Ισως τελικά να φταίει η επιθυμία ή ανάγκη μας να ψάχνουμε συνεχώς για ήρωες ή η νοσταλγία μας για την εποχή όπου ο Larry και ο Earvin, τη δεκαετία του ’80, έβαλαν το ΝΒΑ στον χάρτη. Πάντως οτιδήποτε έχει να κάνει με τους δύο υπερήρωες του ΝΒΑ, πάντοτε το αγκαλιάζει ο κόσμος.

Ακόμα κι αν έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που αποχαιρέτησαν την ενεργό δράση. Πριν από μία τριετία η εξαιρετική δημοσιογράφος Jackie McMullen έγραψε το βιβλίο “When The Game Was Ours”. Μετά ακολούθησε το ντοκιμαντέρ του τηλεοπτικού δικτύου ΗΒΟ με τίτλο “Magic & Bird: A Courtship of Rivals”.

Τώρα ήρθε η ώρα του θεατρικού έργου, “Magic/Bird”, που κάνει πρεμιέρα τα ξημερώματα στο Longacre Theatre, στο Μπρόντγουεϊ.

Ζώντας σε μία εποχή, όπου τουλάχιστον στο χώρο του ΝΒΑ, τα αστέρια βαφτίζονται από τα ΜΜΕ και δεν αναδεικνύονται ως τέτοια λόγω τω κατορθωμάτων τους, οι Bird και Johnson παραμένουν επίκαιροι. Προς έκπληξη του τελευταίου, όπως είπε μιλώντας στην επίσημη παρουσίαση της θεατρικής παράστασης: “Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ιστορία μας κάνει ακόμα γκελ στον κόσμο κι αυτό είναι κάτι που εξέπληξε και τους δυο μας. Θα έλεγα ότι το βιβλίο αιχμαλώτισε τις … φωνές μας, όχι μόνο σας παίκτες αλλά και σαν άντρες. Και μετά το ΗΒΟ έκανε πολύ καλή δουλειά στο να οπτικοποιήσει την ιστορία μας. Και τώρα αυτό. Η θεατρική παράσταση. Περιμένω με πολύ ενδιαφέρον να δω την αντίδραση του κόσμου, γιατί ήταν κάτι που δεν περιμέναμε ότι θα γινοταν. Ενα θεατρικό έργο με θέμα τις ζωές και τις καριέρες μας”.

To θεατρικό “Magic/Bird” είναι γραμένο από τον βραβευμένο με Οσκαρ, Eric Simonson και καταπιάνεται με τις ζωές των δύο άσων από την πρώτη τους μονομαχία στον τελικό του κολεγιακού πρωταθλήματος το 1979, μέχρι τους τίτλους τέλους που μπήκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992, με τη συμμετοχή τους στην περίφημη Dream Team.

O Tug Coker υποδύεται τον Larry Bird και ο Kevin Daniels τον Magic Johnson, σ’ ένα θεατρικό που καταγράφει τη δυνατή τους φιλία εκτός γηπέδων και τις μοναδικές τους κόντρες στο παρκέ του ΝΒΑ. Η σκηνοθεσία είναι του Thomas Kail, ο οποίος στο πρόσφατο παρελθόν σκηνοθέτησε άλλο ένα θεατρικό αθλητικού περιεχομένου, την επιτυχία του 2010, "Lombardi", με θέμα τον θρυλικό προπονητή της ομάδας του NFL, Green Bay Packers, Vince Lombardi.

Τόσο ο Bird όσο και ο Magic, βρισκονταν σε συνεχή επικοινωνία με τους δύο ηθοποιούς, έτσι ώστε να τους βοηθήσουν να ενσαρκώσουν όσο το δυνατόν πιστότερα τους ρόλους τους. Οπως ανέφερε ο Johnson, δεν ήταν εύκολη η διαδικασία: “Είναι πολύ δύσκολο ν’ ανοιχτείς και ν’ αφήσεις κάποιον να μπει στον κόσμο σου. Εγώ είμαι πιο ανοιχτός σαν χαρακτήρας, οπότε ο Kevin (σ.σ Daniels που υποδύεται τον Johnson), κατάφερε να πάρει ό,τι ήθελε από μένα. Ομως ο Larry (Bird) είναι πιο κουμπωμένος από μένα, οπότε ήταν πιο δύσκολο για τον Tug (σ.σ Coker που υποδύεται τον Bird) να μάθε πράγματα από εκείνον. Ομως στο τέλος της μέρας, αμφότεροι μπόρεσαν να μας ενσαρκώσουν τέλεια, οπότε και οι δύο είμαστε πολύ χαρούμενοι με το αποτέλεσμα”.

Και οι δύο ηθοποιοί είναι πανύψηλοι, κοντά στα δύο μέτρα, αθλητικοί και με σπουδαία θεατρικά backround, με τον Coker να προέρχεται από το American Repertory Theater και τον Daniels από το Juilliard School. Είναι λάτρεις του μπάσκετ και κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για τους ρόλους τους είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν όχι μόνο τους Bird και Johnson, αλλά και τις γεννέτειρές τους, το French Lick της Indiana και το Lansing του Michigan αντίστοιχα.

Κάποτε ο Michael Jordan είχε πει: “Το ΝΒΑ προσπαθεί να δημιουργήσει αστέρια χωρίς να το αξίζουν. Ομως δεν δημιούργησε τον Larry και τον Magic. Εκείνοι ήταν αυτοδημιούργητοι”. Με αφορμή αυτό ο Johnson προσπάθησε να βρει μία εξήγηση στο γιατί νέοι παίκτες προικισμένοι με πλούσιο ταλέντο, όπως ο Andrew Bynum και Dwight Howard μοιάζουν ανήμποροι να διαχειριστούν την προσοχή που είναι στραμμένη πάνω τους: “Ισως έχει να κάνει με τον τρόπο που εμείς μεγαλώσαμε. Σε αντίθεση με τον Dwight and Andrew πήγαμε στο κολλέγιο και μπορέσαμε να μεγαλώσουμε μόνοι μας και όχι μπροστά στα μάτια όλης της Αμερικής. Ετσι δεν διαθέτουν την ωριμότητα για να χειριστούν όλη την κατάσταση.

Εμείς από την άλλη μπορούσαμε ν’ αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε. Ομως αυτά τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται ακόμα πως το αν λειτουργείς εγωϊστικά, κάνεις κακό στην ομάδα. Η δικιά μας λογική είχε μοναδικό γνώμονα το καλό της ομάδας και τη βελτίωσή της”.

Ο Magic κατέκτησε 5 πρωταθλήματα με τους Lakers το 1980, 1982, 1985, 1987 και 1988. Ο Bird 3 με τους Celtics το 1981, 1984 και 1986. Η παρουσία του ενός αποτέλεσε κίνητρο για τον άλλον ή όπως είπε ο Larry Bird: “O Magic ήταν η πατερίτσα που χρειαζόμουν σε όλη μου την καριέρα, για να γίνω καλύτερος. Πάντοτε σκεφτόμουν πώς θα είμαι την επόμενη φορά που θα τον αντιμετωπίσω. Ηταν το μέτρο σύγκρισης για μένα”.

Τα ονόματά τους θα είναι συνδεδεμένα για πάντα με τη χρυσή εποχή του ΝΒΑ, αφού κατά τον Magic: “Ξέρεις ότι έχεις αυτήν την ξεχωριστή φιλία, τον δεσμό με εκείνον τον τύπο. Δεν χρειάζεται να τον δεις για ένα ή δύο χρόνια. Ομως πάντα θα είσαι συνδεδεμένος μαζί του και θα ξέρεις ότι αν δεν ήταν για εκείνον ίσως εσύ να μην έφτανες τόσο ψηλά και το αντίστροφο”.

Ο Bird είναι πιο παραστατικός: “Αυτός ο δεσμός που έχουμε, δεν πρόκειται να σπάσει ποτέ. Ούτε στους τάφους μας. Ο κόσμος θα μιλάει για εμάς 100 χρόνια από τώρα”.

Πραγματικά πάντα θα θυμόμαστε τον Larry μαζί με τον Magic. Σαν φίλους, σαν αντιπάλους, μα πάνω απ’ όλα σαν θρύλους!

Δεκτές όλες οι απόψεις και στο Twitter @ndpapaioannou