Mεγαλώσαμε μαζί του. Τουλάχιστον η δική μου η γενιά μεγάλωσε μαζί του και πάνω που πιστεύαμε ότι ενώ εμείς γερνάμε, ελόγου του μένει απείραχτος από τον χρόνο και αποτελεί όντως την ελληνική εκδοχή του Ντόριαν Γκρέι προς θλίψιν μας ανακρούσαμε πρύμναν.

Οι δείκτες του ρολογιού στη ζωή του Τάκη Κορωναίου σταμάτησαν εκείνη την Παρασκευή, στις 26 του περασμένου Μαρτίου όταν ξαφνικά αισθάνθηκε ένα σοκ να τον διαπερνάει σύγκορμο και να τον τρομάζει. Τα υπόλοιπα είναι η δική του ιστορία: μια περιπέτεια για την οποία μιλά για πρώτη φορά σε μια... πεζοδρομιακή κουβέντα! Στ' αλήθεια πεζοδρομιακή, διότι αράξαμε και οι δυο στο πεζοδρόμιο έξω από το μαγαζί του με τα ρούχα στη Βούλα και για να πω την αμαρτία μου, το μετάνιωσα. Κάθε τρεις και λίγο περνούσε κάποιος και στεκόταν για να τον χαιρετήσει, να τον ρωτήσει πώς πάει και οι θρασύτεροι εξ αυτών να τον προ(σ)καλέσουν για να παίξουν τένις!

Το τένις και ο Γκάλης

Αυτή είναι όντως η εκδίκηση του Κινέζου, διότι πριν από μερικά χρόνια όταν συναντήθηκαν σε μια εκδήλωση ο Κορωναίος και ο Γκάλης, γύρισε ο Τάκης και είπε στο Νίκο. "Έμαθα ότι το έχεις ρίξει κι εσύ στο τένις. Λοιπόν κανόνισε να παίξουμε να σε νικήσω και εκεί".

Κλείνω εδώ την παρένθεση με τον Γκάλη, που θα τον ξανασυναντήσουμε και αργότερα σε αυτή τη συνέντευξη και επιστρέφω στο πεζοδρόμιο της οδού Βασιλέως Παύλου. Θα υπέθετα και θα συμπέραινα κιόλας ότι οι διερχόμενοι έπαιζαν με τον πόνο του, καθώς η αριστερή πλευρά του είναι ακόμα πιασμένη και δεν λειτουργεί κανονικά, άλλωστε τρεις φορές την ημέρα υποβάλλεται σε φυσικοθεραπεία με μαγνητικά πεδία. Ωστόσο, όπως του Έλληνος ο τράχηλος, ομοίως και του Κορωναίου, ζυγόν δεν υποφέρει!

Προειδοποιεί κιόλας, για να μην πω ότι απειλεί τους αντιπάλους του ότι "τον Μάρτιο θα γυρίσω στα κορτ, στην αρχή στο διπλό και ύστερα στο μονό και θα σας τρώω πάλι λάχανο"!

-Να γυρίσουμε έξι μήνες πίσω, σε εκείνο το απόγευμα.

"Εκείνο το απόγευμα... Ήμουν σε ένα ανοικτό γήπεδο πάνω στην οδό Βάρης-Κορωπίου, έκανα ιδιαίτερο μάθημα μπάσκετ σε ένα ταλεντάκι δέκα χρονών και ξαφνικά έχασα τον κόσμο! Άρχισα να τραυλίζω, σοκαρίστηκα, δεν μου είχε ξανασυμβεί, δεν ήξερα τι συνέβαινε. Τραύλιζα και άκουγα το τραύλισμα μου! Έτρεξε αμέσως κοντά μου ο πατέρας του παιδιού και προσπάθησε να με συνεφέρει. Είχα τις αισθήσεις μου, αλλά βρισκόμουν σε μια... ντεμί κατάσταση. Ευτυχώς ήρθε αμέσως το ασθενοφόρο και σε λίγη ώρα βρισκόμουν στο νοσοκομείο Γεννηματάς, χωρίς να διανοούμαι τι θα ακολουθούσε".

-Τι ακολούθησε; Δίσταζα να σε ρωτήσω για όλο αυτό, αλλά τώρα που η γλώσσα σου πάει ροδάνι, ξεθάρρεψα.

"Δεν θέλεις να ξέρεις. Με παρέλαβε ο εφημερεύων γιατρός, ο επιμελητής επεμβατικός νευροακτινολόγος Νίκος Πτόχος και μου άλλαξε τον αδόξαστο! Μιλάμε για τρεισήμισι ώρες στο χειρουργείο. Χωρίς νάρκωση"!

Σκότωσε με γιατρέ, εσύ πρέπει να είσαι... Ολυμπιακός

-Χωρίς νάρκωση; Όχι δα...

"Όταν μου το είπε, προτού με βάλει κάτω, τρελάθηκα. 'Γιατρέ εσύ πρέπει να είσαι... Ολυμπιακός και θέλεις να με εκδικηθείς' του είπα, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή. Είχα ξανακάνει επέμβαση χωρίς νάρκωση, έναν καυτηριασμό στην καρδιά και το είχα δει αυτό το έργο"

-Μου λες δηλαδή ότι σε είχε ανοίξει και εσύ ένιωθες τα πάντα;

"Τα πάντα κι ακόμη περισσότερα. Κάποια στιγμή άρχισα να φωνάζω 'σκότωσε με, δεν αντέχω', αλλά τον άκουγα να μου απαντά 'λίγο ακόμα, οκτώ θρόμβοι είναι, λίγο ακόμα'".

-Τρομάζω να σε ρωτήσω, αλλά εκείνη τη στιγμή φοβήθηκες μπας και δεν τη σκαπουλάρεις;

"Όχι, ίσως δεν είχα συνειδητοποιήσει τι ακριβώς είχε πάθει. Δεν ήξερα το μέγεθος του προβλήματος και επειδή όλα έγιναν τόσο γρήγορα, δεν πρόλαβα να φοβηθώ ότι θα πεθάνω"!

-Κι έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο ποιος; Ο Ντόριαν Γκρέι, όπως σε λέω τόσα χρόνια; Εσύ που παίζεις τένις όλη μέρα, στα 69 σου είσαι πιο σπορτίβος από εικοσάρη και όπως λέει ο Στιβ Γιατζόγλου τρέφεσαι με προσούτο, πεπόνι και... ακρίδες. Δεν ξέρω μπας και είσαι και vegetarian.

"Βρίσκομαι κοντά στο να γίνω, αλλά όλα αυτά είναι σχετικά. Ξέρεις, αυτό που έπαθα έχει σχέση με την καριέρα μου στο μπάσκετ. Απ ό,τι μου εξήγησαν υπάρχει μια αλυσίδα με τους αθλητές που έχουν μεγαλοκαρδία και συχνά εμφανίζουν αρρυθμίες και κολπική μαρμαρυγή που προκαλεί θρόμβους".

Το μπαστούνι και το πάρτι με τις ροδέλες στο σύρμα

-Α, εσύ το σπούδασες το θέμα! Βγαίνεις λοιπόν ζωντανός από το χειρουργείο και αρχίζει ο ανήφορος.

"Πρώτα απ' όλα έμεινα για δυο μήνες στη δομή αποθεραπείας και αποκατάστασης “Φιλοκτήτης” στο Κορωπί και εκεί κατάλαβα ότι αυτό που για τους περισσότερους ανθρώπους είναι δεδομένο και αυτονόητο για κάποιους άλλους είναι προνόμιο, πολυτέλεια και στόχος ζωής. Εκεί τα είδα όλα και τα βίωσα όλα: να προσπαθώ να περάσω με το αριστερό χέρι μου τις ροδέλες σε ένα σύρμα και όταν τα καταφέρνω να πανηγυρίζουμε όλοι μαζί! Δίπλα μου βρισκόταν μια κυρία που είχε χασάπικο, προερχόταν από σπονδυλοδεσία και κάθε φορά που κατάφερνε να ανέβει ένα σκαλοπάτι αλαλάζαμε όλοι μαζί λες και είχαμε πάρει χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες".

-Υπάρχει κάποιο περιστατικό που σε σόκαρε εκείνες τις μέρες;

"Ναι όταν οι γιατροί μου είπαν ότι πρέπει να χρησιμοποιώ μπαστούνι για να στηρίζομαι. Δεν το δέχθηκα και με προειδοποίησαν ότι η ευθύνη για οτιδήποτε συμβεί είναι δική μου. Αλλά κανείς που δεν έχει περάσει τέτοια περιπέτεια, δεν μπορεί να διανοηθεί πόσο σπουδαίο είναι να σηκώνεσαι από το αναπηρικό καροτσάκι και να προσπαθείς να κάνεις τα πρώτα βήματα. Το πρώτο τη μία μέρα, το δεύτερο την άλλη, το τρίτο και πάει λέγοντας. Στο έβδομο γινόταν πάρτι".

-Εσύ που ήσουν γεννημένος πρωταθλητής, έγινες ξανά τέτοιος λοιπόν...

"Υπερπρωταθλητής, πες καλύτερα! Ως αθλητής έμαθα να κάνω ασκήσεις, push-ups, κοιλιακούς, ό,τι μου ζητούσαν οι γυμναστές το έκανα στο δεκαπλάσιο. Δεν μάσαγα, θυμάμαι ότι είχαμε πάει για προετοιμασία με τον Πανιώνιο στο Σαράγεβο και μολονότι ήμουν 34 χρονών κατάπινα τα μέτρα και ανέβαινα τα σκαλοπάτια με σπριντ. Γελώ τώρα που το θυμάμαι γιατί την ίδια στιγμή, ο Φάνης είχε παρκάρει σε ένα διάζωμα και με κορόιδευε! Τότε όριζα το κορμί μου, τώρα όχι. Δίνεις την εντολή να σηκώσεις το χέρι και βλέπεις ότι δεν γίνεται. Το σηκώνεις μέχρι ενός σημείου, δεν πάει παραπάνω. Πλέον η άσκηση δεν είναι σωματική, αλλά πνευματική".

-Τι σε συγκίνησε σε αυτή την περιπέτεια;

"Τα άπειρα μηνύματα που εκ των υστέρων είδα ότι είχαν έρθει στο κινητό μου. Ζητώ συγνώμη για την αγένεια μου να μην απαντήσω, αλλά έκλεισα το τηλέφωνο από την πρώτη στιγμή. Είδα μηνύματα από παντού, μέχρι και από τον άλλοτε αντίπαλο μου με τον Ολυμπιακό, τον Πολ Μελίνι".

-Η γυναίκα σου, η Νίνη και οι δυο γιοι σου πώς αντέδρασαν;

"Σοκαρίστηκαν, αλλά στάθηκαν στο πλευρό μου και με στηρίζουν. Με έπεισαν ότι δεν μπορώ να παίξω τένις τώρα, αλλά σιγά σιγά θα αρχίσω το τζόκινγκ και βλέπουμε".

-Πώς είναι η καινούργια ζωή σου πλέον;

"Όπως το είπες. Καινούργια. Διαφορετική. Αναγκάστηκα να καθίσω σε αναπηρικό καροτσάκι, κυκλοφορούσα παντού με συνοδό, ακόμη και τώρα έχω κάποιον να με προσέχεις".

Όντως τον έχει, είναι ο φύλακας άγγελος του και καθόταν μαζί μας σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης: ο Έλβις Ταρτάρι, τον οποίο συστήνει ως… all around: οδηγός, φυσικοθεραπευτής, ψυχολόγος, πνευματικός, μέντορας, φίλος, τα πάντα όλα! Ακούει αυτά τα εγκώμια ο Έλβις και βάζει τα γέλια. Γελά και ο Τάκης, αλλά τα εννοεί..

-Τελικά ποιο είναι το απόσταγμα από αυτή την περιπέτεια;

"Πολύ απλά, η ζωή είναι ένα θείο δώρο. Όλοι μας κάθε πρωί που ξυπνάμε και κάθε βράδυ που πέφτουμε για ύπνο, πρέπει να κάνουμε την προσευχή μας και να ευχαριστούμε τον Θεό που είμαστε όρθιοι".

Καλώς τον Κορωναίο, τον Άγγελο τον νέο

Πίσω στο παρελθόν τώρα...

Ο Κορωναίος δεν ήταν καλός ή σπουδαίος παίκτης. Ήταν παικτάρα ολκής! Δεν ήταν ο Γκάλης προ του Γκάλη, όπως διάβασα κάπου, κάποτε. Ήταν ο Κορωναίος, τελεία και παύλα! Ήταν επίσης ο γόης της εποχής, εξ ου και το παρατσούκλι «Dorian Gray» που του κόλλησα, επιχειρώντας κάποτε να σκιαγραφήσω το α λα Όσκαρ Ουάιλντ, πορτρέτο του αειθαλούς Τάκη!

Για να υποκύψω κιόλας στον πειρασμό των συνθημάτων της εποχής, από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στα 80s υπενθυμίζω εν τάχει και στα πρόχειρα τα πιο δημοφιλή που ακούγονταν εκείνη την εποχή, μετά το "Ο Μουρούζης κλαίει"...

Το "Κόντο, Κόντο το φουρό σου" που φώναζαν οι Ολυμπιακοί στον Αποστόλη. Το "Στιβ Στιβ τα μπούτια σου" των Παναθηναϊκών για τον Γιατζόγλου. Το "καλώς τον Κορωναίο, τον Άγγελο το νέο" των Ολυμπιακών για τον Τάκη.

Το "κλάψε κλάψε" προς τον Παναγιώτη Γιαννάκη και μερικά χρόνια αργότερα το "Γεια σου Καμπούρη με την ωραία τη μούρη" και το "είναι παρθένα του Ελληνιάδη η χτένα"!

Πόθεν προέκυψε ο χαρακτηρισμός "Άγγελος" για τον Κορωναίο; Από την ομώνυμη δραματική και ρηξικέλευθη για τα συντηρητικά δεδομένα της εποχής, ταινία που βγήκε στις αίθουσες το 1982, με πρωταγωνιστή τον Μιχάλη Μανιάτη. Ο εξ Αθηνών ορμώμενος Κορωναίος αγωνίσθηκε επίσης από το 1971 έως το 1974 στην ομάδα του Μισισίπι Στέιτ με μέσο όρο 7.8 πόντους, 1.6 ριμπάουντ και 2.5 ασίστ.

Ο Μάραβιτς και ο Νιούμαν

Ήταν τότε που οι Αμερικανοί πίστευαν ότι ο Κορωναίος θα ήταν ο διάδοχος του Πιτ Μάραβιτς και του Τζόνι Νιούμαν: ο συχωρεμένος "Pistol Pete" από το Λουιζιάνα Στέιτ είχε βγει πρώτος σκόρερ του κολεγιακού πρωταθλήματος επί τρεις συναπτές σεζόν (1967-70) με μέσο όρο πόντων 43.8, 44.2 και 44.5 αντιστοίχως, ενώ ο μετέπειτα προπονητής του ΠΑΟΚ και του Παγκρατίου που επίσης έχει φύγει από τη ζωή τον ακολούθησε την περίοδο 1970-71 με 40.1!

Τι δουλειά είχε ο Κορωναίος σε αυτή την κουβέντα και στην ίδια πρόταση με τον Μάραβιτς και τον Νιούμαν; Είχε διότι ο άνθρωπος που τον σύστησε στο Μισισίπι Στέιτ, ώστε να λάβει υποτροφία (και να βαδίσει στα χνάρια του Γιώργου Τρόντζου στο Γκονζάγκα) διέδωσε ότι ο Τάκης έβαζε στην καθισιά του εβδομήντα πόντους! Ουδέν αληθέστερον τούτου!

Όντως ο διευθυντής αθλητισμού του Κολεγίου Αθηνών στο Ψυχικό, ονόματι Νικ Λασκαρίδης θαμπώθηκε από τον (ηλικίας 17 ετών) Κορωναίο το 1969 όταν τον είδε σε ένα ματς του σχολικού πρωταθλήματος με το 3ο Γυμνάσιο Αθηνών να βάζει τους 72 από τους 78 πόντους της ομάδας του. Ήταν στην κυριολεξία μια ομάδα μόνος του, καθότι εκείνο το ματς έληξε με σκορ 78-68!

Το "American Dream"

Εκτός από πολύ καλός παίκτης της εφηβικής ομάδας του Παναθηναϊκού, ο Κορωναίος ήταν και αριστούχος μαθητής, μάλιστα είχε βάλει σκοπό της ζωή του να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο και δη στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων. Η διοίκηση του Παναθηναϊκού του υποσχέθηκε να τον βοηθήσει να περάσει σε μια πιο εύκολη σχολή, αλλά ο Τάκης (ο οποίος στα 18 του ήταν η αλλαγή του συχωρεμένου του Κώστα Πολίτη) στύλωσε τα ποδάρια και χάρη στο κομπόδεμα της μάνας του και στη βοήθεια της αδερφής του που κατοικούσε μόνιμα στο Τέξας έφυγε για να κάνει πραγματικότητα το όνειρο του.

Έφυγε, αλλά βεβαίως δεν έριξε μαύρη πέτρα πίσω του, τουναντίον επέστρεφε κάθε χρόνο για να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό, με τον οποίο σκόραρε 7.465 πόντους και αξιώθηκε να κατακτήσει έντεκα Πρωταθλήματα, τρία Κύπελλα και να παίξει σε δυο ημιτελικούς και σε έναν γύρο των 6 στην Ευρώπη. Συν τοις άλλοις ο Τάκης φόρεσε 150 φορές τη φανέλα της Εθνικής και πέτυχε 1832 πόντους, με σημαντικότερη διάκριση το χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες του 1979, ενώ "κόπηκε" σε ηλικία μόλις 29 ετών!

-Εάν ήσουν σήμερα 25 χρονών τι θα αποζητούσες στην καριέρα σου; Απευθύνομαι σε κάποιον που έπαιξε πάνω από είκοσι χρόνια στο υψηλότατο επίπεδο, πήρε ένα σωρό τίτλους, ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα και αξίζει μια θέση στο Hall Of Fame.

"Θα ήθελα να παίξω σε μια ξένη χώρα. Στην Ισπανία, στην Κίνα, στη Ρωσία".

-Από την οποία, τη Ρωσία εννοώ, έχεις μια κωμικοτραγική εμπειρία...

-"Α, ναι, όταν πήγαμε να παίξουμε με την ΤΣΣΚΑ, ο αστυνομικός στο τελωνείο δεν με άφηνε να περάσω και με είχε υπό κράτηση, γιατί έλεγε ότι είμαι κοντός και αποκλείεται να παίζω μπάσκετ. Τελικά με άφησε και τη μεθεπόμενη μέρα, όταν φεύγαμε του κόλλησα μια εφημερίδα που είχε τη φωτογραφία μου στη μούρη"!

-Σε ενοχλούσε το σύνθημα "Καλώς τον Κορωναίο τον Άγγελο το νέο" που φώναζαν οι φίλαθλοι των αντιπάλων;

"Καθόλου, ίσα ίσα φτιαχνόμουν! Ανυπομονούσα κιόλας να το ακούσω για να αρχίσω να ξεσαλώνω. Να σου και μια σχετική ιστορία";

-Πεθαίνω για ιστορίες! Είμαι όλος αυτιά...

"Πηγαίνουμε λοιπόν να παίξουμε με τον Αρη στο Αλεξάνδρειο και γίνεται της κακομοίρας! Είχαμε τότε και τον Τομ Κάππο που ήταν σκέτο τρελοκομείο και δεν ίδρωνε το αυτί του. Στα αποδυτήρια είδα μερικούς συμπαίκτες μας να τα έχουν κάνει πάνω τους από τον φόβο και τότε σηκώθηκα και είπα ότι θα βγω μαζί με τον Κάππο για να ανοίξουμε το πεδίο. Βγήκαμε, μάλιστα ο Τομ φορούσε και μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά, φάγαμε αναπτήρες, τάλιρα, χαρτιά τουαλέτας και όταν βγήκαν οι υπόλοιποι, οι θεατές είχαν αδειάσει από πυρομαχικά".

-Ήσουν ο... Δομάζος του μπάσκετ;

"Δεν ξέρω εάν ήμουν ο Δομάζος, αλλά οι συνθήκες εκείνης της εποχής δεν έχουν καμιά σχέση με τις σημερινές. Το μπάσκετ ήταν πολύ πιο ελεύθερο, χωρίς πολλά συστήματα και οι σταρ έπαιζαν κυριαρχικό ρόλο. Τότε παίζαμε σαράντα λεπτά σε κάθε αγώνα, δεν γινόμασταν ποτέ αλλαγή".

-Είδες από τότε κάποιον παίκτη που σου θύμιζε τον εαυτό σου;

"Τον Σπανούλη διότι συνδύαζε το σουτ με την ικανότητα στα μπασίματα και ήταν ηγέτης".

Το λάθος που θα κουβαλάω στον τάφο μου

-Υπάρχει μια ιστορία που δεν την ξέρει ο κόσμος και εκτυλίχθηκε το 1987.

"Μη μου ξύνεις πληγές, πρόκειται για το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου και θα το κουβαλάω ακόμα και στον τάφο μου! Τη σεζόν 1986-87 είχα παίξει τρομερό μπάσκετ με τον Πανιώνιο και με κάλεσε να συζητήσουμε ο Κώστας Πολιτης για το ενδεχόμενο να παίξω στο Ευρωμπάσκετ. Μου είπε ότι θα είμαι η πρώτη αλλαγή πίσω από τον Γκάλη και τον Γιαννάκη και αρνήθηκα. Του είπα επί λέξει: “Kώστα ήμουν η αλλαγή σου στον Παναθηναϊκό και αργότερα με είχες παίκτη και ξέρεις πόσο εγωιστής είμαι. Δεν θέλω να είμαι αλλαγή, θέλω να παίζει στην πεντάδα όποιος είναι καλύτερος ” του είπα. “Εάν είμαι καλύτερος θα παίζω εγώ, εάν όχι θα παίζουν ο Γκάλης και ο Γιαννάκης”. Δεν το δέχθηκε, δεν δέχθηκα κι εγώ να πάω ως αναπληρωματικός και εκ των υστέρων συνειδητοποίησα τι έγκλημα έκανα. Ο Πολίτης είχε καταστρώσει ένα σχέδιο και ήταν σωστό".

"Με σταμάτησε ο Βασιλακόπουλος"

-Σταμάτησες από την Εθνική ομάδα στα ντουζένια σου, το 1982.

"Λάθος κάνεις. Δεν σταμάτησα εγώ, με σταμάτησε ο Βασιλακόπουλος που με τιμώρησε. Τότε προπονητής στην Εθνική ήταν ο συχωρεμένος ο Θέμης Χολέβας. Μεγάλος δάσκαλος, που προσπαθούσε να μάθει τη μηχανική του σουτ σε τριαντάρηδες. Εγώ τότε ήμουν αρχηγός της Εθνικής και προτού πάμε στην Κωνσταντινούπολη για τη Βαλκανιάδα, πήγα στη συνεδρίαση του ΔΣ και πρότεινα να στείλουν την Εθνική Ελπίδων για να μη γίνουμε ρεζίλι. Θεωρήθηκα αυθάδης και με καρατόμησαν”.

-Έναν χρόνο νωρίτερα στο Challenge Round του Ευρωμπάσκετ πάντως δεν είχαμε γίνει ρεζίλι.

"Ναι τότε με τις οκτώ νίκες σε οκτώ αγώνες, με προπονητή τον Ξανθό. Τότε μας χειροκροτούσαν ακόμη και οι Τούρκοι, θυμάμαι ότι περπατάγαμε στο δρόμο και μας έλεγαν 'Γιουνάν γκουντ, βέρι γκουντ'".

Η φανέλα μου έπρεπε να κρέμεται στο ΟΑΚΑ

-Κρατάς κακία ή το ξεπέρασες για τον τρόπο που έφυγες από τον Παναθηναϊκό το 1986; Βεβαίως σε επανέφερε ο Παύλος Γιαννακόπουλος το 1989, αφού είχες παίξει στον ΠΑΟΚ και στον Πανιώνιο.

"Μπορεί να φανεί εγωκεντρικό, αλλά θέλω πω κάτι. Η ιστορία του μπασκετικού Παναθηναϊκού δεν αρχίζει το 1996. Δεν είμαι ζηλιάρης, αλλά ο Γκάλης έχει δυο γήπεδα με το όνομα του και η φανέλα του κυματίζει στην οροφή του Αλεξάνδρειου. Μπράβο του και μπράβο σε αυτούς που τον τίμησαν, αλλά πιστεύω ότι η φανέλα μου με το Νο 9 έπρεπε να κρέμεται στο ΟΑΚΑ. Το ίδιο και το Νο 4 του Κόντου, το Νο 7 του Κολοκυθά, το Νο 10 του Πολίτη. Ποτέ δεν είναι αργά".

-Τι συμβολίζει η φανέλα σου;

"Τη ζωή μου ολόκληρη, τι άλλο";

Τα μπουνίδια με τον Γκάλη

-Με τον Γκάλη υπήρχε μεγάλη αντιζηλία, παίξατε και μπουνίδια σε εκείνο το φιλικό ματς στο Σπόρτιγκ...

"Ναι υπήρχε μεγάλη αντιζηλία, αλλά τα βρίσκαμε όταν παίζαμε μαζί στην Εθνική. Τον παραδέχομαι ως καλύτερο επιθετικό από εμένα, αλλά να ξέρεις ότι σε εκείνο το επεισόδιο το φταίξιμο δεν ήταν δικό μου, γι' αυτό άλλωστε ο Ιωαννίδης έστειλε στα αποδυτήρια τον Νίκο και όχι εμένα. Τον μάρκαρα δυνατά, αλλά όχι αντιαθλητικά και αντέδρασε".

-Θα παρευρισκόσουν σε έναν αγώνα προς τιμήν του;

"Όχι και ήταν λάθος μου που πήγα σε εκείνο το ματς στο γήπεδο του Πανελληνίου. Θα πήγαινα όμως στο Αλεξάνδρειο το 2013 όταν έδωσαν το όνομα του στο γήπεδο και απέσυραν τη φανέλα του. Θα πήγαινα διότι αυτός ήταν ένας σπουδαίος σταθμός στη ζωή του".

-Με τον Γιαννάκη είχες αντιζηλία;

"Όχι, διότι ήταν μικρότερος και τότε ερχόταν ως ο ανατέλλων αστήρ. Δώσαμε πάντως ομηρικές μάχες, διότι πάντοτε ερχόταν πάνω μου για να με μαρκάρει".

Ο εξτρέμ και το μπαλάκι στο περβάζι

Ο Κορωναίος δεν γεννήθηκε μπασκετμπολίστας, αλλά ποδοσφαιριστής. Μικρός έπαιζε δεξιός εξτρέμ στον Μεσογειακό Αστέρα, μια ομάδα στην γειτονιά του Γκύζη και το μπάσκετ τον πλάνεψε κατά τύχη και από γινάτι. Τότε, στην ηλικία των 13 ετών, ο καλύτερος φίλος του, ο Χάρης Πεζούλας τον νικούσε σε ένα παιχνίδι με μπαλάκι που το πέταγαν στο περβάζι και ο Τάκης από την τσατίλα του και το «γαμώ το» άρχισε μυστικές προπονήσεις στη διπλανή πολυκατοικία...

Εχει πλάκα αυτή η ιστορία, αλλά την κόβω εδώ, διότι ο Κορωναίος την εξιστορεί στην αυτοβιογραφία του που βρίσκεται υπό έκδοση με τίτλο "Εγώ και ο εαυτός μου"!

-Και πέντε χρόνια αργότερα, στα 18 σου φεύγεις από την Αθήνα και πηγαίνεις για να σπουδάσεις και να παίξεις μπάσκετ στο Μισισίπι Στέιτ. Χαρά στο θάρρος και στο κουράγιο σου!

"Αυτή ήταν όντως η επανάσταση μου. Τότε η ψαλίδα ανάμεσα στο αμερικάνικο και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ ήταν τεράστια. Είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου βίντεο, κάναμε scouting, είχαμε περίπλοκα συστήματα, έτη φωτός μπροστά. Ερχόμουν και έπαιζα στα κρίσιμα ματς, όπως στο αλήστου μνήμης μπαράζ με τον Ολυμπιακό στο Σπόρτιγκ. Ο συχωρεμένος ο Κώστας Μουρούζης ήταν μετρ της άμυνας ζώνης και πριν από τον αγώνα του πρότεινα να παίξουμε man to man. Ο Κώστας μου είπε ότι δεν γινόταν να αλλάξει η τακτική την παραμονή του ματς, αλλά μου έδωσε το ελεύθερο να πιέσω όποιον είχε την μπάλα".

Στο ίδιο δωμάτιο με μαύρο

-Μισισιπής. Νότος. Ρατσισμός...

"Τι λες τώρα; Οι Μισισιπής φλέγεται! Κου Κλουξ Κλαν και δεν συμμαζεύεται"

-Κι εσύ τόλμησες να μείνεις στο ίδιο δωμάτιο με έναν μαύρο, τον Τζέι Τζένκινς που αργότερα ήρθε στην Ελλάδα και έπαιξε στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό.

"Αυτό ήταν κάτι πρωτοφανές στην ιστορία. Ο Τζέρι και ο Λάρι Φράι ήταν οι πρώτοι μαύροι στην ομάδα και έγινε της κακομοίρας. Με επευφημούσαν οι μαύροι και με απειλούσαν οι λευκοί".

-Τις προάλλες αποσύρθηκε από τα κοινά ο Γιώργος Βασιλακόπουλος. Εσύ τον είχες και προπονητή στην παιδική ομάδα και έφορο στον Παναθηναϊκό, χώρια η Εθνική ομάδα.

"Δεν τον συμπαθούσα, εάν αυτό με ρωτάς. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη συμβολή του στις επιτυχίες του ελληνικού μπάσκετ, κάτι τέτοιο θα ήταν κατάφωρα άδικο. Του το κρατάω μανιάτικο όμως, διότι πέρα από την ιστορία με την Εθνική ομάδα το 1982, κάποτε που βρέθηκα σε ανάγκη και ζήτησα τη βοήθεια της ΕΟΚ με αγνόησε εντελώς. Έπρεπε να έχει αποσυρθεί νωρίτερα, διότι τα τελευταία χρόνια βαλτώσαμε".

-Νέος πρόεδρος είναι ο Βαγγέλης Λιόλιος.

"Εγώ για προφανείς λόγους θα ήθελα να βγει ο Φασούλας, αλλά σε κάθε περίπτωση απαιτούταν μια αλλαγή".

Εγώ και ο εαυτός μου

Τι σε ώθησε να γράψεις την αυτοβιογραφία σου;

"Κρατούσα από μικρός σημειώσεις και σκέφτηκα ότι έχω κάτι να πω".

-Ο τίτλος "Εγώ και ο εαυτός μου" μαρτυρά το πόσο εγωιστής είσαι!

"Ο εγωισμός μου φτάνει μέχρι να κάνω το μεγάλο λάθος. Δεν μπορεί να μην είναι κάποιος εγωιστής. Δεν εννοώ τον αρρωστημένο εγωισμό, αλλά τη θέληση να ξεχωρίσεις και να κυριαρχήσεις".

-Εάν έγραφες ένα γράμμα στο νεαρότερο αυτό σου, τι θα τον συμβούλευες;

"Συμφιλίωση! Να συμφιλιωθείς με τον μικρό εαυτό σου. Οι τύχεις είναι ο δικαστής σου,. Η σκιά σου, ο καθρέφτης σου και δεν μπορείς να κοροϊδέψεις. Να είσαι θαρραλέος και ειλικρινής. Όλοι μας έχουμε περάσει από διάφορες φάσεις στη ζωή μας. Το έχω παίξει γενναίος και καβάλα στο άλογο, ενώ ήμουν φοβισμένος και στην πραγματικότητα περπάταγα πεζός"!

-Ένα ματς που θα ήθελες να ξαναπαίξεις;

"Ελλάδα-Τουρκία το ’81 και να ξανανικήσουμε".

-Ο καλύτερος φίλος που έκανες στο μπάσκετ;

"Η Τολάρα, ο Κόντος".

-Ποιος άνθρωπος σού άλλαξε την κουλτούρα στο μπάσκετ;

"Ο Ρίτσαρντ Ντουκσάιρ".

Τα πολιτικά και ο Πετρόπουλος

-Με ποιον παίκτη εκείνης της εποχής δέσατε;

"Με τον Κώστα Πετρόπουλο που τον συμπάθησα πολύ για τον χαρακτήρα του και για τις φιλοσοφικές συζητήσεις που κάναμε, έχοντας αντίθετες πολιτικές πεποιθήσεις".

-Τα αρχέγονα μπασκετικά είδωλα σου;

"Τζούλιους Ερβινγκ και Τζέρι Γουέστ".

-Ποιοι αντίπαλοι σε έφταναν στα όρια σου;

"Περισσότερο απ' όλους ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, αλλά και ο Γιαννάκης και ο Γκάλης που σε βεβαιώνω ότι όποτε ήθελε έπαιζε εξαιρετική άμυνα. Ο πιο ενοχλητικός ήταν ο Χρήστος Τζάμος του Ηρακλή και ο πιο αντιαθλητικός ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου"

-Εάν δεν γινόσουν μπασκετμπολίστας.

"...θα ήθελα να είμαι τενίστας. Η θα γινόμουν ποδοσφαιριστής. Μου άρεσαν πολύ ο Χάρης Γραμμός και ο Ανδρέας Παπαεμμανουήλ που είχε τρομερό σουτ".

-Γιατί έκοψες από το προπονητιλίκι;

"Δεν το σταμάτησα εγώ, με σταμάτησε αυτό. Έκανα λάθος στην αρχή, αναλαμβάνοντας τον Αλιμο στη Γ’ κατηγορία της ΕΣΚΑΝΑ, επειδή ήταν φίλος μου ο πρόεδρος, δεν είχα ποτέ μάνατζερ, κάποιες επιλογές μου ήταν άστοχες"...

Με απογοήτευσε ο Πιτίνο

-Τι σε χαλάει στο σύγχρονο μπάσκετ;

"Οι περισσότερες ομάδες είναι προβλέψιμες και δεν κάνουν κάτι απρόβλεπτο ή ασυνήθιστο. Το πόσο καλός είναι ένας προπονητής φαίνεται από το τι κάνει στην άμυνα και γι' αυτό με απογοήτευσε ο Ρικ Πιτίνο. Είμαι μεγάλος θαυμαστής του και ενώ εγώ έπαιζα τα συστήματα του στις ομάδες μου, αυτός δεν τα έπαιξε στον Παναθηναϊκό και στην Εθνική ομάδα"!

-Τελειώσαμε! Πες μου κάτι για τον επίλογο.

"Ο Αντετοκούνμπο είναι άνθρωπος με σάρκα και οστά, το ίδιο και ο Τσιτσιπάς, το ίδιο και ο κάθε σταρ του αθλητισμού, ο κάθε άνθρωπος. Ας μην είμαστε λοιπόν τόσο αυστηροί στην κριτική μας, να μην τους θεοποιούμε τόσο εύκολα, αλλά ούτε να τους ρίχνουμε στον Καιάδα".