Το παρατσούκλι "Γκαστόνε" που τον ακολουθούσε στα πρώτα χρόνια της προπονητικής του καριέρας πολύ γρήγορα τον αποχωρίστηκε. Βλέπετε, μόνο τυχερός δεν μπορεί να χαρακτηριστεί όταν κατακτά τον έναν τίτλο μετά τον άλλο.

Στα 51 του χρόνια μετράει 27 τίτλους ενώ με τον Παναθηναϊκό έχει γευτεί τη χαρά των 19 από αυτούς. Άλλωστε, ο ίδιος μαζί με τους αδερφούς Γιαννακόπουλους δημιούργησαν το "πράσινο" δημιούργημα το οποίο την τελευταία δεκαετία και πλέον πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, ξεκινώντας από τα παιδικά χρόνια του Ομπράντοβιτς, πριν αυτός ανακαλύψει την "πορτοκαλί" μπάλα, γίνει μπασκετμπολίστας και μεγαλουργήσει ως προπονητής.

Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου το 1960 στο Τσάτσακ, σε μία πόλη που είναι γενέτειρα πολλών ποιητών, καλλιτεχνών αλλά και αθλητών, όπως ο ποδοσφαιριστής Ιβάν Στεφάνοβιτς, αλλά και οι Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς, Ράντισαβ Τσούρσιτς και Ούρος Τρίπκοβιτς.

Σε μικρή ηλικία αρχίζει να ασχολείται με το μπάσκετ και με κάθε ευκαιρία βρίσκεται στο γήπεδο της Μπόρας Τσάτσακ, όπου κάνει τα πρώτα του βήματα και ορισμένοι αναγνωρίζουν το έμφυτο ταλέντο του. Μετά από μερικά χρόνια και πιο συγκεκριμένα το 1978 κάνει το ντεμπούτο του σε αγώνα της ανδρικής ομάδας.

Σταδιακά και αφού αποκτά αρκετές εμπειρίες, εκφράζει για αυτόν ενδιαφέρον η Παρτίζαν η οποία ανέκαθεν δεν άφηνε τα τοπικά ταλέντα να πάνε ανεκμετάλλευτα. Έτσι λοιπόν το 1985 σε ηλικία 25 ετών έρχεται η στιγμή να κάνει το μεγάλο άλμα στην καριέρα του, παίρνοντας μεταγραφή για την κορυφαία σερβική ομάδα η οποία τότε είχε στις τάξεις της παίκτες-θρύλους, όπως οι Βλάντε Ντίβατς, Σάσα Τζόρτζεβιτς και Ζάρκο Πάσπαλι.

Προπονητής εν μία νυκτί

Κι αν για τους περισσότερους παίκτες που γίνονται προπονητές όταν αποφασίζουν να αποσυρθούν είναι κάτι αναμενόμενο και φυσιολογικό για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ένα τελεσίγραφο ήταν αρκετό για να βγάλει τα αθλητικά και να φορέσει το κοστούμι του προπονητή.

Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα στην Παρτίζαν το 1991 μετά από επίμονες προσπάθειες του Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς ο οποίος τον έκανε προπονητή σε μία νύχτα και ενώ ο ίδιος ο Ομπράντοβιτς είχε ζητήσει χρονικό περιθώριο ενός μήνα για να σκεφτεί αν ήθελε να αφήσει το πόστο του αθλητή για αυτό του προπονητή. Μέσω... πίεσης λέει το "ναι" και η ιστορία δείχνει ότι έκανε την καλύτερη επιλογή.

Φυσικά τα πράγματα για αυτόν μόνο ρόδινα δεν ήταν στο ξεκίνημα της προπονητικής του καριέρας εν μέσω πολέμου στη χώρα του. Παρ' όλα αυτά όμως εκείνη τη σεζόν κατακτά το πρώτο του triple crown καθώς κάνει την Ευρώπη να... παραμιλά με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού στην Κωνσταντινούπολη.

Αρχίζει να μαζεύει τα Ευρωπαϊκά σαν να είναι οι πιο απλοί τίτλοι καθώς αυτό του το κατόρθωμα το επανέλαβε με την Μπανταλόνα το 1994 (είχε βρεθεί εκεί από το '93) και τη Ρεάλ Μαδρίτης μία σεζόν αργότερα (1995). Με τη "Βασίλισσα" μάλιστα κατέκτησε το 1997 και το κύπελλο Σαπόρτα, ενώ την επόμενη σεζόν "μετακόμισε" στην Μπενετόν Τρεβίζο, όπου έπαιξε στον ημιτελικό του φάιναλ-φορ του 1998 στη Βαρκελώνη με αντίπαλο την ΑΕΚ.

Ο Ζοτς και η Εθνική Σερβίας

Το 1996 αναλαμβάνει την Εθνική Σερβίας με την οποία φτάνει μέχρι τον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα απ' όπου χάνει από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρόκειται για τρομερή επιτυχία έστω κι αν απεχθάνεται να χάνει γενικά και ειδικά σε τελικούς.

Κορυφή για τον ίδιο και την Εθνική ομάδα της χώρας του την ερχόμενη σεζόν, όταν οδηγεί τους Σέρβους στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ του 1997 στην Ισπανία. Στο Μουντομπάσκετ της Αθήνας έναν χρόνο αργότερα ζει μεγάλες στιγμές σε ένα γήπεδο που έδειξε να του πηγαίνει πολύ και του έγινε ιδιαίτερα οικείο τα χρόνια που ακολούθησαν.

Το κεφάλαιο Παναθηναϊκός

Από το 1999 κι έπειτα είναι κάτοικος Αθήνας και θα παραμείνει για τουλάχιστον δύο ακόμα (έχει συμβόλαιο μέχρι το καλοκαίρι του 2012). Εφόσον το εξαντλήσει, που όλα αυτό δείχνουν θα έχει γίνει ο μακροβιότερος ξένος προπονητής που έμεινε σε πάγκο ελληνικής ομάδας.

Στα σχεδόν 12 χρόνια που βρίσκεται στη χώρα μας και το τιμόνι του Παναθηναϊκού έχει κατακτήσει 19 τίτλους και θέλει να συνεχίσει να μετράει κι άλλους. Έχει κατακτήσει 10 πρωταθλήματα με τους "πράσινους" (2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010), έξι Κύπελλα Ελλάδας (2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009) και τέσσερα ευρωπαϊκά με τον Παναθηναϊκό (2000, 2002, 2007, 2009).

Το παλμαρέ του

Πρωταθλήματα: 10 στην Ελλάδα , 1 στη Σερβία (1992)

Κύπελλα: 6 στην Ελλάδα , 1 στη Σερβία (1992),

Ευρωλίγκα: 4 με Παναθηναϊκό (2000, 2002, 2007, 2009), 1 με Παρτιζάν (1992), 1 με Μπανταλόνα (1994), 1 με Ρεάλ Μαδρίτης (1995)

Σαπόρτα: 1 με Ρεάλ Μαδρίτης (1997), 1 με Μπενετόν Τρεβίζο (1999)

Μετάλλια: Δύο χρυσά (Ευρωμπάσκετ 1997, Μουντομπάσκετ 1998), 1 αργυρό (Ολυμπιακοί Αγώνες 1996), 1 χάλκινο (Ευρωμπάσκετ 1999).