Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός: Απαντήσεις σε 12 ερωτήματα για τον Α' γύρο των αιώνιων στη EuroLeague

Νέο έτος, νέος γύρος, νέες προκλήσεις για τις 18 ομάδες της EuroLeague, που ξεκινούν σήμερα (7/1) τον δεύτερο μισό της κανονικής περιόδου της διοργάνωσης. Κάποιες με στόχο την τετράδα και το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs, κάποιες με στόχο την οκτάδα, κάποιες χωρίς συγκεκριμένο στόχο, ίσως με μόνο ζητούμενο την βελτίωση και το χτίσιμο για το μέλλον.

Ο Ολυμπιακός (10ος με ρεκόρ 8-8) κι ο Παναθηναϊκός (16ος με ρεκόρ 5-11) είχαν τις καλές και τις κακές στιγμές τους, έζησαν θριάμβους αλλά και συντριβές, σίγουρα όμως δεν έχει κριθεί η χρονιά τους, ειδικά για τους Πειραιώτες που βρίσκονται σε απόσταση μιας νίκης από την οκτάδα, ενδεχομένως και για τους πράσινους που με νέο προπονητή μετά από την αποχώρηση του Γιώργου Βόβορα θα προσπαθήσουν για μια μεγάλη υπέρβαση.

Χάρης Σταύρου και Αλέξανδρος Τρίγκας απαντούν σε δώδεκα ερωτήματα που αφορούν τους αιώνιους, μετά από ένα δείγμα 16 αγώνων για τον Ολυμπιακό (εκκρεμεί το ματς με τη Βιλερμπάν) και 17 αναμετρήσεων για τον Παναθηναϊκό στην κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης.

1. ΤΟ ΡΕΚΟΡ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Το 8-8 δεν είναι άσχημο ρεκόρ. Δεν είναι και για θριαμβολογίες βέβαια. Από τις οκτώ ήττες, ο Ολυμπιακός έκανε τις πέντε στο γήπεδό του και η αλήθεια είναι πως αν δεν είχε κερδίσει σε ΟΑΚΑ, Βαρκελώνη, Αγία Πετρούπολη και Μόσχα (Χίμκι), η συζήτηση θα ήταν πολύ διαφορετική.

Πριν από λίγες εβδομάδες οι Γιώργος και Παναγιώτης Αγγελόπουλος δήλωσαν ότι "γκέλα" ήταν μόνο η ήττα από την Ζάλγκιρις, στην πρεμιέρα της διοργάνωσης, στο τέλος της ημέρας όμως οι Πειραιώτες αφήνουν μια μάλλον περίεργη γεύση.

Ένα 9-7 ή ένα 10-6 θα ταίριαζε περισσότερο στις δυνατότητές τους, ειδικά από τη στιγμή που ομάδες όπως η Μπάγερν, η Ζενίτ, η Ζάλγκιρις τα έχουν πετύχει, σίγουρα πάντως το 8-8 δεν είναι αρνητικό και δεν μπορεί να έχει μπροστά του αρνητικό πρόσημο.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ έκλεισε τον α' γύρο της διοργάνωσης με εκκρεμότητα ενός αγώνα (τον εκτός έδρας απέναντι στη Ζενίτ), αλλά με σχεδόν ίδιο ρεκόρ σε σχέση με πέρσι (5-11 φέτος, 5-10 πέρσι στα ίδια παιχνίδια). Οι πράσινοι ήξεραν εκ προοιμίου πως δεν θα είναι σε θέση να διεκδικήσουν την πρόκριση στην οκτάδα, όντες προτελευταίοι τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Είναι δίκαιο το συγκεκριμένο αποτέλεσμα; Σε γενικές γραμμές ναι, αφού δεν έδειξε ούτε την απαιτούμενη σταθερότητα ούτε έφυγε πολλές φορές με το παράπονο της ήττας, αφού κατά βάση όταν έχανε, δεν έδειχνε ικανός για τη νίκη. Μοναδική εξαίρεση τα παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης, που χάθηκαν για διαφορετικούς λόγους το καθένα στην παράταση.

2. ΠΕΤΥΧΕ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥ Ή ΟΧΙ;

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Από τη στιγμή που βρίσκεται σε τροχιά οκτάδας και μάλιστα σε απόσταση αναπνοής από αυτή, τότε ναι, μπορεί να πει ότι πέτυχε τον στόχο του. Βέβαια, υπάρχουν κι άλλοι στόχοι, κάποιους τους έχει πετύχει και κάποιους όχι. Τη μεγάλη εικόνα πάντως την έχει ακόμη μπροστά του, πορεύεται με το ρόστερ με το οποίο ξεκίνησε, δεν έχει προχωρήσει σε αλλαγές, χτίζει τον κορμό του και χτίζει και με φόντο το μέλλον καθώς είναι φανερό ότι έχουν ήδη βρεθεί αυτοί που θα πάρουν την σκυτάλη.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Επί της ουσίας στόχος δεν υπήρχε, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως. Κι αυτό γιατί η οκτάδα ουδέποτε μπήκε στο μυαλό των προπονητών και των παικτών. Ο μοναδικός στόχος που είχε τεθεί αφορούσε στην αμυντική συνέπεια και τη μαχητικότητα στο πίσω μέρος του γηπέδου. Εκεί όπου με εξαίρεση τον πρώτο μήνα, το τριφύλλι πήρε κατά βάση πολύ χαμηλό βαθμό αποτελεσματικότητας. Εξ ου και το διαζύγιο με τον Γιώργο Βόβορα.

3. ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΚΤΗΣ;

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Ο Ολυμπιακός δεν ήθελε (και πιθανότατα δεν μπορούσε) να έχει έναν Σβεντ, έναν Τζέιμς, έναν παίκτη που θα μονοπωλεί το παιχνίδι του. Ο Μπαρτζώκας προτιμούσε ένα σύνολο στο οποίο εννέα, δέκα, δώδεκα παίκτες θα μπορούν ανά πάσα στιγμή να βοηθήσουν και το έχει καταφέρει σε σημαντικό βαθμό. Γι' αυτό και δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κάποιος έναν ώστε να του δώσει το MVP του α' γύρου.

Σλούκας και Μάρτιν ήταν οι δύο κορυφαίοι, όμως ο Αμερικανός μάλλον αξίζει ελαφρώς περισσότερο τη συγκεκριμένη διάκριση. Μπήκε ως ρούκι στη EuroLeague, έπαιξε και στους 16 αγώνες, είχε 9.7 πόντους από 76% στο δίποντο (!) με 68/90 προσπάθειες, είχε 73.1% στις βολές από 19/26, είχε και 5.3 ριμπάουντ και 12 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης ανά 23:30 συμμετοχής απέναντι σε πιο ψημένους, πιο ψηλούς, πιο έτοιμους σέντερ από εκείνον.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Ο Νεμάνια Νέντοβιτς αφίχθη στο ΟΑΚΑ για να κάνει τη διαφορά και να αποτελέσει τη Νο1 επιθετική απειλή του τριφυλλιού. Τα κατάφερε αφού μετά τον πρώτο μήνα πάτησε το γκάζι και μετράει πλέον 16.5 πόντους με 37.9% στα τρίποντα. Είναι σαφές πως από τη δική του παραγωγικότητα εξαρτάται συνολικά η επιθετική συγκομιδή του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται κι ο Ιωάννης Παπαπέτρου, ο οποίος έχει μεν τον υψηλότερο μέσο όρο της καριέρας του (13 πόντοι), πλην όμως τα ποσοστά του έχουν πέσει σημαντικά σε δίποντα (47.6% από 69%) και τρίποντα (31.4% από 36.7%). Ο λόγος; Επωμίζεται τόσο μεγάλο επιθετικό βάρος, που εκ των πραγμάτων δεν είναι εύκολο να διατηρήσει τα ποσοστά ευστοχίας στα περσινά επίπεδα, όταν ήταν πιο πίσω στην... εκτελεστική ιεραρχία.

4. ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΠΙΟ ΣΥΝΕΠΗΣ;

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Μάλλον ο Σακίλ ΜακΚίσικ. Σταθερά θετικός, με αρνητικό στοιχείο το περιφερειακό του σουτ και η απόφαση στα κρίσιμα σημεία, ο Αμερικανός άρπαξε την ευκαιρία και στην πρώτη "κανονική" χρονιά του στη EuroLeague έδωσε τεράστια ώθηση στην ομάδα του.

Πηγή αστείρευτης ενέργειας, καταπληκτικός slasher προς το αντίπαλο καλάθι, βελτίωσε το "διάβασμά" του και έψαξε τη δημιουργία, ήθελε τα deflections και τα κλεψίματα, πατούσε το γκάζι συνήθως στις τρίτες περιόδους και γενικώς έβγαινε μπροστά κάθε φορά που τίποτα δεν λειτουργούσε σωστά για τον Ολυμπιακό. Αμερικανός με πείσμα και θέληση, ακόμη και στις μέτριες ή κακές βραδιές του στην εκτέλεση βρίσκει τρόπους για να προσφέρει σε άλλους τομείς.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Ο Γιώργος Παπαγιάννης ήταν ο πιο σταθερός παίκτης του τριφυλλιού στο πρώτο μισό. Γι' ακόμη μία σεζόν, ο 23χρονος σέντερ είναι επί της ουσίας μόνος στο "5" αφού δεν υπάρχει άλλη αξιόπιστη λύση. Ο Ζακ Όγκαστ δεν δείχνει κάτι διαφορετικό απ' ότι έδειξε στην πρώτη θητεία του, γεγονός που υποχρεώνει πολλές φορές τον Ντίνο Μήτογλου να παίζει σχεδόν αποκλειστικά στη θέση του σέντερ.

Παρά το γεγονός λοιπόν πως δεν πλαισιώνεται από έναν αθλητικό ψηλό, έχει κάνει εξαιρετικά έως τώρα τη δουλειά του, τόσο απέναντι σε κορμιά σαν το δικό του όσο και κόντρα σε πιο ευέλικτους σέντερ. Η σημαντική άνοδος σε πόντους (9.3 πόντοι από 6.9) και (6.5 ριμπάουντ από 4.7) είναι δείγμα της συνέπειας που έχει παρουσιάσει φέτος, με τα 1.9 μπλοκ να αποτελούν το... κερασάκι στην τούρτα.

Κι όλα αυτά, σε μια σεζόν που δεν υπάρχει ένας κοντός να τον ταΐζει με την ίδια συνέπεια που το έκανε τα προηγούμενα χρόνια ο Νικ Καλάθης.

5. ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΕΚΠΛΗΞΗ;

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Ευχάριστη έκπληξη σίγουρα ο Λιβιό Ζαν-Σαρλ, σίγουρα όμως ο παίκτης για τον οποίο χαμογελούν στο λιμάνι είναι ο Σάσα Βεζένκοβ που έμεινε με νέο συμβόλαιο και όχι μόνο δεν "κάθισε" σε αυτό, αλλά στα 25 του χρόνια δείχνει ότι δεν είναι απλά ένας χρήσιμος ρολίστας, αλλά πανέτοιμος να πάρει την σκυτάλη από τον Γιώργο Πρίντεζη και να γίνει ο επόμενος μεγάλος πάουερ φόργουορντ του Ολυμπιακού.

Είχε σκαμπανεβάσματα στην αρχή της σεζόν, τα τελευταία τέσσερα ματς όμως πήρε τον ρόλο του βασικού ή έστω του πρώτου PF στο ροτέισον με αποτέλεμα να σκοράρει πολύ, να δώσει νίκες και να ηγηθεί στην επίθεση με το αποτελεσματικό μακρινό του σουτ. Διανύει σεζόν καριέρας με 8.9 πόντους από 45% στο τρίποντο (22/49), κάνει σημαντική δουλειά στο ριμπάουντ και στα τελευταία τέσσερα ματς έχει 14.3 πόντους, 5.8 ριμπάουντ, 10/18 τρίποντα και 20 ranking ανά 23.2 λεπτά συμμετοχής.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Ο ίδιος. Ο Γιώργος Παπαγιάννης. Η διαφορά στο κορμί του ήταν αυτή που τον βοήθησε να παρουσιαστεί πολύ καλύτερος σε κομμάτια του παιχνιδιού, που υστερούσε τα προηγούμενα χρόνια. Πλέον είναι πολύ πιο γρήγορος, δεν φοβάται να βγει μακριά από το καλάθι για να αμυνθεί στο πικ εν ρολ ή να μαρκάρει αντίπαλο περιφερειακό (μετά από αλλαγή). Γι αυτό κιόλας έχει υπερδιπλασιάσει τα μπλοκ ανά αγώνα (1.9 από 0.9) τη φετινή σεζόν.

6. ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΠΑΙΚΤΗΣ-ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ;

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Ο Άαρον Χάρισον κι ο Οκτάβιους Έλις παλεύουν για να ΜΗΝ πάρουν αυτόν τον τίτλο, σίγουρα όμως κρίνονται βάσει του ρόλου τους. Και ο πρώτος ήρθε στην Ελλάδα για να σηκώσει μεγάλο βάρος στο σκοράρισμα, σε αντίθεση με τον δεύτερο που έπρεπε να μοιραστεί τη θέση του σέντερ με τον Χασάν Μάρτιν.

Ο Χάρισον είναι ένας πραγματικά καλός σκόρερ, δεν έχει range, μπορεί να εκτελέσει με λέι-απ, από μέση και μακρινή, από πολύ μακρινή απόσταση, έχει το τρίποντο του ΝΒΑ, προς το παρόν όμως έχουμε δει μόνο κάποιες εκλάμψεις του και τίποτα περισσότερο. Το επίπεδο του Ολυμπιακού και της EuroLeague είναι πολύ διαφορετικό από εκείνο της Γαλατασαράι και του EuroCup και σίγουρα ο 26χρονος σουτέρ θα πρέπει να γίνει περισσότερο αποφασιστικός για να καθιερωθεί στη διοργάνωση.

Ο Χάρισον έχει 7.8 πόντους από 38.9% στο δίποντο (14/36), 38.5% στο τρίποντο (20/52) και 70% στις βολές (14/20), μαζί με 1.8 ριμπάουντ, 1.2 ασίστ, σχεδόν ένα κλέψιμο και 6.4 ranking ανά 19:26 συμμετοχής.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Για να απογοητευτείς από κάποιον, σημαίνει ότι περιμένεις κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που δείχνει στο παρκέ. Δεδομένου λοιπόν ότι ο Μάρκους Φόστερ κλήθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του να παίξει σε τόσο υψηλό επίπεδο, δεν είναι ορθό να μπει στη συζήτηση.

Κάτι που βέβαια δεν ισχύει για τον Ζακ Όγκαστ, ο οποίος επέστρεψε το καλοκαίρι στο ΟΑΚΑ μετά βαΐων και κλάδων για να παίξει σημαντικό ρόλο στο rotation. Στην πράξη βέβαια αποδείχθηκε πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις (ούτε) αυτού του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ, δεδομένου ότι δεν διαθέτει το αμυντικό ένστικτο για να κερδίζει χρόνο στο παρκέ. Παρότι είναι προικισμένος επιθετικά, είναι σαφές πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της EuroLeague μόνο γι αυτό, όταν απέναντί του βρίσκονται παίκτες που μπορούν να τον εκθέσουν σε κάθε κατοχή, σε επίθεση και άμυνα.

7. ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ;

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Το βάθος στο ρόστερ και το γεγονός ότι υπάρχουν δύο σταθερές αξίες στον άσο και στο σέντερ, ο Σλούκας και ο Μάρτιν δηλαδή, στους οποίους στηρίχθηκε ο Μπαρτζώκας για να καλύψει τις αδυναμίες. Ο Ολυμπιακός βρήκε πρωταγωνιστές ακόμη και στο τέλος της δωδεκάδας, ο Λαρεντζάκης ήταν σπουδαίος στο διπλό στο Βελιγράδι, οι Ζαν-Σαρλ - Βεζένκοβ - Πρίντεζης γέμισαν τη θέση τέσσερα, οι Παπανικολάου - Χάρισον - ΜακΚίσικ τις θέσεις 2-3, υπήρχαν πολλές και ποιοτικές επιλογές σε περιφέρεια και ρακέτα για κάθε αγώνα, για κάθε κατάσταση και για κάθε αντίπαλο, ή μάλλον σχεδόν για κάθε αντίπαλο.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ υστέρησε πολύ την περσινή σεζόν στο κομμάτι του ριμπάουντ (και δη του αμυντικού), μια στατιστική κατηγορία που τον πλήγωσε σε πολλά παιχνίδια. Φέτος όμως, αυτή η αδυναμία εξελίχθηκε σε... δύναμη, με το τριφύλλι να κλείνει τον πρώτο γύρο της διοργάνωσης, όντας στην τέταρτη θέση με 34.2 ριμπάουντ ανά αγώνα. Πίσω μόνο από ΤΣΣΚΑ, Μακάμπι και Μπασκόνια. Μπορεί σε επίπεδο ταλέντου το ρόστερ να έχει πολλά προβλήματα, στα ριμπάουντ όμως, οι πράσινοι ήταν παραπάνω από συνεπείς.

8. ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΗΣ;

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Το ύψος και το ριμπάουντ. Ο Ολυμπιακός ήταν 15ος σε σύνολο 18 ομάδων σε μέσο όρο "σκουπιδιών" με 30.94, την ώρα που ο Παναθηναϊκός, για παράδειγμα, ήταν τέταρτος με 34.19. Η έλλειψη ενός "σκιάχτρου" φαίνεται και στο γεγονός ότι οι Πειραιώτες είχαν την τέταρτη χειρότερη επίδοση σε ποσοστό ευστοχίας του αντιπάλου στο δίποντο (54.89%), με τις Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Αρμάνι Μιλάνο, Ρεάλ Μαδρίτης, Μπασκόνια να βρίσκονται στην καλύτερη πρώτη πεντάδα χάρη σε παίκτες όπως ο Ντέιβις, ο Μιλουτίνοβ, ο Ταρζούσκι κι ο Χάινς, ο Ταβάρες και ο Φαλ.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Δεν ήταν ένα, αλλά πολλά. Το βασικότερο όλων όμως η αμυντική ασυνέπεια, αφού το τριφύλλι έκλεισε τον πρώτο γύρο της EuroLeague με τη δεύτερη χειρότερη άμυνα της διοργάνωσης. Δεχόταν 83.5 πόντους ανά παιχνίδι, αδυνατώντας σε πολλές περιπτώσεις να περιορίσει την δράση των ατού του αντιπάλου. Όσα έγιναν σε Βιτόρια και Βαλένθια, αλλά κι εντός έδρας με ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Αναντολού Εφές και Ζάλγκιρις είναι τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγμα. Κυρίως όμως, οι πράσινοι αποδείχθηκαν ασυνεπείς σε όσα τόνιζαν το καλοκαίρι, όταν η αμυντική αποτελεσματικότητα ήταν το μοναδικό στοιχείο που επισημάνθηκε ξανά και ξανά ως βασικό κομμάτι της αγωνιστικής ταυτότητάς τους.

9. ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΥΠΑ ΤΟΥ ΡΟΣΤΕΡ;

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Δύο φαίνονται οι τρύπες, ένας καλός σκόρινγκ γκαρντ που θα μπορούσε να εκτοξεύσει την περιφέρεια και ένας πολύ ψηλός σέντερ που θα έδινε κάτι διαφορετικό από τον Χασάν Μάρτιν, θα αντιμετώπιζε παίκτες σαν τον Ταβάρες και τους Φαλ, τον Μιλουτίνοβ και τον Πλάις, ένα πεντάρι που θα πρόσφερε κάτι περισσότερο από τον Οκτάβιους Έλις. Δεν αρέσουν στον Μπαρτζώκα τέτοιοι σέντερ, προτιμά πιο ευέλικτους και πιο αθλητικούς παίκτες, έτσι έχει δείξει τουλάχιστον η πορεία της καριέρας του και οι επιλογές που έχει κάνει στις ομάδες που έχει προπονήσει.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Όσο κι αν απογοήτευσε ο Ζακ Όγκαστ, όσο... μόνος κι αν έδειχνε ο Γιώργος Παπαγιάννης στο "5", τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το πρόβλημα στη θέση του πόιντ γκαρντ. Ο Πιερ Τζάκσον και ο Κίφερ Σάικς δεν ήταν καθαροί δημιουργοί, περισσότερο δυάρια σε σώμα άσου, ενώ κι ο Σέλβιν Μακ δεν είναι ο κλασικός πλεϊμέικερ. Έτσι, στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, όλο το βάρος έπεφτε πάνω στον Χάουαρντ Σαντ Ρος, ο οποίος -αναμενόμενα- λύγισε από αυτό.

Δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί σε έναν τόσο πολυσύνθετο ρόλο, όχι γιατί δεν μπορεί να πασάρει, αλλά επειδή η αδυναμία στο σουτ είναι τόσο έντονη που οδηγούσε την αντίπαλη άμυνα να τον αντιμετωπίσει με παθητικό τρόπο και να εστιάσει στον τρόπο αναχαίτισης των υπόλοιπων της πεντάδας. Η μη απόκτηση πλεϊμέικερ (μετά την τροπή που πήραν οι υποθέσεις των Λορέντζο Μπράουν και Νικολάς Λαπροβίτολα) που θα μπορεί να ηγηθεί της προσπάθειας θα στοιχειώνει τη φετινή προσπάθεια του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ στην EuroLeague.

10. ΣΕ ΤΙ ΕΠΙΠΕΔΑ ΗΤΑΝ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ;

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Τρενάκι του λούνα παρκ. Εντός έδρας ήττα από τη Ζάλγκιρις στην πρεμιέρα, διπλό στο ΟΑΚΑ και νίκες επί της Αρμάνι και της Μακάμπι στο ΣΕΦ, πριν από κακή εμφάνιση στο Μόναχο, ήττα από την Εφές στο ΣΕΦ, διπλό σε Αγία Πετρούπολη, Βαρκελώνη και Βελιγράδι, ήττες από Μπασκόνια, Βαλένθια και Ρεάλ στο Φάληρο, κακό β' μέρος στη Φενέρμπαχτσε και άνετο διπλό επί της Χίμκι, λίγες εβδομάδες μετά από την συντριβή στη Μόσχα από την ΤΣΣΚΑ.

Δεν είχε σταθερότητα και συνέπεια ο Ολυμπιακός, ήταν ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο, δεν έπαιζε καλά στο γήπεδό του, έμοιαζε να έχει λιγότερο άγχος μακριά από αυτό. Είναι δεδομένο ότι η απουσία του κόσμου έπαιξε τον ρόλο της, όμως αυτή είναι η πραγματικότητα για τις περισσότερες ομάδες και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Όπως κι αυτή στον Ολυμπιακό, ένα roller coaster. Από βδομάδα σε βδομάδα υπήρχαν τόσο έντονες αντιθέσεις, που για πολύ καιρό δεν είχε καταστεί σαφές ποια είναι η ακριβής αγωνιστική εικόνα για την ομάδα. Αυτή της μαχητικότητας και του overachieving του πρώτου μήνα ή εκείνη των εμφανών αμυντικών και επιθετικών αδυναμιών, που ακολούθησε και αποτέλεσε τον κανόνα.

11. ΤΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΦΗΣΕ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ;

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Είχε κι ο Μπαρτζώκας δύσκολο ξεκίνημα στη σεζόν. Περίμενε περισσότερα από κάποιους, από πολλούς για την ακρίβεια, δεν τα πήρε, δεν είδε συνέπεια, δεν είδε σκληράδα, δεν είδε αποφασιστικότητα και πιέστηκε κι εκείνος περισσότερο απ' όσο θα ήθελε σε σχέση με πέρυσι που δεν είχε άγχος γνωρίζοντας ότι το ρόστερ που παρέλαβε δεν ήταν δικό του και έπρεπε απλώς να χτίσει για την επόμενη χρονιά.

Συνολικά, πάντως, το πρόσημό είναι θετικό. Έδειξε από νωρίς σε όλους ότι υπολογίζονται, έδωσε ευκαιρίες, χρησιμοποίησε παίκτες ανάλογα με τις ανάγκες του αγώνα και τα πλεονεκτήματα (ή τα μειονεκτήματα) κάθε αντιπάλου, σίγουρα είχε και κάποιες κακές επιλογές στο ροτέισον, προχωράει όμως με το πλάνο που έχει στο μυαλό του και στα τελευταία ματς δείχνει αρκετά πιο ήρεμος, με λιγότερα ξεσπάσματα, με περισσότερη υπομονή και ψυχραιμία που βοηθούν και τους παίκτες του να αγωνίζονται με λιγότερη πίεση.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Ο Γιώργος Βόβορας δεν κατάφερε το καλοκαίρι να υπογράψει τους παίκτες που είχε ως προτεραιότητα, ειδικά για το "1" και το "4". Κι από την στιγμή που δεν υπήρχε ο προϋπολογισμός για να συζητηθούν άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, μοιραία η ποιότητα ήταν πολύ χαμηλή.

Σε όλη τη διάρκεια του πρώτου γύρου, ο 43χρονος τεχνικός έδειξε μεγάλη προσαρμοστικότητα στη διάρκεια των αγώνων, σε τέτοιο βαθμό που λύσεις έκτακτης ανάγκης (πχ ο Ιωάννης Παπαπέτρου στο "4") έγιναν... ο κανόνας. Από την άλλη όμως, το γεγονός πως δεν μπόρεσε να παρουσιάσει ένα αμυντικό φίλτρο εφάμιλλο με αυτό που είχε επισημάνει πως ήθελε στη διάρκεια της off season θα είναι το στοιχείο που τον "πλήγωσε" περισσότερο από κάθε τι άλλο.

12. Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟΝ Β' ΓΥΡΟ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Δεν είναι εύκολο και σίγουρα δεν είναι ασφαλές να γίνει εκτίμηση, καθώς οι Πειραιώτες έχουν επτά αγώνες σε διάστημα 21 ημερών από τις 8 έως τις 29 Ιανουαρίου. Από αυτή την επτάδα (με τρεις διαβολοβδομάδες) μπορεί να κριθεί σε μεγάλο βαθμό η σεζόν τους, ειδικά αν έχουν αρκετές ήττες. Η λογική πάντως λέει ότι ο Ολυμπιακός θα γράψει ρεκόρ καλύτερο από το 8-8 του α' γύρου και θα μείνει σε τροχιά οκτάδας, την οποία θα διεκδικεί πιθανότατα μέχρι και την τελευταία εβδομάδα.

Στο ΣΕΦ θα παίξει με Μπάγερν, Βιλερμπάν, Μπαρτσελόνα, Παναθηναϊκό, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Ερυθρό Αστέρα, Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, Φενέρμπαχτσε και Χίμκι, έχει δηλαδή εννέα αγώνες στους οποίους μπορεί να γράψει ένα λογικό αποτέλεσμα πέντε-επτά νικών, ενώ εκτός θα αντιμετωπίσει Μακάμπι, Ζάλγκιρις Κάουνας, Αρμάνι Μιλάνο, Αναντολού Εφές, Μπασκόνια, Άλμπα Βερολίνου, Βαλένθια και Ρεάλ Μαδρίτης.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Είναι ξεκάθαρο πως η κακή πορεία (βάσει αποτελεσμάτων) του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ στον πρώτο γύρο δεν ήταν αποτέλεσμα του... κακού προπονητή. Το κάθε άλλο. Ήταν σαφές από πολύ νωρίς πως οι πράσινοι δεν θα μπορέσουν να διεκδικήσουν μια θέση στην πρώτη δεκάδα της κατάταξης. Βάσει όσων έχουμε δει ως τώρα, το ταβάνι μπαίνει αρκετά πιο χαμηλά από το "10" πάντως. Για την ακρίβεια, η 14η θέση είναι αυτή που μοιάζει ως ο πιο προσιτός στόχος για τη συνέχεια της σεζόν -επ' ουδενί δεν μπορεί να γίνει λόγος για playoffs ή κάτι κοντά σε αυτά.