Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός: Το αποκούμπι Φαλ, ο σταθερός Βεζένκοβ και ο παράγοντας Γουόκαπ

Ο Ολυμπιακός ήταν ο μεγάλος νικητής του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, επικρατώντας με 68-66 των “πράσινων” για την 8η αγωνιστική της Basket League.

Ήταν ένα σκληρό παιχνίδι, με πολλά λάθη και άστοχα σουτ, που πήγε σε χαμηλό τέμπο. Κοινώς, ήταν ένα κλασικό ντέρμπι “αιωνίων” που κρίθηκε στο φινάλε, με τον Ντουέιν Μπέικον να αστοχεί στο φινάλε σε τρίποντο που θα μπορούσε να δώσει την νίκη στους “πράσινους”.

Πώς έφτασαν όμως οι δύο ομάδες μέχρι εκεί;

Ο Βεζένκοβ και οι αδυναμίες κάθε αντιπάλου

Υπάρχει ένα πράγμα που έγινε ξεκάθαρο από το ξεκίνημα του αγώνα και για τις δύο πλευρές: Θα χτυπούσαν αλύπητα όποιον αδύναμο ή μέτριο αμυντικό έβρισκαν στο παρκέ. Το σημάδι θα ήταν ανελέητο και θα γινόταν με τέτοιο τρόπο που θα γινόταν σαφές ότι δεν θα δινόταν περιθώριο στον αντίπαλο.

Πάνω σε αυτή την λογική, ο Ολυμπιακός χτύπησε αμέσως τον Γκουντάιτις με τον Φαλ, εξουδετερώνοντας μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα τον Λιθουανό, που αποσύρθηκε άρον-άρον στον πάγκο για χάρη του Παπαγιάννη φορτωμένος με δύο φάουλ. Ο Ολυμπιακός γενικά προσπάθησε να τροφοδοτήσει τον Φαλ στην αρχή του αγώνα - όπως κάνει συνήθως στα παιχνίδια που θεωρεί ότι θα είναι κλειστά - παίρνοντας πόντους από τον Γάλλο.

Την ίδια στιγμή, ο Βεζένκοβ πλήγωσε τους “πράσινους” - και κυρίως τον Γουίλιαμς, που είναι μέτριος αμυντικός μακριά από την μπάλα - με την διαρκή του κίνηση. Ο Βούλγαρος εκμεταλλεύτηκε κάθε απροσεξία του Αμερικανού σκοράροντας όποτε έβρισκε ευκαιρία, ενώ την ίδια στιγμή οΚάναν έγινε παράγοντας στο παιχνίδι χάρη σε 8 μαζεμένους πόντους.

Ο Παναθηναϊκός είχε ζητήματα στην άμυνα. Προκειμένου να μείνει κοντά στο σκορ ακολούθησε την λογική που ακολουθεί τις τελευταίες εβδομάδες: Έδωσε την μπάλα στον Μπέικον, ο οποίος με προσωπικές ενέργειες τράβηξε την ομάδα στο σκοράρισμα. Οι “πράσινοι” όμως ήταν στατικοί στην επίθεση. Κάθε λάθος σήμαινε ευκαιρία του Ολυμπιακού να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο. Αυτό αποδείχθηκε μία μικρογραφία του μεγαλύτερου προβλήματος του Παναθηναϊκού, που είχε συνολικά 17 λάθη.

Το κυνήγι του Σλούκα και το σημάδι στην 2η πεντάδα του Ολυμπιακού

Ο Παναθηναϊκός έψαχνε αντίδραση και θα την έβρισκε στην δεύτερη περίοδο. Με τους Φαλ και Βεζένκοβ να βρίσκονται στον πάγκο και τον Ολυμπιακό να χάνει τα σημεία αναφοράς του, ο Παναθηναϊκός έθεσε σε πράξη το πλάνο: Θα κυνηγούσε τον Σλούκα και στις δύο πλευρές του παρκέ για να τον φθείρει και θα σημάδευε συγκεκριμένους παίκτες σε άμυνα και επίθεση.

Ο Παναθηναϊκός επέλεξε σχεδόν σε όλο το ματς να παίξει με δυναμικό Hedge Out τα Pick and Roll που εμπλεκόταν ο Σλούκας (ο ψηλός έβγαινε πολύ δυναμικά πάνω του, στέλνοντάς τον προς τα πίσω). Την ίδια στιγμή, ο παίκτης που μάρκαρε τον (μέτριο σουτέρ) ΜακΚίσικ ήταν αυτός που τσέκαρε τον σέντερ (Μπόλομποϊ) που ρόλαρε στο καλάθι. Αυτό δημιούργησε θέματα στον Ολυμπιακό στο θέμα των αποστάσεων και σε κακές επιθέσεις στον Ολυμπιακό, που μεγιστοποιήθηκαν λόγω της κακής βραδιάς του Λαρεντζάκη.

Με την άμυνα να σφίγγει, ο Παναθηναϊκός άρχισε να σημαδεύει αρχικά τον Μπόλομποϊ στο Pick and Roll (το έκανε και με τον Πίτερς, για αυτό ο Αμερικανός αποσύρθηκε έπειτα από 2 λεπτά) και στην συνέχεια τον Σλούκα. Η λογική με τον διεθνή γκαρντ ήταν απλή: Έπρεπε να εμπλακεί σε κάθε φάση στην άμυνα, αφού ο παίκτης που μάρκαρε είτε έπαιρνε την προσπάθεια, είτε εμπλεκόταν στο Pick and Roll είτε - κάποιες άλλες φορές - έδινε το σκριν στον Ντουέιν Μπέικον (που πέρασε μεγάλο μέρος του αγώνα σε θέση πάουερ φόργουορντ) για να παίξει ο Αμερικανός ένας εναντίον ενός κόντρα στον Σλούκα μετά από αλλαγή. Όλο αυτό έφθειρε τους “ερυθρόλευκους”.

Ο Ολυμπιακός προσαρμόστηκε. Οι επιστροφές των Βεζένκοβ και Φαλ ισορρόπησαν την κατάσταση, έδωσαν βοήθειες στον Σλούκα, ανοίγοντας το γήπεδο στην επίθεση και κλείνοντας χώρους στην άμυνα. Το ματς όμως ήταν πλέον ντέρμπι.

Ο παράγοντας Γουόκαπ, οι ανάσες των Λι - Γουόλτερς και τα λάθη που πλήγωσαν

Το δεύτερο ημίχρονο βρήκε τις δύο ομάδες σχεδόν στα ίσα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας αποφάσισε να καθιερώσει ένα μαρκάρισμα στο οποίο είχε εφαρμόσει για μικρό διάστημα στην πρώτη περίοδο, στέλνοντας τον Γουόκαπ πάνω στον Μπέικον. Ο λόγος σαφής: Πέρα από καλύτερος αμυντικός της ομάδας, ο Αμερικανός είναι ο καλύτερος στο να σπάει τα σκριν σε κατάσταση Pick and Roll, ενώ αν γίνονταν αλλαγές από το 1 έως το 4 μπορούσε να το υποστηρίξει αυτό. Και πράγματι το έκανε, κλειδώνοντας σχεδόν σε όλο το δεύτερο ημίχρονο τον Μπέικον.

Ο Γουόκαπ είναι συνήθως αυτός που κάνει την αθόρυβη δουλειά. Κόντρα στον Παναθηναϊκό ωστόσο κάθε προσπάθειά του έκανε θόρυβο. Ο λόγος είναι ότι ο Αμερικανός γύρισε όλο το μομέντουμ του αγώνα, τόσο με τα κλεψίματά του, όσο και με το σουτ του. Με τον Παναθηναϊκό να έχει επιλέξει να του δώσει το σουτ, ο Γουόκαπ έβαλε δύο μεγάλα τρίποντα στην τρίτη περίοδο (και ένα μακρινό δίποντο στην τέταρτη περίοδο) που έδωσαν ανάσες στον Ολυμπιακό και βελτίωσαν τις αποστάσεις του.

Την ίδια στιγμή που ο Γουόκαπ κρατούσε τον Ολυμπιακό, ο Παναθηναϊκός πήρε πράγματα από δύο δικούς του γκαρντ: Τους Λι και Γουόλτερς. Με τον Μπέικον κλεισμένο και τον Γουίλιαμς εκτός ρυθμού, οι δύο Αμερικανοί ανέλαβαν δράση σε κρίσιμα σημεία. Την αρχή έκανε ο Λι στην τρίτη περίοδο πετυχαίνοντας δύο μεγάλα τρίποντα (ένα από στάση και ένα σε κατάσταση Pick and Roll). Στην τέταρτη περίοδο όμως ήταν ο Γουόλτερς αυτός που εκμεταλλεύτηκε την προσοχή που υπήρχε στον Μπέικον και με τα γνωστά του floater πλήγωσε τον Ολυμπιακό, κρατώντας τον Παναθηναίκό στον αγώνα.

Οι “πράσινοι” είχαν φέρει το ματς εκεί που ήθελαν σε άμυνα και επίθεση παρά τον περιορισμό του Μπέικον. Υπήρξαν στιγμές όμως που ήταν απρόσεκτοι και το πλήρωσαν. Το 13 ασίστ - 17 λάθη του Παναθηναϊκού έναντι 20 ασίστ - 11 λάθη του Ολυμπιακού σε ματς που κρίθηκε στον πόντο πληγώνει. Αυτό που πλήγωσε όμως ακόμα περισσότερο τους “πράσινους” είναι ότι ο Ολυμπιακός πήρε 24 πόντους από τα λάθη τους (ο Παναθηναϊκός πήρε 8 πόντους από λάθη των “ερυθρόλευκων”). Κοινώς, ο Ολυμπιακός σημείωσε 24 από τους 68 πόντους του (ήτοι 35% των πόντων του) από λάθη των “πράσινων”.

Το τρίποντο του Σλούκα, ο Φαλ και η κλάση του Μπέικον

Σε ένα παιχνίδι που πρακτικά αμφότερες οι ομάδες είχαν ουσιαστικά ροτέισον… 6.5 παικτών, κάθε λεπτομέρεια μπορεί να έκανε την ζημιά. Σε αυτό το παιχνίδι η διαφορά φάνηκε στο μικρό διάστημα στην τέταρτη περίοδο που πέρασε στο παρκέ “κρύος” από τον πάγκ ο Γκουντάιτις αντί του Παπαγιάννη. Είναι το σημείο που ο Ολυμπιακός σκοράρει έπειτα από επιθετικό ριμπάουντ (Βεζένκοβ από ασίστ του Γουόκαπ για το 57-54) και - κυρίως - ο Σλούκας βρίσκει το καλύτερο σουτ του όλη την βραδιά, όταν ευστοχεί σε τρίποντο μπροστά στον Λιθουανό για το 60-56.

Ο Σλούκας ταλαιπωρήθηκε όλο το βράδυ από την πιεστική άμυνα του Παναθηναϊκού και τα δυναμικά Hedge Out του Παπαγιάννη. Με τον Γκουντάιτις στο παρκέ πήρε ανάσα για μία φάση και σκόραρε. Λίγο αργότερα, με τον Παπαγιάννη στο παρκέ, είχε πλέον την αυτοπεποίθηση να βγάλει την ασίστ στον Φαλ για το 62-57. Την ίδια στιγμή, η συνεισφορά του Φαλ στο τέλος ήταν - ξανά - κομβική. Ο Γάλλος είναι το αποκούμπι του Ολυμπιακού στα δύσκολα. Αυτό ήταν και κόντρα στον Παναθηναϊκό, με το καλάθι και φάουλ που σημείωσε παίζοντας με πλάτη κόντρα στον Παπαγιάννη για το 65-59 να είναι πολύ σημαντικό.

Η αλήθεια είναι ότι στο καλάθι και φάουλ του Φαλ κανονικά το παιχνίδι θα τελείωνε. Τότε όμως ήταν που ο Μπέικον έδειξε την κλάση του. Ο Αμερικανός έφερε τούμπα το παιχνίδι με προσωπικά καλάθια, έχοντας και μικρή βοήθεια από τον Λι λόγω του κλεψίματος του βραχύσωμου γκαρντ στον Σλούκα λίγο πριν το φινάλε.

Στο τέλος, με το παιχνίδι να κρίνεται σε μία κατοχή, μπορούσε να γίνει οτιδήποτε. Ο Παναθηναϊκός ήταν η ομάδα που είχε την τελευταία επίθεση. Έδωσε την μπάλα στον Μπέικον και αυτός πήρε το τελευταίο σουτ. Η μπάλα δεν του έκανε το χατίρι και το ντέρμπι πήγε στους “ερυθρόλευκους”, σε ένα παιχνίδι που κρίθηκε στο νήμα.

Καλά και άσχημα νέα και για τους δύο

Παραδοσιακά το πρώτο ντέρμπι “αιωνίων” για το πρωτάθλημα είναι ιδιαίτερο εδώ και χρόνια. Συχνά το διακύβευμα είναι ασυνήθιστα μεγάλο για τέτοιο παιχνίδι (η πρώτη θέση στην κανονική περίοδο και το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς) λόγω του αδύναμου ελληνικού πρωταθλήματος, αφού σπάνια οι δύο “αιώνιοι” γνωρίζουν άλλες ήττες (όπως ο Παναθηναϊκός από τον Άρη). Αυτό συχνά οδηγεί σε ένταση και ασυνήθιστα πολλά λάθη και κακές επιλογές τους παίκτες. Στο τέλος της ημέρας, είναι δεδομένο ότι αμφότεροι έχουν καλά και άσχημα νέα να σκεφτούν.

Στα καλά νέα για τον Ολυμπιακό, πέρα από την νίκη, είναι ότι πήρε ένα ντέρμπι όπου ήταν μάλλον μέτριος και αγχωμένος. Είδε τον Βεζένκοβ να κάνει τα... γνωστά (22 πόντοι με 6/14 σουτ, 7 ριμπάουντ), τους Φαλ (17 πόντοι, 9 ριμπάουντ), Γουόκαπ (8 πόντοι, 4 ασίστ, 3 κλεψίματα) να βγαίνουν μπροστά, τον Σλούκα να έχει στιγμές (7 πόντοι, αλλά και 6 ασίστ από τις οποίες ο Ολυμπιακός πήρε 12 πόντους) και τον Κάναν να προσφέρει έπειτα από καιρό και μάλιστα σε σημαντικό παιχνίδι. Στα άσχημα νέα ανήκει ότι πάλι το ροτέισον ήταν εξαιρετικά σφιχτό, αφού υπάρχουν παίκτες έχουν κομβικό ρόλο και είτε είναι εκτός ρυθμού (ΜακΚίσικ), είτε εξακολουθούν να ψάχνονται (Πίτερς, Μπόλομποϊ). Σε μία βραδιά που δύο σημαντικοί παίκτες (Παπανικολάου, Λαρεντζάκης) ήταν μέτριοι για τα στάνταρ τους, ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη να πάρει βοήθειες από αλλού και δεν τις πήρε.

Στον Παναθηναϊκό, τα καλά νέα ήταν η επιβεβαίωση της διαρκούς ανόδου και βελτίωση της χημείας, η αποδοχή όλων στο ρόστερ του ρόλου του Μπέικον, η αυτοπεποίθηση που συνεχίζουν να βγάζουν οι Γουόλτερς και Λι, η άνοδος του Παπαγιάννη. Στα άσχημα νέα ανήκει το (επίσης) σφιχτό ροτέισον 6.5 παικτών και - κυρίως - το γεγονός ότι φάνηκε (ξανά) ότι οι Γουίλιαμς, Παπαγιάννης δεν έχουν καν το περιθώριο να καθίσουν στον πάγκο για μερικές ανάσες στα ανταγωνιστικά παιχνίδια, αφού δεν υπάρχουν λύσεις πίσω τους.

Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός θα τα ξαναπούν φέτος, πολλές φορές, με την επόμενη συνάντησή τους να είναι προγραμματισμένη για τις 30 Δεκεμβρίου για την EuroLeague. Μέχρι τότε έχουν χρόνο να δουλέψουν και να ετοιμαστούν ακόμα καλύτερα. Η επόμενη συνάντησή τους είναι δεδομένο ότι θα έχει πολύ ενδιαφέρον.