Ο Ολυμπιακός σημείωσε μία τεράστια σε σημασία νίκη επί της Φενέρμπαχτσε. Τόσο γιατί ήταν επιβλητική η εμφάνιση του για περίπου 25 λεπτά απέναντι στην φιναλίστ (και πανάκριβη) Φενέρμπαχτσε, διατηρώντας το προβάδισμα του στο +20 (50-30 στο 26'), όσο και επειδή πήρε το θετικό αποτέλεσμα πραγματοποιώντας μία τόσο καλή εμφάνιση, έχοντας σημαντικές απουσίες. Οι Πειραιώτες τα κατάφεραν έχοντας νοκ-άουτ τον Ντάνιελ Χάκετ, εκτός τον Δημήτρη Αγραβάνη και κυρίως χωρίς τον Γιώργο Πρίντεζη, ο οποίος είναι το σημείο αναφοράς της ομάδας μέσα στην ρακέτα τους. Λερναία Ύδρα.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως οι "ερυθρόλευκοι" τα κατάφεραν αν και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έκανε ροτέισον μόλις με 8 παίκτες, δηλαδή με τους Μάντζαρη, Σπανούλη, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Μπιρτς, Γκριν, Λοτζέσκι και Γιανγκ. Προς το τέλος βγήκε η κούραση (αναμενόμενο), αλλά νωρίτερα όλοι οι παίκτες έκαναν κατάθεση ψυχής σε άμυνα και επίθεση. Ο καθένας μέσα στο παρκέ έκανε την δική του υπέρβαση. Ήταν η τεράστια ψυχική δύναμη που είχε ο καθένας τους, όπως χαρακτηριστικά μας σχολίασε στο EuroLeague Greece ο Κώστας Παπανικολάου. Το "όλοι για έναν και ένας για όλους", το "εμείς πάνω από το εγώ", ο αθλητικός εγωισμός αυτής της ομάδας, η συσπείρωση της στα δύσκολα, το ένστικτο της επιβίωσης που βγάζει αυτή η παρέα εδώ και μία πενταετία όταν αισθάνεται να πλήττεται. Η αυταπάρνηση της. Είναι στοιχεία που βρίσκονται καλά ριζωμένα στον χαρακτήρα, αλλά και στο DNA αυτού του Ολυμπιακού, νοοτροπία που μεταφέρεται από τους παλιούς στους νεότερους παίκτες και οι Πειραιώτες... ξανά προς την δόξα προχωρούν.

Ο Ολυμπιακός από το πρώτο λεπτό έδειξε τις... άγριες διαθέσεις του στο παρκέ. Σκληράδα στην άμυνα, τεράστια αποφασιστικότητα σε κάθε διεκδίκηση της μπάλας, υψηλός βαθμός συγκέντρωσης, μία ομάδα που "ξεχείλιζε" από συσπείρωση, πάθος και τεράστια θέληση για την νίκη, με τους "ερυθρόλευκους" να "δαγκώνουν" σε κάθε ευκαιρία. Οι Πειραιώτες για περίπου 25 με 27 λεπτά πραγματοποίησαν συγκλονιστική εμφάνιση, έχοντας προετοιμαστεί άριστα για αυτό το παιχνίδι και σε αυτό παίρνει τα εύσημα ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Κράτησαν την Φενέρμπαχτσε μόλις στους 9 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο και στους 21 (!) στο πρώτο ημίχρονο (40-21), μία φύση επιθετική ομάδα, ελέγχοντας στο απόλυτο τον ρυθμό του παιχνιδιού (περιορίζοντας την δράση του Σλούκα με τον Μάντζαρη), διατηρώντας διαφορές σε διψήφιο αριθμό.

Οι "ερυθρόλευκοι" βρήκαν ρυθμό μέσα από την άμυνα, καθώς τους δόθηκε η ευκαιρία να τρέξουν και να σκοράρουν στον αιφνιδιασμό, αλλά κυρίως διάβασαν εξαιρετικά το παιχνίδι του αντιπάλου. Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς επέλεξε να παίξει άμυνα με επιθετικά χετζ-άουτ πάνω στον Βασίλη Σπανούλη, θέλοντας να τον περιορίσει επιθετικά και ο αρχηγός του Ολυμπιακού φρόντισε να παίρνει πλεονέκτημα από το κάθε τι που του έδινε η αντίπαλη άμυνα, μοιράζοντας εξαιρετικά το παιχνίδι. Έβλεπε τον αντίπαλο ψηλό να έρχεται πάνω του; Συνεχόμενες πάρε-βάλε ασίστ στον τρομερό Κεμ Μπιρτς, πάσες στον ελεύθερο παίκτη που βρισκόταν είτε στην περιφέρεια, είτε κοντά στο καλάθι, με τους Λοτζέσκι-Γκριν-Παπαπέτρου να "πυροβολούν". Οι γηπεδούχοι, βέβαια, είχαν και για "όπλο" τους το αξιόπιστο σουτ από τα 6.75 μέτρα, καθώς βρήκαν ρυθμό, μετρώντας 50% στα τρίποντα (7/14), στο πρώτο μέρος, γεγονός που τους έδωσε επιθετική ώθηση.

Στην τελευταία περίοδο βγήκε η κούραση στους παίκτες, κάτι που ήταν λογικό να συμβεί, με τον Βασίλη Σπανούλη να παίζει κιόλας έχοντας το τσίμπημα στους προσαγωγούς, αλλά όταν βλέπεις τον αρχηγό να αγωνίζεται παρά τον πόνο και να βουτάει στο παρκέ για να κλέψει μία μπάλα στα 34 του χρόνια, δίνει το παράδειγμα και το σύνθημα στους υπόλοιπους. Οι "ερυθρόλευκοι" ανησύχησαν όταν οι φιλοξενούμενοι μείωσαν σε 65-61, δείχνοντας στατικοί στην επίθεση, έχοντας παράλληλα χαμηλότερα επίπεδα ενέργειας, αλλά κάπου εκεί μίλησε το ένστικτο της επιβίωσης. Ήταν πάντως καθοριστικό το αρκετά δύσκολο καλάθι του Βασίλη Σπανούλη στη συνέχεια, όταν και έκανε το σκορ 67-61 στο ένα λεπτό πριν το τέλος. Ο "Μπίλι" έκανε και πάλι την διαφορά σε ένα τόσο κρίσιμο σημείο.

Ο Ολυμπιακός κρατά από αυτό το ματς την καταπληκτική αντίδραση του κόντρα στην Φενέρμπαχτσε, ύστερα από την ήττα και κυρίως την απαράδεκτη εμφάνιση του κόντρα στην Μπάμπεργκ, με την οποία αδίκησε τον εαυτό του, "μουτζουρώνοντας" την εξαιρετική αγωνιστική εικόνα που δείχνει τον τελευταίο 1,5 μήνα στο παρκέ. Πέτυχε μία σημαντική νίκη απέναντι σε έναν ισχυρό αντίπαλο ο οποίος έχει περίπου τους ίδιους στόχους με εκείνον και παράλληλα ολοκλήρωσε τον πρώτο γύρο έχοντας 10 νίκες και 5 ήττες, με αποτέλεσμα να βρίσκεται στην δεύτερη θέση της κατάταξης, όντας μόνο πίσω από την ΤΣΣΚΑ του 12-3. Ναι, θα μπορούσε να ήταν καλύτερα αν δεν είχε χάσει στην Πόλη από την Γαλατάσαραϊ (έχασε το ματς μέσα από τα χέρια του), αλλά όπως έχετε δει, στην φετινή διοργάνωση, ο καθένας μπορεί να κερδίσει τον άλλον, αρκεί να βρεθεί σε καλή μέρα αγωνιστικά και πνευματικά. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και είναι σημαντικό κάθε παίκτης να διαχειρίζεται σωστά τα συναισθήματα του ύστερα από κάθε αποτέλεσμα. Κανένας ενθουσιασμός μετά από νίκη, καμία απογοήτευση ύστερα από ήττα.

Το βήμα μπροστά του Παπαπέτρου και το δίδυμο Μπιρτς-Γιανγκ

Την προηγούμενη εβδομάδα γράψαμε πως ύστερα από τον τραυματισμό του Γιώργου Πρίντεζη, ο οποίος το πιθανότερο ήταν (όπως και έγινε) να μην αγωνιστεί κόντρα στην Φενέρμπαχτσε, ο Ιωάννης Παπαπέτρου έπρεπε και επιβαλλόταν να βγει μπροστά ώστε να δώσει το κάτι παραπάνω , γιατί η ομάδα τον χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ μέσα στην χρονιά. Ήταν η ευκαιρία του και ο 22χρονος φόργουορντ την... άρπαξε από τα μαλλιά, πραγματοποιώντας εξαιρετική εμφάνιση στην θέση "4" και μάλιστα απέναντι σε ισχυρούς αντιπάλους. Ήταν μία πρόκληση για εκείνον και απάντησε με δυναμικές άμυνες και με 12 πόντους (πρώτο του ευρωπαϊκό ματς φέτος με διψήφιο αριθμό), έχοντας 3/5 δίποντα και 2/3 τρίποντα.

Διαθέτει ταλέντο, ποιότητα, σωματοδομή, σωστή νοοτροπία και για αυτόν τον λόγο υπάρχουν υψηλές απαιτήσεις, αλλά και προσδοκίες, από όλους στον Ολυμπιακό για τον Ιωάννη Παπαπέτρου. Έβγαλε σκληράδα στην άμυνα, παίζοντας με το... μαχαίρι στα δόντια, έβγαλε τεράστια ενέργεια, κυνήγησε χαμένες μπάλες, έτρεχε σφαίρα στον αιφνιδιασμό σε κάθε ευκαιρία, έβαλε σουτ και βρήκε ρυθμό στην επίθεση, δίνοντας το κάτι παραπάνω στην ομάδα του. Σημαντικό πως αντεπεξήλθε στις απαιτήσεις κάτω από συνθήκες πίεσης, μη έχοντας στο "4" και την "ασφάλεια" που προσφέρει ο Γιώργος Πρίντεζης. Ζητούμενο για εκείνον, πλέον, η διάρκεια και η συνέπεια. Αποτελεί τεράστιο κεφάλαιο, αλλά και επένδυση για τους "ερυθρόλευκους", έχοντας όλο το μέλλον μπροστά του. Δεν χρειάζεται περισσότερη ανάλυση για το αν είναι "3άρι" ή "4άρι". Φέτος ο ρόλος του, από το ξεκίνημα της σεζόν, είναι να αποτελεί τον δεύτερο πάουερ-φόργουορντ της ομάδας πίσω από τον Γιώργο Πρίντεζη.

Ο Ολυμπιακός για πρώτη φορά φέτος αγωνίστηκε έχοντας δύο αθλητικά "5άρια" ενεργά, τους Κεμ Μπιρτς και Πάτρικ Γιανγκ, τα οποία έβγαζαν υγεία στο παρκέ. Θύμισαν την εποχή που οι Πειραιώτες είχαν στο "μπες-βγες" τους Κάιλ Χάινς και Τζόι Ντόρσεϊ, τους Μπράιαντ Ντάνστον και Οθέλο Χάντερ και σκόρπισαν χαμόγελα. Ο... αίλουρος Κεμ Μπιρτς έχει εξελιχθεί σε "λίρα εκατό" για τους Πειραιώτες. Η αποθέωση του value for money και για ακόμη μία φορά οι "ερυθρόλευκοι" έκαναν καταπληκτική δουλειά στο scouting. Το παλικάρι πραγματοποιεί καταπληκτική σεζόν, όντας συνεπής κυρίως στην άμυνα, αλλά και στην επίθεση. Ο Καναδός σέντερ ήταν καταπληκτικός, έχοντας στο 25' (περίπου) νταμπλ-νταμπλ με 10 πόντους και 12 ριμπάουντ.

Ο Πάτρικ Γιανγκ πραγματοποίησε την καλύτερη φετινή του εμφάνιση στην Ευρώπη, ολοκληρώνοντας το ματς έχοντας 6 πόντους και 7 ριμπάουντ σε 15 λεπτά συμμετοχής. Οι "ερυθρόλευκοι" τον περιμένουν πιο λειτουργικό στα πικ-εν-ρολ (όπως πέρσι), αλλά είναι ξεκάθαρη η αγωνιστική του άνοδο και εμφανή η βελτίωση στην φυσική του κατάσταση. Το θηρίο ξύπνησε! Αμφότεροι έβγαλαν σκληράδα στην άμυνα, κυριάρχησαν στα ριμπάουντ, πήραν πολλές μάχες κάτω από τα καλάθια και... εξαφάνισαν τον Έκπε Ούντο, βγάζοντας τον εκτός ρυθμού, κρατώντας τον μόλις στους 3 πόντους (1/5δ). Με τέτοιο δίδυμο στο "5" ο Ολυμπιακός ανεβαίνει επίπεδο ενόψει του δεύτερου γύρου της EuroLeague και η φροντλ-λάιν του θωρακίζεται περισσότερο, αποκτώντας μεγαλύτερη σιγουριά, ασφάλεια και αθλητικότητα.

Το φάουλ με τις αποδοκιμασίες στον Σλούκα

Ο Κώστας Σλούκας, ο οποίος αποτελεί μέρος της ιστορίας αυτής της ομάδας του Ολυμπιακού που σάρωσε σε Ελλάδα και Ευρώπη στο πρόσφατο παρελθόν, έχοντας συνεισφέρει τα μέγιστα στην συμμετοχή σε τρεις τελικούς EuroLeague μέσα σε τέσσερα χρόνια (2012, 2013, 2015), στην κατάκτηση του back-to-back στα Final Four (2012, 2013), αλλά και στα δύο πρωταθλήματα Ελλάδας (2012, 2015), αποδοκιμάστηκε από την πλειοψηφία (όχι από όλους, γιατί κάποιοι φώναξαν γιατί ήταν αντίθετοι με τις αποδοκιμασίες) των οπαδών του Ολυμπιακού που έδωσαν το "παρών" στο ΣΕΦ.

Ο καθένας έχει δικαίωμα να αντιδράσει όπως νιώθει και αισθάνεται. Δημοκρατία έχουμε. Όμως, το να μην αναγνωρίζεται η προσφορά ενός αθλητή που αγωνίστηκε για μία ολόκληρη εφταετία φορώντας τα "ερυθρόλευκα", συμμετέχοντας ενεργά σε όλες αυτές τις τεράστιες επιτυχίες, όντας μέλος του βασικού κορμού αυτής της τρομερής παρέας που έγραψε την δική της ιστορία, αγγίζει τα όρια της αχαριστίας. Αν ο καθένας αισθάνεται "πληγωμένος", προδομένος και δυσαρεστημένος από τον τρόπο που ο Κώστας Σλούκας έφυγε, θα μπορούσε να αδιαφορήσει, να μην τον χειροκροτήσει, αν και (κατά την άποψη μας) θα έπρεπε. Όχι όμως να τον αποδοκιμάσει. Θα ήταν πιο τίμιο, πιο σωστό. Ούτε οι Αγγελόπουλοι χάρηκαν με τον τρόπο που εξελίχθηκε η υπόθεση του το καλοκαίρι του 2015, αλλά αποφάσισαν να τον τιμήσουν, δείχνοντας μεγαλοψυχία και σεβασμό σε αυτά που προσέφερε στον Ολυμπιακό και μπράβο τους για αυτή την κίνηση.

Θα σας δώσουμε μία συμβουλή: σε αυτά τα "διαζύγια", στις διαπραγματεύσεις των συμβολαίων, την αλήθεια και το πραγματικό στόρι μιας υπόθεσης, με την κάθε λεπτομέρεια (το 100%), είναι πράγματα που συνήθως γίνονται γνωστά μετά από μήνες, όταν έχουν ηρεμήσει τα πράγματα. Ακούς και τις δύο πλευρές, καταλαβαίνεις τι πραγματικά συνέβη και βγάζεις τα συμπεράσματα σου. Ο Κώστας Σλούκας (από τα καλύτερα παιδιά από θέμα χαρακτήρα που έχουν περάσει ποτέ από την ομάδα) αισθάνθηκε άσχημα από τον αρχικό τρόπο προσέγγισης (είχε τα δίκια του από την πλευρά του), γιατί περίμενε κάτι καλύτερο όντας μέλος του βασικού κορμού αυτής της ομάδας, διανύοντας την έβδομη συνεχόμενη σεζόν του στο μεγάλο λιμάνι και ακολούθως λειτούργησε κάπως... πληγωμένος, αισθανόμενος πως δεν εκτιμούν σε υψηλό βαθμό την προσφορά του, αλλά και την αξία του. Ενδεχομένως στην συνέχεια να βιάστηκε. Μέσα από το ρεπορτάζ, αυτό το συμπέρασμα έχουμε βγάλει, χωρίς αυτό να αποτελεί δικαιολογία.

Το δικό του λάθος ήταν πως επικοινωνιακά δεν χειρίστηκε σωστά το θέμα με τις συζητήσεις με την πλευρά της Φενέρμπαχτσε και έχουν τα δίκια τους στον Ολυμπιακό να έχουν πικρία και ενόχληση από το συγκεκριμένο γεγονός, καθώς οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος πίστεψαν και επένδυσαν σε εκείνον όταν ήταν μόλις 18 ετών (φέρνοντας τον στον Πειραιά το 2008), γιατί με πρωτοβουλία τους τον κράτησαν και τον στήριξαν στην ομάδα το φθινόπωρο 2011 όταν ο Ντούσαν Ίβκοβιτς ήθελε να τον παραχωρήσει δανεικό και το ελάχιστο που ήθελαν ήταν ξεκάθαρες κουβέντες. Αλλά όπως συμβαίνει στις... μεγάλες αγάπες, στις δυνατές σχέσεις, αλλά και στα περισσότερα "διαζύγια", λάθη γίνονται και από τις δύο πλευρές. Και ό πως είπε το καλοκαίρι του 2015 ο Κώστας Σλούκας, "δεν λέμε αντίο, αλλά εις το επανιδείν…". Αυτό δεν έγινε και με τους Γιώργο Πρίντεζη και Κώστα Παπανικολάου; Ο χρόνος είναι γιατρός.