Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς έδωσε μεγάλη συνέντευξη στη σερβική Mozzart Sport και αναφέρθηκε σε πληθώρα θεμάτων που απασχολούν τον κόσμο του σερβικού, καθώς και του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Ο εμβληματικός τεχνικός αφηγήθηκε πώς περνά μια ημέρα ως προπονητής της Παρτίζαν, σύγκρινε την προσέλευση του κόσμου στα γήπεδα ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη και στάθηκε στο γεγονός ότι στην καριέρα του προπόνησε ομάδες με μεγάλη οπαδική βάση, όπως ο Παναθηναϊκός και η Φενέρμπαχτσε. Ο Ομπράντοβιτς ανέφερε ότι η τουρκική ομάδα έχει 25-30 εκατομμύρια οπαδούς, τους περισσότερους στον κόσμο και εξήγησε ότι και η Ελλάδα είναι "μεγάλη" σε αυτό το κομμάτι.

Για το πώς περνά μία ημέρα του ως προπονητής της Παρτίζαν: "Προπονούμαστε στις 11 το πρωί. Την προηγούμενη μέρα, συνήθως το βράδυ, ετοιμάζω όλη την προπόνηση για την επόμενη ημέρα. Διαλέγω κάποια παιχνίδια του επόμενου αντιπάλου για να παρακολουθήσω, μελετώ επίσης ένα από τα δικά μας παιχνίδια και μερικές φορές παρακολουθώ λίγο περισσότερο από εμάς. Δεν κοιμάμαι. Οι συνήθειές μου είναι έτσι από τότε που έπαιζα.

Συνήθως περνάω το βράδυ δουλεύοντας και αναλύοντας και ξεκουράζομαι τουλάχιστον 45 λεπτά το πρωί. Μετά πηγαίνω στο γυμναστήριο. Τελειώνει η προπόνηση, αν κάποιος μείνει λίγο περισσότερο ίσως κρατήσει παραπάνω, αλλά γενικά τελειώνει γύρω στη μία. Στη συνέχεια, προσπαθώ να βρω λίγο ελεύθερο χρόνο για μεσημεριανό με φίλους, να έρθω σπίτι και μετά κάνω ξανά το ίδιο".

Για τις διαφορές του NBA με το ευρωπαϊκό μπάσκετ αναφορικά με το πλήθος των αγώνων: "Το format έχει ενδιαφέρον όπως έχει διαμορφωθεί. Από την πλευρά της Παρτίζαν είναι θετικό, γιατί έχουμε μεγάλο αριθμό εισιτηρίων. Ο κόσμος γνωρίζει ότι θα δει και τις 17 ομάδες της Ευρωλίγκας, καθώς και την ABA Liga.

Πριν από αυτό, υπήρχαν οι όμιλοι, έτσι μπορείτε να μην έβλεπες τη Ρεάλ για τρία χρόνια. Αυτό το σύστημα διεξαγωγής είναι το καλύτερο επειδή παίζουμε πάντα ενάντια σε όλους. Ο αριθμός των αγώνων αυξάνεται και με αυτήν την έννοια πηγαίνει προς το ΝΒΑ, αλλά η Ευρωλίγκα διοικείται από σοβαρούς και έξυπνους ανθρώπους και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα κάνουν αυτό που φέρνει περισσότερο ενδιαφέρον για τους φιλάθλους.

Δείτε τα γήπεδα σε όλη την Ευρώπη, της Ζάλγκιρις, του Παναθηναϊκού, της Εφές, έχουν όλοι εξαιρετική προσέλευση. Εδώ, κάθε παιχνίδι είναι πραγματικά σημαντικό. Δεν μπορείς να πεις ότι δεν είναι, δεν μπορείς ότι 'δεν είχε σημασία που χάσαμε' Καίγεσαι κάθε στιγμή μέχρι το τέλος.

Οι αγώνες της Παρτίζαν ξεπερνούν το αθλητικό κομμάτι. Είναι αληθινοί οπαδοί του μπάσκετ, είναι κάτι εκπληκτικό. Ένα φαινόμενο που έχει ξεπεράσει το ίδιο το παιχνίδι. Η αφοσίωσή τους είναι απίστευτη. Δεν ξέρω καν πόσες φορές να τους ευχαριστήσω, δεν μπορώ καν να εκφράσω αυτήν την ευγνωμοσύνη με λόγια.

Οτιδήποτε και να συμβεί είναι πάντα εκεί για να υποστηρίξουν. Η Παρτίζαν είναι σίγουρα νούμερο ένα σε αυτό στην Ευρώπη. Τα δεδομένα είναι τέτοια που είχαμε περισσότερους οπαδούς από όλες τις ομάδες του ΝΒΑ, αλλά δεν μπορούσαμε καν να δημοσιεύσουμε κάποια στοιχεία".

Για το ότι είχε την ευκαιρία να προπονήσει ομάδες με μεγάλη οπαδική βάση όπως ο Παναθηναϊκός και η Φενέρμπαχτσε: "Κάθε περιβάλλον είναι ιδιαίτερο. Οι οπαδοί της Φενέρμπαχτσε δημιουργούν την ατμόσφαιρα. Η Φενέρμπαχτσε είναι απίστευτη, γιατί έχει τον μεγαλύτερο αριθμό οπαδών στον κόσμο. Ορισμένα δεδομένα δεν είναι γνωστά και προσεγγίσιμα ακριβώς, αλλά έχουν 25.000.000 με 30.000.000 οπαδούς.

Η Ελλάδα είναι επίσης μεγάλη με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, έχει επίσης συλλόγους από τη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια, συγκρίνετε αυτό με τη Σερβία, η οποία έχει πληθυσμό επτά εκατομμυρίων και ποιος ξέρει αν είμαστε καν σε αυτόν τον αριθμό λόγω όλων όσων μας συμβαίνουν... Ο Θεός να μας βοηθήσει. Ήθελα να επιστρέψω εδώ, προσαρμοζόμουν σε κάθε περιβάλλον και δεν είχα κανένα πρόβλημα πουθενά. Ήταν διαφορετικές κουλτούρες, άνθρωποι, αλλά κάτι μου έκανε κλικ και είπα στον εαυτό μου: Τώρα ή ποτέ".

Για την ταύτισή του με τις ομάδες που προπόνησε: "Η ταύτιση με μια ομάδα είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Όπου κι αν δούλευα, συμπεριφέρθηκα έτσι, ειδικά όταν επρόκειτο για την Παρτιζάν. Όταν πήγα στην Μπανταλόνα μετά την Παρτιζάν, σκέφτηκα να μείνω εκεί για το υπόλοιπο της ζωής μου, και έμεινα μόνο έναν χρόνο. Μετά πήγα στη Ρεάλ γνωρίζοντας τι επρόκειτο να γίνει, έμεινα για τρία χρόνια. Στη συνέχεια ήταν η Τρεβίζο, μια από τις πιο οργανωμένες ομάδες της εποχής.

Είχα συμβόλαιο για τρία χρόνια, η τρίτη χρονιά είχα εγώ την επιλογή να μείνω ή να φύγω. Βρήκαμε μια κοινή "γλώσσα" με τον Παναθηναϊκό που πριν από μένα δεν είχε προπονητή που έμεινε για περισσότερο από δύο χρόνια. Το ήξερα, γνώριζα τους κινδύνους, αλλά άρχισα να σκέφτομαι... Θα αντέξω όσο μπορώ και κατέληξα να μείνω για 13 χρόνια. Το ίδιο σκεφτόμουν όταν πήγα στη Φενέρμπαχτσε και έμεινα για επτά χρόνια. Γι' αυτό λέω ότι πάντα προσπαθούσα να ταυτιστώ με το σύλλογο και είμαι χαρούμενος για τις ομάδες με τις οποίες έχω συνεργαστεί.

Πάντα ένιωθα αγάπη, ειδικά στον Παναθηναϊκό και στη Φενέρμπαχτσε, αλλά αυτό που βιώνω εδώ είναι κάτι απίστευτο. Δεν έχεις πολλούς παίκτες τώρα που μένουν σε ένα κλαμπ για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι όλες ατομικές αποφάσεις. Επιλέγεις ποια είναι η προτεραιότητά σου στη ζωή".

Για το ότι είχε την ευκαιρία να προπονήσει κάποιους από τους κορυφαίους παίκτες στην EuroLeague: "Είμαι πολύ χαρούμενος που είχα την ευκαιρία να προπονήσω τόσους παίκτες. Το πιο σημαντικό είναι οι σχέσεις με τους ανθρώπους.

Είμαι σε επαφή με σχεδόν όλους. Όταν βλέπουμε ο ένας τον άλλον, οι αντιδράσεις είναι πολύ συγκεκριμένες, θετικές. Έχουμε επικοινωνία. Είμαι ο πιο ευτυχισμένος που έχω παραμείνει σε άριστες σχέσεις με σχεδόν όλους τους. Όλοι ξέρουν τι μπασκετμπολίστες ήταν και τι ποιότητα είχαν στο παρκέ. Για εμένα σημαίνει περισσότερο με τι είδους ανθρώπους δούλεψα".