Ενα σουτ. Αυτή ήταν η διαφορά του Ολυμπιακού με την Μακάμπι, στην νίκη των “ερυθρόλευκων” με 85-82 επί των Ισραηλινών. Ένα σουτ. Το τρίποντο του Άαρον Χάρισον, που έκρινε τον τελικό νικητή.

Σε ένα παιχνίδι που η Μακάμπι έκλεισε τις τρεις πρώτες περιόδους σημειώνοντας το τελευταίο καλάθι (δύο buzzer-beater και ένα με 4 δέκατα του δευτερολέπτου για το φινάλε του πρώτου ημιχρόνου), έμελλε να είναι ο Ολυμπιακός αυτός που είχε τον τελευταίο λόγο, παίρνοντας μία σπουδαία νίκη κόντρα σε έναν εξαιρετικό αντίπαλο, ξεπληρώνοντας ίσως και ένα... γραμμάτιο για την ήττα του από το τρίποντο του Σκότι Γουίλμπεκιν στο παιχνίδι των δύο ομάδων την περσινή σεζόν στο Ισραήλ.

Όπως και να έχει, το γεγονός ότι το παιχνίδι κρίθηκε στο τέλος δείχνει πόσο μικρή ήταν η απόσταση της νίκης από την ήττα για τις δύο ομάδες, σε ένα παιχνίδι που οι Γιώργος Μπαρτζώκας και Γιάννης Σφαιρόπουλος έπαιξαν το δικό τους σκάκι.

ΧΤΥΠΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΣΤΟ ΠΙΚ ΕΝ ΡΟΛ

Ολυμπιακός και Μακάμπι υπηρετούν δύο διαφορετικές φιλοσοφίες στην άμυνα του Πικ εν Ρολ. Οι μεν “ερυθρόλευκοι” προτιμούν σε γενικές γραμμές να μην κάνουν αλλαγές όταν εμπλέκεται σε αυτό ο σέντερ τους – με εξαίρεση τα τελευταία δευτερόλεπτα των επιθέσεων – παίζοντας συνήθως flat (ο σέντερ μένει πίσω από το σκριν και ο περιφερειακός κολλάει πίσω στον περιφερειακό) ενώ όταν εμπλέκεται σε αυτό ο πάουερ φόργουορντ, τότε μπορεί ο παίκτης να βγει να εμποδίσει τον αντίπαλο περιφερειακό πριν γυρίσει στον παίκτη του (show and recover), αλλά ενίοτε και να αλλάξει.

Η Μακάμπι έχει πιο απλή σκέψη: Αλλάζει σε όλα τα σκριν όταν είναι μέσα ο Χάντερ, ενώ ακόμα ψάχνει τι θα κάνει όταν είναι μέσα ο Ζίζιτς. Ο λόγος είναι ότι ο Κροάτης δεν έχει ανάσες και δεν έχει προσαρμοστεί, με αποτέλεσμα κόντρα στον Ολυμπιακό να αμυνθεί με τρεις διαφορετικούς τρόπους (Hedge out στην αρχή, αλλαγές στην συνέχεια και flat πριν αποχωρήσει).

Οι προπονητές των δύο ομάδων τα ήξεραν όλα αυτά. Και χτύπησαν αντίστοιχα από το ξεκίνημα του αγώνα, με την Μακάμπι να καταφέρνει να κάνει ζημιές με έμμεσο τρόπο στην αρχή, βρίσκοντας σουτ για τον Μπλάιζερ στην γωνία της αδύνατης πλευράς (γιατί από εκεί έρχεται η βοήθεια του Ολυμπιακού στο Πικ εν Ρολ), ενώ στην συνέχεια τροφοδοτούσε τον Χάντερ που έκοβε δυναμικά στο καλάθι. Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του, προτίμησε να χτυπήσει τις αλλαγές της Μακάμπι τροφοδοτώντας άμεσα στον σέντερ που έκοψε προς το καλάθι και είχε mismatch. Αυτή ήταν όμως η αρχή. Το θέμα ήταν τι έγινε στην συνέχεια.

ΧΤΥΠΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ

Με την Μακάμπι να έχει το πάνω χέρι στην πρώτη περίοδο και τον Ολυμπιακό να φαίνεται στην αρχή να κολλάει, στην δεύτερη περίοδο οι “ερυθρόλευκοι” μπόρεσαν να βάλουν ποικιλία στο παιχνίδι τους, βρίσκοντας έτσι ρυθμό. Σταμάτησαν να σημαδεύουν αποκλειστικά το Πικ εν Ρολ ανάμεσα στο πόιντ γκαρντ και τον σέντερ, έτρεξαν αντίστοιχα plays με τον πάουερ φόργουορντ (Πρίντεζη ή Βεζένκοβ) να κάνει σκριν. Βρίσκοντας την αλλαγή που ήθελαν, έψαχναν το mismatch. Και τότε ξεκινούσε πραγματικά το παιχνίδι.

Με την Μακάμπι να έχει επιλέξει να κάνει άμεσα double-team όταν πόσταραν οι πάουερ φόργουορντ του Ολυμπιακού, τόσο ο Πρίντεζης όσο και ο Βεζένκοβ έπαιρναν την σωστή απόφαση. Έβρισκαν την σωστή πάσα (στην αδύνατη πλευρά), δημιουργούσαν ανισορροπία και έβαζαν την Μακάμπι στην διαδικασία των περιστροφών. Αυτό οδηγούσε σε ελεύθερα σουτ. Τα σουτ μπήκαν, η ομάδα βρήκε ρυθμό.

Ο Ολυμπιακός της δεύτερης περιόδου και της τρίτης περιόδου είχε κίνηση, είδε τους πάουερ φόργουορντ του (τον Πρίντεζη στην δεύτερη περίοδο και τον Βεζένκοβ στην τρίτη) να πασάρουν στον σωστό χρόνο ώστε κάποια στιγμή η μπάλα να επιστρέψει στα χέρια τους. Έψαξε τους σέντερ του όταν τους μάρκαραν κοντύτεροι παίκτες στις αλλαγές. Έδωσε δύο προσωπικές φάσεις στον Χάρισον στην δεύτερη περίοδο. Και χτύπησε το βασικό ψεγάδι μίας άμυνας που υποστηρίζει τις αλλαγές σε όλα τα σκριν: Πήρε επιθετικά ριμπάουντ και σκόραρε σε δεύτερο χρόνο, αφού συχνά ένας γκαρντ της Μακάμπι έπρεπε να κάνει block out σε ψηλό του Ολυμπιακού.

Ο ΓΟΥΙΛΜΠΕΚΙΝ, Ο ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΑΣΗ

Η Μακάμπι ήταν δεδομένο ότι θα αντιδρούσε και αυτό έκανε. Με το παιχνίδι να πηγαίνει σε ψηλό σκορ και να ανοίγει, αποφάσισε να ανοίξει χώρους στους γκαρντ της. Σημάδεψε με σκριν ανάμεσα σε δύο περιφερειακούς τον Σλούκα για να τον κουράσει. Έδωσε μπάλες στους Κρις Τζόουνς και Ελάια Μπράιαντ για να σουτάρουν μετά από ντρίμπλα. Και, στην τέταρτη περίοδο, απλώς έδωσε την μπάλα στον Γουίλμπεκιν.

Ο Αμερικανός γκαρντ ήταν αυτός που λίγο-πολύ αποφάσιζε για όλα στην τέταρτη περίοδο. Κυνήγησε το να πάρει σκριν από τον πάουερ φόργουορντ για να χτυπήσει τον Γιώργο Πρίντεζη. Χτύπησε αντίστοιχα τους σέντερ του Ολυμπιακού που δεν έβγαιναν δυναμικά πάνω του στο Πικ εν Ρολ, σουτάροντας μετά από ντρίμπλα. Έβγαλε ελεύθερα σουτ για τους συμπαίκτες του όταν ερχόταν βοήθεια.

Την ίδια στιγμή, ο Ολυμπιακός στην τέταρτη περίοδο φάνηκε ώρες-ώρες να κολλάει. Είδε τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να τοποθετεί τον (πάουερ φόργουορντ) Καλογιάρο στον Σπανούλη ώστε όταν ερχόταν σκριν από τον σέντερ να μην υπάρχει mismatch στις αλλαγές. Η ομάδα του Πειραιά όμως προσαρμόστηκε. Έψαξε αρχικά τον τον Βεζένκοβ στο Πικ εν Ρολ, βγάζοντας το μεγάλο τρίποντο του Βούλγαρου. Κυρίως όμως είδε τον ξεκούραστο Σπανούλη (18 λεπτά έπαιξε συνολικά) να έχει την απαραίτητη έκρηξη για να σημειώσει δύο μεγάλα καλάθια στο ένας εναντίον ενός κόντρα σε Καλογιάρο και Χάντερ.

Με τους δύο προπονητες να ρίχνουν στο παιχνίδι ό,τι είχαν, οι ομάδες βρέθηκαν στα ίσα. Την τελευταία επίθεση είχε ο Ολυμπιακός. Και τότε ο Γιώργος Μπαρτζώκας αποφάσισε να δώσει το παιχνίδι στα χέρια του Χάρισον, ο οποίος ήταν σε καλή βραδιά στο εκτελεστικό κομμάτι. Μοιάζει απλό, αλλά αυτή η κίνηση δείχνει πολλά όταν στην ομάδα υπάρχουν ο Σλούκας και ο Σπανούλης. Ο Έλληνας τεχνικός θέλησε να δείξει στον Αμερικανό ότι τον πιστεύει. Όποιο και να ήταν το αποτέλεσμα, ο Αμερικανός ήξερε ότι έχει την επιστοσύνη του προπονητή του. Σαφώς βέβαια το γεγονός ότι μπήκε το σουτ κάνει ακόμα καλύτερα τα πράγματα.

ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΠΑΤΗΜΑΤΑ

Ο Ολυμπιακός έχει κάνει βήματα μπροστά από το ξεκίνημα της σεζόν και αυτό είναι σαφές. Φαίνεται στις κινήσεις όλων ότι πλέον οι ρόλοι αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν, το ροτέισον γίνεται πιο συγκεκριμένο. Οι Σπανούλης και Σλούκας σηκώνουν το βάρος της δημιουργίας, ο Χάρισον και ο ΜακΚίσικ αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τι τους ζητάει ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ο Τζένκινς μπαίνει πιο ενεργά στο ροτέισον, οι Πρίντεζης και Βεζένκοβ αλληλοσυμπληρώνονται, ο Παπανικολάου φαίνεται σιγά-σιγά να βρίσκει ρυθμό, οι Έλις και Μάρτιν κάνουν ό,τι τους ζητηθεί.

Είναι σαφές ότι ο Ολυμπιακός έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Δεν είναι όλα τέλεια. Σαφώς και οι “ερυθρόλευκοι” έχουν ακόμα πολλά περιθώρια βελτίωσης, σαφώς και εξακολουθούν να ζητάνε περισσότερα από αρκετούς παίκτες. Το γεγονός ότι πάντως ότι ξεκίνησαν την σεζόν με ρεκόρ 3-1 σίγουρα βοηθάει ώστε όλοι να αισθάνονται καλύτερα με τους εαυτούς τους και τον ρόλο τους. Όλα τα υπόλοιπα, απλώς θα ακολουθήσουν. Τα δύσκολα τώρα αρχίζουν.