Σε συνέντευξη του σε κροατική ιστοσελίδα, ο Ρόκο Λένι Ούκιτς μίλησε για το ρόλο του στην εθνική Κροατίας, του Γιασμίν Ρέπεσα, για τα όσα έζησε με την υγεία του την περασμένη αγωνιστική περίοδο, αλλά και το μέλλον του.

Κατ' αρχάς εξήγησε ότι μένει ακόμα εκτός προετοιμασίας της εθνικής " γιατί το σώμα του εξοντώθηκε τον περασμένο χρόνο. Πρέπει να είμαστε έξυπνοι και να ξέρουμε ότι η αποθεραπεία είναι πιο σημαντική από την προπόνηση", διευκρίνισε ο Γιασμίν Ρέπεσα, με τον ίδιο τον Ούκιτς να λέει ότι "χ ρειάζομαι επειγόντως πνευματική και σωματική ξεκούραση. Ξέρω τις απαιτήσεις του κόουτς, γνωρίζω το όραμα του, αλλά προς το παρόν ξεκουράζομαι. Η τελευταία φορά που ήμουν απολύτως υγιής ήταν το 2009. Τότε κοιμήθηκα χωρίς πρόβλημα, για τελευταία φορά. Ξέρω πως ακούγεται περίεργο, αλλά είναι η αλήθεια. Τα πόδια μου είναι λες και είμαι 35 χρόνων, αντί για 29".

Ενημέρωσε πως ο Ρέπεσα τον ξέρει από παιδί και άρα ξέρει πώς να τον χρησιμοποιήσει, ώστε να πάρει το μέγιστο δυνατό, μετά μίλησε για το ΝΒΑ και... έφτασε η ώρα για τον Παναθηναϊκό.

Ο δημοσιογράφος τον ρώτησε ποια είναι η πραγματική του θέση. Εξήγησε " παίζω και ως πόιντ γκαρντ και ως σούτινγκ γκαρντ. Περισσότερο μου αρέσει η θέση "ένα", γιατί παίρνεις τις αποφάσεις, είσαι ο δημιουργός, αυτός που ορίζει το ρυθμό του ματς. την τελευταία διετία είχα ένα λίγο διαφορετικό ρόλο στον Παναθηναϊκό, αλλά όλα καλά, αν σκεφτείτε τους τίτλους που κατακτήσαμε και τα προβλήματα που υπήρχαν. Αν με ρωτάς όμως, θα σου πω ότι προτιμώ να οργανώνω το ματς".

Ακολούθησε η ερώτηση για τον πενταετές πλάνο των "πράσινων", για την απόφαση της αναδόμησης. Αν δηλαδή, είναι αυτός ο στόχος ή να μειωθεί το μπάτζετ μιας εκ των πλουσιότερων ομάδων της Ευρώπης. " Είναι συνδυασμός" εξήγησε "η τωρινή κατάσταση είναι η χειρότερη δυνατή για την μπασκετική αγορά και για τους οργανισμούς που είχαν μεγάλα μπάτζετ. Πέραν του ότι πια υπάρχει πρόβλημα, υπάρχουν ομάδες που έχουν λεφτά, αλλά αποφασίσουν να μην τα σπαταλήσουν, όταν βλέπουν τι κάνει ο ανταγωνισμός.

Πολλοί είναι αυτοί που στρέφονται πια στην παραγωγή παικτών, αν και για να είμαι ειλικρινής οφείλω να πω ότι αυτή δεν είναι εύκολη διαδικασία για τις ομάδες που δεν είχαν ήδη παράδοση στην παραγωγή νέων ταλέντων. Επίσης, δεν μπορείς να μιλάς για παραγωγή και να υπογράφεις δυο Αμερικανούς, από τρίτου επιπέδου ομάδες της Ευρώπης.

Δεν ξέρω αν βγάζει νόημα αυτό που γίνεται, αλλά πέρυσι ο Παναθηναϊκός είχε κρατήσει τον Ματσιούλις, τον Λασμέ και εμένα, κινήσεις που αποδείκνυαν πως υπήρχε οικονομική κίνηση. Φέτος αποφάσισαν να ακολουθήσουν άλλη πολιτική και είναι δικαίωμα τους. Η συνέπεια ωστόσο, ήταν να χάσουν τους καλύτερους ξένους που είχαν".

Μιλώντας για την Ελλάδα, είναι οι οπαδοί της οι πιο τρελοί; " Ναι, θα έλεγα πως οι φαν του Παναθηναϊκού ήταν μακράν οι πιο τρελοί. Βέβαια, σε κάθε ματς με τον Ολυμπιακό υπήρχαν φωτιές, λέιζερ, καπνογόνα. Ποτέ δεν ήξερες τι θα πέσει στο παρκέ. Εξαιρετικό κόσμο έχουν οι Ερυθρός Αστέρας, Παρτίζαν και Γαλατασαράι, ενώ ακολουθούν αυτοί της Φενέρ.

Πρέπει ωστόσο, να καταθέσω και μια ιστορία από παιχνίδι της Ζάνταρ, με τον Ερυθρό Αστέρα, στο "Πιονίρ", όταν κάποιος οπαδός έφτασε μπροστά μου, ενώ εκτελούσα βολές"!

Τι έχει μείνει ως απωθημένο, στην καριέρα του; "Ένα μετάλλιο με την εθνική. Πέρυσι φτάσαμε πολύ κοντά, στο Eurobasket της Σλοβενίας. Δεν μετανιώνουμε για τίποτα, γιατί κάναμε ένα τεράστιο βήμα προόδου, αλλά όχι και το τελευταίο της διαδρομής. Το μετάλλιο είναι κάτι που το περιμένουμε 19 χρόνια. Θα ήταν το στέμμα της καριέρας μου".