Όλεσον, Αλάσκα, Μπαρτσελόνα

Στα μέρη του, από το 2004 και κάθε χρόνο, στις 24 κάθε Απρίλη πίνουν όλοι στην υγειά του. Όχι, γιατί έχει τα γενέθλια του (παρεμπιπτόντως, αυτά είναι λίγο νωρίτερα, στις 11 του ίδιου μήνα). Ούτε γιατί... τους λείπει. Εκείνη η μέρα είναι η "Brad Oleson day". Όχι πείτε μας, πόσο πιο ξεχωριστός μπορεί να γίνει κάποιος παίκτης για τον τόπο του;

Από πού είπαμε πως είναι ο Μπραντ Όλεσον; Δεν είπαμε. Τώρα θα πούμε: από το Βόρειο Πόλο της Αλάσκα -πόλη 200.000 κατοίκων, όπου ο μέσος όρος της θερμοκρασίας είναι -20. Για την ακρίβεια, από την πόλη Fairbanks, όπου ο Άγιος Βασίλης (και ό,τι τον αφορά) είναι η κύρια πηγή εσόδων. Παρεμπιπτόντως, και ο Τράιαν Λάνγκτον, MVP στο Final Four του 2008 με την ΤΣΣΚΑ είναι από την Αλάσκα. Εξ ου και το παρατσούκλι "Ο δολοφόνος της Αλάσκα" (!). Λέτε να 'χει κάτι το κλίμα που να βοηθά την κατάσταση;

Μα πού να πάει;

Είτε το πιστεύετε, είτε όχι, η γενέτειρα του είναι ο κύριος λόγος που έγινε αυτός που είναι σήμερα. Διότι όπως λέει στο Weekly Show της Euroleague " το χειμώνα είχαμε -30 και μεγάλες, σκοτεινές νύχτες. Δεν υπήρχαν και πολλά που μπορούσε να κάνει κάποιος. Προφανώς και περνούσα αμέτρητες ώρες στο γυμναστήριο, δουλεύοντας το σουτ μου. Πιστεύω πως αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να γίνω καλός σουτέρ".

Γιατί έχει τη δική του μέρα; Διότι είχε οδηγήσει τους Nanooks του University of Alaska Fairbanks, στην καλύτερη σεζόν της ιστορίας τους, με το Δήμαρχο Τζεφ Τζέικομπσεν να του κάνει τη σχετική τιμή, σε τελετή στην οποία παρέστησαν 68.000 συντοπίτες του.

" Είχαμε νικήσει ένα τουρνουά της First Division, πράγμα απίστευτο για μια μικρή χώρα σαν τη δική μας" εξήγησε κάποια χρόνια μετά στη noticiasdealava.com , "ήουν ο MVP και ο Δήμαρχος αποφάσισε να με μνημονεύουν εκείνη τη μέρα, κάθε χρόνο. Το ατυχές είναι πως από τότε που έγινα επαγγελματίας, δεν μπορώ να βρίσκομαι κοντά τους". Γιατί ενώ έχει τα γενέθλια του στις 11/4, ο Δήμαρχος διάλεξε την 24η του μήνα; Διότι αυτό είναι το νούμερο που είχε -και εξακολουθεί να έχει- ο γκαρντ της Μπαρτσελόνα, στην πλάτη του. Το είχε διαλέξει για να τιμήσει τον πατέρα του, παίκτη του μπέιζμπολ.

Ο μικρός Μπραντ όμως, διάλεξε το μπάσκετ και ο λόγος είναι πολύ συγκεκριμένος: ο Μάικλ Τζόρνταν. " Είχε τόσο κρύο, που μετά το σχολείο έτρεχα στο σπίτι για να δω παιχνίδια των Μπουλς ή στο γυμναστήριο για σουτ", εξήγησε... όπως ενημέρωνε για το πώς είχε 22.9π. ανά αγώνα, στο κολέγιο όπου στην πρώτη σεζόν αναδείχθηκε "ο καλύτερος παίκτης της χρονιάς". Όπου "κολέγιο" αυτό του Βόρειου Πόλου, γιατί είχε ξεκινήσει στην Ουάσινγκτον " αλλά ήταν πολύ δύσκολα. Ήταν η πρώτη φορά που έφευγα από το σπίτι και δεν μου άρεσε η εμπειρία".

"Οι Αμερικανοί δεν θέλουν τις αλλαγές"

Όταν μεγάλωσε και ήλθε η ώρα να γίνει επαγγελματίας αθλητής (το 2005), μετακόμισε στην Ισπανία, για την Rosalia de Castro, ομάδα της δεύτερης τη τάξει κατηγορίας. Αυτή τη φορά, ήταν έτοιμος για την εμπειρία. Έκτοτε, ζει και δουλεύει στην ιβηρική χερσόνησο, χωρίς διακοπή. Εξηγεί ότι " πολλές φορές οι Αμερικανοί δεν θέλουν να αλλάξουν τις συνήθειες τους. Όλα τελικά, αφορούν το να θες να δοκιμάσεις νέα πράγματα και να προσαρμόζεσαι στην εκάστοτε κουλτούρα. Να θες να την αγκαλιάσεις".

Στο τέλος της ημέρας " το μπάσκετ είναι σαν τη μουσική: το ίδιο παντού! ΟΚ, υπάρχουν διαφορές μεταξύ του αμερικανικού και του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά... πάντα μιλάμε για μπάσκετ. Όταν θες να επιβιώσεις κάπου, οφείλεις να προσαρμόζεσαι στα δεδομένα. Αν θες να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που αγαπάς, από παιδί, αυτό είναι βασική προϋπόθεση. Είμαι οκτώ χρόνια πια στην Ευρώπη και κάθε σεζόν τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα".

Τα πρώτα χρόνια, στη Rosalia de Castro, τον βοήθησαν να "χτίσει"' την καριέρα του σε σωστές βάσεις. " Δεν εξελίχθηκα από νωρίς, όπως οι περισσότεροι παίκτες. Το να παίζω σε μικρότερα πρωταθλήματα, με βοήθησε να αναπτύξω τις δυνατότητες μου, να κάνω... τα δικά μου, με καθημερινή δουλειά. Όταν ήμουν έτοιμος να κάνω το άλμα για ψηλότερα, το έκανα. Και αυτό με βοήθησε πολύ". Τόσο που πια είναι ό,τι χρειαζόταν φέτος η Μπαρτσελόνα για να σιγοντάρει τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο, αλλά και να επιτρέπει στον αρχηγό να... πάρει μια ανάσα.

Το ιδανικό συμπλήρωμα του Ναβάρο

Ο Όλεσον έχει 40% στα τρίποντα... σχεδόν σε όλη την επαγγελματική του πορεία (εξαιρουμένων δυο σεζόν, από το 2003). " Το μυστικό είναι να έχεις καλούς συμπαίκτες" ενημερώνει. "Προφανώς και το σουτ δεν αφορά μόνο το πώς θα αφήσεις την μπάλα από τα χέρια σου. Προηγούνται κάποια πράγματα. Όπως το να πάρεις ένα καλό σκριν, μια καλή πάσα και μετά φυσικά, χρειάζεσαι αυτοπεποίθηση".

Φέτος έχει γίνει (και) ο άνθρωπος που ξεκουράζει τον Ναβάρο. " Μου αρέσει να μπαίνω από τον πάγκο, στο ματς. Να προσπαθώ να δίνω ενέργεια. Μπορείς να διαβάσεις τα επτά πρώτα λεπτά του αγώνα και να δεις πώς πάει. Όταν λοιπόν, έρχεται η ώρα μου ξέρω αν θα πρέπει να είμαι επιθετικός ή να κάνω κάτι άλλο. Αν ένας τύπος έχει πάρει φωτιά, τότε "πέφτω" επάνω του. Κυρίως μου αρέσει να πιέζω την μπάλα. Γενικά, μου αρέσει να κάνω όλα τα μικρά πράγματα".