Στις 11 Απριλίου, δυο ημέρες μετά το (όπως αποδείχθηκε σήμερα) κύκνειο άσμα του Βασίλη Σπανούλη, είχα ζητήσει από τον Νίκο Γκάλη να μου σκιαγραφήσει το προφίλ του παίκτη ο οποίος κυνηγούσε το ρεκόρ του και εντέλει του έμειναν αμανάτι οι 33 πόντοι που χρειαζόταν για να ανέβει στο Έβερεστ ως ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των Κυπέλλων Ευρώπης.

«Ολος ο κόσμος ξέρει τι παίκτης είναι. Αφήνω όμως στην άκρη τα μπασκετικά χαρίσματα του και στέκομαι σε κάποιες άλλες πτυχές του χαρακτήρα του. Καταλαβαίνω βλέποντας τον ότι είναι πολύ σοβαρός, αγαπά πολύ αυτό που κάνει και διαθέτει μεγάλο πάθος, αφοσίωση στο παιχνίδι και μια ψύχωση» είχε σχολιάσει τότε ο «Γκάνγκστερ».

Βλέπει άραγε κοινά στοιχεία στο παιχνίδι τους; «Αλλού ναι, αλλού όχι» απαντά ο Γκάλης.

«Εγώ πηδούσα ψηλά και στεκόμουν στον αέρα, ενώ ο Σπανούλης έχει άλλο στιλ. Του αρέσουν όμως όπως και σε εμένα οι διεισδύσεις μέσα στη ρακέτα, ενώ δείχνει ότι δεν φοβάται, όποιος κι αν βρίσκεται απέναντι του. Είναι πειθαρχημένος, δεν παρασύρεται, κρατάει την αυτοσυγκέντρωση του σε υψηλό δείκτη και πηγαίνει ο ίδιος πάνω στο παιχνίδι, δεν περιμένει να έρθει το παιχνίδι πάνω του. Αυτή ήταν και η δική μου φιλοσοφία, μάλιστα όταν συναντηθήκαμε στο Πευκοχώρι του είπα να είναι πάντοτε επιθετικός και ορμητικός».

Σε ό,τι αφορά τη μεγάλη απόφαση που καλούνταν να πάρει ο Σπανούλης, ο Γκάλης ήταν σαφής:

«Να κάνει αυτό που λένε η καρδιά του και το σώμα του. Σίγουρα αυτή η υπόθεση δεν εξαρτάται μόνο από τον ίδιο, αλλά πρέπει να φροντίσει ώστε όλα να γίνουν με τον καλύτερο τρόπο. Ο καθένας ξέρει μέσα του πότε έρχεται το πλήρωμα του χρόνου» τόνισε.

Και κατέληξε:

«Επειδή το έζησα, όταν σταμάτησα ξαφνικά, χωρίς να το περιμένω και χωρίς να το θέλω, συνειδητοποίησα ότι η προσαρμογή στην καινούργια πραγματικότητα είναι πολύ ζόρικη. Σε τέτοιες περιπτώσεις αλλάζουν όλα και πρέπει να φτιάξεις μια καινούργια ζωή, μακριά από τη ρουτίνα, την ένταση, τα φώτα τη δημοσιότητας και τη δόξα. Δεν ξέρω ποια σχέδια έχει για το μέλλον, αλλά θα τον συμβούλευα, όταν σταματήσει, να ασχοληθεί με τα μικρά παιδιά και να τα βοηθήσει με την εμπειρία του. Μπορεί να γίνει ένας πολύ καλός δάσκαλος του μπάσκετ».