Η πραγματικότητα του ελληνικού μπάσκετ, αναφέρει πως έως το 1988, οι ομάδες δεν είχαν δικαίωμα στον ξένο. Άρα, όλοι όσοι αγωνίζονταν στην Α' Εθνική, είχαν ελληνικά ρόστερ. Ο Παναθηναϊκός δεν αποτελούσε εξαίρεση.

Από το 1989 που επετράπη ο ένας ξένος, οι "πράσινοι" διάλεξαν τον Έντγκαρ Τζόουνς και είναι κατανοητό πως έως το 1992 που διήρκεσε αυτή η ιστορία (του ενός μη Έλληνα), τα ρόστερ ήταν πάλι το έπος του ελληνισμού. Πάμε παρακάτω;

Το 1992 το πρωτάθλημα έγινε επαγγελματικό (προέκυψε η ΕΣΑΚ, που τη σήμερον ημέρα είναι ΕΣΑΚΕ) και οι ξένοι έγιναν περισσότεροι, μετά (από το 1996) προστέθηκαν και οι κοινοτικοί, ενώ το καλοκαίρι του 1989 οι 10αδες έγιναν 12αδες. Πού θέλουμε όμως, να καταλήξουμε.

Δεδομένου ότι από την Τετάρτη (18/2), έχετε ενημερωθεί για τον πιο ελληνικό Παναθηναϊκό, με τη συμμετοχή 10 Ελλήνων στη σύνθεση που εμφάνισε ο ΠΑΟ με τα Τρίκαλα , είπαμε να βρούμε τον πιο επιτυχημένο ελληνικό Παναθηναϊκό. Και... έτυχε να είναι πρωταθλητής Ευρώπης.

Ναι, καλά διαβάσατε. Είναι αυτό που ανέβασε τον οργανισμό στην κορυφή της Ευρώπης, για πρώτη φορά στην ιστορία του (με το 67-66 επί της Μπαρτσελόνα). Στον τελικό της 11ης Απριλίου, του 1996 ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς χρησιμοποίησε οκτώ παίκτες, εναντίον της Μπαρτσελόνα, εκ των οποίων οι έξι ήταν Έλληνες. Οι εξαιρέσεις στον κανόνα ήταν οι Ντόμινικ Ουίλκινς και Στόγιαν Βράνκοβιτς.

Τώρα, σε ό,τι αφορά την Α1, το ρόστερ της αγωνιστικής περιόδου 1992-93 ήταν εκείνο με τους περισσότερους Έλληνες (από την ημέρα που επιτράπηκαν οι ξένοι) και το συνέθεταν οι Νίκος Γκάλης, Μηνάς Γκέκος, Φραγκίσκος Αλβέρτης, Αργύρης Παπαπέτρου, Γιάννης Γεωργικόπουλος, Χρήστος Μυριούνης, Νίκος Οικονόμου, Στόγιαν Βράνκοβιτς, Τίιτ Σοκ και Άριαν Κόμαζετς. Σαφέστατα και εκείνη η σεζόν, ήταν η τελευταία του Παναθηναϊκού, με το μικρότερο δυνατό αριθμό ξένων στη σύνθεση, σε ματς της Α1 (διότι υπήρχαν και τραυματισμοί των μη Ελλήνων), αλλά σε καμία περίπτωση δεν είχε (η σύνθεση) το μ.ο. ηλικίας που είχε αυτό του ΟΑΚΑ, την περασμένη Τετάρτη (18/2).

Η αλήθεια είναι πως η τελευταία φορά που ο ΠΑΟ έκανε... παιδομάζωμα, ήταν στις αρχές της δεκαετίας του '90, οπότε είχαν ασχοληθεί με τους Αλβέρτη, Γεωργικόπουλο, Μυριούνη και Οικονόμου. Και πάλι όμως, ο αριθμός των νεαρών παικτών που προστέθηκαν, δεν μπορεί να συγκριθεί με τον φετινό (Μποχωρίδης, Κόνιαρης, Λούντζης, Παπαγιάννης -συν τις νέες ευκαιρίες σε Χαραλαμπόπουλο και Διαμαντάκο)

Σπόρτιγκ, το παράδειγμα για όλα

Εξ όσων μετείχαν στο πρωτάθλημα της ΕΣΑΚ (από την ημέρα της δημιουργίας της, πριν τη σεζόν 1992-93), η τελευταία ομάδα που μπήκε στη σεζόν με ελληνικό ρόστερ, του τύπου των ελάχιστων δυνατών ξένων, ήταν ο Σπόρτιγκ της περιόδου 1995-96. Τότε εμφάνισε στο πρωτάθλημα, τους Νίκο Κασουρίδη, Χρήστο Χριστοδούλου, Μίτσελ Ουίγκινς, Τόνι Κόστνερ, Γιάννη Γάκη, Βαγγέλη Δευτεραίο, Δημήτρη Αβδάλα, Άγγελο Παπαδημητρίου, Αλέξανδρο Παπαδάτο, Βασίλη Κούρο και Χρήστο Παπαδάκη. Όλοι οι άλλοι είχαν από τουλάχιστον 3 μη Έλληνες, οι οποίοι με τον καιρό αυξήθηκαν και πλήθαιναν.

Τώρα, υπάρχουν και περιπτώσεις ομάδων που ξεκίνησαν πλήρεις και... δεν ολοκλήρωσαν ως τέτοιοι τη σεζόν. Το πρώτο παράδειγμα, είναι πάλι ο Σπόρτιγκ που έκανε την είσοδο του στην αγωνιστική περίοδο 1999-2000 με 18 παίκτες (εξ αυτών, οι έξι ήταν ξένοι) και την "έκλεισε" με έναν (Μίλος Παβλίσεβιτς).

'Ενα δεύτερο παράδειγμα είναι ο Ιωνικός Νέας Φιλαδελφείας/Αμαλιάδας, της αγωνιστικής περιόδου 2004-05 που τελείωσε με τους Γιώργο Λιμνιάτη, Γιώργο Γιαννουζάκο, Πρόδρομο Νικολαϊδη, Φίλιππο Μοσχοβίτη, Περικλή Δορκοφίκη, Αποστόλη Κουτρούλια, Δήμο Φωτίου και Κώστα Πασχάλη. Δεν ξέρουμε αν θυμάστε, αλλά ήταν πολλά τα χρόνια που οι ομάδες είχαν την όμορφη (;) συνήθεια να ολοκληρώνουν τις συνεργασίες με τους ξένους, εφ όσον "έχαναν" την κατηγορία -η αλήθεια είναι πως η διοργανώτρια αρχή τα χρειάστηκε τα χρονάκια της, έως ότου βάλει κανονισμό που υποχρεώνει τα μέλη της να τελειώνουν τη σεζόν με τον αριθμό των ξένων που την άρχισαν.