"Ο καλύτερος του κόσμου"

Μιλάει για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, τον Νίκολα Πέκοβιτς, τον Πρέντραγκ Ντρόμπνιακ, το Μαυροβούνιο και την «ανοησία» της FIBA να αυξήσει σε 24 τις ομάδες του Ευρωμπάσκετ 2011...

-Τέσσερα χρόνια μετά την ολοκλήρωση της ελληνικής παρουσίας σου (ΠΑΟ 2004-06, ΠΑΟΚ 2006-07) επιστρέφεις ξανά στα μέρη μας για να αντικαταστήσεις τον Σάμο Ούντριχ στον Πανελλήνιο. Σε τι κατάσταση είσαι, δεδομένου ότι δεν έχεις αγωνιστεί καθόλου από την αρχή της χρονιάς;

« Ηταν επιλογή μου να μην αγωνιστώ. Το περασμένο καλοκαίρι ήθελα να αποκατασταθεί πλήρως το γόνατό μου και να μην βιαστώ. Πριν από τρεις μήνες άρχισα προπονήσεις και αυτή τη στιγμή θεωρώ ότι είμαι έτοιμος να παίξω. Το επίπεδο, στο οποίο βρίσκομαι, θα φανεί στις προπονήσεις και τους αγώνες του Πανελληνίου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν έχω χάσει το κίνητρό μου για το μπάσκετ. Θέλω να παίζω για να κερδίζω. Αν με είχε εγκαταλείψει, θα αποχωρούσα αυτή τη στιγμή».

-Αυτός ήταν ο λόγος που οδήγησε τον Πρέντραγκ Ντρόμπνιακ στην απόφαση να αποσυρθεί από την ενεργό δράση; Οπως αποδείχθηκε, δεν κράτησε ζωντανή τη δίψα του ούτε η συμμετοχή της Εθνικής Μαυροβουνίου στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας. Μιλήσατε καθόλου στο τηλέφωνο;

« Ναι, του μίλησα γιατί είμαστε φίλοι και συμπαίκτες στην Εθνική. Μου εξήγησε ότι το μπάσκετ για αυτόν δεν είναι όπως πριν, ότι δεν έχει κίνητρο, άλλη δίψα για να συνεχίσει. Εχει δίκιο. Για να συνεχίσει κάποιος να παίζει, έχοντας πίσω του τόσο σπουδαία διαδρομή όπως ο Πρέντραγκ, χρειάζεται κίνητρο και αγάπη για το παιχνίδι. Οταν σου φεύγει, πρέπει να σταματήσεις. Το οφείλεις στον εαυτό σου».

-Πες μας κάτι. Πώς είναι, έπειτα από τόσα χρόνια στις Εθνικές Γιουγκοσλαβίας και Σερβίας, να φοράς τώρα τη φανέλα του Μαυροβουνίου, σε κάπως περασμένη μπασκετική ηλικία;

« Θεωρώ ότι είναι τιμή που φοράω τη φανέλα της χώρας μου. Και μια φυσική εξέλιξη για μένα. Εχω παίξει στη Γιουγκοσλαβία και εν συνεχεία στη Σερβία & Μαυροβούνιο. Οπότε για μένα ήταν κάτι φυσιολογικό και μακάρι να είμαι σε καλή κατάσταση, ώστε να βοηθήσω τη χώρα μου στα γήπεδα της Λιθουανίας. Είμαστε και στον ίδιο όμιλο με τη δική σας ομάδα, την Ελλάδα. Θα δω και τα φιλαράκια μου στον Παναθηναϊκό, αρκεί να είμαι καλά και να μπορώ να παίζω σε υψηλό επίπεδο».

-Μιας και μιλήσαμε για την Εθνική, ποια γνώμη έχεις για τον Νίκολα Πέκοβιτς, με τον οποίο είστε συμπαίκτες;

« Ο Πέκα είναι ο πιο δυνατός σέντερ που είχα ποτέ για συμπαίκτη. Εννοώ ότι είναι αυτός με τη μεγαλύτερη φυσική δύναμη. Για μια στιγμή, να σκεφτώ. Ισως είναι και ο Ζέλικο Ρέμπρατσα, αλλά... όχι. Ο Πέκοβιτς είναι ο πιο δυνατός που είχα ποτέ. Ενα τέρας δύναμης, που κάνει τη διαφορά σε κάθε ομάδα».

-Αλήθεια, πώς αντιμετωπίσατε την απόφαση της FIBA να αυξήσει τις ομάδες του Ευρωμπάσκετ 2011 από 16 σε 24 διαγράφοντας ουσιαστικά την προσπάθειά σας το προηγούμενο καλοκαίρι; Εσύ έδωσες εννέα από τους δέκα αγώνες της προκριματικής φάσης, κάποια άλλα παιδιά έπαιξαν και στους δέκα... για το τίποτε!

« Δεν έχω ξαναδεί μεγαλύτερη βλακεία στην καριέρα μου. Είναι απίστευτο αυτό που συνέβη. Τόσος κόπος, προετοιμασία, ταξίδια, αγώνες και ξαφνικά μαθαίνουμε ότι δεν προκρίνονται μόνο οι πρώτοι των ομίλων, όπως εμείς, αλλά σχεδόν όλες οι ομάδες. ''Δεν είναι δυνατόν'', είπαμε όλοι στο Μαυροβούνιο. ''Δεν γίνεται να διαγράφουν έτσι την προσπάθειά μας''. Ξέρεις κάτι φίλε; Δεν ξοδέψαμε μόνο ένα, αλλά τρία χρόνια για αυτή την ιστορία. Δύο χρόνια στη Β' Κατηγορία της Ευρώπης και άλλο ένα στην Α' Κατηγορία διεκδικώντας την πρόκριση στο Ευρωμπάσκετ. Απαράδεκτο και εξοντωτικό για τους παίκτες»...

-Εκτιμάς ότι η ευκαιρία που σου παρέχει ο Πανελλήνιος μπορεί να σε βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση; Πρέπει να ξέρεις, πάντως, ότι θα αντιμετωπίσεις πίεση για το αποτέλεσμα, καθώς η νέα ομάδα σου δεν έχει ξεφύγει εντελώς τον κίνδυνο.

« Ναι, το γνωρίζω. Αλλά για αυτό αποδέχτηκα την πρόταση του Πανελληνίου. Είμαι εδώ για να δώσω το 100% του εαυτού μου, όπως το έκανα στην Παρτιζάν, στον Παναθηναϊκό, στον ΠΑΟΚ, στην Εθνική, στην Ισπανία, όπου και αν έχω παίξει. Είμαι επαγγελματίας και αυτό το ξέρουν όλοι. Η κατάσταση στην ομάδα είναι δύσκολη, αλλά θα προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να τη βοηθήσω να εκπληρώσει τους στόχους της. Σε όλη την καριέρα μου, εξάλλου, υπήρχαν δυσκολίες, που με έκαναν πιο δυνατό».

-Το θετικό για σένα είναι ότι στον Πανελλήνιο θα συναντήσεις παλιούς συμπαίκτες σου, τον Καλαϊτζή, τον Ξανθόπουλο, τον Οστοϊτς. Ποιος από όλους «ανέλαβε» να σε κατατοπίσει για το νέο εργασιακό περιβάλλον;

« Ο Τζούρο (Οστοϊτς) μου τα έχει πει όλα. Ημασταν μαζί στην Παρτιζάν και γνωριζόμαστε πάρα πολύ καλά. Χαίρομαι, όμως, που θα ξαναβρεθούμε με τον Γιώργο, με τον Βασίλη στην ίδια ομάδα. Είναι φοβερά παιδιά και έχουμε περάσει πολλά στον Παναθηναϊκό»

-Προηγουμένως μίλησες για δυσκολίες, που έχεις συναντήσει κατά τη διάρκεια της αθλητικής διαδρομής σου. Θα μπορούσες να ξεχωρίσεις τη μεγαλύτερη; Αυτή που σε πλήγωσε περισσότερο;

(το σκέφτεται) « Θεωρώ πως η δυσκολότερη στιγμή στην καριέρα μου ήταν το ότι έχασα το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ιντιανάπολις το 2002. Ερχόμουν έπειτα από το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2001 της Τουρκίας και ήθελα πολύ να παίξω στο Μουντομπάσκετ. Ενα πρόβλημα στη μέση, όμως, δεν μου το επέτρεψε και το έφερα βαρέως. Ημουν απίστευτα στενοχωρημένος, αλλά κατάφερα να κοιτάξω μπροστά».

-Δεν έχουμε την πρόθεση να «ξύσουμε» παλιές πληγές, αλλά δεν ήταν αρκετά δύσκολη και η δεύτερη χρονιά σου στον Παναθηναϊκό; Θυμόμαστε ότι δεν έπαιζες πολύ, ενώ σύμφωνα με τους ψιθύρους της εποχής, αυτό είχε να κάνει με ένα περιστατικό που είχες με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην Εθνική Ομάδα. Εχετε μιλήσει με τον κόουτς τα τελευταία χρόνια;

« Ναι, έχουμε μιλήσει, αλλά ποτέ για το παρελθόν. Η δεύτερη χρονιά μου στον Παναθηναϊκό ήταν όντως δύσκολη για μένα, γιατί όταν δεν παίζεις, είναι λογικό να στενοχωριέσαι. Δεν είναι, όμως, του χαρακτήρα μου να σταματάω να την προσπάθεια. Εδινα τον καλύτερό μου εαυτό στις προπονήσεις και ας είχα λίγο χρόνο στα παιχνίδια. Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι σέβομαι απεριόριστα τον κόουτς, αλλά και τον άνθρωπο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και θεωρώ ότι είναι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου».

-Του κόσμου;;;

« Ναι, είναι ο καλύτερος! Σε όλα του. Σε προσωπικότητα, σε γνώσεις για το μπάσκετ, σε κοουτσάρισμα. Ο καλύτερος, έτσι απλά»...