Χαμένη ευκαιρία. Ακόμα μία χαμένη ευκαιρία θα μπορούσε να πει κάποιος. Ο Ολυμπιακός βρέθηκε πολύ κοντά στο να πάρει την νίκη κόντρα στην Ρεάλ, αλλά στο τέλος δεν άντεξε, λυγίζοντας μπροστά στην κλάση των Μαδριλένων.

Ο Ολυμπιακός πάλεψε, απάντησε στο ξύλο με ξύλο όταν χρειάστηκε, περιόρισε αρκετά ατού της Ρεάλ. Στο τέλος ωστόσο δεν μπόρεσε να αποφύγει την ήττα, πληρώνοντας ένα-δύο στιγμιαία λάθη, τα οποία έμελλε να του στοιχίσουν.

ΜΑΤΣΑΡΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε το παιχνίδι τοποθετώντας στο πλευρό του Σλούκα στην περιφέρεια τους ΜακΚίσικ-Παπανικολάου, σε μία σαφή προσπάθεια να ματσάρει το μέγεθος της περιφέρειας της Ρεάλ, αλλά και να έχει έναν ακόμα παίκτη που μπορεί να δημιουργήσει το δικό του σουτ (ΜακΚίσικ). Και αυτό ήταν κάτι που σε σημαντικό βαθμό το κατάφερε.

Η πρώτη περίοδος έμοιαζε με... κατενάτσιο. Το μεν μέγεθος του Ολυμπιακού στην περιφέρεια έκλεινε χώρους στην Ρεάλ, το δε μέγεθος του Ταβάρες (που έπαιζε διαρκώς flat άμυνα στο Πικ εν Ρολ) δυσκόλευε τον Ολυμπιακό, με αποτέλεσμα ένα ισχνό 12-12 στο τέλος της πρώτης περιόδου. Τα δεδομένα ωστόσο θα άλλαζαν άμεσα.

Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΑΒΑΡΕΣ

Η δεύτερη περίοδος και το ξεκίνημα της τρίτης περιόδου του αγώνα ουσιαστικά ήταν σε περίληψη όλο το παιχνίδι. Με τον Ταβάρες να είναι στον πάγκο για ανάσες, ο Ολυμπιακός πήρε ανάσες στην επίθεση. Ο Σπανούλης βρήκε χώρους και δημιούργησε καταστάσεις, οι “ερυθρόλευκοι” ψηλοί είχαν διάβαση προς το καλάθι, ο Ολυμπιακός ξέφυγε με 27-19.

Και τότε μπήκε ξανά στο παρκέ ο Ταβάρες και μαζί η επιστροφή στην πραγματικότητα. Με τον θηριώδη σέντερ στο γήπεδο η Ρεάλ (ξανα)μεταμορφώθηκε. Ο Ταβάρες έκρυψε το γήπεδο στο Πικ εν Ρολ, οι περιφερειακοί μπόρεσαν να πιέσουν περισσότερο, ο Ολυμπιακός θόλωσε, η Ρεάλ έτρεξε στο ανοιχτό γήπεδο. Κάπως έτσι, το παιχνίδι ήρθε τούμπα, με αποτέλεσμα η Ρεάλ να τρέξει επιμέρους σκορ 18-3 και να ξεφύγει με 30-37 στο ξεκίνημα της τρίτης περιόδου.

Κάπου εδώ πρέπει βέβαια να αναφερθεί μία λεπτομέρεια που συχνά ο κόσμος ίσως αγνοεί για την άμυνα της Ρεάλ και κρύβεται πίσω από το τεράστιο κορμί του Ταβάρες: Ισχύει πράγματι ότι ο θηριώδης σέντερ αλλάζει έναν ολόκληρο παιχνίδι, ωστόσο δεν είναι ότι οι συμπαίκτες του υστερούν στο αμυντικό κομμάτι. Η Ρεάλ έχει ελάχιστους αδύναμους κρίκους στην άμυνα, πιέζει στην μπάλα αφόρητα, έχει μέγεθος στην περιφέρεια. Όταν αυτό συνδυάζεται με τον Ταβάρες είναι που την κάνει να δείχνει τρομακτική. Ο Ολυμπιακός ωστόσο είχε την απάντηση.

Η ΚΛΑΣΗ ΤΟΥ ΣΠΑΝΟΥΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑ

Ο Ολυμπιακός έψαχνε απαντήσεις. Και τελικά τις βρήκε στην τρίτη περίοδο όταν πέρασε στο παρκέ ο Βασίλης Σπανούλης, έχοντας στο πλευρό του τους τέσσερις καλύτερους αθλητές της ομάδας σε κάθε θέση (ΜακΚίσικ, Παπανικολάου, Ζαν-Σαρλ, Μάρτιν), με τον Γιώργο Μπαρτζώκα να επιλέγει παράλληλα στην άμυνα να ρίξει τον Παπανικολάου πάνω στον Λαπροβίτολα που είχε κάνει μεγάλη ζημιά.

Με τον Ταβάρες να πιάνει πολύ χώρο, ο Ολυμπιακός άλλαξε προσέγγιση. Έστηνε να σκριν του πιο μακριά από το τρίποντο (κοντά στα 8 μέτρα) για να τον απομακρύνει από το καλάθι, αλλά παράλληλα έβαλε ταχύτητα στο παιχνίδι του. Ο Σπανούλης έπαιρνε γρήγορες αποφάσεις, ο Μάρτιν έκοβε πιο δυνατά στο καλάθι μετά το σκριν. Παράλληλα, ο ΜακΚίσικ επιβεβαίωνε ότι ήταν ο μόνος περιφερειακός που μπορούσε να δώσει σταθερές λύσεις, ορμώντας προς το καλάθι, ακολουθώντας τον βασικό κανόνα που ισχύει όταν ένας παίκτης είναι τόσο αθλητικός όσο αυτός και έχει μπροστά σου έναν μπλοκέρ της κλάσης του Ταβάρες: Πήγαινε κατά πάνω του, δεν φοβόταν την επαφή, τελείωνε δυναμικά τις φάσεις. Σαφώς και αυτό οδηγεί και σε τάπες του ψηλού. Δεν γίνεται ωστόσο να μπορέσεις να σκοράρεις και να τον φθείρεις διαφορετικά.

Ο Ολυμπιακός βρήκε ρυθμό και στις δύο πλευρές του παρκέ. Στην άμυνα, ο Παπανικολάου έκρυψε το γήπεδο στον Λαπροβίτολα. Στην επίθεση, οι “ερυθρόλευκοι” βρήκαν πόντους σε συνεχόμενες κατοχές, χτύπησαν στην ταχύτητα τον κουρασμένο Ταβάρες, πέρασαν μπροστά. Η απάντηση της Ρεάλ ωστόσο με τα συνεχόμενα τρίποντα των Κάρολ-Τόμπκινς έφερε πάλι το παιχνίδι στα ίσια.

ΝΙΚΗ – ΗΤΤΑ, ΔΥΟ ΛΑΘΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ

Στην τέταρτη περίοδο και στην παράταση είχαμε πλέον άλλο παιχνίδι. Έχοντας καλούς σουτέρ στο παρκέ (Κάρολ, Τόμπκινς), η Ρεάλ χρησιμοποίησε τις καλές αποστάσεις της είτε για να σκοράρει από την περιφέρεια, είτε για να τροφοδοτήσει τον Ταβάρες σε καταστάσεις Πικ εν Ρολ. Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του είχε καταφέρει πλέον να φθείρει τον Ταβάρες σωματικά (έμεινε στο παρκέ 34 λεπτά) και τον σημάδευε πλέον στο Πικ εν Ρολ με τον Μάρτιν – με τον Σλούκα να επιλέγει πότε θα εκτελεί και πότε θα πασάρει – ενώ εναλλακτικά σημάδευε τον Κάρολ με τον ΜακΚίσικ. Ηταν σαφές πλέον ότι όλα θα κρίνονταν από μία-δύο στιγμές.

Οι (κλισέ) λεπτομέρειες έκαναν παλι την εμφάνισή τους στο φινάλε. Και για κακή τύχη του Ολυμπιακού ήταν εναντίον του. Η αρχή έγινε όταν με το σκορ 81-79 οι κουρασμένοι Σλούκας και ΜακΚίσικ μπερδεύτηκαν σε ένα απλό σκριν του Ντεκ στον Γιουλ, άφησαν ελεύθερο τον αρχηγό της Ρεάλ και αυτός με τρίποντο έκανε το 81-82. Στην επόμενη φάση, με την Ρεάλ να μαρκάρει σωστα το Πικ εν Ρολ ανάμεσα σε Σλούκα και Μάρτιν, ο Αμερικανός βρέθηκε με την μπάλα στα χέρια στην κορυφή της ρακέτας, με τον Σλούκα να κόβει στο καλάθι. Πήγε να του πασάρει, αλλά αυτή είναι μία πάσα που γενικά δεν έχει στο ρεπερτόριό του. Το παιχνίδι είχε κριθεί, αφού μετά η Ρεάλ απλώς έβαλε τις βολές που χρειαζόταν.

Ο Ολυμπιακός πρακτικά απείχε μία άμυνα και μία επίθεση από την νίκη. Αντιμετώπισε λάθος και δύο κρίσιμες κατοχές και το πλήρωσε με την ήττα. Θα γινόταν διαφορετική συζήτηση αν το σουτ του Γιουλ δεν είχε μπει ή αν έκανε καλύτερη επίθεση ο Ολυμπιακός στην επόμενη φάση; Σίγουρα Αυτό όμως είναι το μπάσκετ: Ένα άθλημα στιγμών. Μία, δύο λάθος αντιδράσεις σε ένα παιχνίδι αρκούν για να πάρεις ή να χάσεις την νίκη. Όσο κυνικό και αν ακούγεται αυτό.