Υπάρχει ένα βιβλίο που χαρακτηρίζεται ως εγκυκλοπαίδεια και τιτλοφορείται "The joy of basketball". Πάει να πει η χαρά του μπάσκετ, σαν να λέμε οι Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς!

Δεν παριστάνω τον όψιμο οπαδό τους, αλλά, διάβολε, όποια ομάδα κι αν υποστηρίζει κάποιος πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, δεν μπορεί να μη γουστάρει (και) τους λεγάμενους...

Για να το πω διαφορετικά, οι Γουόριορς έγιναν μετά το 2014 και παραμένουν οι darlings των μερακλήδων του μπάσκετ!

Αυτό το χαρωπό μπάσκετ που μας έλειψε τις προηγούμενες δυο σεζόν, ξανανεβαίνει τώρα στη σκηνή και μπορεί κιόλας να τινάξει την μπάνκα στον αέρα και να κόψει μονέδα στους επερχόμενους τελικούς του ΝΒΑ, είτε με τους Σέλτικς, είτε (απ’ το στόμα μου και στου Θεού τ’ αυτί για να μην εκτεθώ κιόλας στα προγνωστικά μου) με τους Χιτ.

Μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας

Ξανανεβαίνει στη σκηνή για να επιβεβαιώσει τον ορισμό που έδωσε ο Αριστοτέλης στην (αρχαία ελληνική) τραγωδία...

Μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας!

Ενέχει μπόλικα στοιχεία σπουδαίας και τελείας πράξεως το μπάσκετ των Γουόριορς εκτός από χαρωπό, θελκτικό, συναρπαστικό και φαντασμαγορικό, είναι επίσης ουσιαστικό και ρηξικέλευθο.

Ξεπερνάει δηλαδή τα όρια του "l' art pour l' art" διότι καταφέρνει να συνδυάζει την τέχνη του θεάματος με την τέχνη του αποτελέσματος... Οι Dubs είναι πάλι εδώ, λοιπόν: επέστρεψαν δριμύτεροι μετά από δυο σεζόν που ορίζεται σε κάτι ανάμεσα στη χειμερία νάρκη και στην αγρανάπαυση.

Μετά την πέμπτη διαδοχική σειρά τελικών στην οποία έπαιξαν το 2019 οι Καλιφορνέζοι έπεσαν σε ξεραΐλα: το 2020 κατρακύλησαν στο Νο 15 της Δύσης με 15-50, ενώ πέρυσι ανέβηκαν στο Νο 9 με 39-33, αλλά στο play-in tournament ηττήθηκαν πρώτα από τους Λέικερς με την... ταμπλαδούρα του αόμματου ΛεΜπρόν Τζέιμς και εν συνεχεία από τους Γκρίζλις.

Οι Γουόριορς καθάρισαν εύκολα και τις τρεις μπουγάδες στην εφετινή post season: απέκλεισαν διαδοχικά με 4-1 τους Νάγκετς, με 4-2 τους Γκρίζλις και με 4-1 τους Μάβερικς και έχουν μπροστά τους άλλα τέσσερα ματς για να... συγκινηθούν!

Έξι τελικοί σε οκτώ σεζόν

Δεν ξέρω εάν οι Γουόριορς στεφθούν πρωταθλητές για έβδομη φορά στην ιστορία τους και εάν -σε μια τέτοια περίπτωση- θα αφήσουν τη σκόνη τους στη μούρη των Μπουλς, αλλά δεν θα με χαλάσει κιόλας!

Βεβαίως το Σικάγο της δεκαετίας του ’90 κατέκτησε έξι τίτλους σε ισάριθμες συμμετοχές σε τελικούς που ενδεχομένως θα ήταν περισσότεροι εάν δεν αποσυρόταν προσωρινά ο Μάικλ Τζόρνταν.

Από την πλευρά τους οι Γουόριορς αντιπαραβάλλουν πέντε διαδοχικές συμμετοχές σε τελικούς και έξι σε οκτώ σεζόν, που δεν το λες μικρό πράγμα, ούτε συνηθισμένο, ούτε και ευκαταφρόνητο!

Δημιούργησαν από το πουθενά (στη σύγχρονη εποχή) μια δυναστεία, τη στερέωσαν, τη μεγάλωσαν και θα επιδιώξουν να την επεκτείνουν, κραδαίνοντας κιόλας το λάβαρο του δικού τους μπάσκετ.

Το μπάσκετ των Γουόριορς δεν πάει μονόμπαντα: στο δεύτερο μισό της προηγούμενης δεκαετίας είχαν αιχμή του δόρατος την επίθεση τους, ενώ εφέτος για πολύ καιρό μόστραραν την καλύτερη άμυνα της λίγκας μαζί με τη μεγαλύτερη διαφορά πόντων ανά αγώνα.

Εντέλει τερμάτισαν στο Νο 3 και στο Νο 4 αντιστοίχως και τώρα ορμάνε για να αρπάξουν αυτό που πολλοί πιστεύουν ότι τους ανήκει!

Η επαναστατική πρόταση και η μαζεμένη γκαντεμιά

Όποια λεοντή κι αν ενδύονται οι Γουόριορς είναι πανθομολογούμενο ότι εισήγαγαν μια καινούργια και καινοτόμο, νεωτεριστική και κατά το μάλλον ή ήττον επαναστατική πρόταση στο μπάσκετ.

Έπαιξαν κι άλλες ομάδες small ball στο παρελθόν, αλλά το δικό τους μοιάζει με κάτι άλλο, σε συνδυασμό με το πώς αλλάζουν στα screens, στο πώς κυκλοφορούν την μπάλα, στο πώς βάζουν όλους τους παίκτες στην εξίσωση και στο πώς κυριαρχούν στο γήπεδο...

Η ζωή δεν στάθηκε πολύ καλή μαζί τους τα τελευταία δυο χρόνια: ο Κλέι Τόμπσον λαχτάραγε την επιστροφή του επί 941 ημέρες, ο Στεφ Κάρι εμφανίσθηκε μόλις σε πέντε αγώνες της σεζόν 2019-20, ο Ντρέιμοντ Γκριν επίσης ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς, o (No 1 του ντραφτ του 2020) Tζέιμς Γουάισμαν έχει να παίξει από τις 10 Απριλίου του 2021 και σαν να μην έφταναν όλα αυτά η ατυχία τους βάρεσε ξανά...

Ο γιος του μπαμπά του!

Ο μπαρουτοκαπνισμένος Αντρέ Ιγκουοντάλα ο οποίος άλλαξε τον ρουν της Ιστορίας στους τελικούς του 2015 παραμένει στα πιτς από τις 9 Απριλίου, ενώ ο... γιος του μπαμπά του πρόλαβε να παίξει σε δυο ματς της σειράς με τους Γκρίζλις και πάπαλα!

Ο γιος του μπαμπά του έχει ονοματεπώνυμο: λέγεται Γκάρι Πέιτον ο Β' και βαδίζοντας στα χνάρια του "Glove" -όπως διάβασα σε ένα άρθρο πριν από λίγο καιρό-λογίζεται ως ο καλύτερος εν ζωή αμυντικός γκαρντ του πλανήτη!

Προς το παρόν βεβαίως ως τέτοιος μπορεί να συστήνεται -και με τη βούλα της... αγορανομίας (όπως λέγαμε παλιά) ο παλικαράς των Σέλτικς, ονόματι Μάρκους Σμαρτ.

Το ψέμα που άλλαξε την Ιστορία

Για να μην αφήνω κενά στη διήγηση, όντως ο Ιγκουοντάλα που κοντεύει τα 39, άλλαξε τα δεδομένα πριν από επτά χρόνια και αυτή είναι όντως η αληθινή ιστορία ενός ψέματος!

Στις 11 Ιουνίου του 2015, δυο ώρες πριν από το Game 4 στην Quicken Loans Arena του Κλίβελαντ κι ενώ οι Καβαλίερς με δυο διαδοχικές νίκες προηγούνταν στη σειρά με 2-1, οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον Στιβ Κερ εάν σχεδιάζει κάποια αλλαγή....

"Όχι, καμία" απάντησε ο πρωτάρης προπονητής των Γουόριορς, αλλά εψεύδετο ο μπαγάσας!

Δεδομένου ότι το ΝΒΑ κυριεύεται από τη... μανία της πρώτης πεντάδας, το επόμενο κλικ αυτής της υπόθεσης αποτέλεσε ένα σοκ: στη βασική πεντάδα των φιλοξενούμενων αντί του Αυστραλού σέντερ Αντριου Μπόγκουτ, έσκασε σεινάμενος κουνάμενος ο Αντρέ Ιγκουοντάλα, δίπλα στον Στεφ Κάρι, στον Κλέι Τόμπσον, στον Χάρισον Μπαρνς και στον Ντρέιμοντ Γκριν.

Εκείνο το βράδυ οι Γουόριορς άλωσαν το Κλίβελαντ με 103-82 και με τρεις απανωτές νίκες στέφθηκαν πρωταθλητές (4-2) ξορκίζοντας τους δαίμονες που τους κατέτρυχαν από την εποχή του θρυλικού Ρικ Μπάρι (1975).

Οι τρεις νέοι πυλώνες

Χαρωπό μπάσκετ δεν σημαίνει ανέμελο και ασφαλώς οι Γουόριορς δεν παίζουν... τριαλαρί τριαλαρό!

Τουναντίον είναι μια ομάδα η οποία βγάζει από τη μύγα ξύγκι, όπως αποδεικνύεται στις περιπτώσεις του Τζόρνταν Πουλ, του Αντριου Γουίγκινς και του Κέβον Λούνεϊ που κάνουν τη διαφορά και σε κάθε περίπτωση ξεπέρασαν τις προσδοκίες και στέκονται πάνω από το ύψος των περιστάσεων!

Ο Πουλ εν τη απουσία κιόλας του Τόμπσον έπαιξε βασικός σε 51 από τα 76 ματς της κανονικής περιόδου με μέσο όρο 18.5 πόντους και επιβεβαίωσε την προσδοκία των Γουόριορς ότι θα αποτελούσε το breakout της σεζόν.

Ο γιος του δικού μας (Μίλων, Σπόρτιγκ, Πανιώνιος) Μίτσελ Γουίγκινς άφησε πίσω του τις παλινωδίες με τους Τίμπεργουλβς και από εκεί που θεωρούνταν υπερτιμημένος και έτρωγε κράξιμο, μεταμορφώθηκε σε παίκτη που πρωταγωνιστεί και στις δυο άκρες του γηπέδου και δεν τραβάει κανένα ζόρι να μαρκάρει ακόμη και τον Λούκα Ντόντσιτς.

Η συμβολή του Λούνεϊ στη read-and react επίθεση

Ο υποτιμημένος Λούνεϊ περνιόταν μονάχα για καλός screener και... διακινητής της μπάλας καθώς δεν φημίζεται για τα τελειώματα του. Στον αντίποδα όμως προσφέρει την αμυντική ικανότητα και την προσαρμογή/καλή λειτουργία του στη λεγόμενη read-and-react επίθεση των Γουόριορς.

Ξέρει να κρατάει και να αυξάνει το πλεονέκτημα για τους συμπαίκτες του σε φάσεις 4 εναντίον 3 και 3 εναντίον 2, ενώ μαζί με τον Ντρέιμοντ Γκριν αποτελούν τα προπύργια της άμυνας των Γουόριορς, έστω κι αν υστερούν επιθετικά.

Λίγες ομάδες θα το άντεχαν αυτό και ακόμη λιγότερες θα το ξεπερνούσαν ανώδυνα και θα μετέτρεπαν το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα.

Οι δυο τους δεν σουτάρουν και δεν σκοράρουν με συχνότητα και με συνέπεια, αλλά γίνονται οι ιδανικοί screeners για τoυς Splash Brothers (Στεφ Κάρι, Κλέι Τόμπσον).

Η ισορροπία και κυκλοφορία

H στελέχωση του line up των Γουόριορς συνδυάζει αριστοτεχνικά τις πριμαντόνες με τους ρολίστες, επιφέρει ισορροπία και εξασφαλίζει την εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας που περνάει από τα χέρια όλων των παικτών και το σημάδεμα των φάσεων.

Μέχρι τούδε και μέχρι αποδείξεως του εναντίου (για το οποίο θα λυσσάξουν οι Σέλτικς ή οι Χιτ) έχει δικαιωθεί για την τακτική προσέγγιση και το δόγμα του ο Στιβ Κερ, ο οποίος παρεμπιπτόντως έχει στο παλμαρέ τους πέντε δαχτυλίδια πρωταθλητή ως παίκτης (Μπουλς 3, Σπερς 2) και άλλα τρία ως προπονητής.

Για να μην παρεκκλίνω κιόλας από το πνεύμα του προλόγου μου, δικαιώνεται και γι’ αυτό που πρεσβεύουν και υποστηρίζουν οι Γουόριορς: τη χαρά του μπάσκετ, ενός παιχνιδιού που αυτοί το άλλαξαν δραματικά εδώ και οκτώ χρόνια...