Ολυμπιακός: Αποκτά συνοχή, βρίσκει ταυτότητα

Ο Ολυμπιακός δείχνει να βρίσκει πλέον ρυθμό. Χρειάστηκε να περάσουν 10 αγωνιστικές στην EuroLeague, αλλά οι “ερυθρόλευκοι” αρχίζουν πλέον να θυμίζουν κανονική ομάδα, με αρχή και τέλος.

Ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε την ίσως πιο ισορροπημένη φετινή του εμφάνιση στο Βερολίνο, διαλύοντας την Άλμπα με 99-80. Σίγουρα πολλοί θα σταθούν στο τεράστιο “διπλό” που είχε κάνει στην Ρωσία κόντρα στην ΤΣΣΚΑ και να χαρακτηρίσουν εκείνη ως την πιο ισορροπημένη του εμφάνιση. Άλλο πράγμα όμως είναι μία μεγάλη νίκη μέσα από υπέρβαση και ο τρόπος που ήρθε και άλλο μία ολοκληρωμένη εμφάνιση όπως αυτή στο Βερολίνο.

Κόντρα στην Άλμπα ο Ολυμπιακός έδειξε για πρώτη φορά να έχει πραγματική αυτοπεποίθηση. Είχε σταθερότητα για σχεδόν 40 λεπτά, έπαιξε όμορφο μπάσκετ, διάβασε σωστά σε άμυνα και επίθεση. Έκανε ένα άρτιο παιχνίδι, κάτι που οδήγησε και στην πιο παραγωγική του βραδιά με τους 99 πόντους που σημείωσε, έχοντας πολλαπλά οφέλη.

ΡΟΥΜΠΙΤ ΚΑΙ ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Η είσοδος του Ογκουστίν Ρούμπιτ στην αρχική πεντάδα αντί του Γιώργου Πρίντεζη ξένισε στην αρχή λόγω της εικόνας του Αμερικανού από το ξεκίνημα της σεζόν. Ήταν μία κίνηση όμως που είχε λογική και τελικά αποδείχθηκε ευεργετική, τόσο για τον Ρούμπιτ, που πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνισή του με τα “ερυθρόλευκα” όσο και για τον Ολυμπιακό.

Ο Κεστούτις Κεμζούρα θέλησε να δώσει ρυθμό στον Ρούμπιτ, ο οποίος ίσως για πρώτη φορά φέτος αισθάνθηκε ότι έπαιζε ξεκάθαρα στην θέση του. Η δε επιλογή να τροφοδοτείται συνέχεια με πλάτη στο καλάθι προκειμένου να φθείρει τον (πιο ποιοτικό παίκτη της Άλμπα) Λιουκ Σίκμα έφερε πολλαπλά οφέλη. Από τη μία ο Ρούμπιτ βρήκε ρυθμό και αυτοπεποίθηση, από την άλλη ο Σίκμα φορτώθηκε νωρίς με φάουλ, αποχωρώντας από το παρκέ. Τότε ήρθε η επόμενη κίνηση με την είσοδο του Πρίντεζη, ο οποίος είχε να αντιμετωπίσει τον Τιμ Σνάιντερ.

Η ταυτόχρονη παρουσία των δυο τους στο παρκέ εξασφάλισε πλεονέκτημα στον Ολυμπιακό, αφού ο 22χρονος Γερμανός δεν είχε την δύναμη και τις παραστάσεις να αντεπεξέλθει στο μαρκάρισμα του υπαρχηγού του Ολυμπιακού. Αποτέλεσμα ήταν ο Πρίντεζης να πάρει μαζεμένους πόντους στο ποστ, αλλά και σε καταστάσεις που έκανε ένα short roll μετά από σκριν που έκανε (αντί να πάει μέχρι μέσα σταματούσε στα 3-4 μέτρα). Ο Ολυμπιακός είχε ήδη βάλει τις βάσεις για τη νίκη, παίρνοντας πόντους μονίμως από την θέση του πάουερ φόργουορντ.

ΒΡΗΚΕ ΡΥΘΜΟ, ΟΛΑ ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥΣ

Με τον Ολυμπιακό να έχει πλέον την ψυχολογία με το μέρος του, τα πράγματα άρχισαν να απλοποιούνται στην συνέχεια. Ο Κεμζούρα επέλεξε για ακόμα ένα παιχνίδι να κλειδώσει συγκεκριμένα ζευγάρια στις θέσεις των γκαρντ, έχοντας αρχικά μαζί τους Κόνιαρη/Σπανούλη και ακολούθως τους Μπάλντγουιν/Ροτσέστι. Εξασφάλισε έτσι μία συνέπεια και έχει ξεκινήσει να χτίσει μία χημεία.

Ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου ήταν απολαυστικός, κυρίως γιατί χτυπούσε από παντού. Ξεκίνησε τροφοδοτώντας τους πάουερ φόργουορντ του (Ρούμπιτ, Πρίντεζη) και στην συνέχεια έβαλε στο παιχνίδι τον Μιλουτίνοβ δίνοντάς του μπάλες στο ποστ, πριν δει τους Σπανούλη και Ροτσέστι να δημιουργούν και συχνά να εκτελούν μετά από ντρίμπλα.

ΜΙΑ ΖΩΝΗ “BOX AND 1” ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕ

Η Άλμπα ήταν δεδομένο ότι θα προσπαθούσε να αντιδράσει στο δεύτερο ημίχρονο. Αυτό ακριβώς θέλησε να κάνει και, όπως στο ΟΑΚΑ πριν μία εβδομάδα κόντρα στον Παναθηναϊκό, άλλαξε την άμυνά της με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου σε “Box and 1”, όπου τέσσερις παίκτες μάρκαραν χώρο σε “κουτί” (δύο μπροστά, δύο πίσω) και έναν παίκτη να κυνηγάει τον Βασίλη Σπανούλη. Υπήρχε ωστόσο μία μεγάλη διαφορά σε αυτή την άμυνα: Στο ΟΑΚΑ ο “ελεύθερος” αμυντικός μάρκαρε τον χειριστή της μπάλας (Καλάθη και για λίγο τον Παππά). Κόντρα στον Ολυμπιακό όμως μάρκαρε ουσιαστικά παίκτη που αγωνιζόταν μακριά από τη μπάλα (Σπανούλη και στην συνέχεια τον Ροτσέστι και για μερικές φάσεις τον Μπάλντγουιν).

Ο Ολυμπιακός δεν πανικοβλήθηκε. Είδε τι του έδινε η αντίπαλη άμυνα και προσαρμόστηκε άμεσα, έχοντας δύο άξονες εκτέλεσης: 1. Περνούσε τη μπάλα στον Μιλουτίνοβ, που έπαιζε τον ρόλο του ψηλού πλέι-μέικερ (η μόλις μία ασίστ που του πιστώθηκε τον αδικεί), βγάζοντας ελεύθερα σουτ από μέση και μακρινή απόσταση στον Ρούμπιτ. 2. Έδωσε το ελεύθερο στον έτερο γκαρντ που βρισκόταν στο παρκέ (αρχικά τον Κόνιαρη και ακολούθως τον Μπάλντγουιν) να διασπά την άμυνα και να δημιουργεί ανισορροπία, είτε σουτάροντας, είτε δημιοργώντας.

Το ενδιαφέρον βέβαια είναι το πώς διαχειρίστηκε ο Ολυμπιακός τον παίκτη που είχε εστιάσει η Άλμπα την προσοχή της. Κι αυτό γιατί υπήρξαν περιπτώσεις – κυρίως όταν ήταν στο παρκέ ο Ροτσέστι αντί του Σπανούλη – που οι “ερυθρόλευκοι” απλώς τον έστειλαν στην γωνία ή μακριά από τη μπάλα περίπου 9 μέτρα μακριά από το καλάθι, παίζοντας πρακτικά σε κατάσταση τεσσάρων εναντίον τεσσάρων, ανοίγοντας έτσι χώρους.

ΤΑ ΤΡΙΠΟΝΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΙΚΟΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ

Ο Ολυμπιακός έκανε... βόλτα για τρεις περιόδους. Στην τέταρτη περίοδο όμως οι Γερμανοί αποφάσισαν να γίνουν πιο επιθετικοί στην άμυνα, με τον Ολυμπιακό να επιδίδεται σε βεβιασμένες προσπάθειες. Ενώ όμως οι “ερυθρόλευκοι” προσπαθούσαν να τελειώσουν βιαστικά το παιχνίδι, οι Γερμανοί σημάδεψαν τον Ροτσέστι (κυρίως με τον Μέισον) και άρχισαν να παίρνουν μαζεμένους πόντους. Τότε όμως ήρθε και η αντίδραση της ομάδας του Πειραιά.

Με την διαφορά να μειώνεται, οι “ερυθρόλευκοι” σοβαρεύτηκαν. Έδωσαν τη μπάλα είτε στον Σπανούλη, είτε στον Ρότσεστι και διάβασαν σωστά την αντίπαλη άμυνα, βγάζοντας ελεύθερα σουτ στον καλύτερο σουτέρ της ομάδας (Πολ), ο οποίος και “κλείδωσε” τη νίκη. Τα τρία τρίποντα του Αμερικανού στην τέταρτη περίοδο “πλήγωσαν” τους Γερμανούς, που δε μπόρεσαν να βγάλουν άλλη αντίδραση και στην συνέχεια απλώς πανικοβλήθηκαν, τρέχοντας και σουτάροντας χωρίς ιδιαίτερη λογική.

Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ Ο ΠΑΝΤΕΡ

Ο Κεστούτις Κεμζούρα έχει παιδευτεί αρκετά, αλλά σταδιακά δείχνει να βρίσκει αυτό που έψαχνε. Τα ντουέτα Κόνιαρη/Σπανούλη και Μπάλντγουιν/Ρότσεστι δείχνουν να “κλειδώνουν” στην περιφέρεια και να βρίσκουν χημεία. Αυτό έχει τίμημα τον μικρό χρόνο συμμετοχής του Κέβιν Πάντερ, ωστόσο υπάρχει λόγος που δεν παίζει ο Αμερικανός.

Ο Λιθουανός τεχνικός θέλει να έχει πάντα στο παρκέ έναν εκ των Σπανούλη ή Ροτσέστι για να έχει έναν καλό δημιουργό, κάτι που απαιτεί να βρίσκεται στο πλευρό τους ένας παίκτης που μπορεί να κατεβάσει τη μπάλα (σαν... νεροκουβαλητής για να μην κουραστούν οι βετεράνοι γκαρντ) και να παίξει καλή άμυνα, κάτι που κάνουν επαρκώς ο Κόνιαρης και ο Μπάλντγουιν.

Ο Πάντερ δε μπορεί να κάνει τίποτα από αυτά τα δύο και αυτό φάνηκε και στο Βερολίνο, όπου χρησιμοποιήθηκε σχεδόν αποκλειστικά ως πλέι-μέικερ. Δεν φταίει αυτός όμως. Απλώς είναι άλλου είδους παίκτης, αφού ανέκαθεν ήταν off ball παίκτης (έπαιζε μακριά από τη μπάλα) και είχε εκτελεστικό ρόλο, όχι δημιουργικό. Έτσι όμως όπως έχει διαμορφωθεί αυτή τη στιγμή ο φετινός Ολυμπιακός, ο μόνος τρόπος για να πάρει χρόνο συμμετοχής ο Πάντερ είναι να μπορέσει να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα, εντελώς διαφορετικά από αυτά που ήξερε.

ΕΒΓΑΛΕ ΚΕΡΔΗ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Ο Ολυμπιακός πήρε μία νίκη ψυχολογίας στο Βερολίνο. Θα μπορούσε να έχει ολοκληρώσει την 2η διαβολοβδομάδα με 2/2 νίκες στην Γερμανία, αλλά ένα κακό 8λεπτο πριν μερικές ημέρες κόντρα στη Μπάγερν δεν τον άφησε. Αυτό ωστόσο που είναι το πιο σημαντικό για τον Κεστούτις Κεμζούρα και τους παίκτες του είναι ότι πλέον αρχίζουν και βρίσκουν επιτέλους χημεία, ρόλους και πατήματα.

Ο Ολυμπιακός θα επιστρέφει από την Γερμανία έχοντας κερδίσει δύο παίκτες (Μπάλντγουιν και Ρούμπιτ), καλή ψυχολογία και έχοντας κάνει βήματα μπροστά σε πολλούς τομείς. Αργά, αλλά σταθερά αρχίσει να αποκτά συνοχή. Βρίσκει αυτοματισμούς. Αρχίζει και θυμίζει κανονική ομάδα και όχι ένα σύνολο παικτών που ψάχνονται μεταξύ τους.

Η συνέχεια θα έχει πολύ ενδιαφέρον για την ομάδα του Πειραιά, που πλέον ξέρει ότι έχει αρχίσει να βρίσκει αυτό που έψαχνε από το ξεκίνημα της σεζόν: Μία αγωνιστική ταυτότητα. Μένει τώρα να δείξει ότι μπορεί να συνεχίσει να εξελίσσεται.