Το Πανευρωπαϊκό Νέων Ανδρών της Κρήτης αποτελεί μία ακόμη ευκαιρία για διάκριση (βλ. μετάλλιο) στην ομάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου, η οποία -υπό τις οδηγίες του- την τελευταία τετραετία παρουσιάζει πολύ ανταγωνιστικό πρόσωπο, σε όσες διοργανώσεις έχει συμμετάσχει. Η βάση αυτής της ομάδας αποτελείται από παιδιά που είναι γεννημένα το '97, την ώρα που υπάρχουν αυτά του '98 για να συνθέσουν ένα απόλυτα συμπαγές σύνολο, το οποίο στοχεύει στην επανάληψη όσων έγιναν το 2015 στον Βόλο. Τότε που ως Εθνική Εφήβων είχε φτάσει μέχρι την κορυφή της Ευρώπης, κερδίζοντας στον τελικό την Τουρκία.

Πέραν όλων των άλλων όμως, η διοργάνωση που θα φιλοξενηθεί στην Κρήτη τις επόμενες ημέρες σηματοδοτεί το τέλος της διαδρομής για τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά. Το τέλος της διαδρομής τους με τις μικρές εθνικές ομάδες, αφού από εκεί και πέρα θα υπάρχει μόνο μία (εθνική) διέξοδος: η Εθνική Ανδρών!

Την ίδια ώρα, μπαίνει τέλος στην κοινή διαδρομή των παικτών που συνυπάρχουν στα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα από το 2012, όταν δηλαδή ξεκίνησε η εθνική περιπέτεια για τους '97άρηδες. Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος (καμία) και ο Διονύσης Σκουλίδας (μία) είναι αυτοί με τις λιγότερες... απουσίες, με τον δεύτερο να απουσιάζει μόνο από το Παγκόσμιο Παίδων του 2014, λόγω τραυματισμού.

Από εκεί και πέρα, είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως μιλάμε μάλιστα για μια γενιά παικτών που έχει πανηγυρίσει πολλές διακρίσεις σε αυτά τα χρόνια: χάλκινο στο Πανευρωπαϊκό Παίδων του 2013 στην Ουκρανία, τέταρτη θέση στο Πανευρωπαϊκό Εφήβων του 2014 στην Τουρκία, τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο Εφήβων του 2015 στην Κρήτη, χρυσό στο Πανευρωπαϊκό Εφήβων του 2015 στον Βόλο, χάλκινο στο Πανευρωπαϊκό Νέων (Β' Κατηγορία) του 2016 στη Χαλκίδα.

Οι δυο τους μαζί με τον Αντώνη Κόνιαρη, τον Βασίλη Μουράτο, τον Γιώργο Παπαγιάννη, τον Δημήτρη Φλιώνη, τον Νίκο Δίπλαρο και τον Ιάκωβο Μιλεντίγιεβιτς αποτέλεσαν τη βάση για τους 97άρηδες όλα αυτά τα χρόνια. Κι από κοντά είτε οι 96άρηδες είτε οι 98άρηδες για να συμπληρώνουν το παζλ κάθε καλοκαίρι, ανάλογα τη διοργάνωση. Όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν, πολλά άλλαξαν. Εκτός από την ανταγωνιστική εικόνα αυτών των παιδιών και των συνεχόμενων επιτυχιών.

Η αρχή έγινε με τον Μάνο Μανουσέλη, για να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο ο Ηλίας Παπαθεοδώρου. Πατώντας πάνω σε στέρεες βάσεις και "εκμεταλλευόμενος" το πλούσιο ταλέντο αυτής της γενιάς, οι επιτυχίες διαδέχθηκαν η μία την άλλη -με αποκορύφωμα το χρυσό στο Πανευρωπαϊκό Εφήβων του Βόλου. Στη φετινή (τελευταία) παράσταση, άπαντες θέλουν η γεύση που θα μείνει να είναι γλυκιά και να συνοδεύεται από τη λάμψη ενός μεταλλίου.

Το Sport24.gr ανατρέχει σε αυτή την εξαετή διαδρομή από τη Λιθουανία (το 2012) μέχρι την Κρήτη (το 2016), που έδωσε πολλές αφορμές σε δημοσιογράφους, κοινό και προπονητές να ασχοληθούν με τα ανερχόμενα ταλέντα της χώρας.

2012: Η αρχή του "κακού"

Η Εθνική Παίδων ταξιδεύει για τη Λιθουανία έχοντας ως επί το πλείστον 96άρηδες στη σύνθεσή της. Μοναδικές εξαιρέσεις οι Βασίλης Χαραλαμπόπουλος (10π., 6.8ριμπ., 1.3ασ.), Γιώργος Παπαγιάννης (5.3π., 5ριμπ., 2.4ταπ.), και Διονύσης Σκουλίδας (0.9π., 1.4ριμπ.).. Οι τρεις σωματοφύλακες, όπως αποδείχθηκαν στην πορεία της κοινής τους παρουσίας στα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα. Η Εθνική Παίδων δεν καταφέρνει να διακριθεί, αλλά αυτό είναι το μικρότερο κακό, αφού από εκεί κι έπειτα, πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι, έως ότου φτάσουμε στο σημείο να θεωρούμαστε φαβορί για μετάλλιο σε κάθε διοργάνωση που ακολούθησε.

2013: Η πρώτη διάκριση

Ένα χρόνο μετά, στην Ουκρανία, οι 97άρηδες επανέρχονται έτοιμοι να διεκδικήσουν την κορυφή. Αφού ξεπερνούν το εμπόδιο της Γαλλίας (52-48) σε έναν προημιτελικό - θρίλερ, θα "λυγίσουν" από τη Σερβία (65-49) στον ημιτελικό. Παρά την απογοήτευση όμως, ο μικρός τελικός εξελίσσεται σε παράσταση για ένα ρόλο για την ομάδα του Μάνου Μανουσέλη, η οποία συντρίβει την "σκουάντρα ατζούρα" (78-50) και ανεβαίνει στο βάθρο για πρώτη φορά μετά το 1999 -και το ασημένιο μετάλλιο στην Σλοβενία. Ο Γιώργος Παπαγιάννης γίνεται μέλος της καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος είναι ηγέτης και ο Αντώνης Κόνιαρης παρουσιάζεται στο (ευρύ) κοινό, ως ένας εκ των κορυφαίων αμυντικών (πάνω στην μπάλα) των τελευταίων ετών.

2014: Επιτυχία η συμμετοχή

Στο Παγκόσμιο Παίδων η παρουσία δεν ήταν ανάλογη με αυτή στο Πανευρωπαϊκό Παίδων, ένα χρόνο νωρίτερα. Κυρίως γιατί το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα πληρώνει τα άσχημα αποτελέσματα της α' φάσης, που τη φέρνουν από νωρίς εκτός... διεκδίκησης στόχων. Ο Διονύσης Σκουλίδας απουσιάζει λόγω τραυματισμού, ο Αντώνης Κόνιαρης όμως κάνει ό,τι μπορεί για να καλύψει το κενό του (παρέα με τα υπόλοιπα παιδιά), δίχως όμως επιτυχία. Όπως και να έχει, η ιστορία έγραψε πως η Ελλάδα συμμετείχε στη διοργάνωση, που φιλοξενήθηκε στο Ντουμπάι, ένα τουρνουά που αποτέλεσε προάγγελο του Πανευρωπαϊκού της Τουρκίας, που ακολούθησε.

2014: Τόσο κοντά...

Την αμέσως επόμενη χρονιά, οι ίδιοι παίκτες, ως Έφηβοι πλέον συντάσσονται με τους 96άρηδες στο Πανευρωπαϊκό της Τουρκίας με φόντο το δεύτερο διαδοχικό τους μετάλλιο. Δεν τα καταφέρνουν όμως αφού "λυγίζουν" στο φινάλε από τη Σερβία και την Κροατία. Τα δύο φαβορί εκείνης της διοργάνωσης, άσχετα αν η "χρβάτσκα" κατέληξε να παίζει στον μικρό τελικό της διοργάνωσης. Οι εντυπωσιακές εμφανίσεις του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου δεν αρκούν για τη "γαλανόλευκη", η οποία ηττήθηκε στα σημεία από την Κροατία των Ντράγκαν Μπέντερ, Άντε Ζίζιτς, Λόβρο Ματζάλιν και Μάρκο Αράποβιτς! Παρεμπιπτόντως, οι δύο πρώτοι είναι ήδη στο ΝΒΑ, ενώ οι άλλοι δύο οδεύουν προς την ίδια κατεύθυνση.

2015: Οριακά εκτός βάθρου

Η Τουρκία ήταν αυτή που στέρησε από τη "γαλανόλευκη" το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Εφήβων της Κρήτης, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των διεθνών μας. Οι Γιώργος Παπαγιάννης (8.1π., 7.7ριμπ., 2.3ταπ.), Βασίλης Χαραλαμπόπουλος (6.5π., 3.3ριμπ., 1.3ασ.), Διονύσης Σκουλίδας (5.3π., 2.6ριμπ., 1.3ασ.) και Βασίλης Μουράτος (1.6π., 2ριμπ., 2.6ασ.) ήταν σημαντικοί για την πορεία της Εθνικής Εφήβων, η οποία κατά βάση αποτελούνταν από παιδιά που είναι γεννημένα το 1996, με πρώτο και καλύτερο τον Τάιλερ Ντόρσεϊ, ο οποίος τότε φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα με το εθνόσημο.

2015: Στην κορυφή της Ευρώπης

Μετά από δυσκολίες και εμπόδια στη φάση των ομίλων, η Εθνική Εφήβων "ανέβασε στροφές" στα νοκ άουτ παιχνίδια, φτάνοντας μέχρι τον τελικό και τη νίκη επί της Τουρκίας. Με το κλειστό του Βόλου να είναι κατάμεστο σε κάθε ένα από τα παιχνίδια που έδωσε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, οι παίκτες του Ηλία Παπαθεοδώρου βάδισαν στα χνάρια των 90άρηδων, φέρνοντας το τρόπαιο του Πρωταθλητή Ευρώπης. Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος έκανε εντυπωσιακές εμφανίσεις (σ.σ.: με αποκορύφωμα το τριπλ νταμπλ απέναντι στη Γαλλία στα προημιτελικά, όπου είχε 13 πόντους, 10 ριμπάουντ και 11 ασίστ), με αποτέλεσμα να κερδίσει τον τίτλο του MVP της διοργάνωσης. Από κοντά φυσικά κι ο Γιώργος Παπαγιάννης που τελείωσε τη διοργάνωση με νταμπλ νταμπλ μέσους όρους (12 πόντοι, 10.3 ριμπάουντ) και 2.4 τάπες (!) ανά αγώνα. Όσον αφορά στον Διονύση Σκουλίδα, είχε 9.9 πόντους, 4.7 ριμπάουντ και 1.8 ασίστ κατά μέσο όρο, ήτοι καθοριστική συμβολή στην επιτυχία. Από τον Βόλο απουσίασε, λόγω τραυματισμού, ο Αντώνης Κόνιαρης.

2016: Επιστροφή στα σαλόνια

Με τον Αντώνη Κόνιαρη να επιστρέφει, αλλά τον Δημήτρη Φλιώνη να απουσιάζει, η Εθνική Νέων Ανδρών στοχεύει στην επιστροφή στην Α' Κατηγορία του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Το όνειρο λίγο έλειψε να εξελιχθεί σε εφιάλτη, μετά την ήττα από την Ισλανδία στον ημιτελικό. Το παιχνίδι με την Κροατία, στον μικρό τελικό, έφερε όμως τη λύτρωση, με τη νίκη επί της "χρβάτσκα" να ολοκληρώνει με χαμόγελα (και ένα χάλκινο μετάλλιο) τη σύντομη, όπως αποδείχθηκε πορεία του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος στη Β' Κατηγορία.

Παρεμπιπτόντως, ο Γιώργος Παπαγιάννης απουσίαζε για πρώτη φορά από το εθνικό κάλεσμα, λόγω της παρουσίας του στο Summer League του ΝΒΑ, μας και λίγες ημέρες νωρίτερα είχε επιλεγεί στο Νο13 του Draft. Οι υπόλοιποι βέβαια φρόντισαν να καλύψουν το κενό του, με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο (16.3π., 7ριμπ., 2.6ασ.) να κάνει -πάλι- τη διαφορά σε όλη τη διοργάνωση. Άξιοι συμπαραστάτες του οι Βασίλης Μουράτος (4.9π., 3.7ριμπ., 2.7ασ.), Αντώνης Κόνιαρης (5.9π., 2.3ριμπ., 4.4ασ.) και Διονύσης Σκουλίδας (3.9π., 2.8ριμπ.).