Ο τυχερός κ. Πιλίτσης
Ο Γιώργος Πιλίτσης διανύει τη δεύτερη χρονιά του στο Lehigh, δηλώνοντας απόλυτα ικανοποιημένος -μα πάνω απ όλα- και τυχερός για όσα ζει στην Pennsylvania. Διαβάστε τι έγραψε στο blog του Sport24.gr.
Το Sport24.gr συνεχίζει να δίνει βήμα στους Έλληνες που αγωνίζονται στο κολεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ, θέλοντας να παρουσιάσει τη ζωή και τον τρόπο με τον οποίο περνούν την καθημερινότητά τους στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Αυτή την εβδομάδα, σειρά πήρε ο Γιώργος Πιλίτσης, που αγωνίζεται την τελευταία διετία στο Lehigh. Ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια, που ιδρύθηκε το 1985 από τον Asa Packer, στην ευρύτερη περιοχή της Pennsylvania.
Διαβάστε τι έγραψε στο blog του Sport24.gr ο δευτεροετής γκαρντ που δηλώνει -βάσει της επίσημης ιστοσελίδας του κολεγίου του- λάτρης του Μάνου Χατζηδάκι, υποστηρικτής του Άρη και... χαρακτηρίζει ως "dream job" να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μπάσκετ, είτε ως παίκτης είτε ως προπονητής.
" Καλημέρα σε όλους,
το Lehigh βρίσκεται σε μια πόλη που ονομάζεται Bethlehem και βρίσκεται περίπου 2 ώρες μακριά από την Νέα Υόρκη και μια ώρα από τη Φιλαδέλφια. Είναι μια σχετικά μικρή πόλη που ωστόσο είναι "ζωντανή", κυρίως στην βόρεια πλευρά της, όπου υπάρχουν αρκετά εστιατόρια.
Η ζωή στο πανεπιστήμιο είναι πολύ γεμάτη. Ξυπνάω συνήθως 6:30 το πρωί για να διαβάσω, πριν ξεκινήσουν τα μαθήματα. Ενδιάμεσα από τις ώρες μαθημάτων προσπαθώ να σουτάρω με τους συμπαίκτες μου ή με κάποιον προπονητή, εάν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Τις περισσότερες φορές έχουμε προπόνηση νωρίς το απόγευμα, οπότε αμέσως μετά τα μαθήματα, που τελειώνουν γύρω στις 3, πηγαίνω κατευθείαν στο γηπεδο.
Η προπόνηση στο σύνολό της διαρκεί περίπου 3,5 ώρες (μπάσκετ και βάρη). και εν συνεχεία βλέπουμε βίντεο, τόσο των αντιπάλων μας όσο και της δικής μας προπόνησης, ώστε να εντοπίζουμε λάθη και να βελτιωνόμαστε διαρκώς. Όπως μπορεί κανείς να καταλάβει, η ζωή ενός μαθητή/αθλητή στην Αμερική είναι αρκετά απαιτητική, οπότε δεν έχω τη δυνατότητα και τον χρόνο να κάνω ορισμένες δραστηριότητες που προσφέρονται στο πανεπιστήμιο, όπως νυχτερινή διασκέδαση ή πολλές εκδρομές σε κοντινούς προορισμούς.
Όσον αφορά το ακαδημαϊκό κομμάτι, στην Αμερική κάθε μαθητής έχει τη δυνατότητα να σπουδάσει κάτι (major) και παράλληλα να αποκτήσει μια μικρή εξειδίκευση (minor). Συνεπώς, εγώ κάνω major στην χημική μηχανική και minor σε χρηματοοικονομικά και γερμανικά.
Δεν έχω αποφασίσει όμως ακόμα ποιον δρόμο θα ακολουθήσω και μπορώ να πω ότι είναι ακόμα σχετικά νωρίς να διαλέξω με τι θα ασχοληθώ. Ήρθα στην Αμερική για να έχω περισσότερες επιλογές και προς το παρόν εξευρενώ πολλούς διαφορετικούς τομείς, με στόχο να καταλήξω σε αυτούς που πραγματικά με ενδιαφέρουν.
Μπασκετικά, αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η εντελώς διαφορετική ένταση προπόνησης σε σχέση με την Ελλάδα. Όταν ξεκινήσαμε φυσική κατάσταση στην προετοιμασία, ο μόνος λόγος για να σταματήσει ένας παίκτης να τρέχει είναι είτε να λυποθυμήσει, είτε να χρειαστεί να κάνει εμετό. Αυτός ο τρόπος προπόνησης σε κάνει να αντέχεις οτιδήποτε και πραγματικά πολυ δυνατότερο πνευματικά και ψυχολογικά παρά σωματικά.
Γενικά, έχω την τύχη να φοιτώ σε ένα πάρα πολύ καλο ακαδημαϊκά πανεπιστήμιο, οπότε διακρίνω εικόνα επαγγελματισμού από όλους τους φοιτητές. Οι περισσότεροι φοιτητές έχουν θέσει πάρα πολύ υψηλούς στόχους και πραγματικά κάνουν τα πάντα για να τους πετύχουν. Υπάρχει πειθαρχία όσον αφορά το πότε θα διαβάσουν και πότε θα διασκεδάσουν και μένουν πιστοί στο πρόγραμμα.
Ήμουν τυχερός, διότι είχα την ευκαιρία να μάθω για την Αμερική τόσο από τον πατέρα μου, ο οποίος πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές εδώ, όσο και απο τον προπονητή μου, τον κ. Ροδόπουλο, ο οποίος έχει αρκετές επαφές στην Αμερική και ταξιδεύει συνεχώς.
Συνεπώς, χάρη στην οικογένεια και τον προπονητή μου, ήμουν σε θέση να προετοιμαστώ τόσο ακαδημαϊκά όσο και μπασκετικά για να μπορέσω να φοιτήσω και να παίξω μπάσκετ στην Αμερική. Επέλεξα το Lehigh, διότι είναι ένα σχολείο που συνδυάζει εξαιρετικό επίπεδο σπουδών με υψηλό επίπεδο μπάσκετ. Επιπλέον, ο προπονητής είναι εξαιρετικό και φημίζεται για την ικανότητά του να εξελίσσει τους παίκτες τόσο μπασκετικά αλλά και κοινωνικά, πράγμα που θεωρώ πολύ σημαντικό.
Θα μπορούσα να πω ότι ολη αυτή η εμπειρία είναι άκρως θετική και αξίζει με το παραπάνω τις θυσίες που έχω κάνει. Έχω μάθει πως οτιδήποτε θέλω να πετύχω στην ζωή μου, θα πρέπει να βάζω το 100% της προσπάθειας μου κάθε μέρα χωρίς να προσπαθώ να βρω δικαιολογίες ή να πω εύκολα ότι κάποιος άλλος φταίει.
Θα έλεγα ότι το να ζεις τόσο μακριά απο την οικογένειά σου και από το οικείο περιβάλλον σου, σε κάνει να μεγαλώνεις απότομα, να γίνεσαι πιο υπεύθυνος και να αγωνίζεσαι για αυτά που ειλικρινά θέλεις να επιτύχεις,
Γιώργος"