Ένα ματς - μια πρόκριση, ένα Final Four. Τέσσερα δεκάλεπτα (εκτός αν έχουμε τίποτε... παρατάσεις) χωρίζουν Ολυμπιακό και Μονακό από το Βελιγράδι και τη μεγαλοπρεπή Stark Arena.

Οι "ερυθρόλευκοι" μετά από πέντε χρόνια βρίσκονται ξανά σε ένα πέμπτο παιχνίδι. Είχαν απέναντι τους την Εφες του Βέλιμιρ Περάσοβιτς. Από εκείνη την ομάδα συνεχίζουν ακόμη στην πρωταθλήτρια Ευρώπης (και πιθανή αντίπαλο των Πειραιωτών στον ημιτελικό) ο Μπράιαντ Ντάνστον και ο Ντογκούς Μπαλμπάι.

Η σειρά έμοιαζε, εν μέρει, με τη φετινή. Ο Ολυμπιακός είχε το αβαντάζ. Ξεκίνησε με ένα +15 (87-72), αλλά η Εφές έκανε μεγάλη εμφάνιση στο δεύτερο ματς, σπάζοντας την έδρα και οι δυο ομάδες πήγαν ισόπαλες 1-1 στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, οι Τούρκοι πήραν το τρίτο ματς, όμως ο Ολυμπιακός όρθωσε το ανάστημα του στον 4ο αγώνα, όταν κατάφερε να ισοφαρίσει εκ νέου (62-74) και να στείλει το ζευγάρι σε πέμπτο παιχνίδι, μέσα στο ΣΕΦ.

Χωρίς τους τραυματίες Λοτζέσκι και Χάκετ, ο Ολυμπιακός βρέθηκε πίσω στο σκορ (37-41) στο ημίχρονο και χρειάστηκε ένα σερί στο ξεκίνημα του τρίτου δεκαλέπτου για να μπορέσει να κυριαρχήσει της Εφές, στην οποία έπαιζαν τότε ο Τομά Ερτέλ, ο μακαρίτης Τάιλερ Χάνικατ, ο Τζέισον Γκρέιντζερ, ο Ντεσόν Τόμας, που πέρασε αργότερα από τον Παναθηναϊκό, αλλά και ο μετέπειτα παίκτης του Ολυμπιακού, Μπράντον Πολ.

Ο Βασίλης Σπανούλης, όπως συνήθιζε στα μεγάλα ματς, ήταν σπουδαίος με 22 πόντους και 6 ασίστ, ενώ άλλους 14 είχε σκοράρει ο Γιώργος Πρίντεζης. Είχαν επίσης παίξει οι Γκριν 10 (1), Μπιρτς 9 (11ρ), Γιανγκ 3, Παπαπέτρου 8, Αγραβάνης 1, Μιλουτίνοβ 8, Παπανικολάου 8, Μάντζαρης 4

Το ΦΩΣ της επόμενης μέρας είχε κεντρικό θέμα το... κεντρικό σύνθημα στο ΣΕΦ, που δόνησε την ατμόσφαιρα αμέσως μετά το τελικό 87-78.

Δυο τρίποντα, ένα από τον Γιώργο Πρίντεζη (για το 71-67) και ένα από τον Έισι Λο, έφταναν και στον πέμπτο αγώνα του 2013 (πάλι με την Εφές) για να νικήσει ο Ολυμπιακός 82-72 και να πάει στο Λονδίνο, όπου κατέκτησε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τον τίτλο, με κοουτς τον Γιώργο Μπαρτζώκα! Η σειρά ήταν εξίσου δραματική με τις δυο ομάδες να διατηρούν το αβαντάζ της έδρας και την Εφές να κερδίζει τον τέταρτο αγώνα, κάνοντας το 2-2 με την εκπνοή του χρόνου κι ένα φόλοου του Τζαμόν Γκόρντον.

Στο ΣΕΦ οι Τούρκοι ήταν σκληρό καρύδι, προηγήθηκαν ακόμη και με 15 πόντους, πριν ο Ολυμπιακός με επικεφαλής τον Σπανούλη ανατρέψει τη διαφορά και με ένα σπουδαίο δεύτερο ημίχρονο, φέρει το ματς στα μέτρα του. Η συνθεση σε εκείνο το βράδυ που "κάηκε" το ΣΕΦ (26/4/2013): Χάινς 6, Λο 7 (1), Άντιτς 5 (1), Σπανούλης 19 (1 τρ, 2ρ, 5ασ), Περπέρογλου 7 (1), Σερμαντίνι 2, Πάουελ 9, Πρίντεζης 15 (1τρ, 7ρ), Σλούκας 3 (1), Παπανικολάου 8 (2), Κατσίβελης 1

Η πρώτη φορά το 1994

Η παράδοση και η δική του και η ιστορία είναι με το μέρος του Ολυμπιακού. Οι γηπεδούχες ομάδες που φτάνουν σε πέμπτο αγώνα δεν χάνουν ποτέ το εισιτήριο για το Final Four (14/14 μετά την τρίτη νίκη της Μπαρτσελόνα επί της Μπάγερν), αλλά και ο ίδιος όταν έχει ματς χωρίς αύριο μέσα στο ΣΕΦ, δεν αφήνουν την ευκαιρία να τους ξεφύγει.

Η αρχή έγινε το 1994 στο δρόμο για το Τελ Αβίβ. Όχι σε best of five, αλλά best of three σειρά εναντίον της Μπάκλερ Μπολόνια. Τότε οι αγώνες ξεκινούσαν από την έδρα της ομάδας με μειονέκτημα και εν συνεχεία αυτός που κρατούσε το αβαντάζ είχε δυο παιχνίδια στο γήπεδό του. Ο Ολυμπιακός με την εμπειρία της προηγούμενης σεζόν (1992-93) όταν αποκλείστηκε από τη Λιμόζ είχε εμφανίσει εκείνη τη σεζόν αν όχι την καλύτερη "ερυθρόλευκη" ομάδα που είδαμε ποτέ στην Ευρώπη, σίγουρα, πάντως, μια από τις κορυφαίες.

Με ρεκόρ 11-3 στην κανονική περίοδο, κατέκτησε εύκολα την πρώτη θέση του πολύ δύσκολου ομίλου, στον οποίο συμμετείχαν ακόμη: Ρέαλ, Λιμόζ (από 9-5 στο τέλος), Μπαρτσελόνα (8-6), Μάες Πιλς (8-6), Μπενετόν Τρεβίζο (7-7), Λεβερκούζεν (4-10) και σαν σάκος του μποξ οι Γκίλφορντ Κινγκς από το Λονδίνο (0-14).

Αντίπαλος του στα προημιτελικά πλέι οφ η Μπάκλερ Μπολόνια (4η στον άλλο όμιλο, είχε ισοβαθμήσει με Παναθηναϊκό και Μπανταλόνα) του Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς, του Κλαούντιο Κολντεμπέλα, του Ρομπέρτο Μπρουναμόντι και του Αουγκούστο Μπινέλι. Προπονητής ο μακαρίτης πια, Πιέρο Μπούκι. Μια από τις κορυφαίες ομάδες στην ιστορία της Βίρτους, που πήρε τρία συνεχόμενα (1993, 1994, 1995) πρωταθλήματα Ιταλίας.

Στον πρώτο αγώνα η Πιάτσα Ατσαριτά γέμισε από τους τιφόζι, που δημιούργησαν μια τρομερή ατμόσφαιρα και παρά το τρομερό παιχνίδι του Ρόι Τάρπλεϊ (28π - 15ρ) και τους 24π. του Ζάρκο Πάσπαλι, η Μπολόνια των εφτά παικτών (αλλά με πέντε να έχουν διψήφιο αριθμό πόντων) επικράτησε 77-64 και έκανε το 1-0. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να εκμεταλλευτεί πλέον τη δύναμη του στο ΣΕΦ, όπου είχε ηττηθεί μόνο από τον κακό του δαίμονα, τη Λιμόζ.

Στον πρώτο αγώνα έγινε πάρτι! Ο Ολυμπιακός έτρεχε σαράντα λεπτά και ξεσήκωνε το ΣΕΦ σχεδόν σε κάθε φάση που κατέληγε σε κάρφωμα. Ο Τάρπλεϊ ξεσάλωσε με 3/4 τρίποντα, κοιτώντας κάθε φορά τον πάγκο και τον Ιωαννίδη που δεν ήθελε τον Αμερικανό να σουτάρει από μακριά, αλλά και πασάροντας στον Φασούλα που έφευγε πρώτος στον αιφνιδιασμό! Ο ψηλός ήταν απολαυστικός, πλησιάζοντας το τριπλ - νταμπλ (10π, 11ρ και 7 κοψ), μαζί με Πάσπαλι (17) και Μπακατσιά (12π) και Τόμιτς (12π) χόρευαν πάνω στο παρκέ, όπου ο Σιγάλας παρέδιδε μαθήματα άμυνας πάνω στον Ντανίλοβιτς.

Στο ημίχρονο ο Ολυμπιακός είχε σκοράρει +50π (53-30) σε μια μοναδική παράσταση του τρομερού μπάσκετ που έπαιζε εκείνη τη σεζόν, όταν απελευθερωνόταν από τα σύνδρομα του "ελεγχόμενου ρυθμού". Με μια πεντάδα από δίμετρους (και βάλε), έστω και χωρίς τον Ντράγκαν Τάρλατς που είχε τραυματιστεί νωρίς στο ξεκίνημα της σεζόν, οι "ερυθρόλευκοι" έπαιζαν άλλο μπάσκετ στην εποχή (ακόμη) των 30 δευτερολέπτων. Τελικό σκορ 89-69 και 1-1.

Τα μπαλόνια και η μεγαλειώδης τάπα

Το ερώτημα ήταν αν ο Ολυμπιακός μπορούσε μέσα σε δυο 24ωρα να ξαναπαίξει έτσι, να τρέξει με τον ίδιο ρυθμό και να ζαλίσει την Μπολόνια ρίχνοντας την στα σχοινιά. Ο Ιωαννίδης διάλεξε άλλο τέμπο, όπως συνέβαινε όταν ήθελε να πάρει κρίσιμες νίκες, η Βίρτους αποδείχθηκε σκληρό καρύδι και η γιορτινή ατμόσφαιρα που είχε στηθεί από νωρίς (με κρεμασμένα μπαλόνια σε όλο το ΣΕΦ) παραλίγο να μετατραπεί σε κηδεία.

Ο Ολυμπιακός έβγαλε το σαραντάλεπτο με 6 παίκτες και 36'' πριν από τη λήξη, ο Ντανίλοβιτς ευστόχησε σε τρίποντο μειώνοντας 63-62. Ο Θύμιος Μπακατσιάς κέρδισε φάουλ, ευστόχησε σε μία βολή και οι Ιταλοί έφυγαν για την τελευταία επίθεσή τους. Με διποντο ισοφάριζαν, με τρίποντο δραπέτευαν νικητές.

Ο Ντανίλοβιτς κρατούσε την μπάλα στην κορυφή, αφήνοντας τον χρόνο να κυλήσει και ξαφνικά πέταξε την μπάλα στα αριστερά του στον Πάολο Μορέτι, που σηκώθηκε για τρεις, προλαβαίνοντας τον προσωπικό αντίπαλο του, Μπακατσιά, όχι όμως και τον... λίμπερο Φασούλα.

Το τεράστιο χέρι του ψηλού σηκώνεται για ένα ιστορικό στοπ, το οποίο σε αντίθεση με άλλες στιγμές της καριέρας του, το θυμάται ακόμα: "Πολλά από τα πράγματα που έχω κάνει στα γήπεδα έχουν διαγραφεί από τη μνήμη μου, αυτό όμως όχι" λέει στο SPORT24 και προσθέτει: "Εκείνη τη στιγμή είδα... το όνειρο. Ότι ο Μορέτι θα ευστοχούσε και θα χαιρετούσαμε ηρωικά.

Δεν ξέρω αν συνέβη στα αλήθεια, αλλά πιστεύω ότι σε αυτή τη φάση πήδηξα όσο ψηλότερα γινόταν κι όσο δεν είχα πηδήξει ποτέ σε παρόμοια φάση. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον. Είχαμε κάνει ένα πολύ καλό ματς, δυο μέρες πριν, αυτό είχε πολύ άγχος και έπρεπε να διαχειριστούμε και την ανυπομονησία της πρόκρισης".

Ο Φασούλας έκοψε τον Μορέτι, ο Μπακατσιάς πήρε την μπάλα την πέταξε στον Πάσπαλι που κέρδισε φάουλ. Η μία βολή του Ζάρκο έφτανε για να διαμορφωθεί το τελικό 65-62 που ισοδυναμούσε με εισιτήριο για το Τελ Αβίβ, αν και στην εκπνοή ο Ρομπέρτο Μπρουναμόντι έστειλε το τρίποντο της απελπισίας στο... ταμπλό (και έξω). Η σύνθεση του Ολυμπιακού: Μπακατσιάς 6, Σιγάλας 4, Καμπούρης, Πάσπαλι 24 (8/18δ, 8/13β, 5ρ), Τόμιτς 6 (2), Φασούλας 10 (9ρ, 3 κοψ), Τάρπλεϊ 15 (1/3τρ, 10ρ)

Τα μπαλόνια μπορούσαν να πέσουν από την οροφή του ΣΕΦ και ο Ολυμπιακός να γιορτάσει την πρόκριση. Ο Γιάννης Ιωαννίδης, όμως, ήταν μπαρουτσιασμένος. Το όλο εορταστικό σκηνικό δεν του άρεσε καθόλου, στα αποδυτήρια φώναζε για "νεοπλουτισμό" ενόσω ο Γιώργος Σαλονίκης προσπαθούσε να τον ηρεμήσει. Θα το κατάφερνε μόνο ο Σωκράτης Κόκκαλης, που εμφανίστηκε λίγο αργότερα για να δώσει συγχαρητήρια.

"Αποδείχθηκε ότι τα πανηγύρια έπονται των αγώνων και σε καμιά περίπτωση δεν προηγούνται" δήλωνε οργισμένος ο "ξανθός", που όποτε έβλεπε πανηγύρια και χαμόγελα πριν από κρίσιμα ματς έπαιρνε ανάποδες!

"Υπάρχει πίεση, αλλά..."

Είκοσι οκτώ χρόνια μετά ο Φασούλας δεν έχει την τάπα που έριξε στον Μορέτι, αλλά και την πίεση που νιώθει ο γηπεδούχος. "Ναι, είναι μεγάλη η πίεση, γιατί υπάρχει το οπωσδήποτε και το πρέπει. Ξέραμε ότι αν οι Ιταλοί ευστοχούσαν, θα χάναμε το φάιναλ-φορ, που για όλους μας ήταν ένα μεγάλο όνειρο. Για όλη εκείνη την σπουδαία ομάδα.

Και ξέρεις τι έγινε. Πήγαμε στο Τελ Αβίβ και εκεί μας... έφαγε ο ημιτελικός με τον Παναθηναϊκό. Εκεί ξοδέψαμε όλη την ενέργεια που είχαμε συσσωρεύσει, όλα τα πρέπει μας και μια ομάδα, που για μένα ήταν η καλύτερη στην Ευρώπη εκείνη τη χρονιά, έμεινε χωρίς στέμμα".

Τι συμβουλεύει ο 59χρονος πλέον πρώην αρχηγός του Ολυμπιακού τους τωρινούς παίκτες της "ερυθρόλευκης" ομάδας: "Ξέρουν να ζουν με την πίεση, πιστεύω ότι όλοι θα είναι έτοιμοι, ακόμη κι εκείνοι που μέχρι τώρα δεν έχουν "τραβήξει" κουπί. Απλά χρειάζεται υπομονή και σε καμιά περίπτωση να πιστέψεις ότι τελείωσαν όλα".

Και κάτι ακόμη απο εκείνο το βράδυ στις 17/3/1994 σε ένα μαγικό τριήμερο για το ελληνικό μπάσκετ (Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός προκρίνονταν στο φάιναλ φορ και ο ΠΑΟΚ κατακτούσε το Κύπελλο Κόρατς). Στο ΣΕΦ είχαν κοπεί 14.866 εισιτήρια, με την ατμόσφαιρα να ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Και οι 11.000 που θα πάνε απόψε (21:30 Novasports 4HD, LIVE από το SPORT24) στο Ειρήνης και Φιλίας φτάνουν και περισσεύουν για να κάνουν τη ζωή δύσκολη στους Μονεγάσκους!