Ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε στην Μόσχα για την 12η αγωνιστική της EuroLeague. Κόντρα στην φορμαρισμένη ΤΣΣΚΑ, οι “ερυθρόλευκοι” ήξεραν ότι χρειαζόταν να κάνουν πολλές υπερβάσεις για να νικήσουν. Αυτές όμως δεν ήρθαν και μοιραία ήρθε και η βαριά ήττα.

Είναι γεγονός ότι αυτή η ήττα ήταν... εντός προγράμματος για τον Ολυμπιακό. Η διαφορά ποιότητας, μεγέθους και φόρμας των δύο ομάδων, αλλά και η “σκουριά” των παικτών των “ερυθρόλευκων” - μην ξεχνάμε ότι αρκετά μέλη της ομάδας προσβλήθηκαν από τον κορονοϊό τις προηγούμενες εβδομάδες και ακόμα ψάχνουν ρυθμό – είχαν σκιαγραφήσει από πριν την εικόνα του ματς. Όσες δικαιολογίες και αν υπάρχουν όμως, η αλήθεια είναι ότι δεν αλλάζει ότι η εικόνα της ομάδας δεν ήταν καλή.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΣΤΟΝ ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΒ

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε έχοντας ταυτόχρονα τους Σλούκα και Σπανούλη στο παρκέ, σε μία ξεκάθαρη προσπάθεια να έχει περισσότερη δημιουργία στο παρκέ, έστω και με συνέπεια μία αμυντική ανισορροπία. Αυτό ωστόσο στην αρχή δεν στοίχισε, πιθανότατα επειδή η ΤΣΣΚΑ την ίδια στιγμή ξεκίνησε στις θέσεις της περιφέρειας με τους Χάκετ, Χίλιαρντ, Κουρμπάνοφ, έχοντας δηλαδή στον πάγκο τους δύο καλύτερους δημιουργούς της (Τζέιμς, Κλάιμπερν).

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε ιδανικά το παιχνίδι. Με τους Σλούκα και Σπανούλη να “χτυπάνε” συνεχώς τον Μιλουτίνοβ σε καταστάσεις Πικ εν Ρολ – αφού η ΤΣΣΚΑ επέλεξε αρχικά να παίξει άμυνα flat, αφήνοντας πιο πίσω τον Σέρβο – οι “ερυθρόλευκοι βρήκαν είτε σουτ μετά από ντρίμπλα, είτε τον Μάρτιν κάτω από το καλάθι, ξεφεύγοντας με 9-17. Η συνέχεια ωστόσο ήταν εντελώς διαφορετική.

ΚΛΑΪΜΠΕΡΝ ΚΑΙ ΤΖΕΪΜΣ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Η ταυτόχρονη είσοδος των Τζέιμς και Κλάιμπερν, αλλά και η αλλαγή της άμυνα στο Πικ εν Ρολ από τον Δημήτρη Ιτούδη στα Πικ εν Ρολ των Σλούκα και Σπανούλη από flat σε δυναμικό Hedge Out (ο Μιλουτίνοβ έβγαινε δυναμικά στην μπάλα και πίεζε τον χειριστή) θα άλλαζαν τα δεδομένα δραματικά από εκείνο το σημείο και έπειτα.

Ο Δημήτρης Ιτούδης αποφάσισε να ρίξει τον ύψους 2.01 μέτρων (και με άνοιγμα χεριών 2.13 μέτρα) Κλάιμπερν στον Σλούκα, κρύβοντάς του το γήπεδο. Ταυτόχρονα, στην άλλη πλευρά του παρκέ τα μαρκαρίσματα απλώς... δεν έβγαιναν, με τον Σπανούλη να καλείται να μαρκάρει τον Τζέιμς και τον Σλούκα τον Κλάιμπερν. Ο Ολυμπιακός είχε αρχίσει να έχει προβλήματα.

Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα η ΤΣΣΚΑ μάζεψε την διαφορά και μάλιστα πέρασε και μπροστά, χτυπώντας συνεχώς στα μισματς που δημιουργήθηκαν, αλλά και την επιλογή του Ολυμπιακού να δίνει βοήθειες με τον Ζαν-Σαρλ, κάτι που οδήγησε σε δύο μαζεμένα τρίποντα του Σενγκέλια. Η ΤΣΣΚΑ είχε πάρει τον έλεγχο.

Η ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΠΕΝΤΑΔΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ

Ο Ολυμπιακός προσπάθησε να προσαρμοστεί στην ΤΣΣΚΑ και τα μεγέθη της, αφού η ρωσική ομάδα είχε σταθερά στο παρκέ τέσσερις παίκτες με ύψος πάνω από δύο μέτρα. Οι “ερυθρόλευκοι” επέλεξαν να εστιάσουν στην άμυνα, με τον Γιώργο Μπαρτζώκα να ρίχνει ταυτόχρονα στο παρκέ τους Τζένκινς, ΜακΚίσικ και έναν εκ των Παπανικολάου-Λαρεντζάκη. Τα πράγματα όμως έγιναν χειρότερα.

Ο Ολυμπιακός αμυνόταν σωστά τις περισσότερες φορές, αλλά πολύ συχνά δεχόταν καλαθι έπειτα από επιθετικό ριμπάουντ, αφού η ΤΣΣΚΑ είναι η κορυφαία ομάδα στην EuroLeague σε αυτό τον τομέα χάρη στα μεγέθη που έχει σε κάθε θέση. Την ίδια στιγμή, στην άλλη πλευρά του παρκέ η απουσία των Σλούκα και Σπανούλη γιγάντωσε το πρόβλημα δημιουργίας. Ο Ολυμπιακός έμεινε 6.5 λεπτά χωρίς καλάθι εντό πεδιάς στην δεύτερη περίοδο, μέχρι να σκοράρει ο Λαρεντζάκης σε αιφνιδιασμό έπειτα από κλέψιμο στον Κλάιμπερν. Η ΤΣΣΚΑ του είχε κρύψει το γήπεδο.

Με μοναδικό παίκτη που μπορούσε να απειλήσει τον ΜακΚίσικ, αλλά και αυτόν περιορισμένο αφού με εξαίρεση τον Βεζένκοβ δεν υπήρχε σουτέρ στην πεντάδα των “ερυθρόλευκων” και οι διάδρομοι είχαν κλείσει, ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την γεμάτη ύψος άμυνα των Ρώσων. Καθόλου τυχαία, τα πρώτα καλάθια του Ολυμπιακού σε σετ παιχνιδι στην δεύτερη περίοδο ήρθαν με την ταυτόχρονη επιστροφή των Σπανούλη-Σλούκα χάρη σε δημιουργίες του πρώτου, με την άμυνα όμως να πληρώνει το τίμημα.

Ίσως κανείς στον Ολυμπιακό να μην ήθελε να το παραδεχθεί, αλλά λίγο-πολύ το παιχνίδι είχε κριθεί. Και αυτό αποδείχθηκε στην τρίτη περίοδο, όταν η ΤΣΣΚΑ συνέχισε στο ίδιο μοτίβο, ρίχνοντας μεγάλα κορμιά πάνω στον Σλούκα στην άμυνα (Χάκετ, Κλάιμπερν), σημαδεύοντας όποιον εκ των Σλούκα-Σπανούλη μάρκαρε τον Τζέιμς στην επίθεση και κλείνοντας όλους τους χώρους στον ΜακΚίσικ, εκθέτοντας ξεκάθαρα την απουσία ενός τρίτου πόλου δημιουργίας του Ολυμπιακού πέρα των δύο Ελλήνων γκαρντ.

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΑΡΙΣΟΝ

Είναι σαφές ότι ο Ολυμπιακός βρίσκεται ξανά σε φάση αναζήτησης. Το γεγονός ότι το ροτέισον στις θέσεις των γκαρντ άλλαξε εκ νέου το δείχνει αυτό, όπως δείχνει και την προσπάθεια του Γιώργου Μπαρτζώκα να ανακατέψει την τράπουλα. Μία τράπουλα στην οποία ελπίζει ότι πλέον θα ενσωματώσει ξανά τον Άαρον Χάρισον.

Ο Αμερικανός γκαρντ δεν ταξίδεψε στην Μόσχα, αφού δεν βρίσκεται ακόμα στο επιθυμητό σημείο φυσικής κατάστασης μετά τον τραυματισμό του στο γόνατο. Είναι ξεκάθαρο ωστόσο ότι ο ρόλος του είναι κομβικός στον προγραμματισμό του Ολυμπιακού, αφού είναι αυτός στον οποίο οι “ερυθρόλευκοι” πόνταραν να δώσει το κάτι παραπάνω ως τρίτος δημιουργός, αλλά και ως ο σουτέρ που θα ανοίξει το γήπεδο, δίνοντας παράλληλα μέγεθος στην περιφέρεια, αφού έχει ύψος 1.98 μέτρα.

Είναι σαφές ότι ο Χάρισον δεν είναι... Μεσσίας, ούτε θα αλλάξει τα πάντα στον Ολυμπιακό. Αν έπαιζε στην Μόσχα δεν θα άλλαζε η εικόνα της ομάδας, η δε επιστροφή του δεν θα κάνει... ψηλότερο τον Μάρτιν, πιο σταθερό τον Έλις, καλύτερο σουτέρ τον ΜακΚίσικ ή νεότερο τον Σπανούλη. Σίγουρα όμως προβλέπεται να δώσει μία ισορροπία στο ροτέισον και μία σημαντική έξτρα λύση στα χέρια του κόουτς Μπαρτζώκα για την συνέχεια. Αρκεί βέβαια να είναι σε καλη κατάσταση.