Ήταν αργά το βράδυ και ο (νυν ατζέντης) Μπράντον Γκρίερ χαλάρωνε προτού ξαπλώσει. Το τηλέφωνό του χτύπησε ξαφνικά. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο 21χρονος φίλος (και μετέπειτα πελάτης του) Κουίνσι Έισι. Παντελώς ανήσυχος, τού ομολογούσε τους κρυφούς φόβους του. Τρόμαζε στην ιδέα ότι όλη η πολυετής προσπάθειά του δεν θα έχει αντίκτυπο. "Είχε κάνει μερικά άσχημα παιχνίδια, κοίταζε τις λίστες με τις προβλέψεις για το ντραφτ και δεν ήταν πουθενά. Ίσως σε κάποια εξ αυτών να ήταν στο τέλος του 50. Ένιωθε ότι δεν πρόκειται ν' ανταμειφθεί, ότι δεν βρίσκεται στον σωστό δρόμο για να γίνει παίκτης του ΝΒΑ", αποκάλυπτε χρόνια μετά ο Τεξανός μάνατζερ.

Ο Γκρίερ επιχείρησε να ηρεμήσει τον νεαρό φόργουορντ του Μπέιλορ. Του ζήτησε με ψυχραιμία να συνεχίσει να παίζει όπως πάντα, να προσπαθεί χωρίς διακοπή, να αποβάλει την πίεση από τις πλάτες του και να μην αγχώνεται. Ο Έισι έκλεισε το τηλέφωνο, πήρε βαθιές ανάσες, γέμισε με οξυγόνο το μυαλό του, έβαλε τις σκέψεις του σε τάξη και έπεσε για ύπνο. Μερικές εβδομάδες αργότερα θα επιλεγόταν από τους Ράπτορς στο Νο37.

Ήταν μια κλάση γεμάτη ταλέντο εκείνη του 2012 (Άντονι Ντέιβις, Μπράντλι Μπιλ, Ντέιμιαν Λίλαρντ, Αντρέ Ντράμοντ), αλλά βρέθηκε χώρο για τον νεαρό Τεξανό. Είχε πείσει ότι αξίζει να κερδίσει μια θέση στην αρχή του β' γύρου, δύο θέσεις μετά τον Ντρέιμοντ Γκριν! Στο προτελευταίο παιχνίδι του με τους Μπέαρς, στη νίκη-πρόκριση με 75-70 επί του Εξέβιερ για το Sweet Sixteen εκείνης της March Madness, είχε 20 πόντους και 15 ριμπάουντ - πριν από τον αποκλεισμό από το Κεντάκι (που πήρε τον τίτλο).

Δεν πέταξε λευκή πετσέτα

Αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το κολέγιο, με πτυχίο στην επικοινωνία, ο Έισι έφυγε για το Ντιτρόιτ προκειμένου να δουλέψει σε ειδικό κέντρο προετοιμασίας. Ξυπνούσε στις 5:30 το πρωί για να κάνει προπόνηση. Αγόγγυστα. Μετά το τέλος του προγράμματος δούλευε επί δίωρο στο γυμναστήριο και το απόγευμα επέστρεφε στο γήπεδο για να σουτάρει ακατάπαυστα.

Σήμερα, τον Νοέμβριο του 2021 και προτού ενταχθεί στον Ολυμπιακό είναι ένας βετεράνος NBAer με 337 παιχνίδια σε έξι διαφορετικές ομάδες (Ράπτορς, Κινγκς, Νικς, Μάβερικς, Νετς, Σανς).

Ο Έισι είχε βάλει στόχο να βρει το κέντρο του στόχου και δεν θ' άφηνε τίποτα να διακόψει την πορεία του προς την εκπλήρωση των φιλοδοξιών του. Κάποια εμπόδια τα συνάντησε στον δρόμο του. "Μεγαλώνοντας, αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες", έχει παραδεχθεί. Αλλά φρόντιζε πάντα να ισορροπεί, να καταπολεμά τις αμφιβολίες που αναπτύσσονταν μέσα του και να συνεχίζει. "Υπάρχουν στιγμές που ένιωσα ότι πετάω λευκή πετσέτα, αλλά ήξερα ότι αυτό δεν θα με πάει πουθενά. Οπότε έμεινε εκεί. Παρέμεινε αφοσιωμένος, δούλεψα σκληρά και ποτέ δεν εγκατέλειψα τα όνειρά μου", έχει εκμυστηρευτεί σε ομιλία του.

Ο νέος ψηλός των ερυθρόλευκων γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Τάιλερ του Τέξας, πόλη 105.000 κατοίκων στα βόρεια της πολιτείας που πήρε το όνομά της από τον 10ο Πρόεδρο των ΗΠΑ. Την αποκαλούν "Πρωτεύουσα των Τριαντάφυλλων", διότι εκεί θα βρεις τον μεγαλύτερο κήπο, έκτασης 14ων στρεμμάτων, με τριανταφυλλιές. Ο μικρός Έισι θα μπορούσε να 'ναι ένα μπουμπούκι που άνθισε σταδιακά. Με πείσμα και το κατάλληλο πότισμα.

Πατέρα δεν... είχε, βρήκε αδερφό

Τον πατέρα του δεν τον είχε στο πλάι του. "Ήμουν μόνο εγώ, η μητέρα και η αδερφή μου". Η Ρενάτα Κινγκ ήταν πάντα δίπλα του για να τον υποστηρίζει εμπράκτως, να του προσφέρει αγάπη, να του γεμίζει τα κενά του. Υπήρχαν καλοκαίρια που εκτελούσε χρέη μαγείρισσας για όλη την ομάδα! Παρόλα αυτά, ως ένα σημείο δικαιολογημένα, ο Έισι έψαχνε πάντα μια πατρική φιγούρα για ν' ακουμπήσει.

Αρχικά ήταν ο θείος του. Γι' αυτό και ένιωθε "ευλογημένος που βοήθησε τη μητέρα μου, διασφαλίζοντας πως θα έχουμε ό,τι είχα ανάγκη". Αργότερα αυτό πάλευε να το βρει στους προπονητές που κατά καιρούς συνάντησε. "Τους έβλεπα όλους σαν μπαμπάδες μου". Ήταν πάντα υπάκουος, δεν έφερνε αντιρρήσεις είτε άκουγε νουθεσίες είτε "με έβγαζαν από το παιχνίδι και μ' έβαζαν να κάνω 50 push ups στην πλαϊνή γραμμή". Μέχρι σήμερα θεωρεί την "τιμωρία" ως μέρος της διαδικασίας ωρίμανσης. "Ήταν μικρά πράγματα που με έκαναν πειθαρχημένο και την ίδια στιγμή με βοηθούσαν να μαθαίνω από τα λάθη μου".

Τον έψησαν και ατσάλωναν τέτοιες καταστάσεις. Δεν τον πτόησαν ποτέ. Τουναντίον. Τον έτρεφαν με γνώση και κίνητρα οι (μικρές ή μεγαλύτερες) αποτυχίες. Μιλώντας σε φτωχά παιδιά μη κερδοσκοπικού οργανισμού, μετέδιδε παραδείγματα θέλησης και αυταπάρνησης. "Δεν κατάφερα να μπω στην ομάδα μπάσκετ την πρώτη φορά που δοκίμασα στην έβδομη τάξη. Στην πραγματικότητα όταν ήμουν πρωτοετής, μπήκα στη δεύτερη ομάδα όντας ο τελευταίος παίκτης του πάγκου. Δεν το άφησα να με απογοητεύσει. Δούλευα σκληρά, έκανα δυνατή προπόνηση και στην τελευταία σεζόν μου άρχισα να λαμβάνω αρκετές υποτροφίες να παίξω στο κολέγιο".

Ο αδερφός που δεν είχε ήταν ο Έκπε Γιούντο. Συνυπήρξαν στο Μπέιλορ για μία 2ετία κι ας έπαιξαν μόνο ένα χρόνο μαζί (2009-10). Πέρασαν ατελείωτες ώρες μαζί, βράδια με κουβέντες για τη ζωή, τον άνθρωπο, την πίστη. Τον βοήθησε πολύ να διαμορφώσει τον τρόπο σκέψης του, εντός κι εκτός παρκέ, επηρέασε πολύ τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Ακόμη και τον τρόπο που ντυνόταν. Φιλία που συντηρήθηκε στον χρόνο και αντέχει ως σήμερα!

Κέρδισε συμβόλαιο μ' έναν πόντο κι ένα ριμπάουντ

Ο Έισι καταλάβαινε ότι δεν είναι ο ψηλότερος ή πιο ταλαντούχος φόργουορντ που θα μπορούσε να εμπιστευτεί μια ομάδα. Ότι θα χρειαστεί να υπερβάλει για να κερδίσει τη θέση του. Επιστράτευε τα υπόλοιπα χαρίσματά του για να καθιερωθεί στις συνειδήσεις ως ένας ωφέλιμος παίκτης, προετοιμασμένος ν' ανταποκριθεί σε όποια αποστολή του ανατεθεί. Δεν ενοχλήθηκε που έγινε κομμάτι ανταλλαγής, σαν να περίσσευε, ή όταν χρειάστηκε να κάνει ένα βήμα πίσω και να παίξει στην G-League. "Πάντα έλεγα ότι πιστεύω σε μένα".

Καθ' όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του είχε ανεπτυγμένο το στοιχείο της θυσίας για τον συμπαίκτη και την ομάδα. Οι Φίνιξ Σανς τού έδωσαν συμβόλαιο μολονότι είχε μόλις 1 πόντο και 1 ριμπάουντ, διότι "είναι κάποιος του οποίου η νοοτροπία σε κερδίζει. Την κουβαλά μαζί του κάθε ημέρα. Είναι εργάτης και οφείλεις να σέβεσαι τέτοιους τύπους", όπως έλεγε ο Τζαμάλ Κρόφορντ. "Η ενέργεια είναι ταλέντο, η σκληράδα είναι ταλάντο, η φωνή είναι ταλέντο. Το να είσαι καλός συμπαίκτης είναι ταλέντο και αυτό κάνει", συμπλήρωνε ο τότε προπονητής των Ήλιων, Ιγκόρ Κοκόσκοβ.

Προηγουμένως οι Μάβερικς είχαν, άθελά τους, δώσει υπόσταση μία από τις ευχές του. "Παίζοντας για το Ντάλας ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα και θέλω τα παιδιά να ξέρουν ότι τα όνειρά τους μπορούν να πραγματοποιηθούν όπως το δικό μου". Με απαραίτητη προϋπόθεση φυσικά "να διαθέτουν τη θέληση να δουλέψουν και να μην εγκαταλείπουν".

Για τη βρώμικη δουλειά, όχι όμως βρώμικος

Πριν από την έναρξη της σεζόν 2014-15 το Sports Illustrated είχε ονοματίσει τον Έισι μεταξύ αυτών που κάνουν τη βρώμικη δουλειά στη λίγκα, παρέα με τον Αμίρ Τζόνσον, τον Στίβεν Άνταμς, τον Άντριου Μπόγκουτ, τον Τάι Γκίμπσον και τον Ζάζα Πατσούλια. Με καθαρά χέρια πάντα. Διότι δεν υπήρξε ποτέ του βρώμικος. Ακόμη κι αν έπρεπε να μην επιτρέψει στον... 5χρονο γιο του να βάλει καλάθι! Πλην, ίσως, μιας φοράς. Τότε που χτύπησε με τον αγκώνα τον Τζον Γουόλ, σε αγώνα των Νικς με τους Γουίζαρντς, και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό ενός αγώνα.