Ολοκλήρωσε το EuroBasket U20 με διψήφιο μέσο όρο πόντων (14.4) και ριμπάουντ (11.1), έγινε μέλος της καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης και φυσικά κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο μαζί με την Εθνική Νέων, ανεβαίνοντας στο τρίτο σκαλί του βάθρου.

Ο λόγος για τον Βαγγέλη Ζούγρη, ο οποίος από άλλο άθλημα ξεκίνησε και αλλού τον έβγαλε ο δρόμος, μίλησε στο SPORT24 για την επιτυχία της ελληνικής ομάδας, το κίνητρο και την πίστη για διάκριση, το μπασκετικό του είδωλο, τον προπονητή του στο Περιστέρι, Βασίλη Σπανούλη, τον κεραυνοβόλο έρωτα με το μπάσκετ και... όχι μόνο.

Το κίνητρο του να αγωνίζεσαι μπροστά στο ελληνικό κοινό, αλλά και η πίστη που μεταδόθηκε από τον τεχνικό της ομάδας, Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο, αποτέλεσαν συστατικά για να έρθει η διάκριση όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο 19χρονος ψηλός: "Το κίνητρο της διεξαγωγής της διοργάνωσης στην Ελλάδα ήταν καθοριστικό. Μέσα στη φωτιά του αγώνα και στους 200 παλμούς κουράζεσαι και σου φταίνε χίλια πράγματα. Γυρνώντας γύρω σου, κοιτούσες τον κόσμο και θυμόσουν τον λόγο που πάλευες, δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Σου έδινε τρελή ψυχολογία"

Στην πίστη που υπήρχε για διάκριση ευθύνεται ο κόουτς, ήταν ο πρώτος που το πίστεψε. Το μάτι του γυάλιζε έχοντας βάλει αυτό τον στόχο και σε έκανε να πιστεύεις και εσύ. Ένας το πίστευε και σταδιακά το πιστέψαμε όλοι για κάτι ιστορικό".

Το μετάλλιο ήρθε μόλις μία μέρα μετά από την βαριά ήττα-αποκλεισμό από τη Γαλλία στα ημιτελικά. Το κλίμα δεν ήταν το καλύτερο δυνατό, ωστόσο η ομάδα κατάφερε να συσπειρωθεί και να πάρει την τρίτη θέση... "Το κλίμα ήταν κακό. Δεν υπήρχε όρεξη και κίνητρο. Ηττηθήκαμε πολύ παραπάνω από όσο αξίζαμε και κυριαρχούσε η απογοήτευση. Όμως ήμασταν ομάδα και μας έκανε να συσπειρωθούμε, γιατί είχαμε άλλο ένα παιχνίδι μπροστά.

Δεν καταφέραμε το μέγιστο, αλλά είχαμε φτάσει στον μικρό τελικό να διεκδικούμε μετάλλιο. Συσπειρωθήκαμε γιατί ήταν το μεγαλύτερο ματς της ζωής μας".

Ο Βαγγέλης Ζούγρης δεν διακρίθηκε μόνο ομαδικά, αλλά και ατομικά καθώς συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης. Μία έντονα συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή όπως ο ίδιος εξηγεί στο SPORT24: "Αρκετά συγκινητική στιγμή. Εκείνα τα δευτερόλεπτα που πήγαινα να μου δώσει το βραβείο ο Νίκος Ζήσης, ένας από τους πέντε καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη κάποτε, θυμάμαι τον αγώνα, τον πόνο, το κλάμα που απέδωσε καρπούς..."

Ο νεαρός Έλληνας σέντερ, πριν γίνει σέντερ και πιάσει την πορτοκαλί μπάλα στα χέρια του, έπαιζε ποδόσφαιρο και αναφέρθηκε στους λόγους για τους οποίους επέλεξε να κάνει την αλλαγή: "Δεν μου άρεσε το ποδόσφαιρο το είχα βαρεθεί. Στην αρχή δεν ήθελα μπάσκετ, αλλά με πίεζαν λόγω ύψους και πήγα. Μόλις πάτησα το πόδι μου στο παρκέ ερωτεύθηκα το άθλημα κεραυνοβόλα".

Όσο για το τι θα απαντούσε αν του έλεγαν πριν λίγα χρόνια που δεν ασχολούταν με το μπάσκετ, ότι σήμερα θα κατακτούσε μετάλλιο με την Εθνική... "Θα του έλεγα ότι είναι τρελός και δεν ξέρει τι του γίνεται".

Παρότι είναι μόλις 2μ.02 στο ύψος, αγωνίζεται και με μεγάλη επιτυχία στη θέση "5". Ερωτηθείς για το στοιχείο που πρέπει να έχει προκειμένου να επιβιώσει στο αντρικό μπάσκετ που τα κορμιά είναι μεγαλύτερα απάντησε: "Πιστεύω πολύ στο πάθος. Μου δίνει τρελό αβαντάζ και μου βγαίνει φυσικά επειδή γνωρίζω τα μειονεκτήματα με τους ψηλούς στη θέση μου. Όλες οι δυσκολίες μου δίνουν κίνητρο που μετατρέπεται σε πάθος. Πως μπορείς να σταματήσεις έναν άνθρωπο που δεν τα παρατά ποτέ;"

Για το γεγονός πως πολλοί τον παρομοιάζουν με τον Κάιλ Χάινς λόγω τρόπου παιχνιδιού τόνισε: "Πολύ βαρύ το όνομα που με συγκρίνουν, αλλά βλέπω τις ομοιότητες. Τον θαυμάζω και παίρνω πράγματα από το παιχνίδι του. Παίζουμε και οι δύο στο "5" με ψηλότερους αντιπάλους. Από τα μπασκετικά μου είδωλα".

Για τα όνειρα που έκανε μικρός σχετικά με τον αθλητισμό δήλωσε: "Μικρό παιδί όπως όλα τα παιδιά ήθελα να παίξω ποδόσφαιρο. Είχα το όνειρο να κάνω καριέρα αλλά σε άλλο άθλημα. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να γίνω μπασκετμπολίστας όταν ξεκινούσα. Η δουλειά που έριξα άρχισε να γίνεται συνειδητή μόλις κατάλαβα ότι υπάρχει περίπτωση να παίξω".

Κλείνοντας, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στον προπονητή του στο Περιστέρι, Βασίλη Σπανούλη: "Ο κόουτς είναι ένας μοναδικός άνθρωπος. Τα αποτελέσματα είναι εμφανή στο πόσο με έχει βοηθήσει. Βοήθησε τον Χάινς και τον Ντάνστον να γίνουν οι παίκτες που είναι. Κάθε μέρα προσπαθώ να κερδίζω όσα περισσότερα μπορώ".