Η ιστορία γράφεται από μικρές λεπτομέρειες και με αφορμή την αποχώρηση του Πέτζα Στογιάκοβιτς από την ενεργό δράση σε ηλικία 34 ετών, το Sport24.gr έδωσε βήμα στον άνθρωπο που έφερε τον σπουδαίο άσο στον ΠΑΟΚ το 1993. Είναι ο Απόστολος Οικονομίδης, ο οποίος διοίκησε τον Δικέφαλο επί δύο χρόνια (1993-95) και δεν είχε αντίρρηση να φωτίσει όλες τις πτυχές εκείνης της πολύκροτης υπόθεσης.

Σε ηλικία 63 ετών πια ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΟΚ δεν δίστασε να μιλήσει για το παρασκήνιο της εποχής, για τα ραντεβού με Βασιλακόπουλο, Στάνκοβιτς και Υπουργούς, για τα εμπόδια που κατά την κρίση του δημιουργούσαν οι «αιώνιοι» Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, για τις αντιδράσεις των παικτών – θρύλων της εποχής, καθώς και για τους παράγοντες που, «πραξικοπηματικά», όπως είπε, του πήραν την εξουσία το καλοκαίρι του 1995. Ο λόγος στον Απόστολο Οικονομίδη:

"Τον Πέτζα τον έφερα 16 χρονών παιδάκι. Όχι μόνο τον ίδιο, αλλά ολόκληρη την οικογένειά του. Εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη και εν συνεχεία προχώρησε η ελληνοποίηση. Είχα προσλάβει, μάλιστα και προπονητή τον κύριο Μίνιτς για να προπονεί τα τρία παιδιά, τον Ρέλιτς, τον Νεστέροβιτς και τον Στογιάκοβιτς.

Ηταν ένας αγώνας δρόμου, ώσπου να πάρω την ελευθέρας του Πέτζα από τον Ερυθρό Αστέρα και αυτό γιατί ο Πέτζα ήταν Σέρβος, αλλά ζούσε στην Κροατία και με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας πήγε ως πρόσφυγας στη Σερβία και τον πήρε ο Ερυθρός Αστέρας, όπου αγωνίστηκε στο εφηβικό και στο αντρικό τμήμα.

Όταν ήλθα σε επαφή με τους Σέρβους για τη μεταγραφή του στον ΠΑΟΚ, δεν πίστευα ποτέ ότι θα αντιμετώπιζα τόσο μεγάλο πρόβλημα με τον Ερυθρό Αστέρα. Όταν προχώρησε η διαδικασία, η FIBA μού ζήτησε την κάρτα ελευθέρας του παίκτη. Εκανα συναντήσεις με τον Γιώργο Βασιλακόπουλο και τον Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς στην Αθήνα και καταλήξαμε στον τρόπο με τον οποίο θα λυνόταν αυτή η κατάσταση χωρίς περαιτέρω πρόβλημα.

Αρχισε, λοιπόν, η συζήτηση με τον Ερυθρό Αστέρα και συγκεκριμένα με τον κύριο Κάπισιτς, ο οποίος ήταν τότε γενικός γραμματέας και τεχνικός διευθυντής, ενώ αργότερα έγινε και πρόεδρος της Σερβικής Ομοσπονδίας Μπάσκετ. Ταξίδεψα στο Βελιγράδι, συναντηθήκαμε και ενώ στην αρχή συζητούσε για τρελά νούμερα της τάξεως του 1,5 εκατ. δολαρίων, η συμφωνία έκλεισε στις 800.000 δολάρια.

Συμφωνήσαμε και έστειλα τα χρήματα, όχι στο Βελιγράδι, αλλά σε μια τράπεζα στον Λίβανο. Ηταν η Delta Bank, η οποία ήταν κρατική τράπεζα της Σερβίας, αλλά λόγω της διάλυσης της χώρας, είχε τα γραφεία της στον Λίβανο. Εκεί έστειλα τα χρήματα και έτσι πήρα την ελευθέρας του Πέτζα.

Μιλάμε για Οδύσσεια. Η οποία δεν τελείωσε εκεί. Όταν πήρα το δελτίο του Πέτζα και το παιδί ελληνοποιήθηκε, αγωνιζόταν ως Ελληνας στην Ευρώπη και δεν μπορούσε να παίξει στην Ελλάδα. Με την παρέμβαση τότε του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Εμαθα το παρασκήνιο στις συζητήσεις που είχα αργότερα με τον Βασιλακόπουλο, τον Βενιζέλο και τον Λιάνη.

Εκεί έμαθα ποιοι ήταν από πίσω και δεν επέτρεπαν στον αθλητή να παίζει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Γιατί πρέπει να σας θυμίσω ότι την προηγούμενη χρονιά, υπήρχαν δύο αθλητές στον Παναθηναϊκό, ο Σοκ και ο Κούουσμα, που έπαιζαν ως Ελληνες στην Α1 και δεν έπαιζαν στην Ευρώπη, αφού είχαν συμμετάσχει στην Εθνική Ομάδα της χώρας τους.

Χάρη σε έναν νόμο της FIBA, όταν δηλώσαμε επαγγελματική εθνική πατρίδα για το παιδί, πήρα το δελτίο του Στογιάκοβιτς, ο οποίος θα έπαιζε και στην Εθνική Ελλάδος, αλλά τα τότε στελέχη του ΠΣΑΚ, ο Παταβούκας, ο Χριστοδούλου, ο Φασούλας, ο Γιαννάκης και άλλοι έθεσαν βέτο ώστε να μην παίξει ο Στογιάκοβιτς στην Εθνική. Δεν είναι τυχαίο ότι έπειτα από πολλά χρόνια κλήθηκε να αγωνιστεί στην Εθνική Σερβίας.

Φτάνουμε στο 1995, οπότε ξανά με δικές μου παρεμβάσεις στον Υφυπουργό Αθλητισμού Γιώργο Λιάνη, έγινε ο νόμος που με τα χέρια μου τον πήγα στο Εθνικό Τυπογραφείο για να δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, με αποτέλεσμα την περίοδο 1995-96 ο Στογιάκοβιτς να αποκτήσει δικαίωμα συμμετοχής και στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Εγώ, βέβαια, είχα αποχωρήσει από την προεδρία του ΠΑΟΚ στις 24 Ιουλίου του 1995. Θυμάμαι καλά την ημερομηνία, γιατί με έχει σημαδέψει, όπως με έχουν σημαδέψει πολλά γεγονότα στον ΠΑΟΚ. Επειδή όλοι γνωρίζουν τι έγινε εκείνο το καλοκαίρι, ώσπου να φύγω πραξικοπηματικά από τη διοίκηση του συλλόγου, θα σας το πω με μερικές λέξεις:

Ουδείς ασπονδότερος εχθρός εκ του ευεργετηθέντος αχάριστου. Ετσι μου φέρθηκαν οι παράγοντες του ΠΑΟΚ. Όχι ο κόσμος, ο οποίος με στηρίζει και με αγαπάει ακόμη, και αυτό εν τέλει είναι το σημαντικότερο, αλλά ορισμένοι παράγοντες. Τι να σας πω; Υπήρξε περίπτωση που πλήρωσα για να μην πάνε κάποιοι φυλακή".