Ο Τρέι Γιανγκ έκανε σμπαράλια την άμυνα των Μπακς στο Game 1 με 48 πόντους και 11 ασίστ. Δύο 24ωρα αργότερα ήταν δεδομένο ότι οι Μπακς θα απαντούσαν. Και το έκαναν με τον πλέον εμφατικό τρόπο, διαλύοντας με 125-91 τους Χοκς.

Το Μιλγουόκι ήταν καταιγιστικό. Οι Χοκς πάλι έμοιαζαν να τους έχουν κοπεί τα φτερά. Βασικά όμως δεν ήταν οι Χοκς που έμοιαζαν διστακτικοί. Ήταν οι Μπακς που τους υποχρέωσαν να μοιάζουν έτσι, αφού – ειδικά από την δεύτερη περίοδο – τους προκάλεσαν ασφυξία με την άμυνά τους, πήγαν το παιχνίδι εκεί που ήθελαν και η... σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Και όλα ξεκίνησαν από την τον Μπρουκ Λόπεζ.

Κάνοντας δύο βήματα μπροστά

Στο Game 1 της σειράς, ο Τρέι Γιανγκ σημείωσε 31 πόντους σε καταστάσεις Πικ εν Ρολ κόντρα στους Μπακς, χτυπώντας συνεχώς την επιλογή του Μιλγουόκι να μαρκάρει με άμυνα “Drop” (ο ψηλός μένει πίσω) τον αντίπαλο χειριστή της μπάλας. Στο Game 2 οι Μπακς φρόντισαν ώστε αυτό να μην συμβεί. Και έδειξαν τις προθέσεις τους από την πρώτη φάση. Για να το καταλάβει κάποιος αυτό αρκούν οι δύο φωτογραφίες που παρατίθενται:

Η πρώτη φωτογραφία είναι από την πρώτη φάση του Game 1. Με τον κόκκινο κύκλο είναι ο Τρέι Γιανγκ που παίζει Πικ εν Ρολ με τον Κλιντ Καπέλα και με τον μαύρο κύκλο ο Μπρουκ Λόπεζ, ο οποίος βρίσκεται σχεδόν στο “ζωγραφιστό”:

Η δεύτερη φωτογραφία δείχνει την πρώτη φάση που οι Χοκς έπαιξαν Πικ εν Ρολ στο Game 2. Στον κόκκινο κύκλο είναι πάλι ο Τρέι Γιανγκ με τον Κλιντ Καπέλα. Στον μαύρο κύκλο είναι ο Μπρουκ Λόπεζ.

Όπως γίνεται σαφές, η διαφορά προσέγγισης στον τρόπο αντιμετώπισης του Πικ εν Ρολ είναι χαώδης. Βλέποντας τον Γιανγκ να κάνει πάρτι στο Game 1 οι Μπακς δεν είχαν άλλη επιλογή από το να προσαρμοστούν. Έβαλαν τον Λόπεζ να κάνει δύο – ή και περισσότερα – βήματα μπροστά. Το περίφημο “Drop” του θηριώδη σέντερ – για το οποίο έχει δεχθεί σκληρή κριτική το Μιλγουόκι τα τελευταία τρία χρόνια – έγινε περισσότερο... Flat (με τον Λόπεζ να ανεβαίνει πιο ψηλά). Η διαφορά μοιάζει μικρή, αλλά στην πραγματικότητα είναι τεράστια. Το Μιλγουόκι “έπνιξε” τον Γιανγκ με το μέγεθός του, του έκλεισε γωνίες πάσες, σχεδόν του απαγόρευσε το περίφημο floater. Τα δεδομένα είχαν αλλάξει.

Από εκεί και πέρα, το Μιλγουόκι ακολούθησε έναν ακόμα δρόμο που φάνηκε να ακολουθεί από τα μέσα του Game 1 και έπειτα: Με εξαίρεση τον Μπρουκ Λόπεζ, όλοι οι άλλοι παίκτες της ομάδας (ακόμα και ο Μπόμπι Πόρτις) έπαιζαν αλλαγές στα σκριν. Όλη αυτή η λογική βραχυκύκλωσε την Ατλάντα, η οποία σταδιακά έχασε πατήματα.

Καλύτερη άμυνα σήμαινε καλύτερη επίθεση και... Γιάννης

Με την άμυνα να κάνει την δουλειά της, τα πράγματα απλοποιήθηκαν στην συνέχεια και στην επίθεση για τους Μπακς που μπόρεσαν να τρέξουν περισσότερο. Και εκεί όλα ξεκινούσαν από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος – επίσης από νωρίς – έδειξε ότι δεν είχε σκοπό να συμβιβαστεί.

Ο σταρ των Μπακς θέλησε – όπως στα περισσότερα σημαντικά παιχνίδια φέτος – να επιτεθεί στο “ζωγραφιστό”. Για αυτό ακριβώς τα πέντε πρώτα σουτ που πήρε ήταν κοντά στο καλάθι. Συνολικά τα 9 από τα 11 σουτ που πήρε στο πρώτο ημίχρονο – όταν δηλαδή το ματς ήταν ακόμα ανταγωνιστικό – ήταν μέσα στην ρακέτα, ενώ, καθόλου τυχαία, εκτέλεσε και τις 4 βολές του στο ίδιο διάστημα, έχοντας 17 πόντους με 7/11 σουτ στις δύο πρώτες περιόδους. Το μήνυμα σαφές: Αυτός θα έλεγχε το παιχνίδι.

Τα πράγματα απλοποιήθηκαν

Οι Μπακς ήταν το φαβορί στην σειρά με τους Χοκς. Και εξακολουθούν να είναι το φαβορί ακόμα και ας έχουν χάσει το πλεονέκτημα έδρας. Το Μιλγουόκι έχει περισσότερο ταλέντο και μέγεθος, ενώ – έστω και με έναν αγώνα καθυστέρηση – δείχνει να κατάλαβε με ποιον τρόπο μπορεί να αποδιοργανώσει τους Χοκς.

Με την σειρά να μεταφέρεται πλέον στην Ατλάντα, το Μιλγουόκι έχει πλέον την ψυχολογία με το μέρος του μετά την άνετη νίκη του. Το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να συνεχίσει να ποντάρει στα δικά του σημεία. Και να εξακολουθεί να φέρνει τον Λόπεζ δύο βήματα πιο μπροστά. Το μπαλάκι βέβαια πλέον είναι στους Χοκς. Και μένει να φανεί πώς θα απαντήσουν.