Ο Τζαμόν Λούκας στο Sport24.gr
Ο Τζ. Λούκας αποκαλύπτει στο Sport24.gr το όνειρό του: "Θέλω το Μαρούσι να πάρει πρωτάθλημα"!
-Υπάρχει μυστικό για αυτή τη διαστημική πορεία του Αμαρουσίου σε Ελλάδα και Ευρώπη; Οι συμπαίκτες σου που έχουν φιλοξενηθεί στο Sport24.gr έχουν δώσει διάφορες εκδοχές. Ποια είναι η δική σου;
«Στο Μαρούσι δεν υπάρχουν εγωισμοί. Ολοι παίζουν σκληρά στην άμυνα, όλοι δουλεύουν για την ομάδα και όχι για τον εαυτό τους. Δεν παίζουμε για τα ατομικά στατιστικά μας, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας και να είμαστε χρήσιμοι μέσα από την ομαδική προσπάθεια. Αντιθέτως, στις μεγάλες ομάδες βλέπουμε κάποιους παίκτες να παίζουν για πάρτη τους ξεχνώντας την ομάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι στο Μαρούσι κάθε βράδυ αναδεικνύονται νέοι πρωταγωνιστές».
-Εχεις συλλάβει τον εαυτό σου να οπλίζεται με ισχυρό κίνητρο όταν αντιμετωπίζει παίκτες με εκκωφαντικά συμβόλαια, ηχηρό όνομα και δόξα;
«Θα σου απαντήσω. Ισως αυτό να συμβαίνει στις ΗΠΑ. Εκεί όταν αντιμετωπίζεις παίκτες με πολλά χρήματα και δόξα, θέλεις να παίξεις πιο σκληρά για να τους νικήσεις. Στην Ευρώπη, όμως, δεν φοβάσαι κάποιους επειδή βγάζουν πιο πολλά λεφτά. Ισως στάθηκαν πιο τυχεροί σε κάποιες καταστάσεις και βρέθηκαν στο κατάλληλο περιβάλλον φτιάχνοντας δυνατό όνομα. Κάποιοι, πάλι, το αξίζουν πραγματικά. Πραγματικά, όταν βγαίνω εκεί έξω δεν με νοιάζει πόσα λεφτά παίρνει ο παίκτης που μαρκάρω. Βγαίνω για να παίξω».
-Η μεγάλη επιτυχία του Αμαρουσίου έγκειται στο ότι κατάφερε να διαχειριστεί τρεις διαφορετικές καταστάσεις την τελευταία εβδομάδα.
«Οντως, αντιμετωπίσαμε τρεις διαφορετικές καταστάσεις. Ο Παναθηναϊκός είχε μεγάλη πίεση και αυτό φαινόταν στον εκνευρισμό των παικτών και των προπονητών του. Εμείς από την άλλη δεν είχαμε τίποτε να χάσουμε, δεν θα θύμωνε κανείς μαζί μας αν δεν φεύγαμε νικητές. Στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό είχαμε τρομερή αυτοπεποίθηση, τα match-ups μας ταίριαζαν και ήμασταν έτοιμοι να παίξουμε. Είχαμε καλή απόδοση και μολονότι κάναμε κάποια λάθη πήραμε μια σπουδαία νίκη. Με την Παρτιζάν, τώρα, θεωρώ ότι ανεβάσαμε την άμυνά μας σε άλλο επίπεδο και αυτό το στοιχείο μας οδήγησε στη δεύτερη νίκη στο Top16».
-Η άμυνά σας θύμιζε... ομαδική ελεύθερη πτώση. Πέντε αλεξίπτωτα δεμένα με σχοινί!
(γελάει) «Δεν το είχα σκεφτεί, έτσι, αλλά είναι όπως το λες. Ηταν σαν ήμασταν δεμένοι με ένα σχοινί και μετακινούμασταν όλοι μαζί προς την ίδια κατεύθυνση κλείνοντας όλους τους διαδρόμους. Γουστάρουμε να παίζουμε άμυνα και να σταματάμε τους αντιπάλους μας. Είσαι μάγκας μεγάλε; Σούταρε από τα εννιά μέτρα και αν το βάλεις, εγώ πρώτος θα σου πω μπράβο»...
-Πώς θα περιέγραφες την εμπειρία σας με τον γίγαντα Σλάβκο Βράνιες; Ξέρεις τι έχω ακούσει για αυτόν; Οτι είναι 2,39 μ., αλλά ντρέπεται και στα βιβλία γράφει... 2,29 μ.!
«Ο τύπος είναι βουνό! Πήρε επτά επιθετικά ριμπάουντ, ωστόσο πρέπει να είδατε ότι μετά τα ριμπάουντ που κατέβαζε, η άμυνά μας ήταν προσηλωμένη και προσπαθούσε να τον σταματήσει σε δεύτερο χρόνο. Για αυτό είχε 5 στα 9 κάτω από το καλάθι. Δώσαμε σκληρές μάχες».
-Αν σε σταματούσαν στον δρόμο και σε ρωτούσαν... «ποια είναι καλύτερη ομάδα; Ο Παναθηναϊκός ή ο Ολυμπιακός;», τι θα απαντούσες;
«Παρά τις τρεις ήττες, ο Παναθηναϊκός είναι μια από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη. Σε αυτή την ομάδα όλοι οι παίκτες παίζουν καλά. Δεν υπάρχουν εγωισμοί, πασάρουν την μπάλα αναζητώντας τον ελεύθερο συμπαίκτη τους και κάθε βράδυ βγάζουν νέους πρωταγωνιστές. Ο Ολυμπιακός έχει το περισσότερο ταλέντο. Διαθέτει σπουδαιότερα ονόματα και μεγαλύτερα κορμιά στη ρακέτα. Αν έπρεπε να απαντήσω ποια από τις δύο ομάδες είναι η καλύτερη, θα δυσκολευόμουν γιατί καθεμία ξεχωρίζει στους τομείς που ανέφερα».
-Αλήθεια, πώς αντέχετε να παίζετε με αυτή τη διάθεση αντιμετωπίζοντας τόσες οικονομικές δυσκολίες;
«Είναι δύσκολο όταν υπάρχουν οικονομικές δυσκολίες. Για μένα είναι η πρώτη χρονιά μου που δεν πληρώνομαι στην ώρα μου και ομολογώ ότι τον πρώτο καιρό στράβωνα. Οταν μπαίνω, όμως, για προπόνηση ή στον αγώνα, δεν σκέφτομαι τίποτε από όλα αυτά, αλλά πώς θα τα δώσω όλα για να κερδίσω. Νομίζω ότι έτσι το βλέπουμε οι περισσότεροι. Οταν αποφασίζεις να παίξεις, παίξε δυνατά, ειδάλλως μην κατεβαίνεις καθόλου. Στο Μαρούσι δεν κοροϊδεύουμε»...
-Είναι προφανές ότι παίζετε για το επόμενο συμβόλαιό σας, δεν εξηγείται διαφορετικά.
«Για μένα αυτή η χρονιά είναι το σκαλοπάτι για κάτι μεγαλύτερο. Στη Γερμανία και στην Κροατία που έπαιζα πέρυσι, βοήθησα τις ομάδες μου, αλλά το επίπεδο δεν ήταν τόσο υψηλό. Δεν είχαμε τον ανταγωνισμό της Ευρωλίγκας και του ελληνικού πρωταθλήματος. Δεν καταφέραμε να νικήσουμε τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, ούτε αντιμετωπίζαμε την Μπαρτσελόνα. Το όνομά μου φέτος έχει ακουστεί περισσότερο και αν συνεχίσουμε έτσι με το Μαρούσι, όλοι θα έχουμε καλύτερο μέλλον».
-Επομένως, «χρωστάς» στον Λευτέρη Σούμποτιτς...
«Ο Πίξι είπε στο Μαρούσι για μένα. Οταν πήγα στο Σπλιτ, δεν ήταν πια προπονητής, αλλά τζένεραλ μάνατζερ. Το καλοκαίρι είχαμε κάποιες συζητήσεις, υπήρχε η προοπτική να τον ακολουθήσω σε μια άλλη χώρα, αλλά προέκυψε η πρόταση του Αμαρουσίου και γνωρίζω ότι ο κόουτς Σούμποτιτς εκφράστηκε με τα καλύτερα λόγια για μένα. Κάπως έτσι έγινε το deal».
-Με τι αλήθεια θα είσαι ικανοποιημένος στο τέλος της χρονιάς;
«Το όνειρό μου στην Ελλάδα είναι να μιλάει ο κόσμος όχι μόνο για τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, αλλά και για το Μαρούσι πιστεύοντας ότι μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα. Οχι φέτος, αλλά ίσως του χρόνου! Στην Ευρωλίγκα, μπορώ να πω ότι είμαι και δεν είμαι ικανοποιημένος! Εχουμε καταφέρει πράγματα, που κανείς δεν περίμενε να πετύχουμε, αλλά ακόμη δεν ξέρουμε μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτή η ομάδα. Είμαστε στα μισά του Top16».
-Στο παιχνίδι τι σου αρέσει περισσότερο να κάνεις; Απαντήσεις του τύπου... «ό,τι χρειάζεται για να κερδίσει η ομάδα μου» δεν γίνονται δεκτές!
«Μου αρέσει πολύ να καρφώνω»!
-Οσο για το μπασκετικό πρότυπό σου όταν ήσουνα μικρός;
«Λάτρευα τον Τζέισον Κιντ. Ασφαλώς ο πρώτος ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν, αλλά εγώ λάτρευα τον Τζέισον Κιντ, γιατί έκανε τόσα πολλά για τους συμπαίκτες του και για την ομάδα. Αν δεν σκόραρε ένα βράδυ, θα μοίραζε πολλές ασίστ, αν δεν πάσαρε πολύ, θα σκόραρε ή θα έκανε και τα δύο. Είναι ο βασιλιάς των ‘triple double figure’ και τον σέβομαι απεριόριστα».
«Στο Μαρούσι δεν υπάρχουν εγωισμοί. Ολοι παίζουν σκληρά στην άμυνα, όλοι δουλεύουν για την ομάδα και όχι για τον εαυτό τους. Δεν παίζουμε για τα ατομικά στατιστικά μας, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας και να είμαστε χρήσιμοι μέσα από την ομαδική προσπάθεια. Αντιθέτως, στις μεγάλες ομάδες βλέπουμε κάποιους παίκτες να παίζουν για πάρτη τους ξεχνώντας την ομάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι στο Μαρούσι κάθε βράδυ αναδεικνύονται νέοι πρωταγωνιστές».
-Εχεις συλλάβει τον εαυτό σου να οπλίζεται με ισχυρό κίνητρο όταν αντιμετωπίζει παίκτες με εκκωφαντικά συμβόλαια, ηχηρό όνομα και δόξα;
«Θα σου απαντήσω. Ισως αυτό να συμβαίνει στις ΗΠΑ. Εκεί όταν αντιμετωπίζεις παίκτες με πολλά χρήματα και δόξα, θέλεις να παίξεις πιο σκληρά για να τους νικήσεις. Στην Ευρώπη, όμως, δεν φοβάσαι κάποιους επειδή βγάζουν πιο πολλά λεφτά. Ισως στάθηκαν πιο τυχεροί σε κάποιες καταστάσεις και βρέθηκαν στο κατάλληλο περιβάλλον φτιάχνοντας δυνατό όνομα. Κάποιοι, πάλι, το αξίζουν πραγματικά. Πραγματικά, όταν βγαίνω εκεί έξω δεν με νοιάζει πόσα λεφτά παίρνει ο παίκτης που μαρκάρω. Βγαίνω για να παίξω».
-Η μεγάλη επιτυχία του Αμαρουσίου έγκειται στο ότι κατάφερε να διαχειριστεί τρεις διαφορετικές καταστάσεις την τελευταία εβδομάδα.
«Οντως, αντιμετωπίσαμε τρεις διαφορετικές καταστάσεις. Ο Παναθηναϊκός είχε μεγάλη πίεση και αυτό φαινόταν στον εκνευρισμό των παικτών και των προπονητών του. Εμείς από την άλλη δεν είχαμε τίποτε να χάσουμε, δεν θα θύμωνε κανείς μαζί μας αν δεν φεύγαμε νικητές. Στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό είχαμε τρομερή αυτοπεποίθηση, τα match-ups μας ταίριαζαν και ήμασταν έτοιμοι να παίξουμε. Είχαμε καλή απόδοση και μολονότι κάναμε κάποια λάθη πήραμε μια σπουδαία νίκη. Με την Παρτιζάν, τώρα, θεωρώ ότι ανεβάσαμε την άμυνά μας σε άλλο επίπεδο και αυτό το στοιχείο μας οδήγησε στη δεύτερη νίκη στο Top16».
-Η άμυνά σας θύμιζε... ομαδική ελεύθερη πτώση. Πέντε αλεξίπτωτα δεμένα με σχοινί!
(γελάει) «Δεν το είχα σκεφτεί, έτσι, αλλά είναι όπως το λες. Ηταν σαν ήμασταν δεμένοι με ένα σχοινί και μετακινούμασταν όλοι μαζί προς την ίδια κατεύθυνση κλείνοντας όλους τους διαδρόμους. Γουστάρουμε να παίζουμε άμυνα και να σταματάμε τους αντιπάλους μας. Είσαι μάγκας μεγάλε; Σούταρε από τα εννιά μέτρα και αν το βάλεις, εγώ πρώτος θα σου πω μπράβο»...
-Πώς θα περιέγραφες την εμπειρία σας με τον γίγαντα Σλάβκο Βράνιες; Ξέρεις τι έχω ακούσει για αυτόν; Οτι είναι 2,39 μ., αλλά ντρέπεται και στα βιβλία γράφει... 2,29 μ.!
«Ο τύπος είναι βουνό! Πήρε επτά επιθετικά ριμπάουντ, ωστόσο πρέπει να είδατε ότι μετά τα ριμπάουντ που κατέβαζε, η άμυνά μας ήταν προσηλωμένη και προσπαθούσε να τον σταματήσει σε δεύτερο χρόνο. Για αυτό είχε 5 στα 9 κάτω από το καλάθι. Δώσαμε σκληρές μάχες».
-Αν σε σταματούσαν στον δρόμο και σε ρωτούσαν... «ποια είναι καλύτερη ομάδα; Ο Παναθηναϊκός ή ο Ολυμπιακός;», τι θα απαντούσες;
«Παρά τις τρεις ήττες, ο Παναθηναϊκός είναι μια από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη. Σε αυτή την ομάδα όλοι οι παίκτες παίζουν καλά. Δεν υπάρχουν εγωισμοί, πασάρουν την μπάλα αναζητώντας τον ελεύθερο συμπαίκτη τους και κάθε βράδυ βγάζουν νέους πρωταγωνιστές. Ο Ολυμπιακός έχει το περισσότερο ταλέντο. Διαθέτει σπουδαιότερα ονόματα και μεγαλύτερα κορμιά στη ρακέτα. Αν έπρεπε να απαντήσω ποια από τις δύο ομάδες είναι η καλύτερη, θα δυσκολευόμουν γιατί καθεμία ξεχωρίζει στους τομείς που ανέφερα».
-Αλήθεια, πώς αντέχετε να παίζετε με αυτή τη διάθεση αντιμετωπίζοντας τόσες οικονομικές δυσκολίες;
«Είναι δύσκολο όταν υπάρχουν οικονομικές δυσκολίες. Για μένα είναι η πρώτη χρονιά μου που δεν πληρώνομαι στην ώρα μου και ομολογώ ότι τον πρώτο καιρό στράβωνα. Οταν μπαίνω, όμως, για προπόνηση ή στον αγώνα, δεν σκέφτομαι τίποτε από όλα αυτά, αλλά πώς θα τα δώσω όλα για να κερδίσω. Νομίζω ότι έτσι το βλέπουμε οι περισσότεροι. Οταν αποφασίζεις να παίξεις, παίξε δυνατά, ειδάλλως μην κατεβαίνεις καθόλου. Στο Μαρούσι δεν κοροϊδεύουμε»...
-Είναι προφανές ότι παίζετε για το επόμενο συμβόλαιό σας, δεν εξηγείται διαφορετικά.
«Για μένα αυτή η χρονιά είναι το σκαλοπάτι για κάτι μεγαλύτερο. Στη Γερμανία και στην Κροατία που έπαιζα πέρυσι, βοήθησα τις ομάδες μου, αλλά το επίπεδο δεν ήταν τόσο υψηλό. Δεν είχαμε τον ανταγωνισμό της Ευρωλίγκας και του ελληνικού πρωταθλήματος. Δεν καταφέραμε να νικήσουμε τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, ούτε αντιμετωπίζαμε την Μπαρτσελόνα. Το όνομά μου φέτος έχει ακουστεί περισσότερο και αν συνεχίσουμε έτσι με το Μαρούσι, όλοι θα έχουμε καλύτερο μέλλον».
-Επομένως, «χρωστάς» στον Λευτέρη Σούμποτιτς...
«Ο Πίξι είπε στο Μαρούσι για μένα. Οταν πήγα στο Σπλιτ, δεν ήταν πια προπονητής, αλλά τζένεραλ μάνατζερ. Το καλοκαίρι είχαμε κάποιες συζητήσεις, υπήρχε η προοπτική να τον ακολουθήσω σε μια άλλη χώρα, αλλά προέκυψε η πρόταση του Αμαρουσίου και γνωρίζω ότι ο κόουτς Σούμποτιτς εκφράστηκε με τα καλύτερα λόγια για μένα. Κάπως έτσι έγινε το deal».
-Με τι αλήθεια θα είσαι ικανοποιημένος στο τέλος της χρονιάς;
«Το όνειρό μου στην Ελλάδα είναι να μιλάει ο κόσμος όχι μόνο για τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, αλλά και για το Μαρούσι πιστεύοντας ότι μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα. Οχι φέτος, αλλά ίσως του χρόνου! Στην Ευρωλίγκα, μπορώ να πω ότι είμαι και δεν είμαι ικανοποιημένος! Εχουμε καταφέρει πράγματα, που κανείς δεν περίμενε να πετύχουμε, αλλά ακόμη δεν ξέρουμε μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτή η ομάδα. Είμαστε στα μισά του Top16».
-Στο παιχνίδι τι σου αρέσει περισσότερο να κάνεις; Απαντήσεις του τύπου... «ό,τι χρειάζεται για να κερδίσει η ομάδα μου» δεν γίνονται δεκτές!
«Μου αρέσει πολύ να καρφώνω»!
-Οσο για το μπασκετικό πρότυπό σου όταν ήσουνα μικρός;
«Λάτρευα τον Τζέισον Κιντ. Ασφαλώς ο πρώτος ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν, αλλά εγώ λάτρευα τον Τζέισον Κιντ, γιατί έκανε τόσα πολλά για τους συμπαίκτες του και για την ομάδα. Αν δεν σκόραρε ένα βράδυ, θα μοίραζε πολλές ασίστ, αν δεν πάσαρε πολύ, θα σκόραρε ή θα έκανε και τα δύο. Είναι ο βασιλιάς των ‘triple double figure’ και τον σέβομαι απεριόριστα».