“Στο ίδιο έργο θεατές”. “Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί”. “Η τύχη για πολλοστή φορά δεν ήταν με το μέρος της ΑΕΚ”. Αυτές είναι τρεις φράσεις που “ακούγονται” πολύ από χθες (14/1) μετά το τέλος του πρώτου ημιτελικού του Κυπέλλου, που βρήκε τον Άρη να κερδίζει την ΑΕΚ με 77-76 και να παίρνει την πρόκριση για τον Τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος .

Αυτός ο αγώνας ήταν η μισή σεζόν και για τις δύο ομάδες . Όποιος κέρδιζε θα είχε το δικαίωμα στο όνειρο. Όποιος έχανε ήξερε ότι θα έπρεπε να αντιμετωπίσει εσωστρέφεια και γκρίνια. Για κακή τύχη της ΑΕΚ, βρέθηκε αυτή στο ταμπλό των ηττημένων. Πάλι. Και τώρα θα πρέπει να το διαχειριστεί αυτό.

Η ΑΕΚ έχει χάσει σχεδόν όλα τα “μεγάλα” παιχνίδια φέτος, όταν μπήκε κάποια στιγμή μπροστά το “πρέπει”. Έχασε δύο φορές από την Μπεσίκτας, έχασε από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό αν και ήταν ανταγωνιστική, έχασε εκτός έδρας από τις Λούντβινσμπουργκ, την Σάσαρι και την Ζιέλονα Γκόρα. Καμία από αυτές τις ήττες όμως δεν είχε την βαρύτητα της χθεσινής, γιατί πολύ απλά καμία από αυτές τις ήττες δεν καθόριζε ολόκληρη την σεζόν. Γιατί, μη γελιέστε, το αποτέλεσμα του χθεσινού αγώνα καθόρισε σε μεγάλο ποσοστό το πρόσημο που θα υπάρχει στο τέλος της σεζόν. Εκτός αν η ΑΕΚ καταφέρει να φτάσει μέχρι το Final Four του Basketball Champions League, οπότε θα αλλάξουν τα δεδομένα.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η ΑΕΚ δεν είχε ακριβώς εύκολο έργο κόντρα στον Άρη. Σαφώς και έχει πιο ποιοτικό ρόστερ και μεγαλύτερο μπάτζετ και για αυτό τον λόγο θεωρείται αποτυχία που έχασε την πρόκριση για τον Τελικό. Παρόλα αυτά, αξίζει να τονιστεί ότι δεν είναι τόσο εύκολο να κερδίσει κάποιος σε ένα κατάμεστο “Αλεξάνδρειο” , το οποίο αποτελεί μία από τις 2-3 πιο “καυτές” έδρες στην Ευρώπη. Αυτό δεν αλλάζει όμως το γεγονός ότι χάθηκε μία τεράστια ευκαιρία.

Ατυχία μεν, αλλά...

Στην ΑΕΚ έχουν κάθε λόγο να τα βάζουν με την τύχη τους. Όταν χάνεις εξάλλου στον πόντο είναι λογικό να πιστεύεις ότι μία κατοχή της μπάλας να ήταν διαφορετική θα είχες κερδίσει. Σίγουρα αποτελεί ατυχία ότι τρεις σερί σεζόν κληρώθηκε η ΑΕΚ να αγωνιστεί με τον Άρη στο “Αλεξάνδρειο”. Το ίδιο εύκολα ωστόσο θα μπορούσε πολύ απλά η “Ένωση” να κληθεί να αντιμετωπίσει έναν εκ των Ολυμπιακού ή Παναθηναϊκού εκτός έδρας.

Αυτό που πρέπει να γίνει σαφές είναι ότι από ένα σημείο και μετά πρέπει να σταματήσει κάποιος να μιλάει για ατυχία και να σταθεί στο γεγονός ότι η “Ένωση” στα τρία χρόνια που έχει επιστρέψει στο προσκήνιο έχει σημειώσει μόνο μία πραγματικά μεγάλη νίκη: Το σπουδαίο “διπλό” που πήρε πέρυσι στο “Αλεξάνδρειο” στην σειρά των μικρών Τελικών του Ελληνικού Πρωταθλήματος, χάρη στο οποίο εν πολλοίς κατέκτησε τελικά την 3η θέση. Από εκεί και πέρα ωστόσο υπάρχουν μόνο ήττες και (κακά τα ψέμματα) πίκρες.

Η αλήθεια είναι ότι το πιο εύκολο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να αρχίσει να κατηγορεί τον Γιούρι Ζντοβτς για τα όποια λάθη τακτικής έκανε. Μπορεί να σταθεί στον μεγάλο χρόνο συμμετοχής των (αρνητικών) Τζαουάντ Ουίλιαμς και Μίλος Μιλόσεβιτς , που χρησιμοποιήθηκαν για μπόλικη ώρα μαζί. Στο γεγονός ότι – όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Σλοβένος τεχνικός – έκανε λάθος που άφησε στον πάγκο τον Σινεμέλου Ελονού στην τελευταία άμυνα του αγώνα, με αποτέλεσμα ο Ουίλ Κάμινγκς να φτάσει ανενόχλητος στο λέι-απ . Στο ότι άφησε τον (κακό αμυντικό) Μάικλ Ντίξον να μαρκάρει στην τελευταία φάση τον “καυτό” Κάμινγκς. Δεν είναι αυθαίρετα αυτά τα επιχειρήματα. Αν όμως η ΑΕΚ είχε κερδίσει δεν θα τα ανέφερε κανείς, αφού μία νίκη τα... σβήνει όλα.

Δε μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι ο Ζντοβτς έχει δημιουργήσει ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό σύνολο, με παίκτες που ο ίδιος επέλεξε, το οποίο όταν είναι πλήρες μπορεί να κοιτάξει στα μάτια κάθε αντίπαλο. Τα αποτελέσματα ωστόσο δείχνουν ότι στο τέλος μοιάζει πάντα κάτι να... λείπει στην ΑΕΚ, οι φίλοι της οποίας έχουν κουραστεί να βλέπουν την ομάδα τους να χύνει στο τέλος την καρδάρα με το γάλα.

Να βρει τι της λείπει

Η ΑΕΚ έχει δημιουργήσει έναν καλό κορμό φέτος. Ανά διαστήματα παίζει όμορφο μπάσκετ. Έχει την τύχη να διαθέτει έναν Ιδιοκτήτη όπως ο Μάκης Αγγελόπουλος, ο οποίος αγαπάει την ομάδα και έχει βάλει το χέρι (πολύ) βαθιά στην τσέπη προκειμένου να επιστρέψει η “Ένωση” στις επιτυχίες. Την ίδια στιγμή, στις μικρές ηλικίες έχει γίνει πραγματικό... παιδομάζωμα, με τους “Κιτρινόμαυρους” να κυριαρχούν αυτή τη στιγμή στα Πρωταθλήματα Παίδων, Εφήβων και Νέων. Κοινώς, το... τρένο έχει μπει στις ράγες. Αυτό που θέλει τώρα είναι να “σπάσει” το ταβάνι του. Κάτι που δεν έγινε χθες.

Στην ΑΕΚ έχει έρθει η ώρα της περισυλλογής. Είναι η στιγμή που πρέπει όλοι – παίκτες και προπονητές – να κοιτάξουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, να βάλουν κάτω τα δεδομένα και να βρουν τι φταίει, προκειμένου να βρουν άμεσα μία απάντηση. Γιατί μπορεί ευκαιρίες σαν αυτή να μην εμφανίζονται συχνά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ξαναμεμφανιστούν. Και τότε είναι που θα πρέπει όλοι στην “Ένωση” να είναι πιο έτοιμοι από ποτέ για να την αρπάξουν.

Twitter @steflong85