Ο Σμαρτ θυμήθηκε μία από τις φορές που έπεσε θύμα ρατσισμού: "Ένιωσα πως δεν είμαι άνθρωπος"

Ο Μάρκους Σμαρτ είναι ένας άνθρωπος που συνήθως μιλάει χωρίς φίλτρο. Απολύτως λογικά, η ιστορία που μοιράστηκε μέσω του "The Players Tribune" ήταν δεδομένο ότι θα έκανε πολύ κόσμο να σταθεί σε αυτή.

Ο γκαρντ των Σέλτικς έγραψε ένα κείμενο για τον ρατσισμό που έχει βιώσει. Αφού αναφέρθηκε σε περιστατικά όπου αστυνομικοί τον σταματάνε στον δρόμο απλώς επειδή οδηγεί ένα ακριβό αυτοκίνητο και είναι μαύρος, αλλά και στο ότι στα γήπεδα του ΝΒΑ ακούει τρομερά πράγματα, στην συνέχεια μοιράστηκε την ιστορία που δεν θα ξεχάσει ποτέ.

Ο Σμαρτ αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό που συνέβη πριν μερικά χρόνια, μετά από μία εντός έδρας νίκη των Σέλτικς, όταν φεύγοντας από το γήπεδο είδε μία μητέρα με το παιδί της να ετοιμάζονται να περάσουν τον δρόμο και ό,τι ακολούθησε, όταν η γυναίκα τον αποκάλεσε "γαμ..νο αρ...η". Μια ιστορία που συγκλονίζει. Συγκεκριμένα, ο Σμαρτ αναφέρει:

"Το περιστατικό που μου έχει μείνει στο μυαλό περισσότερο και έχει την μεγαλύτερη επιρροή σε εμένα, συνέβη πριν μερικά χρόνια μετά από μία νίκη στην έδρα μας.

Έβγαινα από το πάργκινγκ του γηπέδου μας όταν είδα μία λευκή γυναίκα με το 6χρονο παιδί της να περνάει τον δρόμο με κόκκινο με τα αυτοκίνητα να πλησιάζουν. Είχα ανοιχτά τα παράθυρά μου και συνειδητοποίησα ότι κάτι κακό θα συνέβαινε, οπότε της φώναξα, ευγενικά, ότι έπρεπε να βιαστεί αλλιώς αυτή και το παιδί της θα χτυπήσουν.

Η γυναίκα φορούσε μία μπλούζα του Αϊζάια Τόμας των Σέλτικς με το Νο4 και γύρω της υπήρχαν φίλαθλοι των Σέλτικς. Υπέθεσα ότι θα είναι εντάξει με αυτό. Όχι. Γύρισε το κεφάλι της και μου είπε... "Αντε γαμ..ου, γαμ...νε, αρ...η!!!" Για ένα δευτερόλεπτο δεν μπορούσα να ανασάνω. Σκέφτηκα "το είπε αλήθεια αυτό;"

Για μία στιγμή ένιωσα πως δεν είμαι άνθρωπος. Για αυτή την γυναίκα δεν ήμουν άνθρωπος, αλλά μία μορφή διασκέδασης. Τίποτα περισσότερο. Και, πιστέψτε με, χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω κάθε σταγόνα υπομονής για να μην την βρίσω. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα έφυγα, ήθελα απλώς να τελειώσει όλο αυτό.

Σκέφτομαι όμως αυτή την στιγμή πολύ. Και περισσότερο από όλα σκέφτομαι... αυτό το παιδάκι. Σκέφτομαι αυτό το παιδί όλη την ώρα και, ειλικρινά, τώρα περισσότερο από ποτέ. Όλα όσα έζησα εκείνη την στιγμή με κάνουν να λυπάμαι για αυτό. Εννοών, το να βγάλει κάποιος τόσο μίσος μπροστά σε ένα παιδί; Μου θυμίζει ότιο ρατσισμός δεν είναι κάτι με το οποίο γεννιέσαι, αλλά το διδάσκεσαι. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι διδάσκουν τα παιδιά τους μέσα από τις πράξεις και τις λέξεις τους να να είναι ρατσιστές, μου ραγίζει την καρδιά.

Δεκάδες φορές από τότε προσεύχομαι για εκείνο το παιδί που κρατούσε το χέρι της μαμάς του εκείνο το βράδυ. Για το μέλλον του. Και για όλα τα παιδιά που τους μαθαίνουν να μισούν αντί να αγαπούν. Κανένα παιδί δεν πρέπει να ζει κάτι τέτοιο. Τα παιδιά μας αξίζουν κάτι καλύτερο. Είναι το μέλλον μας, αυτά που θα αποφασίσουν τι θα γίνει από εδώ και πέρα".