Η νίκη επί της Ρόζα Ράντομ ήρθε με κόπο, ιδρώτα και... αίμα για την ΑΕΚ. Η “Ένωση” ήταν κακή σε ακόμα ένα παιχνίδι, έφτασε πολύ κοντά στην 3η εντός έδρας ήττα σε ισάριθμα παιχνίδια στο Basketball Champions League, αλλά τελικά έσωσε την παρτίδα στο τέλος. Και αυτό το οφείλει ξεκάθαρα στους Έλληνες παίκτες.

Είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι η ΑΕΚ δεν πατάει καλά στο παρκέ. Τα “νεκρά” διαστήματα παραμένουν ένα μεγάλο πρόβλημα όπως και τα σκαμπανεβάσματα μέσα στο παιχνίδι. Μέσα σε αυτό το περίεργο κλίμα από τις εκτός προγράμματος ήττες όμως, την γκρίνια και την... γκίνια, η ΑΕΚ κατάφερε κόντρα στην λογική να κερδίσει την Ρόσα Ράντομ. Δεν είπε βέβαια κανείς ότι “σκότωσε” κανένα θηρίο. Είναι πολύ βασικό όμως να μπορείς να πάρεις νίκες στις κακές σου βραδιές, για να ανέβει η ψυχολογία σου, ειδικά όταν αυτή είναι κλονισμένη.

Οι “κιτρινόμαυροι” ακόμα ψάχνονται. Ψάχνουν τα πατήματά τους, ψάχνουν τα σχήματα που τους βολεύουν, ψάχνουν την χημεία τους, ψάχνουν την ψυχολογία τους. Η ΑΕΚ προσπαθεί ακόμα να εντάξει το... πυρηνικό όπλο που ακούει στο όνομα “Μάνι Χάρις” στο ρόστερ της και κάνει ανακατανομή των ρόλων σχεδόν σε κάθε παιχνίδι, κάτι που αναμένεται να συνεχιστεί, αφού σύντομα λογικά θα προστεθεί στην εξίσωση και ο Βασίλης Καββαδάς. Μέχρι να βρει όλα αυτά που ψάχνει λοιπόν η "Ένωση", πρέπει να παίρνει νίκες, έστω και με το... ζόρι, όπως αυτή κόντρα στην Ρόζα Ράντομ . Μία νίκη που ήρθε χάρη στους ίδιους πρωταγωνιστές.

Οι Έλληνες βγήκαν μπροστά. Πάλι...

Υπάρχει μία σταθερά η οποία έχει βοηθήσει την ΑΕΚ να παραμείνει – οριακά – στον... αφρό αυτή τη στιγμή, παρά την άσχημη εικόνα της: Οι Έλληνες παίκτες της, οι οποίοι έχουν βγει μπροστά στα κρίσιμα σημεία, βοηθώντας την “Ένωση” να αποφύγει τα χειρότερα. Και αυτό έκαναν και κόντρα στην Ρόσα Ράντομ.

Ο Ντούσαν Σάκοτα (18 πόντοι) ήταν αυτός που με τα μεγάλα του τρίποντα κράτησε την ΑΕΚ στο ματς σε μία αρχηγική εμφάνιση. Ο Δημήτρης Μαυροειδής (10 πόντοι) έδωσε πάλι λύσεις στο post. Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης (13 πόντοι) έβγαλε την γνωστή ενέργεια σε άμυνα και επίθεση, έχοντας το εξωφρενικό, για παιχνίδι που κρίθηκε στον πόντο, +22 στον συντελεστή +/-. Ο Βασίλης Ξανθόπουλος (4 πόντοι, 6 ασίστ) ήταν αυτός που στα κρίσιμα σημεία βοήθησε στην οργάνωση, ενώ έπαιξε και την σημαντικότερη άμυνα του παιχνιδιού στο τέλος της κανονικής διάρκειας του αγώνα, οδηγώντας το ματς στην παράταση. Όλοι οι Έλληνες έδωσαν το κάτι παραπάνω, όπως κάνουν από το ξεκίνημα της σεζόν. Χωρίς το δικό τους πάθος η ΑΕΚ θα είχε σοβαρό πρόβλημα.

Σαφώς και δεν είναι τυχαίο ότι οι Έλληνες παίκτες βγήκαν μπροστά. Αυτοί ξέρουν τι σημαίνει ΑΕΚ, ποιο είναι το πραγματικό της μέγεθος και γιατί είναι απαραίτητο να έρθουν οι νίκες ακόμα και με... στανιό. Και ήξεραν ότι μία ήττα από την Ρόσα Ράντομ δεν μπορούσε να καλυφθεί, σε πολλά επίπεδα. Για αυτό και αρνήθηκαν να χάσουν, βγαίνοντας μπροστά στα δύσκολα, παίρνοντας τις απαραίτητες βοήθειες από τον – σταθερά βελτιωμένο από παιχνίδι σε παιχνίδι – Μάνι Χάρις (18 πόντοι) και τον Μάικ Γκριν (15 πόντοι, 6 ασίστ), με τους Ελόνου και Τζέιμς να δίνουν και αυτοί τον οβολό τους.

Κόντρα στον Παναθηναϊκό πρέπει να βοηθήσουν ΟΛΟΙ

Την προσεχή Κυριακή (5/11) η ΑΕΚ θα υποδεχθεί τον Παναθηναϊκό σε ένα παιχνίδι που πρακτικά αποτελεί τη μισή σεζόν για την “Ένωση”. Μία νίκη επί των “πράσινων” θα στείλει την ΑΕΚ στον τελικό του Κυπέλλου, θα της φτιάξει την ψυχολογία και θα της δώσει χρόνο και χώρο να δουλέψει πάνω στα προβλήματα που έχει. Κακά τα ψέματα βέβαια, αν η ΑΕΚ παρουσιάσει κόντρα στον Παναθηναϊκό μία παρόμοια εικόνα με αυτή των προηγούμενων αγώνων δεν έχει καμία τύχη.

Στην “Ένωση” έχουν εμφανιστεί μέχρι στιγμής κατώτεροι των προσδοκιών. Η ΑΕΚ έχει στο ρόστερ της 7 ξένους για 6 θέσεις και οι 2 από αυτούς (Σι, Άτιτς) βρίσκονται ήδη εκτός ροτέισον, ενώ με εξαίρεση τον Γκριν και τον Χάρις οι υπόλοιποι έχουν αρκετά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή τους. Όλοι βοηθούν, απλώς μέχρι τώρα δεν έχουν καταφέρει να ενσωματωθούν στο σύνολο όπως θα επιθυμούσαν οι ίδιοι και – φυσικά – ο Σωτήρης Μανωλόπουλος, ο οποίος προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να τους βοηθήσει.

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν στιγμές που η ΑΕΚ παίζει ωραίο μπάσκετ. Ο Γκριν και ο Ξανθόπουλος οργανώνουν καλά το παιχνίδι, οι Λαρεντζάκης, Μπάρλοου, Χάρις σκοράρουν με ευκολία, ο Ελόνου είναι κέρβερος στην άμυνα στον αέρα και παίζει εξαιρετικά το Πικ εν Ρολ, ο Μαυροειδής ποστάρει και δημιουργεί προβλήματα, ο Σάκοτα “πυροβολεί” από την περιφέρεια και ο Τζέιμς ενώνει ιδανικά την άμυνα με την επίθεση. Το πρόβλημα μέχρι τώρα είναι ότι δεν έχουν εμφανιστεί όλα αυτά τα στοιχεία ταυτόχρονα στο παρκέ για αρκετή διάρκεια. Η λογική λέει ότι θα εμφανιστούν κάποια στιγμή, αρκεί να συνεχίσουν όλοι να δουλεύουν και – κυρίως – να... κερδίζουν, προκειμένου να υπάρξει ηρεμία.

Η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή δεν βρίσκεται σε καλό φεγγάρι. Παρόλα αυτά, και αυτό αξίζει να σημειωθεί, είναι ανταγωνιστική σε όλα τα παιχνίδια, ανεξάρτητα από το αν κερδίζει ή αν χάνει. Έχει δείξει χαρακτήρα, ανατρέποντας πάντα διψήφιες διαφορές, καλύπτοντας τα “νεκρά” διαστήματα. Κόντρα στον Παναθηναϊκό βέβαια δεν είναι σίγουρο ότι θα υπάρχει αυτή η πολυτέλεια. Και αυτό είναι κάτι που το ξέρουν καλά οι “κιτρινόμαυροι”, οι οποίοι οφείλουν να “ανασκουμπωθούν” και να εμφανίσουν το καλύτερο δυνατό πρόσωπο κόντρα στους “πράσινους” σε μερικές ημέρες.