί όλα έχουν τη δική τους αίγλη ή την απογοήτευση αν προτιμάτε. Προφανώς αυτό που μένει αξέχαστο είναι εκείνο της Κωνσταντινούπολης με το buzzer του Γιώργου, αλλά όσες φορές κι αν παίξεις σε αυτή τη διοργάνωση μένει στη μνήμη σου".

Ωραία, λοιπόν, που έλεγε και ο Φίλιππος Συρίγος. Έχοντας στις πλάτες του 16 ματς φάιναλ-φορ, τρεις Ευρωλίγκες και πολλές προσδοκίες, τι θα συμβούλευε τους συμπαίκτες του, ειδικά τους νεότερους λίγο πριν από τη μάχη: "Δεν μου αρέσει να δίνω συμβουλές, αλλά θα τους ζητήσω να κάνουν, να κάνουμε καλύτερα ό,τι περνάει από το χέρι μας για να προκριθούμε στον τελικό. Είναι πολύ σημαντικό να προκριθούμε" απαντάει.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μιλάει για τον τελικό. Τις τελευταίες μέρες τον ακούμε να το επαναλαμβάνει. Προφανώς και έχει δίκιο.

Κανείς δεν θέλει να παίζει στον αδιάφορο μικρό τελικό. Αλλά, εκτός των άλλων, θεωρεί πολύ σπουδαίο "να βρίσκεται ο Ολυμπιακός στα τελευταία σαράντα λεπτά της χρονιάς όπου θα κριθεί και ο τίτλος. Ο βασικός στόχος είναι αυτός. Να παίξουμε στο ματς που θα διεκδικήσουμε το τρόπαιο. Από 'κει και πέρα τα πάντα μπορεί να είναι θέμα ενός σουτ, μιας προσωπικής άμυνας, ή μιας ξεχωριστής βραδιάς που ενδεχομένως να έχει ένας παίκτης".

Αν χρειαστεί να σκοράρει πάλι με ένα τρίποντο όπως στο Game 4 της Κωνσταντινούπολης; "Ελπίζω να μην χρειαστεί να φτάσουμε να κριθεί ο ημιτελικός ή ο τελικός με ένα τέτοιο σουτ, αν και δεν πρόκειται ποτέ να αρνηθώ την πρόκληση" σχολιάζει ο Έλληνας σταρ, το σουτ του οποίου με τη Φενέρ έγραψε ιστορία.

Και τι μπορεί να λέει για όλα αυτά ο Μάικ Τζέιμς; "Δεν ξέρω. Σίγουρα όμως πρόκειται για ένα σπουδαίο παίκτη, πολύ ταλαντούχο τον οποίο ελπίζω να σταματήσει η άμυνα μας. Και όχι μόνο αυτόν, αλλά και τους υπόλοιπους άσους της Μονακό".