Ο Τζεφ Χαρστ ήταν ο σκόρερ του τρίτου γκολ της Αγγλίας στον τελικό του Μουντιάλ του 1966, που ακόμα και σήμερα κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να πει αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή ή όχι.

Κανείς δεν είναι βέβαιος, επίσης, για το αν ο Πάτρικ Σπαρκς πατούσε τη γραμμή του τριπόντου στο σουτ που επιχείρησε με την εκπνοή του προημιτελικού τουρνουά του NCAA το 2005 ανάμεσα στο Κεντάκι και το Μίσιγκαν Στέιτ. Το σουτ τελικά μέτρησε για τρεις και ο αγώνας οδηγήθηκε στην παράταση, αλλά η αμφιβολία παραμένει.

Μπήκε ή δεν μπήκε;

Στις 30 Ιουλίου 1966 ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου ανάμεσα στην οικοδέσποινα Αγγλία και την Γερμανία στο κατάμεστο Ουέμπλεϊ κόβει την ανάσα. Οι Γερμανοί ισοφαρίζουν με τον Βέμπερ στην τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας (2-2) και δίνουν παράταση στην αγωνία όλων.

Κάποια στιγμή στο πρώτο μέρος του έξτρα πενταλέπτου ο Τζεφ Χαρστ βρίσκεται σε επίκαιρη θέση μέσα στην περιοχή των "πάντσερ" και παίρνει τη μπάλα από τη σέντρα του Μπολ. Γυρίζει το σώμα του, σουτάρει, η μπάλα χτυπάει στο οριζόντιο δοκάρι και σκάει σχεδόν πάνω στη γραμμή του τέρματος πριν την απομακρύνει ο Βέμπερ. Λίγο μέσα ή λίγο έξω από αυτήν; Κανείς δεν ξέρει.

Ο Ελβετός διαιτητής Ντινστ διστάζει και κατευθύνεται προς τον Σοβιετικό επόπτη, Τοφίκ Μπαχράμοφ, ο οποίος δεν έχει καμία αμφιβολία: "Η μπάλα είναι μέσα", λέει στον ρέφερι. Το γκολ κατακυρώνεται και ουσιαστικά χάρη σε αυτό η Αγγλία σήκωσε για πρώτη και τελευταία μέχρι σήμερα φορά το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Από τότε και ως τις μέρες μας η κουβέντα που έχει γίνει γι' αυτό το γκολ είναι ατελείωτη. Οι αναλύσεις πολλές, οι απόψεις ακόμα περισσότερες. Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά για το αν η μπάλα πράγματι πέρασε τη γραμμή ή όχι. Το 1995 οι Sunday Times δημοσίευσαν μια ανάλυση των καρέ της επίμαχης φάσης, που έκαναν ερευνητές του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Σύμφωνα με αυτή η μπάλα δεν έχει περάσει ολόκληρη τη γραμμή του τέρματος, άρα το γκολ δεν έπρεπε να μετρήσει. Αλλά και πάλι... παίρνει κανείς όρκο;

Οι πρωταγωνιστές πάντως δίνουν τη δική τους εκδοχή. Ο ίδιος ο Χαρστ δήλωσε αργότερα πως δεν μπορούσε να έχει ίδια άποψη, διότι τη στιγμή που προσέκρουε η μπάλα στο έδαφος ήταν πεσμένος και δεν έβλεπε. Είχε ωστόσο την πεποίθηση πως το γκολ ήταν κανονικό, διότι ο συμπαίκτης του, Χαντ, που ήταν στη φάση, έτρεξε να πανηγυρίσει αντί να προσπαθήσει να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα. "Ο Χαντ είναι επιθετικός, έχει το ένστικτο του σκόρερ. Αν δεν ήταν σίγουρος πως το γκολ ήταν κανονικό, θα πήγαινε να το βάλει αυτός", συμπλήρωσε.

Όσο για τον Αζέρο επόπτη Μπαχράμοφ... Η εκδοχή που έδωσε επισήμως μετά από χρόνια ήταν πως αμέσως μετά το σουτ είδε τη μπάλα να προσκρούει στην εσωτερική πλευρά των διχτύων και όχι στο δοκάρι. Άρα ήταν γκολ εξ αρχής και το αν στη συνέχεια η μπάλα πέρασε ή δεν πέρασε τη γραμμή δεν έχει σημασία! Ωστόσο ο αστικός μύθος αναφέρει πως όταν λίγο πριν πεθάνει τον ρώτησαν πώς τελικά κατάλαβε ότι το γκολ ήταν κανονικό, εκείνος απάντησε με μία λέξη: "Στάλινγκραντ". Την πόλη, δηλαδή, κατά την οποία 700.000 Σοβιετικοί είχαν χάσει τη ζωή τους πολεμώντας κατά των Γερμανών κατακτητών στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο! Εκδικήθηκε, λοιπόν, με μία υπόδειξη...

Πάτησε ή δεν πάτησε;

Το τελικό τουρνουά μπάσκετ του NCAA δεν έχει την παγκόσμια αίγλη του ποδοσφαιρικού Μουντιάλ, ωστόσο στις ΗΠΑ είναι σημαντικό γεγονός. Και παράγει όμορφες ιστορίες, όπως αυτή του προημιτελικού του 2005 ανάμεσα στο Κεντάκι και το Μίσιγκαν Στέιτ. Ο νικητής αυτού του αγώνα θα έπαιρνε την πρόκριση για το φάιναλ φορ του Σεντ Λούις και θα αποκτούσε το δικαίωμα να διεκδικήσει τον τίτλο.

Στο Κεντάκι αγωνιζόταν και ο Πάτρικ Σπαρκς, ο παίκτης που έρχεται οσονούπω στην Αθήνα για να φορέσει τη φανέλα της ΑΕΚ. Ήταν μάλιστα πολύ "ζεστός" στο πρώτο ημίχρονο ευστοχώντας σε τέσσερα τρίποντα, όμως στο δεύτερο "κρύωσε" και έμεινε καθηλωμένος στον πάγκο. Δεν επρόκειτο, μάλιστα, να μπει αν ο συμπαίκτης του Ραμέλ Μπράντλεϊ δεν τραυματιζόταν μετά από σκληρό φάουλ που του έγινε 27'' πριν το φινάλε και αδυνατούσε να εκτελέσει τις βολές.

Ο κόουτς Τάμπι Σμιθ επέλεξε τον Σπαρκς να εκτελέσει τις κρίσιμες βολές κι ενώ το Κεντάκι έχανε με ένα πόντο. Αυτός αστόχησε, αλλά η μοίρα δεν είχε σκοπό να του φερθεί τόσο σκληρά. Τουναντίον. Άπαξ και πάτησε στο παρκέ, ο Σπαρκς ήταν γραφτό να εξελιχθεί σε πρωταγωνιστή. Το Μίσιγκαν Στέιτ προηγείται με τρεις και η τελευταία επίθεση ανήκει στο Κεντάκι.

Ο Σπαρκς σουτάρει για τρεις, αλλά αστοχεί. Ο Αζουμπουίκε παίρνει το ριμπάουντ, σουτάρει κι αυτός για τρεις και αστοχεί επίσης. Όμως η μπάλα καταλήγει ξανά στα χέρια του Πάτρικ Σπαρκς, που έχει μια τελευταία ευκαιρία. Σουτάρει ξανά, η μπάλα παίζει ένα πολύ περίεργο παιχνίδι, καθώς αναπηδά τρεις φορές στο στεφάνι και τελικά καταλήγει μέσα την ώρα που η κόρνα της γραμματείας σημαίνει το τέλος του αγώνα! Ο Σπαρκς και οι συμπαίκτες του πανηγυρίζουν έξαλλα. Ήταν το τρίποντο της ισοφάρισης... ή μήπως όχι;

Οι διαιτητές αμφιβάλλουν. Δεν μπορούν να πουν με βεβαιότητα αν ο Σπαρκς πατούσε τη γραμμή του τριπόντου όταν σούταρε ή όχι. Αναγκάζονται να δουν το ριπλέι της φάσης. Ξανά και ξανά. Επί κάμποση ώρα αναλύουν εξονυχιστικά τη φάση και δυσκολεύονται να βρουν άκρη.

Την ίδια ώρα η τηλεόραση του CBS, που μεταδίδει ζωντανά τον αγώνα σε όλες τις ΗΠΑ, προβάλλει συνεχώς μπρος πίσω το ριπλέι, μην τυχόν και φανεί ξεκάθαρα αν ο Σπαρκς πατά ή όχι. Μετά από περίπου 10 λεπτά συνεχόμενης προβολής της φάσης, ο τηλεσχολιαστής, Τζιμ Ναντς, σηκώνει τα χέρια ψηλά: "Δυστυχώς, δεν μπορώ να πάρω θέση! Δεν ξέρω αν πατά ή όχι", παραδέχεται στον αέρα!

Κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή οι διαιτητές αποφαίνονται: "Ο Σπαρκς δεν πατούσε. Το καλάθι είναι για τρεις πόντους"! Αυτό σημαίνει ότι ο αγώνας πηγαίνει στην παράταση και ο Πάτρικ Σπαρκς γίνεται ο ήρωας του Κεντάκι!

Για λίγο, βέβαια. Διότι τελικά κι αφού χρειάστηκε και δεύτερη παράταση, το Μίσιγκαν Στέιτ ήταν αυτό που νίκησε και πήρε την πρόκριση για το φάιναλ φορ. Το Κεντάκι έμεινε με τη... γλύκα, ωστόσο το συγκεκριμένο τρίποντο πέρασε στην ιστορία. Ακόμα και σήμερα κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν το πόδι του Σπαρκς πατούσε τη γραμμή του τριπόντου ή όχι. Όμως το όνομα του ξανθομάλλη Αμερικανού το ξέρουν όλοι πια στην Αμερική...