Οι Γιάννης Φιλέρης, Παντελής Διαμαντόπουλος, Νίκη Μπάκουλη, Νίκος Παπαϊωάννου (που όλοι τους έζησαν από κοντά την προσπάθεια της Εθνικής στη Σλοβενία), Στέφανος Τριαντάφυλλος, Μάνος Μίχαλος, Αντωνία Μαραγούσια και Βασίλης Δελής ανέλυσαν την άποψη τους για τον αποκλεισμό, απαντώντας στις ακόλουθες ερωτήσεις.

1) Ποιους τρεις λόγους ξεχωρίζετε ως αιτίες για τον αποκλεισμό της Εθνικής;

2) Αν ήσασταν ο Τρινκέρι τι θα προσπαθούσατε να αλλάξετε;

3) Αν ήσασταν η ΕΟΚ τι θα προσπαθούσατε να αλλάξετε;

4) Μήπως υπερεκτιμήσαμε τις δυνατότητες αυτές της ομάδας;

5) Συμπληρώστε. Η επόμενη ημέρα για την Εθνική ομάδα...

Διαβάστε την άποψη τους

"Συμβιβασμοί και ανισορροπίες"

Γιάννης Φιλέρης

1) Έχασε το ματς-κλειδί με την Φινλανδία και κουβάλησε την ήττα στην δεύτερη φάση. Δεν είχε την απαιτούμενη ενέργεια και έκρηξη, ώστε να αντιμετωπίσει ομάδες που έπαιζαν πολύ "φυζικαλ", είχε τρεις σοβαρούς τραυματισμούς και εκ του αποτελέσματος (και όχι μόνο) αποδείχθηκε ότι το ρόστερ της ομάδας έγινε είτε με συμβιβασμούς, είτε με ανισορροπίες. Τα τρία (μόνο) γκαρντ ήταν λίγα, τα τρία τεσσάρια πολλά...

2) Ο ίδιος ρωτήθηκε, αλλά δεν έδωσε σαφή απάντηση. Προφανώς αν ήμουν στη θέση του θα είχα μάθει περισσότερα πράγματα απ΄αυτό το Ευρωμπάσκετ που εκτός των άλλων ήταν το πρώτο του, θα είχα μεγαλύτερη γνώση και ωριμότητα ώστε να παίξει η Εθνική το μπάσκετ που έχω (έχει) στο μυαλό μου (του).

3) Ως γνωστόν η ΕΟΚ δεν αλλάζει συνήθειες. Άρα, δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτε περισσότερο από μια αλλαγή προσώπου στον πάγκο. Αν ήμουν στην ΕΟΚ θα προσπαθούσα τρία πράγματα. Φουλ-τάιμ προπονητής, ικανοί συνεργάτες, στελέχωση της Εθνικής με πρόσωπα κύρους και ικανά να δώσουν λύσεις σε ήττες και αδιέξοδα.

4) Όχι. Η ομάδα ήταν καλή. Υπερεκτίμηση ήταν η πρόβλεψη "πάμε για μετάλλιο". Όποτε έχουμε κάνει τέτοιες προβλέψεις ... την πατήσαμε παταγωδώς. Όταν τα μυαλά είναι στο κεφάλι, όπως το 2009 στην Πολωνία, έρχεται η διάκριση και την χαίρεσαι πολύ περισσότερο.

5) Η επόμενη ημέρα για την Εθνική.... εξαρτάται. Με wild card στο Παγκόσμιο, δεν βλέπω πολλές αλλαγές. Μέχρι και ο Τρινκιέρι μπορεί να μείνει. Σε διαφορετική περίπτωση, πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά την σταδιακή ανανέωση της ομάδας, όπως έκανε ο Παναγιώτης Γιαννάκης το 2004

"Ομάδα σαλάτα"

Παντελής Διαμαντόπουλος

1) Ομάδα- σαλάτα, χωρίς ρόλους οι παίκτες. Οι τρεις κοντοί μόνο γνώριζαν τι έπρεπε να κάνουν, αλλά κι αυτοί επειδή ήταν λίγοι και δε γινόταν να... τρακάρουν, όπως συνέβει στις άλλες θέσεις. Ανύπαρκτοι σε θέμα ενέργειας. Παίκτες που στις ομάδες τους πέρναγαν μέσα από τοίχο, εμφανίστηκαν στην Σλοβενία πιο αρκοί και από το ριπλέι. Και έτσι χάθηκαν μπάλες και ριμπάουντ. Μέχρι να προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα οι Ιταλοί και οι Φινλανδοί μας είχαν πετάξει έξω...

2) Θα εφάρμοζα όλα αυτά, που είχα αποφασίσει από τον χειμώνα και τα είχα ξεκαθαρίσει στην Ομοσπονδία. Δεν θα έκανα μετά τις... πενήντα κωλοτούμπες που έκανε ο Ιταλός συν τις όποιες παραχωρήσεις. Και θα μάθαινα τους παίκτες μου καλύτερα. Φάνηκε ότι δεν ξέρει τα... εργαλεία του.

3) Θα έβαζα έναν σοβαρό προπονητή και όχι "αδύναμους" χαρακτήρες και ανασφαλείς, όπως τα τελευταία χρόνια. Θα τον άφηνα να κάνει ό,τι γουστάρει και θα τον έκρινα με το αποτέλεσμα. Θα προσπαθούσα η ομάδα να λειτουργήσει σα... σωματείο, βάζοντας νόμους προς όλους.

4) Όχι, έχουμε καλούς παίκτες. Ομάδα δεν έχουμε, συνεπώς δεν μπορώ να γράψω για δυνατότητες. Ενάμιση μήνα προετοιμασία, αποδείχθηκε, ότι τζάμπα κουράστηκαν όλοι. Σύνολο δεν έγιναν ποτέ.

5) Η επόμενη ημέρα για την Εθνική ομάδα θα τη βρει και πάλι στο σωστό δρόμο. Αν πάμε Μουντομπάσκετ,θα κάνουμε πάλι στόχους, όνειρα, απλά καλό θα 'ταν να φτιάξουμε και την ομάδα. Αν δεν πάρουμε wild card, είναι η μεγάλη ευκαιρία για ριζική ανανέωση. Σε όλα τα πόστα...

"Μας έχουν κακομάθει"

Νίκη Μπάκουλη

1_ Η Εθνική αντιμετώπισε τη Φινλανδία, όπως… οι Ισπανοί εμάς («έλα μωρέ, τους έχουμε») και όταν κατάλαβε πως δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα (γιατί και οι άλλοι μπάσκετ παίζουν), αντί οι παίκτες να προτάξουν αυτό που αργότερα ο Νίκος Ζήσης περιέγραψε ως «αθλητικό εγωισμό», διαλύθηκαν. Πνευματικά. Γιατί σωματικά δεν έφτασαν ποτέ σε αυτό που μπορούσαν –και αν μη τι άλλο έχουμε δει πού μπορούν να φτάσουν αυτοί οι τύποι, οι οποίοι στο τέλος της ημέρα είναι άνθρωποι. Οι τραυματισμοί δεν βοήθησαν, ούτε η εκπληκτική ευστοχία όλων απέναντι μας (θυμάστε «σπασμένο» σουτ που να μην κατέληξε στο «πλεχτό»;), ενώ είναι σαφές πως κάτι έλειπε από το ρόστερ. Και όχι, δεν πιστεύω ότι ο Κατσίβελης θα έκανε τη διαφορά. Ο Καλάθης σίγουρα, ο Μάντζαρης επίσης. Επιπροσθέτως, έγινε ξεκάθαρο ότι το ρόστερ είναι σε μεταβατικό στάδιο και στο τέλος της ημέρας, κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι η Εθνική είναι ΕΘΝΙΚΗ και όχι ο προσωπικός καημός του καθενός (εξ όσων τη συγκροτούν –από το πρώτο έως το τελευταίο καρεκλάκι).

2) Θα βόλευε να τα ρίξουμε όλα στον Ιταλό (έτσι δεν κάνουμε πάντα;), αλλά για όσα ζήσαμε δεν φταίει μόνο αυτός. Σίγουρα φταίει που δεν κατάφερε να συντονίσει τους παίκτες σε άλλη συχνότητα (αυτή της νίκης), μετά την Ιταλία, για όσα δεν έκανε με τη Φινλανδία (ποιος έκανε;), οι 4 πάουερ φόργουορντ δεν αξιοποιήθηκαν ποτέ στο έπακρο (ίσως λοιπόν, ένας θα μπορούσε να λείπει για να προστεθεί κάποιος σε άλλη θέση –και μολονότι ο Κατσίβελης δεν θα ήταν η λύση σε όλα τα προβλήματα, σίγουρα θα βοηθούσε η ύπαρξη του), ενώ δεν μπορεί να περάσει «μπάι» η απειρία του (πέντε ματς σε έξι μέρες σίγουρα θέλουν διαχείριση και… τεχνογνωσία που δεν είχε). Για αυτό όμως, υπάρχουν πάντα και οι ασίσταντ (για να… βάζουν πλάτη). Σωστά;

3) Τα πάντα. Από το «άλφα» έως το «ωμέγα». Πόσους κόουτς θα πρέπει να βγάλουν άχρηστους, ανίκανους (κοκ) πριν καταλάβουν πως ίσως και να μην είναι αυτοί το –όλο- πρόβλημα; Αντε και έρχεται νέος προπονητής (που θα έλθει). Αν γύρω του όλα παραμείνουν τα ίδια, θα έχουμε μία από τα ίδια. Στο μυαλό μου, μια λύση στο πρόβλημα είναι η επιλογή ενός που θα αναλάβει ένα τουλάχιστον τριετές πλάνο και θα του παραδοθούν τα κλειδιά της ομάδας –χωρίς να γίνονται παρεμβάσεις σε κανένα επίπεδο που τον αφορά. Πάντα χρήσιμο θα ήταν να υπάρχουν γύρω του άνθρωποι που να αντιλαμβάνονται τι σημαίνει «Εθνική» -ακόμα και αν αυτό δεν εξυπηρετεί το «εγώ» τους.

4) Η Εθνική είναι καταδικασμένη (στη συνείδηση όλων μας) να διεκδικεί πάντα μετάλλιο, γιατί… έτσι μας έχει κακομάθει. Παρεμπιπτόντως, να θυμίσω εδώ πως και στις χαρές μας, πάντα απαξιώναμε (απαξίωναν) κάποιον. Εν πάση περιπτώσει, δυνατότητες είχαμε. Τον τρόπο (ενδεχομένως και τη διάθεση –αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος) να πείσουμε για αυτές, όχι. Η ταπεινότητα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Στο εξής ας αφήσουμε τα λόγια και ας αφοσιωθούμε στις πράξεις, φροντίζοντας η κάθε μία εξ αυτών να αποδεικνύει ποιοι είμαστε και τι θέλουμε από αυτή τη ζωή (βλ. διοργάνωση).

5) Η επόμενη ημέρα για την Εθνική ομάδα είναι μεταβατική. Και από πίσω έρχονται αξιόλογες περιπτώσεις. Για παράδειγμα, οι Αντετοκούνμπο, Παπαπέτρου, Μποχωρίδης, Διαμαντάκος (ειρήσθω εν παρόδω, οι σκάουτς του ΝΒΑ τον χαρακτηρίζουν ως το next best thing της Ελλάδας), Χαραλαμπόπουλος, Αγραβάνης. Συνεπώς, μια χαρά θα είμαστε. Ειλικρινά δεν με νοιάζει αν θα παίξουμε στο Παγκόσμιο (αν θα πάρουμε τη wild card ή όχι), γιατί αυτό δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα. Σκέφτομαι πως ίσως θα ήταν πιο χρήσιμο να μηδενίσουμε το κοντέρ και να το πάρουμε το θέμα από την αρχή, χτίζοντας το σε στέρεες βάσεις. Είμαστε ικανοί για αυτό;

"Επόμενη ημέρα με Έλληνα προπονητή"

Νίκος Παπαϊωάννου

1) Αποδείχθηκε εγκληματική η απουσία τέταρτου “κοντού” στο ρόστερ, αφού δεν υπήρχε άλλος ένας “μπαλαντέρ” δίπλα στον Κώστα Σλούκα, που θα έδινε ανάσες –κυρίως- στον Βασίλη Σπανούλη, αλλά και στο Νίκο Ζήση, στις δύο άκρες του παρκέ. Η αμυντική λειτουργία ήταν τραγική κι έδινε την εικόνα αδούλευτης ομάδας στον τομέα αυτό. Τέλος τα ριμπάουντ αποδείχθηκαν ανοιχτή πληγή.

2) Εικάζεται πως η πρώτη Ελληνική λέξη που έμαθε ήταν τα “κωλομπαριλίκια”. Ομως ουδέποτε κατάφερε με αυτά να… κερδίσει το σύνολο των παικτών. Ηταν φανερό πως η φωνή του δεν έφτανε στ’ αυτιά εκείνων που δεν έπαιζαν, ενώ εκείνοι που είχαν συμμετοχή δεν τον πίστευαν απολύτως. Δεν δούλεψε σκληρά στις λεπτομέρειες που ξεχωρίζουν μία μέτρια ομάδα από μία σπουδαία.

3) Τις -εν βρασμώ ψυχής- αποφάσεις που λαμβάνονται μετά από κάθε αποτυχία. Ο Τρινκέρι είναι ο 3ος προπονητής από το 2008, μετά τους Γιόνας Καζλάουσκας και Ηλία Ζούρο, ενώ ο 4ος βρίσκεται καθ’ οδόν. Η ΕΟΚ και συγκεκριμένα ο ισχυρός άνδρας της ομοσπονδίας, Γιώργος Βασιλακόπουλος, θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του. Το μερίδιό του είναι τεράστιο και στις επιτυχίες και στις αποτυχίες. Η επόμενη πρόσληψη προπονητή θα πρέπει να έχει Ελληνικό χρώμα.

4) Στην θεωρία, στα χαρτιά ή στη δεξαμενή παικτών από την οποία έπρεπε να επιλέξει ο Τρινκέρι, όλα έδειχναν ότι θα κατεβάσουμε ένα δυνατό συγκρότημα στη Σλοβενία. Τα φιλικά ενδεχομένως να μας έριξαν στάχτη στα μάτια. Ομως από την άλλη θα πρέπει να ζήσουμε με τα “αν”. Τι θα γινόταν αν δεν τραυματιζοταν ο Βασίλης Σπανούλης στο ματς με τη Ρωσία, κι έπαιζε σ’ εκείνο με την Ιταλία; Tι θα γινοταν αν ο Τρινκέρι έπαιρνε 4 γκαρντ; Θα ήταν διαφορετική η εικόνα της ομάδας; Δεν θα το μάθουμε ποτέ.

5) Η επόμενη ημέρα για την Εθνική ομάδα... θα πρέπει να τη βρει με διαφορετικό προπονητή που θα είναι Ελληνας, θα έχει πλάνο και κίνητρο για να το υλοποιήσει, χωρίς την παραμικρή έκπτωση και με την απόλυτη στήριξη της ΕΟΚ. Οπως είχε κάνει ο Παναγιώτης Γιαννάκης το 2004 και το 2005.

"Τρινκέρι όπως λέμε Σινάτρα"

Στέφανος Τριαντάφυλλος

1) Τρεις λόγοι; Πρώτον ρόστερ με χτυπητές αδυναμίες, με λίγους χειριστές, πολλά 4άρια, μέτριους αμυντικούς στην περιφέρεια και χωρίς ψηλό ικανό στο πικ-εν-ρολ (μπροστά, πίσω). Δεύτερον, ατυχία. Με Μάντζαρη/Καλάθη και Κουφό θα μιλούσαμε για την πιο πλήρη ομάδα του τουρνουά. Το χειρότερο σενάριο που θα έβλεπε ως εφιάλτη ο Τρινκέρι επιβεβαιώθηκε. Η Ελλάδα χτυπήθηκε από τραυματισμούς, έκανε κακές ήττες σε κακό σημείο και δεν βοηθήθηκε ούτε από τα άλλα αποτελέσματα. Τρίτον, η ομάδα δεν είχε την απαιτούμενη ενέργεια, ενώ παράλληλα έδειξε αδυναμία στο ριμπάουντ, με αποτέλεσμα να το πληρώσει απέναντι σε ομάδες που είχαν τέτοια στοιχεία (Φινλανδία - ενέργεια, Σλοβενία - ριμπάουντ).

2) Θα έκανα αυτό που πρέπει να κάνει ο κάθε προπονητής. Το "my way" που τραγούδησε ο Σινάτρα. Αν είναι να αποτύχεις, να αποτύχεις με τον δικό σου τρόπο. Ο Ιταλός θα έπρεπε να απαιτήσει μεγαλύτερη στήριξη, να να πατήσει πόδι σε καταστάσεις που ήξερε ότι έπρεπε να αλλάξουν. Σε παίκτες, σε συμπεριφορές, σε θέματα στελέχωσης.

3) Το επίπεδο της οργάνωσης. Τα βασικά υλικά υπάρχουν. Το μεράκι κι η τεχνογνωσία επίσης. Θα στρεφόμουν ξανά σε έναν Έλληνα τεχνικό και θα τον άφηνα να δουλέψει για χρόνια. Γιατί αποδείχτηκε (επί ημερών Γιαννάκη) ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος.

4) Μάλλον υποτιμήσαμε περισσότερο τις άλλες ομάδες. Η αισιοδοξία για μετάλλιο πήγαζε περισσότερο από την εικόνα των άλλων ομάδων και ενδεχομένως από τις δηλώσεις του Γιώργου Βασιλακόπουλου στην παρουσίαση του Τρινκέρι. Η ομάδα παραμένει πολύ υψηλού επιπέδου, διαθέτοντας παίκτες που πρωταγωνιστούν στην Ευρωλίγκα.

5) Η επόμενη ημέρα για την Εθνική ομάδα... θα είναι μια καλή ημέρα. Είναι σημαντικό να βρισκόμαστε στην επόμενη διοργάνωση, διότι θα ξεκινήσει η μεταβατική διαδικασία από την ομάδα του "81-83" στην ομάδα του "90-91". Ταλαντούχοι παίκτες υπάρχουν, καλοί Έλληνες προπονητές υπάρχουν, οπότε τι έχουμε να φοβόμαστε; Τίποτα, αρκεί να δούμε και λίγο πιο μακριά από τη μύτη μας.

"Αν ήμουν η ΕΟΚ, θα με άλλαζα από πάνω ως κάτω"

Μάνος Μίχαλος

1) Νομίζω ότι η περίεργη επιλογή παικτών (για παράδειγμα τα 4 τεσσάρια που ποτέ δεν βρήκαν επαρκή χρόνο συμμετοχής), οι τραυματισμοί στη διάρκεια της διοργάνωσης αλλά και οι απουσίες (Καλάθης, Κουφός, Μάντζαρης) έπαιξαν το ρόλο τους. Από εκεί και πέρα η Εθνική εμφανίστηκε κατώτερη του αναμενομένουμε στον τομέα των ριμπάουντ, στην άμυνα γενικότερη, ενώ φαινόταν από μακριά ότι δεν έχει δουλευτεί όπως θα έπρεπε.

2) Δεν θα "έχανα" τους παίκτες μου, κάθε δύο ματς. Παρότι οι αθλητές δεν φάνηκε να βάζουν τον εαυτό τους πάνω από την ομάδα, θεωρώ ότι δεν έπαιζαν καθόλου για τον προπονητή τους. Τα περί "ξέρει να μιλάει στους παίκτες και να τους φτιάχνει", πήγαν περίπατο στην πρώτη στραβή και όταν ο κάθε παίκτης άρχισε να σκέφτεται (και ας μην το έδειχνε) ότι "αν έπαιζα περισσότερο, θα ήταν αλλιώς".

3) Εμένα την ίδια. Από πάνω μέχρι κάτω.

4) Σίγουρα. Το ρόστερ ήταν πολύ καλό, αλλά όχι πλήρες, όπως πραγματικά θα μπορούσε να ήταν. Απλά οι νίκες στα φιλικά δημιούργησαν λανθασμένη όπως φάνηκε εντύπωση, κάτι που επιβεβαιώθηκε με τον πρώτο πραγματικά δυνατό αντίπαλο, την Ιταλία. Νιώθω, πάντως, ότι υπήρχε μια κούραση στην Εθνική. Δεν θα την πω σωματική, αλλά κάτι βάραινε την ομάδα, τουλάχιστον στο θέμα της ενέργειας. Είναι αυτό που έλειψε περισσότερο από κάθε τι άλλο.

5) Η επόμενη ημέρα για την Εθνική ομάδα... θα αρχίσει με διαφορετικό προπονητή, που θα ασχοληθεί με την Εθνική σαν να είναι η κανονική δουλειά του, όχι πάρεργο, αρπαχτή, ξεμούδιασμα από τους συλλόγους. Θα τη χτίσει από την αρχή, θα δει τα μικρότερα σε ηλικία τμήματα, θα πατήσει επιτέλους πάνω στο ελληνικό ταλέντο (υπάρχει) και θα φτιάξει μια ομάδα-σχολή. Βέβαια, για να γίνει αυτό, πρέπει να αλλάξουν τα πρόσωπα που τη διοικούν. Ο κόσμος προχωράει, αλλάζει. Επιτέλους ας γίνει το ίδιο και στην ΕΟΚ.

"Ξεροκέφαλος ο Τρινκέρι"

Αντωνία Μαραγούσια

1. Προσωπικά πιστεύω ότι ήταν οι λανθασμένες επιλογές στο ρόστερ με τα 3 γκαρντ και κανέναν "καθαρόαιμο" πλέι μέικερ, η έλλειψη ενέργειας σε κρίσιμα παιχνίδια όπως εκείνο με την Φινλανδία και η αλαζονεία του προπονητή που νόμιζε ότι έχει καταλάβει τι υλικό έχει στα χέρια του, όμως στην ουσία είχε άγνοια.

2. Αν ήμουν ο Τρινκέρι θα προσπαθούσα να μην είμαι τόσο "ξεροκέφαλος", να μην ξεχνούσα τους παίκτες μου στον πάγκο και να τους ζητούσα συγκεκριμένα πράγματα μέσα στο παρκέ.

3. Θα άλλαζα όλα όσα ειπώθηκαν στην παρουσίαση του Αντρέα Τρινκέρι πριν από μερικούς μήνες. Όλα όσα ακούστηκαν για μετάλλια και πρωτιές εκείνη την μέρα και τις υποσχέσεις πως η Εθνική θα ανταποκριθεί σίγουρα στις προσδοκίες. Ο πήχης ανέβηκε πολύ ψηλά και δεν μπορέσαμε να τον περάσουμε, φουσκώνοντας τα μυαλά του νέου προπονητή.

4. Οι παίκτες σαν μονάδες ήταν και είναι εξαιρετικοί, αλλά δεν απέκτησαν την κατάλληλη χημεία που χρειαζόταν για να ανταπεξέλθει η ομάδα στις απαιτήσεις. Δεν πιστεύω ότι υπήρξε σωστή καθοδήγηση από τον πάγκο λόγω της απειρίας των μελών του. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως ήταν το πρώτο Ευρωμπάσκετ τόσο για τον Τρινκέρι, όσο και για τους Λιμνιάτη, Παπανικολάου.

5. Η επόμενη μέρα για την Εθνική... θα είναι πολύ δύσκολη αν δεν υπάρξει τελικά η λύση με τη wild card και την πρόκριση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ισπανίας. Η Ελλάδα θα μπει στη διαδικασία των προκριματικών αγώνων για το Ευρωμπάσκετ του 2015, όντας αναγκασμένη να περάσει από δύσκολες έδρες και μάλιστα σε ένα καλεντάρι χωρίς άδειες ημερομηνίες.

"Θα έκανα την αυτοκριτική μου ως ΕΟΚ"

Βασίλης Δελής

1) Σίγουρα η ήττα από την Φινλανδία που είχε ως αποτέλεσμα να μην μεταφέρει η Εθνική βαθμούς στην β' φάση έπαιξε σημαντικό ρόλο. Επίσης, οι τραυματισμοί των Σπανούλη, Μαυροκεφαλίδη και Παπανικολάου αποτέλεσαν ένα έξτρα εμπόδιο στην προσπάθεια που έκανε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα για πρόκριση στα προημιτελικά και τέλος η αμυντική λειτουργία, η οποία αποτέλεσε το "κλειδί" και το σημείο αναφοράς αυτής της ομάδας για χρόνια δεν αντεπεξήλθε όπως θα έπρεπε.

2) Ίσως θα ήμουν καλύτερα προετοιμασμένος για μία τέτοιου είδους διοργάνωση. Ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με 24 ομάδες. Πολλά παιχνίδια, καλύτερη διαχείριση του υλικού.

3) Θα έκανα την αυτοκριτική μου και δεν θα βιαζόμουν να πάρω αποφάσεις μετά από ένα αποτυχημένο αποτέλεσμα. Ίσως να έδινα την τεχνική ηγεσία της ομάδας σε έναν προπονητή, ο οποίος θα δούλευε φουλ-τάιμ στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και θα είχε πλήρη γνώση όλων των τμημάτων της Εθνικής.

4) Όχι δεν το νομίζω. Απλά θα έπρεπε να κρατήσουμε πιο χαμηλούς τόνους και να μην τοποθετήσουμε τον πήχη - ως πρόβλεψη πάντα - στο μετάλλιο. Όσες φορές, άλλωστε η Εθνική κατάφερε να διακριθεί δεν ήταν ποτέ το μεγάλο φαβορί.

5) Η επόμενη ημέρα για την Εθνική; Ανάλογα... Σε περίπτωση που εξασφαλίσει την wild card και πάρει μέρος στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ισπανίας, ίσως ο Αντρέα Τρινκέρι να έχει και μία δεύτερη ευκαιρία. Σε αντίθετη περίπτωση η Εθνική θα πάρει μέρος στα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ 2015, μέσω των οποίων θα μπορούσε να υπάρξει μία ανανέωση στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.