Η Εθνική ομάδα έδειξε τα δόντια της. Παίζοντας ανά διαστήματα όμορφο μπάσκετ λύγισε με 77-71 την Αυστραλία και διατήρησε ζωντανές τις ελπίδες πρόκρισης στα προημιτελικά, περιμένοντας το αποτέλεσμα του αποψινού (3/8) αγώνα της Σερβίας με το Νότιο Σουδάν.

Το SPORT24 αναλύει με την βοήθεια του Hudl Instat την νίκη της Ελλάδας

Ο Γιάννης που αγωνίστηκε ως σέντερ και ο Μήτογλου που τον απελευθέρωσε

Ο Βασίλης Σπανούλης πήρε μία σημαντική απόφαση πριν από τον αγώνα με την Αυστραλία, ξεκινώντας τον Ντίνο Μήτογλου αντί του Γιώργου Παπαγιάννη στο πλευρό του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ο Λαρισαίος κόουτς συχνά έριχνε συνήθως ταυτόχρονα τους Αντετοκούνμπο-Μήτογλου στο δεύτερο μέρος των αγώνων, αλλά αυτή ήταν η πρώτη φορά που οι δυο τους ξεκινούσαν μαζί ένα παιχνίδι. Δεν έμεινε όμως εκεί, παρά επέλεξε να συνυπάρξουν ελάχιστα στην πεντάδα ο Γιάννης με τον Παπαγιάννη.

Σύμφωνα με το Hudl Instat, στα δύο πρώτα παιχνίδια της Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες οι Αντετοκούνμπο και Παπαγιάννης συνυπήρχαν για 15.5 λεπτά ανά αγώνα (15 λεπτά και 29 δευτερόλεπτα για την ακρίβεια), έχοντας συνολικό απολογισμό -8 στο σύστημα +/-, ενώ στα 10 λεπτά και 51 δευτερόλεπτα ανά αγώνα που συνυπήρχαν ο Γιάννης με τον Μήτογλου είχε συνολικό απολογισμό +5.

Κόντρα στην Αυστραλία, οι Αντετοκούνμπο και Παπαγιάννης μοιράστηκαν το παρκέ συνολικά μόλις για 45 δευτερόλεπτα (!), βγάζοντας μάλιστα -1 σε αυτό το διάστημα. Αντιθέτως, ο Γιάννης και ο Μήτογλου συνυπήρξαν συνολικά 26 λεπτά και 34 δευτερόλεπτα, βγάζοντας άθροισμα +15. Πού οφείλεται λοιπόν αυτό;

Η απάντηση είναι απλή: Η είσοδος του Μήτογλου στο παρκέ μετέτρεψε τον Γιάννη σε σέντερ στην άμυνα, έχοντας έναν ρόλο που τον κάνει να αισθάνεται πιο άνετα. Ο “Greek Freak” είναι ένας εκ των κορυφαίων αμυντικών του κόσμου, αλλά δεν αισθάνεται άνετα να κυνηγάει στην περιφέρεια και πίσω από σκριν Stretch-4, όπως έκανε κόντρα σε Καναδά (με τον Μπρουκς) και την Ισπανία (με Αλντάμα και Χουάντσο). Η καλύτερη εκδοχή του Γιάννη στην άμυνα είναι αυτή που τον έχει σε λίγο πιο ελεύθερο ρόλο, να μαρκάρει έναν παίκτη που δεν σουτάρει, ώστε να δίνει βοήθειες, να κλείνει χώρους και να προστατεύει το καλάθι. Αυτό έκανε και κόντρα στην Αυστραλία.

Ξεκινώντας πάνω στον Τζοκ Λάνταλ, μπόρεσε να είναι πιο κοντά στο καλάθι. Να κλείσει χώρους, να παίξει τον ρόλο του μπαμπούλα. Την ίδια ώρα, ο Μήτογλου κυνηγούσε τον Κέι ή τον ΜακΒέιθ στην περιφέρεια. Η άμυνα της Ελλάδας είχε πλέον αλλάξει. Σε αυτό σίγουρα βοήθησε και το γεγονός ότι με εξαίρεση τον Πάτι Μιλς, κανένας γκαρντ της Αυστραλίας δεν σουτάρει καλά μετά από ντρίμπλα. Παίκτες όπως ο Τζος Γκίντι, ο Ντάισον Ντάνιελς και ο Ντάντε Έξουμ κάνουν κυρίως μπασίματα. Η Ελλάδα όμως τους έπαιζε κλειστά, ενώ κάτω από το καλάθι τους περίμενε ο Γιάννης ή - ανά διαστήματα - ο Παπαγιάννης, άρα έπεφταν πάνω σε τοίχο.

Ο Γιάννης αγωνίστηκε 32 λεπτά και 44 δευτερόλεπτα κόντρα στην Αυστραλία, έχοντας 20 πόντους, 7 ριμπάουντ και 6 ασίστ (που έδωσαν άλλους 14 πόντους). Τα 31 λεπτά και 59 δευτερόλεπτα τα πέρασε στην θέση του σέντερ σε άμυνα και επίθεση, έχοντας συνολικά +16 στις πεντάδες που συνέβη αυτό.

*Με κυκλάκι τα εύστοχα σουτ, με "x" τα άστοχα

Τα σουτ που βγήκαν με τον σωστό τρόπο και η επίθεση στο “ζωγραφιστό”

Μετά τον αγώνα με την Ισπανία είχε γίνει ξεχωριστή αναφορά στο γεγονός ότι η Ελλάδα δεν κατάφερε να δημιουργήσει ελεύθερα σουτ, έχοντας μόλις 14 προσπάθειες σε κατάσταση Catch and Shoot (σουτ από στάση), όταν ο μέσος όρος της ήταν 20 σουτ σε όλα τα προηγούμενα ματς της. Οι Ισπανοί έκλειναν καλά στην περιφέρεια, ωστόσο βασικό πρόβλημα της Εθνικής ήταν η έλλειψη ταχύτητας στην απόφαση. Κόντρα στην Αυστραλία άλλαξε αυτό. Με την άμυνα να έχει σφίξει, η Ελλάδα βρήκε τρόπο να τρέξει περισσότερα. Έστησε τα plays της. Με τον Γιάννη να εφορμά προς το καλάθι, βρέθηκαν σουτ.

Σύμφωνα με το Hudl Instat, η Ελλάδα επιχείρησε συνολικά 23 σουτ σε κατάσταση Catch and Shoot κόντρα στην Αυστραλία, σημειώνοντας 21 πόντους (0.91 ανά κατοχή). Κοινώς είχε 7/23 σουτ σε τέτοια κατάσταση, δηλαδή 30.4%. Αυτό είναι κακό ποσοστό. Αν κάποιος όμως πάει πιο βαθιά στα νούμερα, θα δει μία άλλη ιστορία, αρκεί να κοιτάξει εκεί που πρέπει.

Σύμφωνα λοιπόν με το Hudl Instat, όταν ήταν στο παρκέ ο Γιάννης, η Ελλάδα είχε 7/18 τρίποντα σε κατάσταση Catch and Shoot, δηλαδή 38.8%, σε ένα καλό νούμερο. Αυτό όμως το νούμερο γίνεται ακόμα καλύτερο αν λάβει κάποιος υπόψη μία ακόμα λεπτομέρεια: Τα δύο τελευταία τρίποντα της Ελλάδας σε τέτοια κατάσταση ήταν άστοχα και ήρθαν στα τελευταία δευτερόλεπτα, όταν όλα είχαν κριθεί, στην προσπάθεια να πάρει η Ελλάδα την διαφορά για να προκριθεί. Κοινώς, σε κανονικές συνθήκες η Εθνική είχε 7/16 τρίποντα σε κατάσταση Catch and Shoot, δηλαδή ποσοστό 43.8%, σε ένα ελίτ νούμερο.

Γιατί όμως έχουν σημασία όλα αυτά; Γιατί αυτή η επιθετικότητα - που ξεκίνησε από την άμυνα και έδωσε την ευκαιρία για τρέξιμο - άνοιξε χώρους και έβγαλε την Αυστραλία από το αμυντικό της πλάνο. Η πλέον ξεκάθαρη απόδειξη για αυτό έρχεται από ένα άλλο νούμερο, που είχε τονιστεί στην ανάλυση της Αυστραλίας: Στα δύο πρώτα τους παιχνίδια οι Αυστραλοί είχαν δεχθεί συνολικά 27 σουτ στο “ζωγραφιστό” (13.5 ανά αγώνα), όταν ο μέσος όρος της Ελλάδας ήταν 27 επιθέσεις στην ρακέτα. Στο χθεσινό (3/8) ματς η Εθνική μας επιχείρησε συνολικά 28 σουτ στο “ζωγραφιστό”!

Η πεντάδα-έκπληξη που έχτισε την διαφορά

Ο Βασίλης Σπανούλης είχε δοκιμάσει συνολικά 169 διαφορετικές πεντάδες στα 12 προηγούμενα παιχνίδια της Ελλάδας (φιλικά, Προολυμπιακό τουρνουά και Ολυμπιακούς Αγώνες). Κόντρα στην Αυστραλία, δοκίμασε για πρώτη φορά μία πεντάδα που δεν είχε ριχτεί ποτέ ξανά στο παρκέ. Ήταν η πεντάδα Νο170 και έμελλε να είναι αυτή που εκτόξευσε την διαφορά. Και χρειάστηκε μόλις 3 λεπτά και 25 δευτερόλεπτα να το κάνει.

Αυτή η πεντάδα έδωσε ρυθμό στην Ελλάδα, έχτισε μομέντουμ. Είναι μία πεντάδα που είχε αρκετό μέγεθος στην άμυνα για να κρύψει τον Τολιόπουλο και αρκετή ισορροπία και ταχύτητα στην επίθεση για να βρει τις επιλογές της. Είναι σαφές ωστόσο πως όλα ξεκίνησαν από την άμυνα. Ο ρόλος του Καλαϊτζάκη ήταν καθοριστικός σε αυτό το κομμάτι με τον τρόπο που πίεζε την μπάλα, δίνοντας βοήθεια στον Γουόκαπ και κάνοντας δύο κλεψίματα. Ο γκαρντ/φόργουορντ του Παναθηναϊκού AKTOR βρέθηκε στο παρκέ 7 λεπτά και 54 δευτερόλεπτα. Σε αυτό το διάστημα η Ελλάδα δεχόταν μόλις 0.66 πόντους ανά κατοχή!

Οι λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά και το σουτ του clutch Τολιόπουλου

Είναι φορές που υπάρχουν μικρά πράγματα που δείχνουν πόσο συγκεντρωμένη είναι μία ομάδα. Στο πόσο εστιάζει κάποιος στην λεπτομέρεια. Τέτοια πράγματα είναι για παράδειγμα οι βοήθειες που δίνει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο μακριά από την μπάλα, ή οι περιστροφές του Παπανικολάου στην άμυνα από την αδύνατη πλευρά. Είναι οι δύο φορές που η Ελλάδα έδωσε την μπάλα στον Μήτογλου στο Post στην δεύτερη περίοδο, όταν οι Αυστραλοί μπέρδεψαν τα μαρκαρίσματα μετά την είσοδο του Ντάνιελς στο παρκέ και έριξαν πάνω στον ψηλό του Παναθηναϊκού AKTOR τον - 14 πόντους κοντύτερο - Έξουμ.

Πάνω από όλα βέβαια είναι και οι στιγμές που έρχεται το σωστό διάβασμα του αγώνα από όλους. Από τον πάγκο και από τους παίκτες. Όπως στην φάση που κλείδωσε την νίκη στην τέταρτη περίοδο. Τότε που - με το σκορ στο 69-71 για την Ελλάδα - έγινε αυτό:

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο παίρνει την μπάλα στις 45 μοίρες, με τον Λάνταλ να τον μαρκάρει και τον Μιλς να κλείνει τον χώρο. Ο Γουόκαπ κάνει σινιάλο ότι θα δώσει σκριν στον Μήτογλου. Στην πραγματικότητα όμως όλο αυτό γίνεται για να παραπλανηθεί η άμυνα των Αυστραλών, με τον Τολιόπουλο να πηγαίνει στις 45 μοίρες.

Με όλη την άμυνα των Αυστραλών να κλείνει πάνω του, ο Γιάννης πασάρει στον Τολιόπουλο

Ο Τολιόπουλος ευστοχεί σε τρίποντο

Η Αυστραλία πάντα κλείνει την άμυνά της, ακόμα και αν ένας παίκτης βρίσκεται σε μία πάσα απόσταση. Η Ελλάδα το ήξερε αυτό και για αυτό έβαλε τον Τολιόπουλο - τον καλύτερο σουτέρ της δηλαδή - σε εκείνο το σημείο του παρκέ. Στην αμέσως επόμενη επίθεση έγινε σχεδόν το ίδιο, με τον γκαρντ του Άρη να αστοχεί σε ελεύθερο τρίποντο. Το play όμως είχε βγει.

Έγινε μεγάλη κουβέντα μετά την ήττα από την Ισπανία σχετικά με το πέρασμα του Τολιόπουλου στον πάγκο, λίγο πριν από το τέλος. Ήταν μία συνειδητή επιλογή τότε του τεχνικού επιτελείου της ομάδας τότε. Και ήταν μία συνειδητή επιλογή να μείνει στο παρκέ ο Τολιόπουλος τώρα. Ένας Τολιόπουλος, που πριν από αυτό το σουτ είχε 0/5 τρίποντα και όχι 4/6 όπως με την Ισπανία. Ένας παίκτης όμως που πάντα πιστεύει στον εαυτό του και που έχει την απόλυτη εμπιστοσύνη του Βασίλη Σπανούλη.

Στο τέλος της μέρας, η Ελλάδα νίκησε επειδή έπαιξε το δικό της μπάσκετ. Προσαρμόστηκε, δοκίμασε πράγματα, πήρε αρκετά από πολλούς. Νίκησε επειδή ο Μήτογλου απελευθέρωσε τον Γιάννη, επειδή ο Γουόκαπ πήρε σουτ μέσα από καλή κυκλοφορία και όχι βεβιασμένες προσπάθειες που δεν του ταιριάζουν, επειδή ο Παπανικολάου κλείδωσε τον Γκίντι, επειδή ο Καλάθης έτρεξε και ο Τολιόπουλος ένιωσε ελεύθερος.

Το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα. Τις περισσότερες φορές παίρνεις αυτό που αξίζεις. Μπορεί αυτό να μην αρέσει σε κάποιους, αλλά η Ελλάδα έχει πάρει μέχρι στιγμής αυτό που αξίζει στο Ολυμπιακό τουρνουά. Κόντρα σε Καναδά και Ισπανία ήταν κατώτερη των δυνατοτήτων της και ηττήθηκε. Κόντρα στην Αυστραλία ήταν ανώτερη και νίκησε. Κάποιες φορές το μπάσκετ είναι εξάλλου τόσο απλό.

Ο διευθυντής του SPORT24, Παντελής Βλαχόπουλος βρίσκεται στη Λιλ και μαζί με τη ΔΕΗ ακολουθεί την πορεία της Εθνικής ομάδας μπάσκετ στους Ολυμπιακούς Αγώνες.