Ο Τζέι Αρ Χόλντεν στο SPORT 24
Ο πρωταθλητής Ευρώπης και... MVP της ΤΣΣΚΑ Tζέι Αρ Χόλντεν, μίλησε στο SPORT 24 για το Final 4
Ολοι αυτοί είναι συγγενείς σου;
"Ναι, η Μαδρίτη μου έχει φερθεί καλά και έφερα στο Φάιναλ Φορ όλους τους συγγενείς μου από διάφορα μέρη των ΗΠΑ, από την Αλαμπάμα, την Ουάσινγκτον, το Νιού Τζέρζι, το Μαϊάμι".
Αξιζε τον κόπο, όμως, γιατί τώρα όλοι αυτοί οι άνθρωποι σε καμαρώνουν για την επίτευξη του μεγαλύτερου εφετινού στόχου. Αλήθεια, πόσα εμπόδια χρειάστηκε να ξεπεράσει η ΤΣΣΚΑ για να φτάσει στην κορυφή;
"Πίστεψέ με, χρειάστηκε να ξεπεράσουμε ολόκληρα... βουνά. Τραυματισμούς που δημιουργούσαν βραχυκύκλωμα στην ομάδα και ήττες που σε έκαναν να σκεφτείς ότι ο αποκλεισμός παραμονεύει. Αναφέρομαι στην ήττα από τον Ολυμπιακό στη Μόσχα, η οποία κτύπησε το καμπανάκι και μας έθεσε προ των ευθυνών μας".
Θα μπορούσες να αποκαλύψεις κάποια από τα μυστικά που οδήγησαν την ΤΣΣΚΑ στον τίτλο;
"Δεν ξέρω αν υπάρχουν μυστικά. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι είχαμε μεγάλη σύμπνοια στα αποδυτήρια ξεπερνώντας όλοι μαζί τις αντιξοότητες και ποτέ ο καθένας χωριστά. Το δεύτερο είναι κάτι, στο οποίο ενδεχομένως να μη δίνουν πολλοί την απαιτούμενη σημασία. Η άμυνά μας! Στον τελικό μπήκαμε στα αποδυτήρια για το ημίχρονο και είπαμε ότι δεν επιτρέπεται να δεχόμαστε 40 πόντους σε ένα εικοσάλεπτο. Βγαίνοντας έξω για το δεύτερο ημίχρονο, ξέραμε ότι η άμυνα θα μας έδινε τον τίτλο. Αυτή είναι η δύναμή μας και πατήσαμε πάνω σε αυτή για να ανεβούμε στο βάθρο".
Κοιτάζοντας τον εαυτό σου στον καθρέφτη, μπορείς να αναγνωρίσεις τον Τζέι που έπαιζε πριν από επτά χρόνια στην ΑΕΚ και θύμιζε μπασκετμπολίστα των playgrounds από τον ολοκληρωμένο γκαρντ που διαθέτει αυτή τη στιγμή η ΤΣΣΚΑ και η εθνική Ρωσίας;
"Playgrounds! Φίλε με μειώνει πολύ αυτό που λες (γελάει)! Δεν θα το έθετα έτσι. Θα σου πω, όμως, πώς το βλέπω από τη δική μου οπτική γωνία. Τότε ακόμη δεν είχα όνομα. Ηθελα να είμαι ο καλύτερος. Ημουν όπως πάντα ανταγωνιστικός, αλλά δεν ήξερα με ποιο τρόπο θα μπορούσα να ξεχωρίσω και να φτάσω στο υψηλότερο επίπεδο. Ο κόσμος πιστεύει ότι άλλαξα. Δεν άλλαξα, απλώς ηρέμησα λίγο και για να είμαι ειλικρινής είμαι πιο ουσιαστικός προσφέροντας περισσότερα στην άμυνα".
Ησουν, όμως, ευλογημένος, αφού είχες την ευκαιρία να συνεργαστείς με προπονητές του βεληνεκούς του Ντούσαν Ιβκοβιτς και του Ετορε Μεσίνα. Τι ακριβώς απέσπασες από τον καθένα;
"Ξέρεις, μου είναι λίγο δύσκολο να τους ξεχωρίσω. Νομίζω ότι με τον κόουτς Ντούντα ήμουν πολύ απελευθερωμένος σκοράροντας 16-17 πόντους σε κάθε αγώνα. Μου παρείχε την ελευθερία να είμαι ο εαυτός μου και με αυτό τον τρόπο παιχνιδιού φτάσαμε τρεις φορές στο Φάιναλ Φορ, ασχέτως αν δεν καταφέραμε να πανηγυρίσουμε ούτε στην έδρα μας το 2005. Με τον Μεσίνα, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Αυτός ο προπονητής με ηρέμησε αρκετά. Η σημαντικότερη αλλαγή που είχα αγωνιζόμενος για τον Μεσίνα, ήταν ότι πήρε την μπάλα από τα χέρια μου".
Και με προπονητή τον Ντέιβιντ Μπλατ, πάντως, στάθηκες αρκετά τυχερός κατακτώντας το τρόπαιο στο Ευρωμπάσκετ 2007 της Ισπανίας...
"Για μένα το περυσινό Ευρωμπάσκετ ήταν εντελώς διαφορετικό από το πρώτο μου Ευρωμπάσκετ το 2005. Στην πρώτη μου συμμετοχή δεν είχα προλάβει να προσαρμοστώ και για αυτό ευθυνόταν το γεγονός ότι δεν μιλάω ρωσικά, συνεπώς δεν μπορούσα να συνεννοηθώ εύκολα. Δεν ήξερα καν πόσο ανταγωνιστικό είναι το Ευρωμπάσκετ, δεν ήξερα τίποτα. Με τον καιρό, όμως, έμαθα και θα συμφωνήσω ότι με βοήθησε η παρουσία του Μπλατ.
Θα σου πω κάτι που μπορεί να μην γνωρίζεις για τον κόουτς Μπλατ. Μπορεί να τον βλέπεις να ωρύεται στον πάγκο του, αλλά κατά βάθος έχει πάρα πολύ πλάκα! Στον τελικό με την Ισπανία είχα τέσσερα σερί άστοχα σουτ, οπότε κάποια στιγμή γυρίζει και μου λέει 'συνέχισε να σουτάρεις, αλλά θα βάλεις κανένα μέχρι να τελειώσει το ματς; Εννοώ σήμερα, όχι αύριο!'. Και όταν ευστόχησα στο επόμενο σουτ, τον άκουσα να μου φωνάζει... 'πάνω στην ώρα!'"
Επειδή από όσο σε ξέρω δένεσαι με τους ανθρώπους, πόσο σε επηρέασε το προσωπικό δράμα του Μεσίνα, ο οποίος εν μέσω των πλέι οφ με τον Ολυμπιακό έχασε τον αδελφό του;
"Μπορώ να καταλάβω περισσότερο από όλους τη θλίψη του Μεσίνα. Ο αδελφός του έχασε τη μάχη με τον καρκίνο και ο εξάδελφός μου σκοτώθηκε από μια αδέσποτη σφαίρα στη γειτονιά μας! Είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο να χάνεις έναν δικό σου άνθρωπο, ένα τόσο κοντινό πρόσωπο με το οποίο έχεις μάθει να ζεις κάθε μέρα και αποτελεί αίμα σου. Εκείνη ήταν η χειρότερη στιγμή στη ζωή μου κα τώρα η μοίρα φέρθηκε άδικα στην οικογένεια του Μεσίνα.
Ενας λόγος, όμως, που κάνει τόσο σπουδαίο τον κόουτς, είναι ότι βρήκε τη δύναμη να το αφήσει για λίγο στην άκρη και να αφοσιωθεί στον στόχο που κυνηγούσαμε. Κατάφερε να βρει την ψυχραιμία του, αλλά τον βοηθήσαμε και εμείς. Αν το σκεφτείς, είμαστε η οικογένειά του. Τα παιδιά του, τα αδέλφια του! Αυτό το τουρνουά, φίλε, αποτελεί αφιέρωση στον κόουτς Μεσίνα"...
Επειτα από έξι χρόνια στη Μόσχα και έχοντας παράλληλα τη ρωσική υπηκοότητα, πόσο ακόμη καιρό σκέφτεσαι να μείνεις στην ίδια πόλη;
"Στο συμβόλαιό μου υπάρχει άλλος ένας χρόνος, αλλά το καλοκαίρι υπάρχει οψιόν, την οποία διατηρεί η ΤΣΣΚΑ. Αισθάνομαι άνετα στη Μόσχα, αλλά θέλεις να σου αποκαλύψω μια μεγάλη αλήθεια; Δεν νομίζω ότι θα παίζω μπάσκετ για περισσότερα από δύο χρόνια! Αυτή τη στιγμή ίσως βρίσκομαι στο πικ της καριέρας μου και για άλλα δύο χρόνια θα έχω τη διάθεση να αφιερώνω τα καλοκαίρια μου σε αυτό που αγαπάω.
Δεν θέλω, όμως, να έλθει κάποτε η στιγμή, που οι άλλοι θα λένε για μένα... 'κοιτάξτε τον Τζέι Αρ Χόλντεν. Πώς έπαιζε πριν από μερικά χρόνια και πώς έχει καταντήσει τώρα;'. Αυτό δεν θέλω να το βιώσω ποτέ και σκέφτομαι να τερματίσω την καριέρα μου προτού με προδώσει ο εαυτός μου"
.
Αισθάνεσαι μήπως ότι έχεις παραμελήσει αγαπημένα σου πρόσωπα; Κοιτάζω τόση ώρα με τι λαχτάρα σε παρατηρεί η κόρη σου (την περισσότερη ώρα την κρατούσε στην αγκαλιά του)...
Αυτό είναι αλήθεια. Θέλω να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στην οικογένειά μου, να πάω την κόρη μου στο σχολείο, να κάνω απλά πράγματα που τώρα δεν μπορώ λόγω του φορτωμένου προγράμματος. Δόξα τω Θεώ έχω βγάλει αρκετά χρήματα από το μπάσκετ, συνεπώς οι γονείς μου μπορούν να βγουν γρηγορότερα στη σύνταξη και να τους χαρώ περισσότερο».
Αντε, να σε αφήσουμε τώρα, γιατί ο αδελφός σου έχει αρχίσει να αγριοκοιτάζει...
Οχι, είναι καλό παιδί. Απλώς, λείπω και σε αυτόν όπως και σε όλη την οικογένεια, για αυτό τους έφερα όλους στη Μαδρίτη. Χαίρομαι, όμως, γιατί αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι τη σημασία αυτών που σου εξήγησα προηγουμένως. Θα τα ξαναπούμε σύντομα...
"Ναι, η Μαδρίτη μου έχει φερθεί καλά και έφερα στο Φάιναλ Φορ όλους τους συγγενείς μου από διάφορα μέρη των ΗΠΑ, από την Αλαμπάμα, την Ουάσινγκτον, το Νιού Τζέρζι, το Μαϊάμι".
Αξιζε τον κόπο, όμως, γιατί τώρα όλοι αυτοί οι άνθρωποι σε καμαρώνουν για την επίτευξη του μεγαλύτερου εφετινού στόχου. Αλήθεια, πόσα εμπόδια χρειάστηκε να ξεπεράσει η ΤΣΣΚΑ για να φτάσει στην κορυφή;
"Πίστεψέ με, χρειάστηκε να ξεπεράσουμε ολόκληρα... βουνά. Τραυματισμούς που δημιουργούσαν βραχυκύκλωμα στην ομάδα και ήττες που σε έκαναν να σκεφτείς ότι ο αποκλεισμός παραμονεύει. Αναφέρομαι στην ήττα από τον Ολυμπιακό στη Μόσχα, η οποία κτύπησε το καμπανάκι και μας έθεσε προ των ευθυνών μας".
Θα μπορούσες να αποκαλύψεις κάποια από τα μυστικά που οδήγησαν την ΤΣΣΚΑ στον τίτλο;
"Δεν ξέρω αν υπάρχουν μυστικά. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι είχαμε μεγάλη σύμπνοια στα αποδυτήρια ξεπερνώντας όλοι μαζί τις αντιξοότητες και ποτέ ο καθένας χωριστά. Το δεύτερο είναι κάτι, στο οποίο ενδεχομένως να μη δίνουν πολλοί την απαιτούμενη σημασία. Η άμυνά μας! Στον τελικό μπήκαμε στα αποδυτήρια για το ημίχρονο και είπαμε ότι δεν επιτρέπεται να δεχόμαστε 40 πόντους σε ένα εικοσάλεπτο. Βγαίνοντας έξω για το δεύτερο ημίχρονο, ξέραμε ότι η άμυνα θα μας έδινε τον τίτλο. Αυτή είναι η δύναμή μας και πατήσαμε πάνω σε αυτή για να ανεβούμε στο βάθρο".
Κοιτάζοντας τον εαυτό σου στον καθρέφτη, μπορείς να αναγνωρίσεις τον Τζέι που έπαιζε πριν από επτά χρόνια στην ΑΕΚ και θύμιζε μπασκετμπολίστα των playgrounds από τον ολοκληρωμένο γκαρντ που διαθέτει αυτή τη στιγμή η ΤΣΣΚΑ και η εθνική Ρωσίας;
"Playgrounds! Φίλε με μειώνει πολύ αυτό που λες (γελάει)! Δεν θα το έθετα έτσι. Θα σου πω, όμως, πώς το βλέπω από τη δική μου οπτική γωνία. Τότε ακόμη δεν είχα όνομα. Ηθελα να είμαι ο καλύτερος. Ημουν όπως πάντα ανταγωνιστικός, αλλά δεν ήξερα με ποιο τρόπο θα μπορούσα να ξεχωρίσω και να φτάσω στο υψηλότερο επίπεδο. Ο κόσμος πιστεύει ότι άλλαξα. Δεν άλλαξα, απλώς ηρέμησα λίγο και για να είμαι ειλικρινής είμαι πιο ουσιαστικός προσφέροντας περισσότερα στην άμυνα".
Ησουν, όμως, ευλογημένος, αφού είχες την ευκαιρία να συνεργαστείς με προπονητές του βεληνεκούς του Ντούσαν Ιβκοβιτς και του Ετορε Μεσίνα. Τι ακριβώς απέσπασες από τον καθένα;
"Ξέρεις, μου είναι λίγο δύσκολο να τους ξεχωρίσω. Νομίζω ότι με τον κόουτς Ντούντα ήμουν πολύ απελευθερωμένος σκοράροντας 16-17 πόντους σε κάθε αγώνα. Μου παρείχε την ελευθερία να είμαι ο εαυτός μου και με αυτό τον τρόπο παιχνιδιού φτάσαμε τρεις φορές στο Φάιναλ Φορ, ασχέτως αν δεν καταφέραμε να πανηγυρίσουμε ούτε στην έδρα μας το 2005. Με τον Μεσίνα, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Αυτός ο προπονητής με ηρέμησε αρκετά. Η σημαντικότερη αλλαγή που είχα αγωνιζόμενος για τον Μεσίνα, ήταν ότι πήρε την μπάλα από τα χέρια μου".
Και με προπονητή τον Ντέιβιντ Μπλατ, πάντως, στάθηκες αρκετά τυχερός κατακτώντας το τρόπαιο στο Ευρωμπάσκετ 2007 της Ισπανίας...
"Για μένα το περυσινό Ευρωμπάσκετ ήταν εντελώς διαφορετικό από το πρώτο μου Ευρωμπάσκετ το 2005. Στην πρώτη μου συμμετοχή δεν είχα προλάβει να προσαρμοστώ και για αυτό ευθυνόταν το γεγονός ότι δεν μιλάω ρωσικά, συνεπώς δεν μπορούσα να συνεννοηθώ εύκολα. Δεν ήξερα καν πόσο ανταγωνιστικό είναι το Ευρωμπάσκετ, δεν ήξερα τίποτα. Με τον καιρό, όμως, έμαθα και θα συμφωνήσω ότι με βοήθησε η παρουσία του Μπλατ.
Θα σου πω κάτι που μπορεί να μην γνωρίζεις για τον κόουτς Μπλατ. Μπορεί να τον βλέπεις να ωρύεται στον πάγκο του, αλλά κατά βάθος έχει πάρα πολύ πλάκα! Στον τελικό με την Ισπανία είχα τέσσερα σερί άστοχα σουτ, οπότε κάποια στιγμή γυρίζει και μου λέει 'συνέχισε να σουτάρεις, αλλά θα βάλεις κανένα μέχρι να τελειώσει το ματς; Εννοώ σήμερα, όχι αύριο!'. Και όταν ευστόχησα στο επόμενο σουτ, τον άκουσα να μου φωνάζει... 'πάνω στην ώρα!'"
Επειδή από όσο σε ξέρω δένεσαι με τους ανθρώπους, πόσο σε επηρέασε το προσωπικό δράμα του Μεσίνα, ο οποίος εν μέσω των πλέι οφ με τον Ολυμπιακό έχασε τον αδελφό του;
"Μπορώ να καταλάβω περισσότερο από όλους τη θλίψη του Μεσίνα. Ο αδελφός του έχασε τη μάχη με τον καρκίνο και ο εξάδελφός μου σκοτώθηκε από μια αδέσποτη σφαίρα στη γειτονιά μας! Είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο να χάνεις έναν δικό σου άνθρωπο, ένα τόσο κοντινό πρόσωπο με το οποίο έχεις μάθει να ζεις κάθε μέρα και αποτελεί αίμα σου. Εκείνη ήταν η χειρότερη στιγμή στη ζωή μου κα τώρα η μοίρα φέρθηκε άδικα στην οικογένεια του Μεσίνα.
Ενας λόγος, όμως, που κάνει τόσο σπουδαίο τον κόουτς, είναι ότι βρήκε τη δύναμη να το αφήσει για λίγο στην άκρη και να αφοσιωθεί στον στόχο που κυνηγούσαμε. Κατάφερε να βρει την ψυχραιμία του, αλλά τον βοηθήσαμε και εμείς. Αν το σκεφτείς, είμαστε η οικογένειά του. Τα παιδιά του, τα αδέλφια του! Αυτό το τουρνουά, φίλε, αποτελεί αφιέρωση στον κόουτς Μεσίνα"...
Επειτα από έξι χρόνια στη Μόσχα και έχοντας παράλληλα τη ρωσική υπηκοότητα, πόσο ακόμη καιρό σκέφτεσαι να μείνεις στην ίδια πόλη;
"Στο συμβόλαιό μου υπάρχει άλλος ένας χρόνος, αλλά το καλοκαίρι υπάρχει οψιόν, την οποία διατηρεί η ΤΣΣΚΑ. Αισθάνομαι άνετα στη Μόσχα, αλλά θέλεις να σου αποκαλύψω μια μεγάλη αλήθεια; Δεν νομίζω ότι θα παίζω μπάσκετ για περισσότερα από δύο χρόνια! Αυτή τη στιγμή ίσως βρίσκομαι στο πικ της καριέρας μου και για άλλα δύο χρόνια θα έχω τη διάθεση να αφιερώνω τα καλοκαίρια μου σε αυτό που αγαπάω.
Δεν θέλω, όμως, να έλθει κάποτε η στιγμή, που οι άλλοι θα λένε για μένα... 'κοιτάξτε τον Τζέι Αρ Χόλντεν. Πώς έπαιζε πριν από μερικά χρόνια και πώς έχει καταντήσει τώρα;'. Αυτό δεν θέλω να το βιώσω ποτέ και σκέφτομαι να τερματίσω την καριέρα μου προτού με προδώσει ο εαυτός μου"
.
Αισθάνεσαι μήπως ότι έχεις παραμελήσει αγαπημένα σου πρόσωπα; Κοιτάζω τόση ώρα με τι λαχτάρα σε παρατηρεί η κόρη σου (την περισσότερη ώρα την κρατούσε στην αγκαλιά του)...
Αυτό είναι αλήθεια. Θέλω να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στην οικογένειά μου, να πάω την κόρη μου στο σχολείο, να κάνω απλά πράγματα που τώρα δεν μπορώ λόγω του φορτωμένου προγράμματος. Δόξα τω Θεώ έχω βγάλει αρκετά χρήματα από το μπάσκετ, συνεπώς οι γονείς μου μπορούν να βγουν γρηγορότερα στη σύνταξη και να τους χαρώ περισσότερο».
Αντε, να σε αφήσουμε τώρα, γιατί ο αδελφός σου έχει αρχίσει να αγριοκοιτάζει...
Οχι, είναι καλό παιδί. Απλώς, λείπω και σε αυτόν όπως και σε όλη την οικογένεια, για αυτό τους έφερα όλους στη Μαδρίτη. Χαίρομαι, όμως, γιατί αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι τη σημασία αυτών που σου εξήγησα προηγουμένως. Θα τα ξαναπούμε σύντομα...