Ήταν 17 Απριλίου του 2001 όταν το Μαρούσι είχε ραντεβού με την ιστορία του και φάνηκε απόλυτα συνεπές, κάνοντας ευρύτερα γνωστό το όνομα του στην Ευρώπη.

Όταν το Μαρουσάκι όπως το αποκαλούσαν πολλοί μέχρι τότε έγινε Μαρουσάρα και επέστρεψε από τη Βαρσοβία με το Κύπελλο Σαπόρτα στις αποσκευές του, ολοκληρώνοντας με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο μία λαμπρή πορεία.

Όπως και σήμερα έτσι και τότε στον πάγκο της ομάδας βρισκόταν ο Βαγγέλης Αλεξανδρής ο οποίος με το πάθος και την επιμονή του οδήγησε το Μαρούσι στον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης όπου επικράτησε με σκορ 74-72 της γαλλικής Σαλόν.

Ξεκινώντας πάντως από το ξεκίνημα της σεζόν 2000-01 η τύχη δεν είχε χαμογελάσει στην ομάδα του Αμαρουσίου καθώς κληρώθηκε στον Α' όμιλο της διοργάνωσης μαζί με την ισπανική Βαλένθια, την άγνωστη γαλλική Σαλόν, την ισραηλινή Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν, την τουρκική Καρσίγιακα και την Πιβοβάρνα Λάσκο από τη Σλοβενία.

Από την αρχή, ο Βαγγέλης Αλεξανδρής είχε ξεκαθαρίσει ότι επρόκειτο για τον πιο δύσκολο όμιλο της διοργάνωσης και ότι πολλές ομάδες από εκεί θα ξεχώριζαν κατά τη διάρκεια της σεζόν. Και δεν έπεσε έξω ο "γάτος" Έλληνας προπονητής.

Τελικά το Μαρούσι τα πήγε πολύ καλύτερα απ' ότι θα περίμενε κανείς στην α' φάση και αφού εξασφάλισε το αήττητο της έδρας του, πέτυχε και δύο διπλά. Ένα στο Ισραήλ κόντρα στην Χάποελ με 89-83 και ένα στη Σλοβενία με 93-77 επί της Πιβοβάρνα. Αξίζει να σημειωθεί ότι την 1η του ήττα στη διοργάνωση τη γνώρισε από τη Σαλόν στη Γαλλία, για την 4η αγωνιστική των ομίλων.

Στη β' φάση πέρασε "μπάι" με αντίπαλο τον Άρη (20-0) και στην προημιτελική φάση τέθηκε αντιμέτωπο με την Τέλεκομ Βόννης. Με δύο νίκες μέσα έξω (102-82 και 101-91) οι παίκτες του Βαγγέλη Αλεξανδρή πήραν το εισιτήριο για τους "4" της διοργάνωσης

Και παρ' ότι η πορεία τους κρινόταν επιτυχημένη, η ομάδα του Αμαρουσίου ήταν έτοιμη για τη μεγάλη πρόκληση της καριέρας της. Στον διπλό ημιτελικό με την Ούνιξ Καζάν το Μαρούσι νίκησε στην έδρα του με 93-81 ενώ μέσα στη Ρωσία γνώρισε γλυκιά ήττα με 87-95 παίρνοντας την πρόκριση. Να υπενθυμίσουμε ότι η Ούνιξ του τη... φύλαγε πάντως, καθώς ηττήθηκε τρία χρόνια αργότερα στον τελικό της FEL.

Στον μεγάλο τελικό του 2001 που φιλοξενήθηκε στη Βαρσοβία της Πολωνίας το Μαρούσι ευτύχησε να έχει σε μεγάλη μέρα τον Τζίμι Όλιβερ. Ο 32χρονος Αμερικανός σήκωσε στις πλάτες του το επιθετικό βάρος των «κιτρινόμαυρων» σημειώνοντας 31 πόντους και κατέκτησε δικαιωματικά τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη του τελικού.

Ήταν αυτός που κράτησε ζωντανή την ομάδα του όταν εκείνη όντας άπειρη μπήκε μουδιασμένη στο παρκέ. Αυτός μάλιστα έστειλε το Μαρούσι στο +5 (68-53), άσχετα αν η Σαλόν βρήκε τρόπους να αντιδράσει και να ισοφαρίσει σε 72-72 με τρίποντο του Όουενς.

Στα 15'' πριν το τέλος ο Σωτήρης Νικολαϊδης με 2/2 ελεύθερες βολές έγραψε το τελικό 74-72 με το οποίο το Μαρούσι μπήκε στο πάνθεον των ελληνικών ομάδων που έχουν κατακτήσει ευρωπαϊκό τίτλο.

Παράλληλα, ο Βαγγέλης Βουρτζούμης έγινε ο πρώτος και ο μοναδικός Έλληνας παίκτης που είχε στο παλμαρέ του τρία Κύπελλα Ευρώπης και μάλιστα με ισάριθμες ομάδες: το Κυπελλούχων το 1993 με τον Άρη, το Πρωταθλητριών το 1996 με τον Παναθηναϊκό και το Σαπόρτα το 2001 με το Μαρούσι.

Τα δεκάλεπτα: 24-22, 38-33, 60-51, 74-72

Μαρούσι: Φαλέκας 13 (1), Μασλαρινός 4, Όλιβερ 31 (3), Αμάγια 17 (1), Εφθίμοφ 7, Νικολαΐδης 2, Μαρμαρινός, Βουρτζούμης.

Σαλόν Σαονέ: Τζάκσον 13 (2), Όουενς 7 (1), Λι 19 (4), Γκούλιας 10, Τόμιτς, Οστρόφσκι 13 (1), Βεσπασιέν, Αΐ 6 (2), Ζιφά 4.