Ο Ολυμπιακός επιβλήθηκε εύκολα απέναντι σε μια ομάδα χωρίς συνοχή, οι Ιταλοί παρουσίασαν ένα σύνολο που δεν έχει μάθει να συνεργάζεται σε άμυνα και επίθεση, κι έτσι οι ερυθρόλευκοι πέτυχαν μια άνετη νίκη χωρίς να προβληματιστούν σε κανένα σημείο του παιχνιδιού .

ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ

Με τον Νίκολα Μιλουτίνοβ να μην ξεκινάει στη βασική πεντάδα, αυτό που έγινε σαφές ήταν πως οι ερυθρόλευκοι δεν ήθελαν να υπερφορτώσουν τον Σέρβο με μεγάλο χρόνο συμμετοχής σ’ ένα παιχνίδι που θα κέρδιζαν εξίσου άνετα ακόμα κι αν ο σέντερ του Ολυμπιακού δεν αγωνιζόταν καθόλου (τελικά βρέθηκε στο παρκέ για λίγο περισσότερο από 9 λεπτά). Χωρίς τον Μιλουτίνοβ και τα όσα προσφέρει μέσω της κίνησής του και των σκρινς στην μπάλα ή μακριά από αυτήν, το επιθετικό κέντρο βάρους του Ολυμπιακού μετατίθεται σχεδόν αυτόματα στην περιφέρεια, ακριβώς όπως έγινε απέναντι στο Μιλάνο.

Ο Ολυμπιακός χρειαζόταν λύσεις ώστε να δημιουργηθούν ευκαιρίες για περιφερειακή εκτέλεση, κι έτσι τα πάντα στην ερυθρόλευκη επίθεση ήταν εξαρτημένα από το πώς ο Βασίλης Σπανούλης αποκωδικοποιούσε την αντίπαλη άμυνα πριν αποφασίσει είτε να εκτελέσει είτε να τροφοδοτήσει κάποιον συμπαίκτη του. Οι επιθέσεις του Ολυμπιακού στην αρχή της αναμέτρησης ήταν χαρακτηριστικές του παραπάνω στοιχείου.

Στην πρώτη περίπτωση, ο αρχηγός του Ολυμπιακού βρίσκει τον χώρο που χρειάζεται για να εκτελέσει, ακριβώς όπως φαίνεται στα παρακάτω στιγμιότυπα:

Η επίθεση ξεκινάει με τον Μάντζαρη να κατεβάζει την μπάλα δίνοντάς την στον Γιώργο Μπόγρη, ενώ ο Βασίλης Σπανούλης βρίσκεται ήδη στην αριστερή γωνία. Ο Γιώργος Πρίντεζης του δίνει το σκριν, και ο Σπανούλης κινείται προς την κορυφή παίρνοντας ταυτόχρονα το σκριν και την μπάλα από τα χέρια του Μπόγρη --ο απαραίτητος χώρος και χρόνος έχει βρεθεί και μέσα σε λίγα δέκατα του δευτερολέπτου ο Σπανούλης έχει προλάβει να κάνει το σουτ.

Στη δεύτερη περίπτωση η οποία θα αναλυθεί στις παρακάτω εικόνες, ο αμυντικός της Αρμάνι σπάει το σκριν του Μπόγρη κι αυτό δεν επιτρέπει την άμεση εκτέλεση:

Στην αρχή της επίθεσης, οι κινήσεις είναι πανομοιότυπες με αυτές της προηγούμενης περίπτωσης: ο Σπανούλης ξεκινάει από την αριστερή γωνία παίρνοντας το σκριν του Πρίντεζη και κινούμενος προς την κορυφή. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού δεν βρίσκει τον διαθέσιμο χώρο για σουτ μετά το πρώτο σκριν στην κορυφή, κι έτσι ο Μπόγρης δίνει ένα επιπλέον στο ίδιο σημείο προκειμένου να ελευθερωθεί ο Σπανούλης. Στη συνέχεια:

Ο Σπανούλης βρίσκεται στο αριστερό φτερό έχοντας τραβήξει την προσοχή δύο αμυντικών της Αρμάνι (Ταρζέφσκι, Γκάουντλοκ) ενώ ο Μπόγρης ρολάρει και κινείται προς το καλάθι από τον κεντρικό διάδρομο. Παρατηρώντας τον Γκάουντλοκ (κόκκινος κύκλος) είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως ουσιαστικά βρίσκεται εκτός φάσης χωρίς να προσφέρει κάτι στην άμυνα --ο Αμερικανός γκαρντ της Αρμάνι ακολουθεί τον Σπανούλη χωρίς σκοπό και ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει το πλεονέκτημα του ενός επιπλέον παίκτη. Απέναντι από τον Σπανούλη, στο δεξί φτερό της ερυθρόλευκης επίθεσης, βρίσκεται ο Κώστας Παπανικολάου τον οποίο επιτηρεί υποτυπωδώς ο Μίτσοβ. Στην εξέλιξη της φάσης:

Ο Μίτσοβ χάνει τον Παπανικολάου ο οποίος κινείται γρήγορα από το δεξί φτερό στη δεξιά γωνία, ο Γκάουντλοκ βρίσκεται ακόμα εκτός, και ο Σπανούλης δίνει την πάσα για το ελεύθερο τρίποντο --ακόμα κι αν ο Παπανικολάου αστόχησε, ο Ολυμπιακός εκτέλεσε μια υποδειγματική επίθεση.

Το στοιχείο που τονίζεται από τις παραπάνω φάσεις είναι η ύπαρξη εναλλακτικών λύσεων για την επίθεση του Ολυμπιακού, ιδιαίτερα όταν οι αποφάσεις ανήκουν στον αρχηγό του. Οι Ιταλοί είναι μία ομάδα με χαμηλό επίπεδο αμυντικής συνοχής, κι αυτό το στοιχείο έγινε ακόμα πιο προφανές έχοντας να αντιμετωπίσουν μία ομάδα με εδραιωμένους κώδικες επικοινωνίας στην επίθεση.

Μια αντίστοιχη κατάσταση επικρατούσε και όταν οι Ιταλοί είχαν τον ρόλο του επιτιθέμενου: ο Ολυμπιακός ήλεγχε απόλυτα την μονοδιάστατη ιταλική επίθεση, οι περιφερειακοί της Αρμάνι δεν έβρισκαν ευκαιρίες για οποιαδήποτε συνεργασία ωθούμενοι αποκλειστικά στην εκτέλεση, και οι ερυθρόλευκοι δεν έχασαν σε κανένα σημείο τη διαχείριση του ρυθμού --μία ομάδα με μόλις 2 ασίστ στα πρώτα 17 λεπτά παιχνιδιού στο ΣΕΦ δεν νοείται να έχει βλέψεις για οτιδήποτε περισσότερο από μια τιμητική ήττα.

ΟΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ ΤΩΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΩΝ ΦΕΡΝΟΥΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

Με τον Ολυμπιακό να ελέγχει κάθε παράμετρο της αναμέτρησης, τα υπόλοιπα στοιχεία που χρειάζεται να παρατεθούν είναι τα εξής:

1) Η πεντάδα που χρησιμοποίησαν οι ερυθρόλευκοι με την έναρξη της τρίτης περιόδου. Ο Ολυμπιακός παρατάχθηκε με τους Μάντζαρη, Σπανούλη, Παπανικολάου, Πρίντεζη, και Μιλουτίνοβ παίζοντας για πρώτη φορά στη σεζόν το είδος μπάσκετ που θέλει να παρουσιάσει. Ο Σέρβος σέντερ ως κεντρικός μοχλός μέσω της κίνησής του χωρίς την μπάλα, ο Βασίλης Σπανούλης ως ιθύνων νους ισορροπώντας μεταξύ δημιουργίας και εκτέλεσης, ο Βαγγέλης Μάντζαρης ως κάλυψη του αρχηγού προσφέροντας παράλληλα μια εναλλακτική επιθετική λύση, ο Γιώργος Πρίντεζης ως απειλή κινδύνου στο χαμηλό ποστ, με τον Κώστα Παπανικολάου να βρίσκεται παντού ενώνοντας τα κομμάτια ή λειτουργώντας ως επιθετικός παράγοντας με αφετηρία την αδύναμη πλευρά της επίθεσης. Απέναντι στους Ιταλούς, τα λίγα αυτά λεπτά αποτέλεσαν ένα πρώτο δείγμα.

2) Τα λεπτά του Βασίλη Τολιόπουλου. Ο νεαρός γκαρντ του Ολυμπιακού είναι έτοιμος και αυτό που χρειάζεται είναι η σταθεροποίηση των αγωνιστικών λεπτών του. Παίρνει σωστές αποφάσεις σε καταστάσεις αιφνιδιασμού, είναι ικανός χειριστής, και δεν διστάζει να εκτελέσει αναλαμβάνοντας την ευθύνη. Για οποιονδήποτε αμφιβάλλει αρκεί η παρακολούθηση της πρώτης φάσης αμέσως μετά την είσοδό του στο παιχνίδι. Αιφνιδιασμός με ντρίπλα πίσω από την πλάτη με τον αντίπαλο αμυντικό να χάνει τη θέση του και στη συνέχεια δύσκολη πάσα πίσω από το κεφάλι μέσω της οποίας ο ΜακΛιν βρέθηκε εντελώς μόνος στην καρδιά της ρακέτας.

3) Η διαχείριση των ρόλων της περιφέρειας. Με τον Ρόμπερτς εκτός, ο Βαγγέλης Μάντζαρης εμφανίστηκε μετά από καιρό στο πλευρό του Βασίλη Σπανούλη κάνοντας το καλύτερό του παιχνίδι στη φετινή Ευρωλίγκα (8 πόντοι, 5 ριμπάουντ, 6 ασίστ, 2 κλεψίματα, κανένα λάθος σε σχεδόν 28 λεπτά παιχνιδιού). Αναζητώντας τη μέγιστη αποτελεσματικότητα για τα δίδυμα που συνήθως χρησιμοποιούνται στην περιφέρεια, η χημεία μεταξύ του Μάντζαρη και του Σπανούλη οδηγεί στην προφανή επιλογή της κοινής τους παρουσίας στην πεντάδα του Ολυμπιακού. Ο Ρόμπερτς τείνει προς την εκτέλεση, στοιχείο που δεν τον καθιστά λειτουργικό δίπλα στον Σπανούλη, ενώ έχει δείξει πως μπορεί να συνεργαστεί ομαλά με τον Στρέλνιεκς. Εν όψει συνέχειας, οι ερυθρόλευκοι θα χρειαστούν τα μέγιστα που μπορούν να κερδίσουν από τους περιφερειακούς τους, και τα δίδυμα Σπανούλης-Μάντζαρης, Στρέλνιεκς-Ρόμπερτς ενδεχομένως να αποτελούν την καλύτερη επιλογή --αν ο Ολυμπιακός χρειαστεί να καλύψει το δημιουργικό έλλειμμα του Ρόμπερτς, υπάρχει πάντα ο Βασίλης Τολιόπουλος.

Οι ερυθρόλευκοι συνεχίζουν με αυτοπεποίθηση, έχοντας ξεπεράσει τους τραυματισμούς που τόσο τους ταλαιπώρησαν και όντας συγκάτοικοι μαζί με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην πρώτη θέση της διοργάνωσης με 12 νίκες και 4 ήττες. Την ερχόμενη εβδομάδα, ο Ολυμπιακός ταξιδεύει στη Χώρα των Βάσκων για να δοκιμαστεί απέναντι στην Μπασκόνια --εδώ και αρκετά χρόνια, κάθε επίσκεψη των ερυθρόλευκων στη Βιτόρια συνοδεύεται από παιχνίδια με υψηλό ρυθμό, επιθετικότητα και ανατροπές. Με τους Βάσκους να χάνουν με δυσκολία στην Κωνσταντινούπολη απέναντι στη Φενέρ, κι ενώ ήδη βρίσκονται σε περίοδο επαναφοράς με στόχο την είσοδο στην οκτάδα, το σκηνικό για μια αναμέτρηση γεμάτη ένταση μοιάζει να έχει ήδη στηθεί.

Επιμέλεια: Ευάγγελος Καραγιαννακίδης