"Οι Σέρβοι καλύτεροι, εμείς... τυχεροί"

"Αν με έχει καλά ο Υψιστος, θα συνεχίσω με όραμα την πρώτη συμμετοχή της Τουρκίας σε ολυμπιακό τουρνουά", δήλωσε ο 63χρονος θριαμβευτής έχοντας στο μυαλό του το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε, όταν οι ιατροί διέγνωσαν καρκίνο του παχέος εντέρου...

Ο κόουτς των "dev adam" ("12 γίγαντες") ήταν πολύ ανθρώπινος στην αίθουσα Τύπου. Και η μεγαλοψυχία του έγινε έκδηλη αρκετές φορές. Διότι ελάχιστοι στη θέση του –λίγες στιγμές μετά τη σπουδαιότερη επιτυχία στην ιστορία του τουρκικού μπάσκετ- θα παραδέχονταν με τέτοια ευκολία ότι "οι αντίπαλοί μας ήταν καλύτεροι και εμείς τυχεροί".

Χρειάζονται κότσια για να το εξομολογηθείς στις κάμερες και ενώ γνωρίζεις ότι σε παρακολουθούν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλα τα μήκη και πλάτη της τουρκικής επικράτειας. Και έχουν βγει στους δρόμους με τις κόκκινες σημαίες για να το γιορτάσουν.

Ούτε είχε ανάγκη να το πει για να γλυκάνει τον απογοητευμένο συνάδελφό του Ντούσαν Ιβκοβιτς, άλλωστε οι σχέσεις των δύο προπονητών είναι απλά συμπαθητικές, ούτε άριστες, αλλά ούτε διαταραγμένες. Σχεδόν αδιάφορες και για τους δύο. Ο "Ντούντα", λοιπόν, υποστήριξε ότι "ήμασταν καλύτεροι" και ο "Μπόσα", όχι μόνο δεν αντέδρασε, αλλά υπερθεμάτισε απαντώντας σε έναν δημοσιογράφο, που τον ρώτησε για την τακτική που ακολούθησε στην τελευταία φάση.

"Ποια τακτική; Καλάθι θέλαμε να βάλουμε. Και ήμασταν τυχεροί, γιατί βρέθηκε ο Τουντσερί στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή για να μας σώσει. Η Σερβία ήταν καλύτερη και εμείς τυχεροί", είπε ο κατά τέσσερα χρόνια νεότερος του Ιβκοβιτς αφήνοντας αρκετό κόσμο άφωνο (και σκεφτικό) με την απάντησή του.

Στη συνέχεια έδωσε ρεσιτάλ αναλύοντας με χιούμορ τη φιλοσοφία του, μιλώντας για τα μελλοντικά σχέδιά του, σχολιάζοντας τον τελικό με τις ΗΠΑ και αναπτύσσοντας το σκεπτικό του για την πρόοδο του τουρκικού μπάσκετ. Ως προς το τελευταίο, μάλιστα, έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα.

"Για τα επόμενα 5-6 χρόνια θα είμαστε ανταγωνιστικοί. Εχουμε τον κορμό παικτών, που μπορεί να μας φέρουν και άλλες επιτυχίες", επεσήμανε με ύφος που απέπνεε αισιοδοξία ο Τάνιεβιτς και εκείνη τη στιγμή ήταν σαν να λέει στους ανταγωνιστές της ομάδας του, ότι "εμείς την έχουμε βρει την άκρη. Να δούμε εσείς με τί ομάδες θα κατεβείτε στις διεθνείς διοργανώσεις τα επόμενα χρόνια".

Δεδομένου, πάντως, ότι ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Τουρκίας λατρεύει να εργάζεται με νεαρούς παίκτες, έδειξε να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την περαιτέρω ανάπτυξη του τουρκικού μπάσκετ. "Θεωρώ ότι η εφετινή μας πορεία στο Μουντομπάσκετ έχει κάνει χιλιάδες παιδιά να σκέφτονται το εξής βλέποντάς μας στην τηλεόραση: ‘Ωραίο είναι αυτό το άθλημα. Ας το επιλέξω, ή τουλάχιστον ας το δοκιμάσω, σε σχέση με το ποδόσφαιρο’. Αυτό είναι για μένα το μεγαλύτερο κέρδος", αναφώνησε με υπερηφάνεια κάνοντας μια αναδρομή στην επαγγελματική καριέρα του και θέλοντας να "φτάσει" την κουβέντα ως τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου...

"Οσοι με ξέρετε, θα γνωρίζετε ότι μου αρέσει να μένω αρκετά χρόνια στις ομάδες που δουλεύω. Εργάστηκα επί εννέα χρόνια στην Μπόσνα Σεράγεβο. Στη συνέχεια έμεινα έξι χρόνια στην Καζέρτα και άλλα δέκα χρόνια στη Στεφανέλ. Τα τελευταία έξι χρόνια βρίσκομαι στον πάγκο της Εθνικής Τουρκίας και αν με έχει καλά ο Θεός, θέλω να προσπαθήσω μαζί με τους συνεργάτες μου και την Ομοσπονδία να οδηγήσουμε την ομάδα σε Ολυμπιακούς Αγώνες για πρώτη φορά στην ιστορία της", αποκάλυψε το όνειρό του.

" Αν θα το καταφέρουμε αυτό νικώντας τους Αμερικανούς στον τελικό", συνέχισε ο κόουτς Τάνιεβιτς "ή θα το εκπληρώσουμε μέσα από τη διαδικασία του επόμενου Ευρωμπάσκετ στη Λιθουανία ή του προολυμπιακού τουρνουά, δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Το σίγουρο είναι ότι θα έχουμε μια πρώτη ευκαιρία στον τελικό του Μουντομπάσκετ, στην έδρα μας, με 17.000 υποστηρικτές και κάμποσα εκατομμύρια σε όλη τη χώρα να συνδέουν τις καρδιές τους με τις δικές μας".

Και επειδή κάποιοι ακούν το όνομα Τάνιεβιτς και αναρωτιούνται εάν μπορεί να τοποθετηθεί δίπλα στα ιερά τέρατα της προπονητικής, οι τίτλοι του μιλούν από μόνοι τους: Επτά πρωταθλήματα με συλλόγους σε τέσσερις διαφορετικές χώρες (Σερβία, Τουρκία, Γαλλία, Ιταλία), τρία κύπελλα σε τρεις διαφορετικές χώρες (Τουρκία, Γαλλία, Ιταλία), ένα πρωτάθλημα Ευρώπης (με την Μπόσνα το 1979), ένα χρυσό μετάλλιο με την εθνική εφήβων της ηνωμένης Γιουγκοσλαβίας το 1974, ένα χρυσό με την Εθνική Ιταλίας στο Ευρωμπάσκετ 1999 και ένα αργυρό με την Γιουγκοσλαβία στο Ευρωμπάσκετ 1981.

Απλά ο Τάνιεβιτς δεν υποστηρίζεται από το "star system". Προτιμά να είναι εργάτης του μπάσκετ, να ανακαλύπτει και να βελτιώνει ταλέντα, να δουλεύει αθόρυβα και να μην πηγαίνει με το ρεύμα. Ακόμη και με τη φιλοσοφία, που παρέχει πολλές ελευθερίες και βασίζεται στους τρεις κοντούς, εξέφρασε χθες την αντίθεσή του: "Για μένα το μπάσκετ παίζεται με τους ψηλούς". Παρ’ όλα αυτά, την πρόκριση στον τελικό προσυπέγραψε ένας... κοντός, που καθόταν δίπλα του στο πάνελ, ο Κερέμ Τουντσερί. Σε αυτόν πρέπει να ανάψει μια λαμπάδα ίσα με το (όποιο) μπόι του!