Οι ειδικοί κάνουν τον απολογισμό του Παγκοσμίου Κυπέλλου
Το Sport24.gr δίνει πάσα σε ειδικούς του μπάσκετ από ολόκληρη την Ευρώπη, ζητώντας τους να κάνουν τον απολογισμό του Παγκοσμίου Κυπέλλου μέσα από τέσσερις ερωτήσεις. Ποιοι οι καλύτεροι και ποιοι οι χειρότεροι; Ποιο ματς ξεχωρίζουν και γιατί θα θυμόμαστε το Spain 2014;
Οι ειδικοί του μπάσκετ παίρνουν το λόγο. Ένας Έλληνας (μην σας ξεγελάει το ψευδώνυμο Rod Higgins) και δημοσιογράφοι και αναλυτές που ασχολούνται με το ευρωπαϊκό μπάσκετ καταθέτουν το δικό τους "υστερόγραφο" για τη διοργάνωση που ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή επί ισπανικού εδάφους. Διαβάστε τι έχουν να μας πουν.
Οι ερωτήσεις
1. Ποια είναι η καλύτερη πεντάδα του τουρνουά;
2. Ποιο ήταν το σημαντικότερο/καθοριστικότερο παιχνίδι του τουρνουά;
3. Ποια ήταν η πιο απογοητευτική ομάδα και ποιος ο απογοητευτικός παίκτης;
4. Γιατί θα θυμόμαστε το Παγκόσμιο Κύπελλο 2014 τα επόμενα χρόνια;
Και οι απαντήσεις
David Hein
1. Τεόντοσιτς, Τόμπσον, Μπατούμ, Φαρίντ και Βαλαντσιούνας. Νομίζω ότι θα έκαναν μια πολύ καλή ομάδα.
2. Το πιο αξιομνημόνευτο παιχνίδι ήταν η νίκη της Γαλλίας επί της Ισπανίας, διότι είχε σασπένς και δραματική εξέλιξη. Το πιο ενθουσιώδες θα έλεγα ότι ήταν ένα από τα νικηφόρα της Τουρκίας, ή το παιχνίδι ανάμεσα στους Φιλιππινέζους και τους Κροάτες που πήγε στην παράταση.
3. Η Ισπανία ήταν η απογοήτευση του τουρνουά. Το ίδιο και η Κροατία.
4. Για τη νίκη της Γαλλίας επί της Ισπανίας.
@Rodhig7
1. Τεόντοσιτς, Πρέλζντιτς, Ντιαό, Φαρίντ, Βαλαντσιούνας. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Τεόντοσιτς αναδείχτηκε σε ήρωα των Σέρβων σε μεγάλη διοργάνωση. Στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας, όμως, ο Τεόντοσιτς έκανε τις πιο ολοκληρωμένες εμφανίσεις της καριέρας του. Τα τρίποντα συνδυάστηκαν με διεισδύσεις μέχρι το καλάθι, οι ασίστ με αμυντική προσήλωση (για τα δικά του δεδομένα τουλάχιστον) και η έλλειψη φοβου με πραγματικές ηγετικές ικανότητες. Σε συλλογικό επίπεδο ο Μίλος έχει τη ρετσινιά του μοιραίου. Στην εθνική Σερβίας, όμως, μοιάζει με τον τελευταίο μεγάλο, αυθεντικά Ευρωπαίο παίκτη.
Ο Εμίρ Πρέλζντιτς ήταν η βασική (αν όχι η μόνη) πηγή δημιουργίας στην απρόσμενη πορεία της Τουρκίας μέχρι τους 8, ο Πρέλζντιτς ήταν λεφτά στην τράπεζα όταν η μπάλα έκαιγε και έδειξε ότι ίσως δεν είναι αργά ώστε να γίνει ο παίκτης που περιμένουμε εδώ και χρόνια. Ο Μπορίς Ντιαό: μοίρασε τις ασίστ του απόντα Πάρκερ, τράβηξε το σκορ όταν ο Μπατούμ βρισκόταν σε κακή μέρα και λειτουργούσε ως προπονητής μέσα στο γήπεδο. Με τόσες δουλειές που έκανε δικαιούται να φάει και μια μπουκιά παραπάνω.
Ένα από τα πολλά ερωτηματικά που συνόδευαν τις ΗΠΑ ήταν πώς θα αναπλήρωναν την παραγωγικότητα του Καρμέλο Άντονι από τη θέση 4. Τελικά η απάντηση ήταν απλή: Κένεθ Φαρίντ. Πολλά επιθετικά ριμπάουντ, περισσότερα καρφώματα, τρέξιμο, αλλά κι ένα αξιόπιστο σουτ από μέση απόσταση. Ο Άντονι Ντέιβις έχει υψηλότερο ταβάνι, αλλά ο Φαρίντ ήταν ο πιο παραγωγικός ψηλός των πρωταθλητών. Το παιχνίδι του Γιόνας Βαλαντσιούνας δεν είναι ιδιαίτερα τεχνικό και δύσκολα θα αναδειχτεί σε πόλο δημιουργίας με πλάτη στο καλάθι. Ωστόσο στην Ισπανία αυτές οι ελλείψεις δεν ήταν σημαντικές. Αστείρευτη ενέργεια, πολύτιμη αμυντική συνεισφορά, εξαιρετικά τελειώματα μέσα στο καλάθι και λιθουανικό χέρι από τη γραμμή των βολών συνθέτουν την εικόνα του κορυφαίου σέντερ της διοργάνωσης.
2. Το Γαλλία - Ισπανία ήταν ένα κλασσικό ντέρμπι όπου σημειώθηκε η μεγαλύτερη έκπληξη του τουρνουά. Αλλα αυτά που έγιναν στο τέταρτο δεκάλεπτο του ημιτελικού ανάμεσα στους τρικολόρ και τους Σέρβους θα τα λέμε στα παιδιά μας.
3. Προφανώς η Ισπανία. Παικτης απογοήτευση ο Κώστας Παπανικολάου, ειδικά μετά τις εμφανίσεις του στα φιλικά προετοιμασίας.
4. Για το επικό μπάσκετ των Σέρβων στα νοκ άουτ. Για την καθιέρωση αυτής της γενιάς των Γάλλων ως μια πραγματικά μεγάλη ομάδα. Για τον τελευταίο χορό της μεγάλης Αργεντινής και (μάλλον) της ακόμα μεγαλύτερης Ισπανίας. Και για την αυτοσυγκράτηση του Κάζινς, που δε φύτεψε τον Βαλαντσιούνας στο παρκέ μετά την αγκωνιά που έφαγε.
Emmet Ryan
1. Μίλος Τεόντοσιτς, Κλέι Τόμπσον, Γιόνας Βαλαντσιούνας, Κένεθ Φαρίντ, Άντονι Ντέιβις. Είναι λίγο βαριά πεντάδα, βέβαια, πολύ ποιοτική.
2. Η νίκη της Γαλλίας επί της Ισπανίας. Δεν είδαμε σπουδαίο μπάσκετ σε αυτό το παιχνίδι, αλλά ήταν το ματς που άλλαξε το τουρνουά.
3. Η Ισπανία, κυρίως λόγω του τρόπου με τον οποίο έμειναν εκτός. Ο πιο απογοητευτικός παίκτης ήταν ο Ντέρικ Ρόουζ. Φαίνεται ότι είναι μακριά από το να θεωρείται έτοιμος.
4. Πέρσι η Γαλλία απέδειξε ότι μπορεί να κερδίσει και φέτος απέδειξε ότι είναι παραπάνω από απλά η μάδα του όνι Πάρκερ ή του Γιοακίμ Νοά. Είναι η δύναμη των επόμενων ετών.
Kaan Kural
1. Μίλος Τεόντοσιτς, Μπορίς Ντιό, Κένεθ Φαρίντ, Πάου Γκασόλ, Άντονι Ντέιβις
2. Το Γαλλία-Ισπανία
3. Απογοήτευση; Το Πουέρτο Ρίκο. Και ο Ρίκι Ρούμπιο
4. Το χειρότερο επίπεδο μπάσκετ των τελευταίων 30 ετών. Όλες οι ομάδες, ακόμη και οι ΗΠΑ, κατώτερες του συνηθισμένου Μόνο η Γαλλία και ενδεχομένως η Σερβία να μπορούμε να πούμε ότι ήταν "ΟΚ".
Emiliano Carchia
1. Τεόντοσιτς, Τόμπσον, Μπατούμ, Φαρίντ, Γκασόλ
2. Ο ημιτελικός Σερβία-Γαλλία
3. Η Ισπανία και ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ
4. Για τη νέα νίκη των Αμερικανών και η "απόβαση" των Φινλανδών στο Μπιλμπάο
Rob Scott
1. Ίρβινγκ, Τεόντοσιτς, Μπατούμ, Φαρίντ, Ντέιβις
2. Σίγουρα ο ημιτελικός μεταξύ Σερβίας και Γαλλίας. Η Σερβία ξέφυγε νωρίς και έτσι το τελευταίο δεκάλεπτο της Γαλλίας, στο οποίο σκόραρε 39 πόντους, δεν ήταν αρκετό. Ο τρόπος με τον οποίο η Σερβία σκόραρε καθοριστικούς πόντους με υπέροχο spacing και κυκλοφορία της μπάλας ήταν το τέλειο αντίδοτο στο "ηρωικό μπασκετ".
3. Η Ισπανία είχε 2/22 σουτ στην ήττα με τη Γαλλία, το οποίο εξηγεί πολλά. Κανείς όμως δεν μπορεί να εξηγήσει τι συνέβη με τον Ρίκι Ρούμπιο.
4. Δυστυχώς, το πόσο εύκολο ήταν για τις ΗΠΑ. Κέρδισαν τελικά τον τελικό με 37 πόντους διαφορά. Μια χώρα 300 εκατομμυρίων, στην οποία το μπάσκετ μετατρέπεται σε κομμάτι της αθλητικής κουλτούρας, γίνεται πολύ δύσκολος αντίπαλος για οποιονδήποτε.
Ugur Ozan Sulak
1. Τεόντοσιτς, Ίρβινγκ, Μπατούμ, Γκασόλ, Βαλαντσιούνας
2. Ο προημιτελικός μεταξύ της Γαλλίας και της Ισπανίας
3. Χωρίς αμφιβολία η Ισπανία. Επίσης ήταν απογοητευτική η απόδοση του Ντέρικ Ρόουζ
4. Τα ονόματα που θα θυμόμαστε θα είναι αυτό του Σάσα Τζόρτζεβιτς και του Μίλος Τεόντοσιτς. Ο Σάσα είχε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία ως προπονητής και ο Μίλος έσωσε την καριέρα του.
Jorge Sierra
1. Ίρβινγκ, Χάρντεν, Τόμπσον, Φαρίντ, Ντέιβις/Πάου Γκασόλ
2. Θα έλεγα το Γαλλία-Σερβία, ο ημιτελικός. Το τεράστιο come-back με τον Νικολά Μπατούμ να ευστοχεί σε κάθε σουτ και τη Σερβία να δείχνει τον χαρακτήρα της υπό πίεση.
3. Είναι σκληρό, αλλά πρέπει να πω την Ισπανία. Τα έκαναν μαντάρα στο κρίσιμο παιχνίδι και δεν ανταποκρίθηκαν στις υψηλές προσδοκίες, αν και ήταν αρκετά καλοί ως τότε. Δεν ήταν κακοί συνολικά, αλλά όπως και να το κάνουμε ήταν μια αποτυχία. Θα έλεγα επίσης και την Κροατία. Αυτοί ήταν απογοητευτικοί σε όλη τη διάρκεια του τουρνουά.
4. Για την ανυπομονησία γύρω από τον τελικό της Αμερικής με την Ισπανία, που τελικά δεν έγινε ποτέ.
Djordje Matic
1. Στο σύγχρονο μπάσκετ όπου οι ομάδες παίζουν με δύο point guards, ή δύο small-forwards, ή όταν δεν παίζει κανείς παίκτης πάνω από 30 λεπτά είναι λάθος να ονομάζεις τους ιδανικούς πέντε. Για παράδειγμα για μένα ο Ραντούλιτσα ήταν πιο αποτελεσματικός ως σέντερ για την ομάδα, από ότι ο Πάου Γκασόλ για τη δική του. Διαφορετικά εξηγήστε μου πως ο Μπορίς Ντιαό δεν βρήκε χώρο στην ιδανική πεντάδα του τουρνουά.
Αν είχαμε τους ιδανικούς 5, γιατί να μην επιλέγουμε και τον καλύτερο προπονητή όπως γίνεται σε άλλες διοργανώσεις, όπως η Euroleague και το ΝΒΑ. Μην μου πείτε ότι τα τουρνουά της FIBA είναι τόσο σύντομα, ώστε δεν μπορούμε να βγάλουμε τον καλύτερο προπονητή. Οι ομοσπονδιακοί τεχνικοί έχουν λίγους μήνες για να φτιάξουν μια καλή ομάδα και 6, 7 ή 8 παιχνίδια για να πάρουν ένα καλό αποτέλεσμα. Γιατί να μπορούν δηλαδή οι παίκτες να δείξουν την ικανότητα τους σε 6-8 παιχνίδια και δεν μπορούν οι προπονητές;
2. Το Σερβία-Γαλλία και το Γαλλία-Ισπανία
3. Απογοήτευση; Σίγουρα η Ισπανία. Από παίκτες ήταν αρκετοί: οι περισσότεροι από την ομάδα της Ισπανίας: ο Ρούντι, ο Ρούμπιο και κατά ένα ποσοστό ο Πάου Γκασόλ. Δεν ήταν ακριβώς ο ηγέτης της ομάδας του στο πιο κρίσιμο σημείο του τουρνουά, όπως έκανε δηλαδή ο Ντιό στη Γαλλία ή ο Τεόντοσιτς για μας.
Επίσης ήταν απογοητευτικό και το σύστημα διεξαγωγής με τα δύο χωρισμένα γκρουπ. Η λύση ώστε να μην παίξει η Ισπανία με τις ΗΠΑ πριν τον τελικό, υποτίμησε τις άλλες ομάδες. Κι είμαι χαρούμενος που η Γαλλία, η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Ελλάδα, η Κροατία έδειξαν με την απόδοση τους ότι το σύστημα δεν δουλεύει καλά. Ελπίζω η FIBA να κάνει αλλαγές.
4. Όπως πάντα ο κόσμος θα θυμάται τους πρωταθλητές. Εμείς οι Σέρβοι θα θυμόμαστε τους δικούς μας πρωταθλητές, την ομάδα μας. Επίσης είχαμε την ευκαιρία να δούμε κάποιους νεαρούς παίκτες για πρώτη φορά, παίκτες που θα λάμψουν στο μέλλον.
Maria Pilar Casado
1. Ίρβινγκ, Τεόντοσιτς, Μπατούμ, Ντιό, Φαρίντ
2. Ο ημιτελικός μεταξύ Γαλλίας και Σερβίας φυσικά
3. Σίγουρα η Ισπανία. Παίκτης; Ο Τιάγκο Σπλίτερ. Περίμενα περισσότερα από αυτόν.
4. Θα το θυμόμαστε για την εθνική των ΗΠΑ, μια ομάδα χωρίς μεγάλα αστέρια που κέρδισε με άνεση τον τίτλο. Νομίζω ότι η διαφορά μεταξύ του ΝΒΑ και της FIBA μεγάλωσε ακόμη περισσότερο.
Yarone Arbel
1. Τεόντοσιτς, Ίρβινγκ, Μπατούμ, Ντέιβις, Βαλαντσιούνας
2. Το Γαλλία-Ισπανία. Αυτό το ματς άλλαξε ολόκληρο το τουρνουά. Ίσως να σημάδεψε και το τέλος εποχής για την Ισπανία. Από την άλλη σηματοδότησε τη νέα αρχή της Γαλλίας. Έδειξαν ότι μπορούν να είναι μια από τις κορυφαίες ομάδες , έστω και μετά την αποχώρηση του Τόνι Πάρκερ.
3. Η Ισπανία. Υποτίθεται ότι θα έκαναν περίπατο ως τον τελικό, αλλά δεν κατάφεραν να φτάσουν ούτε στους ημιτελικούς. Δεν έχω κάποιον παίκτη-απογοήτευση.
4. Οι ΗΠΑ κυριάρχησαν όπως έκαναν στην αρχή της δεκαετίας του '90. Η ήττα της Ισπανίας. Το πρώτο μεγάλο τουρνουά του Μπογκντάνοβιτς και του Βαλαντσιούνας. Είναι τα νέα πρόσωπα των Ευρωπαίων σταρ και θα πρωταγωνιστήσουν τα χρόνια που έρχονται. Το 2014 άφησαν το πρώτο τους σημάδι. Το ίδιο ισχύει και για τον Άντονι Ντέιβις που έκανε ένα μεγάλο τουρνουά.