Ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε κόντρα στην Ζάλγκιρις. Είχε το παιχνιδι στα χέρια του, αλλά κόλλησε στην τέταρτη περίοδο και τελικά το πλήρωσε, γνωρίζοντας την ήττα με 67-68 στην πρεμιέρα της EuroLeague.

Οι “ερυθρόλευκοι” είχαν αναμενόμενα σκαμπανεβάσματα λόγω της εποχής. Είδαν το ροτέισον να διαταράσσεται με το “καλημέρα” λόγω του τραυματισμού του Λίβιο Ζαν-Σαρλ, έδειξαν ότι ψάχνουν ακόμα ισορροπίες σε πολλά πράγματα: Στον τρόπο που μοιράζεται ο χρόνος συμμετοχής, στο πώς θα μοιράσουν την μπάλα στην επίθεση, στο πώς θα διαβάζουν τα πράγματα στην άμυνα. Στο τέλος, έμελλε να κλείσουν τον αγώνα όπως τον ξεκίνησαν: Με μία λάθος επίθεση έπειτα από επαναφορά μπάλας στο μισό γήπεδο, σε κάτι που φάνηκε από νωρίς ότι υπήρχε πρόβλημα, αφού στην πρώτη περίοδο φάνηκε δυσκολία στις τρεις πρώτες επαναφορές να μπει η μπάλα στο παρκέ.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τον αγώνα με τον Άαρον Χάρισον να δίνει τις πρώτες λύσεις με το μακρινό του σουτ χτίζοντας μία μικρή διαφορά. Σταδιακά ωστόσο φάνηκε να έχει πρόβλημα από την άμυνα της Ζάλγκιρις στο Πικ εν Ρολ. Ο λόγος; Οι Λιθουανοί επέλεξαν να αμύνονται με “ICE” στα Πικ εν Ρολ που έστεινε ο Ολυμπιακός στις 45 μοίρες (ο γκαρντ αρνείτο το σκριν και έστελνε στην πλάγια γραμμή τον γκαρντ, κάνοντας double-team). Αυτό δυσκόλεψε τον Ολυμπιακό, αφού έφευγε η μπάλα από τα χέρια του γκαρντ και πήγαινε στον ψηλό (Μάρτιν, Έλις), με τους δύο Αμερικανούς να έχουν πρόβλημα στο να πάρουν άμεσα απόφαση έπειτα από Short roll.

Με την επίθεση να αρχίζει να κολλάει, σταδιακά άρχισε να δημιουργείται και πρόβλημα στην άμυνα. Η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση των Σπανούλη-Σλούκα στις θέσεις των γκαρντ δημιούργησε αμυντικό πρόβλημα στον Ολυμπιακό το οποίο εκμεταλλεύτηκε η Ζάλγκιρις με τους ταχείς γκαρντ της, παίρνοντας ένα προβάδισμα. Η απάντηση όμως δεν θα αργούσε.

ΟΙ ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΙΚ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Στην δεύτερη και την τρίτη περίοδο ο Ολυμπιακός έμοιαζε να βρίσκεται πιο κοντά στα “θέλω” του Γιώργου Μπαρτζώκα. Το πλαισίωμα του Σλούκα (και αργότερα του Σπανούλη) με τον Τζένκινς και έναν εκ των ΜακΚίσικ-Παπανικολάου έδωσε ισορροπία και στις δύο πλευρές του παρκέ αφού υπήρχαν... σωματοφύλακες στην άμυνα, ο Μάρτιν αποδεικνύεται ότι βρίσκει ήδη χημεία με τους γκαρντ της ομάδας στο Πικ εν Ρολ, ο Ολυμπιακός φάνηκε να βρίσκει ρυθμό.

Βλέποντας την άμυνα της Ζάλγκιρις στο Πικ εν Ρολ, ο Γιώργος Μπαρτζώκας προσαρμόστηκε. Σταμάτησε να ζητάει να στήνονται τα σκριν από στάση, έβαλε κίνηση, άλλαζε την μπάλα από την δυνατή στην αδύνατη πλευρά είτε με “σκαλοπάτι” τον ψηλό, είτε χέρι με χέρι. Όταν πλέον έφτανε στον γκαρντ που θα δημιουργούσε (συνήθως τον Σλούκα), η άμυνα της Ζάλγκιρις ήταν ήδη σε κίνηση, δεν προλάβαινε να του “αρνηθεί” το σκριν. Το γήπεδο άνοιξε, ο Σλούκας και οι έτεροι περιφερειακοί του Ολυμπιακού βρήκαν ευκαιρία να δημιουργήσουν πιο εύκολα καταστάσεις σε Πικ εν Ρολ, αφού ο Μάρτιν συχνά άλλαζε άμεσα γωνία στο σκριν και έκοβε δυναμικά στο καλάθι και ο Βεζένκοβ ήταν απειλή από την περιφέρεια.

Έχοντας προσθέσει ταχύτητα στο παιχνίδι του, ο Ολυμπιακός βρήκε τις απαντήσεις που έψαχνε, έπαιξε όμορφο μπάσκετ στην επίθεση για κάτι παραπάνω από 10 αγωνιστικά λεπτά. Την ίδια στιγμή στην άμυνα έβαλε χέρια στην μπάλα, άρχισε να “σπάει” τα σκριν μακριά από την μπάλα στους σουτέρ της Ζάλγκιρις (Γκρικόνις, Μιλάκνις) αντί να έχει τον παίκτη να παίζει “σκιά” (όπου ακολουθεί τον παίκτη πίσω από τα σκριν πίσω από την πλάτη για να μην αφήσει το σουτ, αλλά του δίνει διάδρομο). Μετά όμως θα ερχόταν η αντίδραση της Ζάλγκιρις.

ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΠΟΥ ΘΟΛΩΣΕ, Ο ΓΙΟΚΟΥΜΠΑΪΤΙΣ ΚΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΓΚΑΡΝΤ

Ο Ολυμπιακός της τέταρτης περιόδου ήταν μία άλλη ομάδα. Με τον αρχικά Σλούκα στον πάγκο αλλά και τους άλλους γκαρντ κουρασμένους, ο Ολυμπιακός σταμάτησε να κινείται χωρίς την μπάλα. Έγινε στατικός, άρχισε να ψάχνει περισσότερο την προσωπική φάση από ότι έπρεπε, έπεσε στην παγίδα της Ζάλγκιρις που ενίοτε έπαιζε αλλαγές στα σκριν προκαλώντας τους γκαρντ των “ερυθρόλευκων” να τους νικήσουν από έξω προς τα μέσα. Την ίδια στιγμή, έστω και με το... ζόρι, οι Λιθουανοί άρχισαν να σκοράρουν στην επιθεση περνώντας την μπάλα στον Λοβέρν έπειτα από Πικ εν Ρολ, εκμεταλλευόμενοι και την προσωρινή έξοδο του Μάρτιν λόγω τραυματισμού. Το παιχνίδι πήγε στον πόντο.

Με τον Ολυμπιακό να έχει σαφές πρόβλημα στην επίθεση, ο κόουτς Μπαρτζώκας πήρε την απόφαση να ρίξει ταυτόχρονα στο παρκέ τους τρεις πιο επιθετικογενείς γκαρντ του, τους Σλούκα, Σπανούλη και Χάρισον. Ο λόγος σαφής: Με τις άμυνες να είναι έτσι κι αλλιώς κλειστές και τα σουτ να μπαίνουν δύσκολα και για τις δύο πλευρές ήθελε να έχει όσο περισσότερο ταλέντο γινόταν στο παρκέ για να πάρει αυτό το ένα σουτ, τη μία διείσδυση που θα έκανε την διαφορά. Αυτό το πήρε από τον Σπανούλη όταν ο αρχηγός του Ολυμπιακού έκανε το σκορ 67-63 με καλάθι και φάουλ, αλλά δεν το πήρε από τους Σλούκα και Χάρισον, αφού ο μεν πρώτος επέλεξε να έχει - όπως σε όλο το ματς - ρόλο δημιουργού και όχι εκτελεστή, ενώ ο δεύτερος δεν μπορούσε να δημιουργήσει καταστάσεις. Κάπως έτσι, το καλάθι και φάουλ του Σπανούλη ήταν οι τελευταίοι πόντοι των “ερυθρόλευκων”.

Στα τελευταία λεπτά η Ζάλγκιρις αποφάσισε να ποντάρει στην άγνοια κινδύνου του Γιοκουμπάιτις που έβαλε μεγάλα καλάθια και στο μέγεθος των Γουόκαπ, Γκριγκόνις στην περιφέρεια. Εκμεταλλεύτηκε την απουσία ενός καλού αμυντικού στην περιφέρεια και έβγαλε από τη μύγα ξυγκι για να βάλει τους πόντους που χρειάστηκε. Η τελευταία επίθεσή της δεν ήταν καλή, αλλά ο Γιοκουμπάιτις έμελλε να είναι εκεί που έπρεπε, πήρε το ριμπάουντ και το φάουλ και διαμόρφωσε το τελικό 67-68. Καμία φορά εκτός από διάθεση χρειάζεται και τύχη. Την τύχη όμως την φτιάχνεις μόνος σου και ο νεαρός γκαρντ έκανε ακριβώς αυτό σε όλο τον αγώνα, με αποτέλεσμα να μοιάζει με θεία δίκη ότι έκρινε αυτός το παιχνίδι

Όσο για την τελευταία φάση του αγώνα, επειδή θα γίνει πολύ κουβέντα για το γεγονός ότι έκανε την επαναφορά ο Σλούκας, ο κόσμος πρέπει να έχει υπόψη του το εξής: Πολύ συχνά οι προπονητές επιλέγουν τις επαναφορές της μπάλας από το πλάι να τις κάνουν οι καλύτεροι πασέρ τους (για να μπει η μπάλα στο παρκέ). Εξίσου συχνά να την κάνουν αυτοί που ακολούθως θα πάρουν την μπάλα, αφού ο παίκτης που κάνει την επαναφορά είναι πάντα επικίνδυνος επειδή έχει την δυνατότητα να μπει άμεσα στο παρκέ και να εκμεταλλευτεί το μισό δευτερόλεπτο που θα αργήσει η αντίδραση της άμυνας για να δημιουργήσει ή να εκτελέσει. Το πρόβλημα του Ολυμπιακού ήταν ότι η Ζάλγκιρις διάβασε (και) αυτή την επαναφορά και έστειλε πάνω στον Σλούκα τον ψηλό της με τα καλύτερα πλάγια βήματα: Τον Νάιτζελ Χέις.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΘΕΤΙΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ, ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ

Είναι σαφές ότι είναι νωρίς για κριτική, κάτι που θα ίσχυε ακόμα και αν ο Ολυμπιακός νικούσε. Ειναι εξίσου σαφές ότι οι “ερυθρόλευκοι” χτίζουν ακόμα μία φιλοσοφία, ψάχνοντας τις αρχές τους, δείχνοντας ενθαρρυντικά πράγματα.

Η εικόνα του Ολυμπιακού στην δεύτερη και την τρίτη περίοδο στην επίθεση, η δυναμικότητα του Μάρτιν και στις δύο πλευρές του πακρέ, οι στιγμές δημιουργίας του Σλούκα και του Σπανούλη, όλα αυτά πιστώνονται στους “ερυθρόλευκους”. Την ίδια στιγμή είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να αξιοποιηθούν καλύτερα – και όχι μεμονωμένα – οι Χάρισον και ΜακΚίσικ που ψάχνουν τα σουτ τους, να αναλάβει περισσότερο εκτελεστικό και λιγότερο οργανωτικό ρόλο ο Σλούκας, να ισορροπήσει το ροτέισον στις θέσεις των φόργουορντ, να πάρει το βέλτιστο η ομάδα από τους Σλούκα-Σπανούλη στον τομέα της δημιουργίας.

Στην πρεμιέρα της σεζόν ο Ολυμπιακός έδειξε – αναμενόμενα – μαγκωμένος. Για κακή του τύχη έμελλε να το πληρώσει. Πλέον οφείλει να καλύψει αυτή την ήττα μακριά από το ΣΕΦ και – κυρίως – να προσπαθήσει να βρει όσο πιο γρήγορα γίνεται την ταυτότητά του.