Ο τύπος που δεν ήθελε να παίξει μπάσκετ

Δεν του αρέσει να μιλά πολύ. Είναι χαμηλών τόνων, μετρημένος, έως και ντροπαλός. Βέβαια, όταν πατά το πόδι του στο παρκέ το πράγμα αλλάζει. Σκεφτείτε εν τω μεταξύ, ότι ο Ντ' Ορ Φίσερ ούτε που ασχολήθηκε με το άθλημα που λέγεται μπάσκετ, σοβαρά πριν το κολέγιο. Και παρ' όλα αυτά, έκανε το όνειρο του πραγματικότητα.

Για την ακρίβεια, το... καλά κρυμμένο όνειρο, γιατί στον κόσμο έλεγε ότι δεν θα καταφέρει ποτέ να βγάλει το ψωμί του από το μπάσκετ. Έλα όμως, που το κάνει εδώ τα τελευταία εννέα χρόνια. Ελάτε μαζί μας στην ιστορία του 33χρονου σέντερ της Ούνικς Καζάν, ο οποίος έφτασε το 43 στο σύστημα αξιολόγησης, το βράδυ που οι Ρώσοι νίκησαν στην Ιταλία τη Σάσαρι.

Πήγε σχολείο στο Upper Darby, της Pennsylvania. Δηλαδή, τελείωσε εκεί τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, διότι είχε αλλάξει τέσσερα σχολεία. Η οικογένεια του βλέπετε, συνήθιζε να μετακομίζει. Ξεκίνησε στο Maryland, όπου δεν ασχολήθηκε με το μπάσκετ, συνέχισε στο Monsignor Bonner High School της Philadelphia, μετά πήγε στο Middletown και "έκλεισε" τη σχολική του καριέρα στο Upper Darby (όπου φοίτησε μόλις πέντε μήνες, αλλά πρόλαβε να ψηφιστεί ως "ο πιο πιθανός για να γίνει επιτυχημένος" από τους συμμαθητές του), το 1999. Με το μπάσκετ είχε ήδη ασχοληθεί, αλλά μη φανταστείτε. Για να καταλάβετε, έλεγε πως δεν βλέπει να κάνει καριέρα. Χρόνια αργότερα θα αποκάλυπτε ότι "αυτό ήταν το κίνητρο μου: να λέω στον κόσμο πως δεν θα τα καταφέρω". Για ένα χρόνο μετά το σχολείο, έμεινε με την αδελφή του, σε στρατιωτική βάση στο Colombus.

Μετά, έγινε φοιτητής στο Northwestern State, αλλά ούτε εκεί έμεινε έως το τέλος. Έπειτα από δυο χρόνια (2002) και ενώ είχε 9.8π., 7.2 ριμπ., 4.43 τάπες ανά αγώνα (είχε συνολικά 113 blocks, που του έδωσαν τη δεύτερη θέση των σχολείων της NCAA Division I, ενώ το ρεκόρ του ήταν 13 σε μια βραδιά), ως δευτεροετής, έφυγε για το West Virginia. Ως αυτός που είχε βοηθήσει το Northwestern να εμφανιστεί στο NCAA Tournament, για πρώτη φορά στην ιστορία του.

Λόγω της αλλαγής κολεγίου, τη σεζόν 2002-03 έμεινε εκτός. Έκανε ωστόσο, προπονήσεις και είχε τη δυνατότητα να μπει στο σύστημα του coach Beilein, ενώ δούλευε το σώμα του για να αποκτήσει δύναμη (πήρε 15 κιλά). Όταν πάτησε στο παρκέ, έγινε ο πρώτος σκόρερ (10.8 ανά αγώνα) και ριμπάουντερ (6.2), ενώ έδωσε και 124 τάπες -έτσι, για το καλό-, για να βρεθεί στη δεύτερη θέση της Big East και στην τρίτη του έθνους. Παράλληλα, δούλευε και το μακρινό σουτ.Το 2005 τελείωσε το κολέγιο, πήρε και πτυχίο ως κόουτς του μπάσκετ και έφυγε για την Ευρώπη (αφού έδωσε δυο ματς για την preaseason με τους Bobcats).

Το αγροτικό

Ο πρώτος του σταθμός ήταν η Πολωνία και η Anwil, αλλά στα μέσα της αγωνιστικής περιόδου, επέστρεψε στις ΗΠΑ, για να παίξει στη D-League, με τους Roanoke Dazzle. Θέση στο ΝΒΑ δεν βρήκε και έδωσε στην Ευρώπη άλλη μια ευκαιρία. Αυτή τη φορά (2006-07) για την Όλντενμπουργκ της Γερμανίας (κάθισε στην κορυφή του πίνακα με τις τάπες). Ακολούθησε η Bree στο Βέλγιο (αναδείχθηκε MVP της λίγκας, πρώτος ριμπάουντερ και πρώτος στα blocks, ενώ είχε και το υψηλότερο ranking) και το καλοκαίρι του 2008 εμφανίστηκε μπροστά του η Μακάμπι, για να του δώσει διετές. Είχε "φτιάξει" βλέπετε, ήδη μια φήμη που προηγείτο του ιδίου: ενός εξαιρετικού αμυντικού.

Εκ των καλύτερων ρούκι, της ιστορίας

H "oμάδα του λαού" του έδωσε και τη δυνατότητα να παίξει μεταξύ των καλύτερων. Και έγινε ο πρώτος ρούκι -της τελευταίας δεκαετίας- που είχε τα δικά του νούμερα και δη στον πίνακα αξιολόγησης (21.7 κατά μ.ο. σε 12 ματς, ενώ ήταν δεύτερος ριμπάουντερ, στο Νο2 με τις τάπες, πέμπτος στα δίποντα% και έβδομος σκόρερ). Η Μακάμπι είχε προχωρήσει σε αλλαγή προπονητή (επέστρεψε ο Γκέρσον), αλλά ο Φίσερ ακάθεκτος. "Στο τέλος της ημέρας, είναι μπάσκετ και πρέπει να το γουστάρεις. Να διασκεδάζεις. Θα χάσεις κάποια ματς, θα νικήσεις άλλα, αλλά πάντα θα προσπαθείς να κάνεις το παιχνίδι σου".

Toν Μάρτιο του 2009 και ενώ ήταν στη δεύτερη θέση των πολυτιμότερων παικτών, όλη τη σεζόν στη Euroleague, έζησε μια αναποδιά. Από τις απρόσμενες. Μετά μια νίκη της "ομάδας του στρατού", για την εθνική λίγκα, πήγε με τους συμπαίκτες του σε ένα κλαμπ και έφυγε με φορείο. Δέχθηκε βλέπετε, επίθεση με σπασμένο μπουκάλι, στο πρόσωπο και μπήκε στο χειρουργείο εσπευσμένα, ώστε να επιδιορθωθεί η ζημιά. Ο γιατρός που ανέλαβε την επέμβαση, είχε πει "ελπίζουμε να μπορέσει να χαμογελάσει ξανά και να κλείσει το μάτι του, όπως πριν". Τρεις ημέρες αργότερα, πήρε εξιτήριο, ενώ επέστρεψε στο ρόστερ ένα μήνα μετά, με την πλήρη αποθεραπεία να αποτελεί γεγονός έπειτα από έξι μήνες.

Η γυναίκα που του σκούπισε τα δάκρυα

Ένα χρόνο αργότερα, τον Μάρτιο του 2010 και ενώ είχε ξεκολλήσει από τον πάγκο της Μακάμπι, όπου... πιάστηκε να κάθεται το πρώτο εξάμηνο της περιόδου 2009-10 θα ομολογούσε " υπήρξαν στιγμές που απλά ήθελα να πάω σπίτι και να βάλω τα κλάματα. Ήμουν δυστυχισμένος". Είχε χάσει το δρόμο του και δεν ήξερε τι του είχε συμβεί. " Άρχισα να θεωρώ υπεύθυνο για όλα τον εαυτό μου. Όλα ήταν τόσο δύσκολα που δεν δίστασα να ρωτήσω τη μητέρα μου και την κοπέλα μου τι ήταν αυτό που έκανα λάθος".

Η Michal, τότε σύντροφος του επί ένα χρόνο, τώρα σύζυγος του, τον στήριξε. " Είναι ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου. Την αγαπώ πολύ". Tου έλεγε πως έπρεπε να ηρεμήσει, για να αφήσει την καταιγίδα να περάσει. Συμπτωματικά, τότε ήταν που τον κάλεσε ο Πίνι Γκέρσον να μιλήσουν. Ο "Πίνχας" του είπε πως τον χρειάζεται. Ότι η ομάδα χρειάζεται τον παλιό, καλό Ντ Ορ Φίσερ. Και τον είχε, με τον γεννημένο στη Φιλαδέλφεια σέντερ να επιστρέφει στη σωστή πορεία. " Στο εκτός έδρας ματς με τη Σιένα, με έπιασε ο κόουτς και μου είπε πως με εμπιστεύεται και ότι πλέον θα είχα θέση στο rotation. Ξεκαθάρισε πως έχει πίστη στις ικανότητες μου, την οποία δεν είχε χάσει ποτέ. Πριν μου μιλήσει, πίστευα ότι έχει προσωπικό πρόβλημα με εμένα. Μετά ξέχασα τα πάντα και άρχισα να παίζω". Η Μακάμπι προκρίθηκε στο ΤΟΡ16 και εκείνος περιχαρής θα έκανε πλάκα κοινής ζωής με την Michal. " Αν παντρευτούμε, θα πάρω και την υπηκοότητα. Σίγουρα θα λάτρευα να μείνω στο Ισραήλ και να παίξω για την εθνική". Στο Ισραήλ δεν έμεινε, έγινε όμως, διεθνής.

Ο Μπλατ, ο Μεσίνα και ο Κατσικάρης

Με τη λήξη του συμβολαίου που τον έδενε με τους Ισραηλινούς, δεν έγινε πρόταση για ανανέωση διότι όπως ανακοίνωσε ο οργανισμός, ο παίκτης δεν ήταν στα πλάνα του Ντέιβιντ Μπλατ. Ήταν σε αυτά του Έτορε Μεσίνα για τη Ρεάλ. Φυσικά και δεν το σκέφτηκε πολύ για να πει το "ναι", αλλά αυτή τη φορά δεν προσαρμόστηκε. Δεν μπήκε στο κλίμα (6.2π., 4.8 ριμπ. ανά αγώνα) και χρειάστηκε να αλλάξει και πάλι σπίτι. Αυτή τη φορά δεν πήγε πολύ μακριά. Πετάχτηκε στο Μπιλμπάο (2011-12), για να παίξει για τον Φώτη Κατσικάρη και να πάνε όλοι μαζί έως το ΤΟΡ16. Προηγουμένως, στην πρεμιέρα, στο πρώτο παιχνίδι των Βάσκων στη Euroleague -στην ιστορία του οργανισμού- έκανε ρεκόρ στα ριμπάουντ, κατεβάζοντας 16, στη νίκη επί του Ολυμπιακού. Στην εκτός έδρας νίκη επί της Φενέρμπαχτσε, είχε νταμπλ νταμπλ (16π., 10 ριμπ.) σε 22'. Γενικά, στην κορυφαία λίγκα ήταν ο κορυφαίος της παρέας του στα ριμπάουντ, τις τάπες, στα δίποντα% και τις βολές%.

Μολονότι κυκλοφορούσαν έντονα οι πληροφορίες πως θα πάει στην Μπαρτσελόνα, κατέληξε στην Ντόνετσκ (2012-13, 10.3π., 70% στα δίποντα, 5,6 ριμπ., 1.3 τάπες ανά αγώνα στο Eurocup) και τον Νοέμβριο του 2013 γύρισε στη Γερμανία. Αυτή τη φορά για την Μπάμπεργκ (12.5π., 4 ριμπ., 2.2 τάπες). Το περασμένο καλοκαίρι έγινε ένα μικρό πανηγύρι γύρω από το όνομα του (οι ψηλοί ως γνωστόν, σπανίζουν). Γιατί κάποια στιγμή τον περίμεναν τρεις ομάδες. Με πρώτη τη Μακάμπι. Εν τέλει, προτίμησε την Ούνικς Καζάν που του έκανε τη διπλάσια πρόταση από τους Ισραηλινούς (900.000 δολ.), ενώ ήταν καλύτερη και από εκείνη της Λοκομοτίβ Κουμπάν. Η αλήθεια είναι πως χρειάστηκε το χρόνο του για να προσαρμοστεί, να βρει τη θέση του στην ομάδα, αλλά όπως αποδεικνύουν τα τελευταία παιχνίδια πλέον ξέρει πολύ καλά που βρίσκεται και τι πρέπει να κάνει. Στη νίκη επί της Σάσαρι, η αξιολόγηση του έφτασε στο 43, με 23π. (10/11 διπ., 3/3 βολές), 10-5 ριμπ., 3 ασίστ, 1 κλεψ., 1 λάθος, 2 τάπες σε 36.53''.