Ο Βασίλιε Μίτσιτς ήταν απλά ο εαυτός του στη Lanxess Arena. Κοινώς, έκανε τα... δικά του και οδήγησε την Αναντολού Εφές στην κορυφή της Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία της. Μοιραία, πήρε σπίτι του ακόμη ένα MVP, εν προκειμένω με αφορμή όσα (σπουδαία) έκανε στο Final Four της Κολωνίας.

Δεν είχαν περάσει παρά μερικά λεπτά από την στιγμή που σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο και φόρεσε το καπελάκι του Πρωταθλητή Ευρώπης, όταν τον συναντήσαμε στη μικτή ζώνη, όπου μίλησε στο SPORT24.

Αποστολή στην Κολωνία: Βασίλης Σκουντής

Το πρώτο πράγμα που είπε αφορούσε στα μαθήματα που πήρε τα προηγούμενα χρόνια, έως ότου φτάσει στην κορυφή της EuroLeague.

"Ξέρεις, η καριέρα μου έχει περάσει από πολλά διαφορετικά στάδια, είχα πολλές μεταπτώσεις μέσα σε μερικά χρόνια, οπότε αυτό που έχω μάθει είναι να μην κάνω μεγαλόπνοα σχέδια" είπε για αρχή και συνέχισε: "Στην καριέρα μου είναι πολλές οι φορές που έπεσα, αλλά ξανασηκώθηκαν. Στην Τόφας, στη Ζάλγκιρις. Είναι πολλά τα παραδείγματα. Τα τελευταία τρία χρόνια βρέθηκα σε ένα καλό σημείο, με την Αναντολού Εφές. Το Final Four της Κωνσταντινούπολης το 2017 ήταν μια εμπειρία σημαντική για μένα, παρασύρθηκα όμως από τον ενθουσιασμό της πρώτης φοράς και την πάτησαν. Το καλοκαίρι που ακολούθησε, έκατσα και τα... είπα με τον εαυτό μου. Του είπα "απόλαυσέ το, it's just a game".

Ενώ προσέθεσε πάνω σε αυτό πως "θα σου θυμίσω πως στη Βιτόρια έπαιξα πολύ καλά στον ημιτελικό, αλλά μετά "κάηκα" στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Όλα αυτά λοιπόν, με έκαναν να μάθω. Όπως αντίστοιχα, έμαθα πολλά προχθές το βράδυ, όταν αποβλήθηκα με πέντε φάουλ και λίγο έλειψε να χαντακώσω την ομάδα μου".

Δεν το έκανε όμως. Η Αναντολού Εφές πήρε το εισιτήριο για τον τελικό, κι εκεί ο Βασίλιε Μίτσιτς "σκότωσε" την Μπαρτσελόνα με τις διεισδύσεις του. Σαν έτοιμος από καιρό, χτύπησε την απόφαση του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους να επιμείνει στην άμυνα με αλλαγές σε όλα τα σκριν: "Να σου πω την αλήθεια το περίμενα ότι θα κάνει κάτι τέτοιο. Έχω υπάρξει παίκτης του στη Ζάλγκιρις, οπότε ξέρω αρκετά καλά τον τρόπο που σκέφτεται και λειτουργεί. Ξέρεις, ο "Σάρας" αγγίζει την ιδιοφυΐα! Τώρα όμως έχω πλέον την εμπειρία και το "feeling" των αγώνων, ξέρω πώς θα με αντιμετωπίσουν οι αντίπαλοι, είμαι έτοιμος για την άμυνα με αλλαγές. Ψάχνω λοιπόν διαρκώς έναν εναλλακτικό τρόπο να σκοράρω και να δημιουργήσω για την ομάδα μου. Κι αυτό το οφείλω στον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Ξέρεις γιατί; Επειδή ήταν αυτός που μου έδωσε, στη Ζάλγκιρις, την ελευθερία και με βοήθησε να αποκτήσω την αίσθηση του παιχνιδιού. Κατάλαβα ότι όλα στην καριέρα είναι θέμα ηρεμίας, ετοιμότητας και συνέπειας".

Πάνω σε αυτό είχε κάτι ακόμη σημαντικό να σημειώσει. Για την ακρίβεια, κάτι ακόμη να μας αποκαλύψει. "Συζητούσα γι αυτό το κομμάτι, αυτό το τρίπτυχο που σου ανέφερα, με τον Ροντρίγκ Μπομπουά χθες, την παραμονή του τελικού. Σταθήκαμε στον Λούκα Ντόντσιτς. Μολονότι είναι πέντε χρόνια μικρότερος από μένα, μου κάνει εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο συγκεντρώνεται στους αγώνες και "εκτελεί" αυτό που θέλει" εξήγησε με σαφήνεια, πριν επισημάνει: "Επειδή μεγαλώνω σιγά σιγά, θέλω να σπρώχνω διαρκώς τον εαυτό μου προς μια κατεύθυνση".

Η σαμπάνια δεν είχε στεγνώσει ακόμη από πάνω του, οφείλαμε όμως να τον ρωτήσουμε αυτό που σκέφτονται όλοι όσοι ασχολούνται με την πορτοκαλί μπάλα: το καλοκαίρι είναι free agent, τι σκέφτεται να κάνει; Όχι τίποτ' άλλο, οι Σειρήνες από το ΝΒΑ δεν σταματούν να ηχούν στα αυτιά του εδώ και μία τριετία.

"Δεν ξέρω, αυτή την στιγμή δεν έχω πρόταση ούτε από την Αναντολού Εφές ούτε από άλλη ομάδα. Το σίγουρο είναι ότι θα είμαι free agent, αλλά δεν θέλω να είμαι αιθεροβάμων. Κάποτε όλοι με θεωρούσαν ως "big prospect" και παραλίγο να... καώ! Προσπαθώ λοιπόν να παίρνω τα πράγματα όσο πιο ήρεμα γίνεται".

Πριν κλείσουμε την ολιγόλεπτη στιχομυθία μας, ρωτήθηκε για κάτι ακόμη: τι είναι αυτό που του έρχεται στο μυαλό τη δεδομένη χρονική στιγμή. Η απάντησή του αφορούσε στην πιο έντονη στιγμή της ζωής του, τον θάνατο της μητέρας του προ διετίας. "Δυσκολεύομαι να το πω γιατί είναι μια χαρούμενη στιγμή αυτή που ζούμε τώρα, αλλά αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι η μητέρα μου, την οποία έχασα πριν από περίπου δύο χρόνια. Την σκέφτομαι συνέχεια και ό,τι είμαι το οφείλω σε αυτήν" απάντησε με εμφανή την ψυχολογική φόρτιση, αφού η Βέσελα (η μητέρα του) ήταν ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής του.

Κι αφού όλα είχαν ολοκληρωθεί, μας αποχαιρέτησε με τον... δέοντα ελληνικό τρόπο. "Σε ευχαριστώ πολύ, μπράτε". Τον ευχαριστούμε κι εμείς και για τις μπασκετικές παραστάσεις που (μας) προσφέρει τα τελευταία χρόνια, αλλά και για την όλο χαμόγελο παρουσία του στη μεικτή ζώνη και τη διάθεση να μας μιλήσει.