Τίτλοι γίνονται αυτοί που σκοράρουν αφειδώς. Γίνονται και αυτοί που προσφέρουν εντυπωσιακές φάσεις. Όπως ένα κάρφωμα. Ή μια τάπα. Αυτοί που κλέβουν μπάλες και διευκολύνουν τη γενικότερη λειτουργία της ομάδας τους, άντε στο... τσακίρ κέφι να μπουν στον υπότιτλο. Ένας από τους καλύτερους του είδους είναι ο Τζαμόν Γκόρντον, ο οποίος μίλησε στο Weekly Show της Euroleague, για την... τέχνη του.

Θα μπει στα πρώτα "άντα", στις 18 Ιουλίου. Παρ' όλα αυτά, έχει προλάβει να "κλείσει" επτά χρόνια στην Ευρώπη, από τον Νοέμβριο του 2007, οπότε τον "έκοψαν" οι Ουίζαρντς και βρήκε δουλειά στην τουρκική Αντάλια.

Το καλοκαίρι του 2008 δοκίμασε ξανά την -αμερικανική- τύχη του, στο Summer League, με τους Νάγκετς, συμβόλαιο όμως, δεν βρήκε και πήγε στα Τρίκαλα, στις 24/9 του 2008. Για δοκιμή. Δεν έπεισε και "κόπηκε" μετά την προετοιμασία, για να μετακομίσει στη Γερμανία και την Άρτλαντ. Από εκεί βρέθηκε στην Κολωνία (για εννέα ματς, τη σεζόν 2008-09) και από εκεί στην Κροατία και την Σλπιτ, πριν έλθει προς τα μέρη μας (2009-2010 Μαρούσι, 2010-2011 Ολυμπιακός) και μετά περάσει απέναντι στην Τουρκία. Αρχικά για τη Γαλατασαράι και από τον Ιούλιο του 2012 για την Εφές.

Όπου και αν ήταν, ό,τι και αν έκανε, η σταθερά του ήταν τα κλεψίματα, με τo Weekly Show να τον ρωτά πώς προέκυψε αυτή η αγάπη.

" Ήταν κάτι που μου άρεσε να κάνω από μικρός. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Απλά βρίσκεσαι στο σωστό μέρος, τη σωστή ώρα, να ξέρεις τι μπορεί να κάνει αυτός που έχεις απέναντι σου και τι δεν μπορεί να κάνει. Να προσέχεις όλες τις μικρές λεπτομέρειες. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Κάποιοι είναι καλοί στα κλεψίματα και άλλοι καλοί αμυντικοί. Εγώ προσπαθώ να τα συνδυάζω. Με το να είμαι καλός αμυντικός, έρχονται και τα κλεψίματα".

Know your enemy

Το ρεκόρ του το έκανε ως παίκτης της Γαλατά, τη σεζόν 2010-2011, όταν είχε 1.8 ανά αγώνα. Το επανέλαβε πέρυσι, με την Εφές. " Έχω παίξει με τέσσερις διαφορετικές ομάδες στη Euroleague (Μαρούσι, Ολυμπιακός, Γαλατασαράι, Εφές), πράγμα που σημαίνει ότι έχω δοκιμάσει όλα τα είδη της άμυνας. Αυτό που προσπαθώ να κάνω κατά κύριο λόγο, είναι να είμαι μπροστά από τον παίκτη μου. Στο μυαλό μου όλα αυτά που συμβαίνουν είναι απλά. Δεν μπορώ να τα εξηγήσω. Βγαίνω στο παρκέ και παίζω άμυνα".

Η άμυνα σαφέστατα και δεν είναι θέμα ταλέντου. Είναι ζήτημα μελέτης, θέλησης και αντίληψης των πραγμάτων. "Έχω δει πολλές ώρες μπάσκετ. Πάντα βοηθά το να σκέφτομαι τι θα έκανα εγώ αν ήμουν στη θέση αυτού που έχω απέναντι μου, σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Φροντίζω να μαθαίνω αν ο παίκτης πάει από αριστερά ή δεξιά, αν του αρέσει να ντριμπλάρει και πότε του αρέσει να σουτάρει, όπως και με ποιο χέρι. Βλέπεις κάποιον που μπορεί να σου θυμίζει έναν που ήδη έχεις αντιμετωπίσει. Καταλήγω λοιπόν, στο ότι το πιο σημαντικό είναι να ξέρεις τον αντίπαλο σου".

O Γκόρντον έχει περάσει το... παιχνίδι στο επόμενο επίπεδο, αφού δεν μελετά μόνο παίκτες στη θέση του, αλλά και παίκτες που παίζουν αλλού. " Όταν ένας ψηλός πάει να σουτάρει, όταν είναι έτοιμος να πάρει την προσπάθεια, πάω χαμηλά και του κλέβω πολύ γρήγορα την μπάλα".

Σε κάθε περίπτωση, φροντίζει να πράττει και με μια "άλφα" ελευθερία, να μην το πολυκουράζει. "Αν το σκεφτείς πολύ, αντί για κλέψιμο θα κάνεις φάουλ. Δεν πάω να κλέψω πάνω στην μπάλα, αλλά μακριά από αυτή, γιατί δεν μου αρέσει να παίρνω ρίσκα. Πάντως, αν αποφασίσω να κλέψω, συνήθως... αυτό είναι που γίνεται".