Η ιστορία του Ρομέο και του Μπράιαν Σακέτι δεν είναι η πλέον συνηθισμένη. Κι αυτό γιατί δεν συναντάς καθημερινά μια ομάδα όπου ο μπαμπάς είναι ο προπονητής και ο γιος ο παίκτης. Παρά τα όσα... άκουσε στο διάστημα της συνύπαρξής τους, ο Σακέτι ο νεότερος δεν έχει πρόβλημα. Ούτε προβληματίστηκε ιδιαίτερα. Αντίθετα όλη αυτή η παραφιλολογία αποτέλεσε έξτρα κίνητρο για τον ίδιο. Ο λόγος απλός: ήθελε να αποδείξει πως αξίζει τον χρόνο συμμετοχής που παίρνει.

"Μεγάλωσα με τον κόσμο να λέει " παίζεις επειδή ο πατέρας σου είναι ο προπονητής σου". Το άκουγα διαρκώς όταν ήμουν πιο νέος, οπότε όλο αυτό ήταν ένα έξτρα κίνητρο για μένα. Να αποδείξω πως είμαι καλός παίκτης και αξίζω, ανεξάρτητα από τη σχέση μου με τον πατέρα μου", εξηγεί χαρακτηριστικά ο δίμετρος φόργουορντ, ο οποίος όμως δεν πιέστηκε ποτέ να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μπάσκετ.

Παρά τα όσα μπορεί να πιστεύει κανείς, " ο πατέρας μου, ποτέ δεν με πίεσε για να γίνω επαγγελματίας. Πήγαινα όμως να δω τις προπονήσεις και τους αγώνες του, έβλεπα πολύ μπάσκετ στην τηλεόραση, οπότε δεν ήταν δύσκολο για μένα να ασχοληθώ με το άθλημα".

Όσο για την πλέον... άτυχη της υπόθεσης όταν οι δυο τους ήταν σε αντίπαλα στρατόπεδα; Η μαμά Σακέτι έπρεπε να διαλέξει στρατόπεδο, ξέροντας πως θα... πληγώσει τον έναν εκ των δύο με την επιλογή της. " Ήταν λίγο περίεργο. Η μητέρα μου ερχόταν στο γήπεδο και δεν ήξερε για ποιον να πανηγυρίσει. Για εκείνη ήταν δύσκολο, αλλά για μένα ήταν πολύ σημαντικό. Είχα άγχος γιατί έπρεπε να δείξω πράγματα. Έπαιζα απέναντι στον πατέρα μου και ήθελα να δείξω πως είμαι καλύτερος", εξηγεί ο Μπράιαν Σακέτι, ο οποίος -μετά από τέσσερα χρόνια χωριστά από τον πατέρα του, έσμιξε ξανά μαζί του το καλοκαίρι του 2010.

Κατά τύχη αφού "ο πατέρας μου ήθελε άλλον παίκτη στη θέση μου, αλλά αυτός αποφάσισε να πάει σε άλλη ομάδα. Τότε κάνοντας πλάκα του λέω " τι θα έλεγες να έρθω εγώ στην ομάδα;". Η μάνα μου γυρνάει με απορία, με κοιτάει και μου λέει "είσαι σίγουρος;", και της απαντώ λέγοντας πως " φυσικά και είμαι σίγουρος. Είμαι άντρας πλέον". Τόσο απλά!

Η συνύπαρξη με τον Ρομέο Σακέτι στη Σάσαρι δεν είναι εύκολο πράγμα πάντως. Μην περιμένει κανείς πως λόγω της συγγενικής τους σχέσης θα τυγχάνει ιδιαίτερης διαχείρισης. Αντίθετα, ο κόουτς είναι πιο σκληρός μαζί του. " Θέλει περισσότερα. Πιστεύει πως μπορώ να κάνω περισσότερα. Πρέπει μετά την προπόνηση να κάθομαι στο γυμναστήριο, να πάω πρώτος και να φύγω τελευταίος από την προπόνηση, αλλά μου αρέσει αυτό γιατί κανείς δεν μπορεί να πει το παραμικρό", αναφέρει χαρακτηριστικά ο Μπράιαν, με τον Ρομέο να εξηγεί:

" Είμαι τόσο επιθετικός μαζί του γιατί θέλω όλο και περισσότερα από αυτόν. Να δίνει περισσότερα από τους υπόλοιπους. Ίσως παίζει λιγότερο κάποιες φορές, αλλά το κάνω γιατί θέλω να βελτιωθεί πολύ. Να γίνεται κάθε μέρα καλύτερος στην προπόνηση".

Ενώ συνεχίζει: " Προπονώ τον γιο μου περίπου έξι χρόνια, αλλά ποτέ του δεν ήρθε να μου πει κάτι απ όσα έχουν ειπωθεί στα αποδυτήρια με τους συμπαίκτες του. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα. Είναι γιος μου, αλλά είναι και παίκτης μου. Δεν θέλω να ξέρω τίποτα απ όσα συμβαίνουν στα αποδυτήρια, γιατί αυτό είναι το άβατο των παικτών".

Όσο για το μεγαλύτερο κέρδος; Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, πρόκειται για την εχεμύθεια του Μπράιαν, ο οποίος ποτέ του -κατά δήλωση του Ρομέο- δεν... έδωσε κάποιον συμπαίκτη του με αφορμή τις συζητήσεις που γίνονται στα αποδυτήρια: " Αυτός είναι ο πρώτος κανόνας. Ό,τι γίνεται στα αποδυτήρια, μένει εκεί. Δεν χρειάζεται να ξέρει τι λέγεται στα αποδυτήρια με τους άλλους παίκτες", αναφέρει χαρακτηριστικά, ενώ καταλήγει μιλώντας για την τύχη βουνό που είχε:

" Παρακολουθούσα τη Euroelague στην τηλεόραση, σαν παιδί. Ήταν ένα όνειρο για μένα να παίξω, πόσο μάλλον με προπονητή τον πατέρα μου. Δεν έχουν πολλοί αυτή τη δυνατότητα. Να παίζουν στο κορυφαίο επίπεδο και να τους προπονεί ο πατέρας τους. Οπότε είναι κάτι ξεχωριστό".